Από το 6 και κάτω λέει μπούρδες.
Printable View
Από το 6 και κάτω λέει μπούρδες.
Παράθεση:
Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα.
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς).Η Ελληνική και η Κινέζικη… είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη.
Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.
Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια και κυρίως ο δάσκαλος αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)
Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.
Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.
Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου. ) που έχει η κάθε γλώσσα.
Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.
Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.
Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.
Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.
Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο.
Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.
Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.
Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».
Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».
ΠαρΆ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.
Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρΆ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.
Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».
Η Γραμμική ΒΆ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική.
Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.
ΠαρΆ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.
Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική ΒΆ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική ΒΆ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;
Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία».
Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρΆ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).
Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.
Το διεθνές λεξικό WebsterΆs (WebsterΆs New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες.
Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού.
Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».
Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».
Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.
Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά.
Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.
Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.
Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα.
Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.
Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»
Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;
Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ
Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γιΆ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.
Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.
Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. ΕξΆ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.
Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.
Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.
Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.
Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.
Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ
Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα.
Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. ΓιΆ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.
Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.
Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.
Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.
Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).
Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.
Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.
Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.
«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατΆ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».
Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.
Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
:gr: :gr: :gr:
Πηγή: ekivolosblog.wordpress.com
Παράθεση:
Εξαίρετος ήχος μόνο της Ελληνικής γλώσσας.
Η εξαίρετη ακουστική για την οποία το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι διάσημο, οφείλεται στα πέτρινα εδώλια του (στα καθίσματα των θεατών), καθώς το σχήμα και η διάταξή τους είναι ιδανικά για το φιλτράρισμα των θορύβων χαμηλής συχνότητας, καταδεικνύει η έρευνα ειδικών επιστημόνων.
Ήδη από τον 1ο π.Χ αιώνα, ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος θαύμαζε το πώς οι αρχαίοι Ελληνες είχαν διαρυθμίσει τα καθίσματα της Επιδαύρου «σύμφωνα με την επιστήμη της αρμονίας» για να ακούγονται καθαρότερα οι φωνές των ηθοποιών. Ακόμα και ο παραμικρότερος ψίθυρος στη σκηνή του θεάτρου ακούγεται πεντακάθαρα στις τελευταίες θέσεις σε απόσταση 60 μέτρων.
Εκτός από τις αρχαίες πηγές, «σύγχρονες ακουστικές έρευνες αποδεικνύουν ότι στα αρχαία θέατρα έχουν εφαρμοστεί βασικές αρχές σχεδιασμού που εξασφαλίζουν ηχοπροστασία, ακουστική ζωντάνια, διαύγεια και καταληπτότητα του θεατρικού λόγου.
Μια από τις βασικότερες αρχές είναι η ενίσχυση της φωνής με έγκαιρες, θετικές ηχοανακλάσεις επάνω σε στοιχεία του θεάτρου (δάπεδο ορχήστρας, πρόσοψη κτιρίου σκηνής, λογείο), για την εξασφάλιση ενός φυσικού, αυτοδύναμου (παθητικού) μεγαφώνου, που αναπληρώνει τις ενεργειακές απώλειες, κυρίως στα υψηλότερα καθίσματα του κοίλου».
Oι υπολογισμοί τους έδειξαν ότι οι κλιμακωτές θέσεις του θεάτρου λειτουργούν ως ηχητικό φίλτρο, καθώς το σχήμα τους είναι ιδανικό για να καταστέλλει τους ήχους χαμηλής συχνότητας, κύριο συστατικό του θορύβου.
Η διάταξη των θέσεων, που θυμίζει τα πάνελ ηχομόνωσης σε σχήμα αβγοθήκης, φιλτράρει τις συχνότητες κάτω από 500 Hertz, όπως το μουρμούρισμα του κοινού και το θρόισμα των φύλλων.
Η εξασθένιση των χαμηλών συχνοτήτων επιτρέπει να ακούγονται πλουσιότερες οι φωνές των ηθοποιών, που αποτελούνται κυρίως από υψηλές συχνότητες.
Η αφαίρεση των χαμηλών τόνων από τις φωνές δεν δημιουργεί πρόβλημα, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να συμπληρώνει τις συχνότητες που λείπουν – ένα φαινόμενο που αξιοποιείται σε ηχεία μικρού όγκου τα οποία ακούγονται στο αφτί πολύ μεγαλύτερα.
Οι ερευνητές παραδέχονται ότι η παρουσία κοινού στο θέατρο πιθανότατα θα άλλαζε την ακουστική του με τρόπο που δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί, λόγω του περίπλοκου σχήματος και της ανομοιογένειας του ανθρώπινου σώματος.
Υποστηρίζουν όμως ότι τα συμπεράσματά τους για το θέατρο της Επιδαύρου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο σχεδιασμό σταδίων με καλύτερη, φυσική ακουστική.
Η λέξη Επίδαυρος σημαινει “Δρα Επι της Αυρας”…
Δεν είναι τυχαία και η ύπαρξη των Ασκληπιείων εκεί, που έχει να κάνει με τον ήχο, την ακουστική, την επίγεια μουσική αρμονία η οποία συγχρονίζεται με την συμπαντική μουσική αρμονία και την ίαση.
Η ακουστική λοιπόν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου έχει το αξιοπερίεργο, ότι έτσι όπως ακούγονται καθαρά τα Ελληνικά εκεί, δεν μπορούν να ακουστούν άλλες γλώσσες, υπάρχει δηλ. κάποιου είδους συντονισμού του ήχου, της Μαθηματικής Ελληνικής γλώσσας, του χώρου και της ακουστικής, και αυτό γιατί η Ελληνική γλώσσα είναι μουσική γλώσσα.
Γνωστή δε η σχέση μεταξύ μουσικής αρμονίας και των μαθηματικών και των μαθηματικών με την αρμονία του σύμπαντος, όπως επίσης γνωστό είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα η μουσική, η αριθμητική η γεωμετρία και η αστρονομία ήταν αδελφές επιστήμες.
:gr: :gr: :gr: :gr:
Γατακια στην επομενη συναντηση σας θελω διαβασμενους....αιντε ο καθενας κανει οτι γουσταρει.
Συνημμένο Αρχείο 36907
Ναυτικές βάσεις και τεράστια τείχη που μαρτυρούν την δύναμη του ναυτικού της Αθήνας, που κυριαρχούσε στην Μεσόγειο τον 5Ο αιώνα π.Χ., αποκαλύφθηκαν και χαρτογραφήθηκαν πρόσφατα στον υποθαλάσσιο χώρο στο λιμάνι του Πειραιά. Οι απρόσμενες αυτές ανακαλύψεις δίνουν ώθηση στους αρχαιολόγους να εντοπίσουν μια τριήρη, η οποία αποτελεί «το Άγιο Δισκοπότηρο της υποβρύχιας αρχαιολογίας»!
https://www.bmwfans.gr/forum/images/...size=696%2c498https://i0.wp.com/www.presspublica.g...size=656%2C420
Οι υποθαλάσσιες αρχαιολογικές ανασκαφές στην θαλάσσια περιοχή της Ζέας και της Μουνιχίας έφεραν για πρώτη φορά στο φως τις ναυτικές βάσεις του Πειραιά, τα νεωλκεία και τις οχυρώσεις του λιμανιού, ανακάλυψη που αποκτά ισάξια σπουδαιότητα με την Ακρόπολη, τον Παρθενώνα και την Αρχαία Αγορά, όπως δηλώνει στην «Haaretz» ο Bjørn Lovén, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του έργου «ZHP –Zea Harbor Project». Η συγκεκριμένη ανασκαφή αποκαλύπτει ένα από τα πολλά συστατικά στοιχεία της παντοδυναμίας της αρχαίας Αθηναϊκής ναυτικής δύναμης, που υπήρξε η θαυμαστή πολεμική μηχανή της εποχής και θριάμβευσε στην μάχη της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ.
Στην περιοχή της Ζέας και της Μουνιχίας στον Πειραιά αποκαλύφθηκαν μαζικές οχυρώσεις και 15 δομές – υπόστεγα πλοίων, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να στεγάσουν τα πλοία που αποσύρονταν στην ξηρά. Μετά από ανασκαφές στην περιοχή της Μουνιχίας αποκαλύφθηκαν 6 υπόστεγα – καταφύγια πλοίων και στην περιοχή της Ζέας άλλα 9. Οι αρχαιολόγοι είναι βέβαιοι ότι οι δομές αυτές κάποτε στέγαζαν τα αρχαία Αθηναϊκά πολεμικά πλοία, τις τριήρεις. Βάσει της κεραμικής και της μεθόδου του άνθρακα -14 σε ένα κομμάτι ξύλου που βρέθηκε ανάμεσα στα θεμέλια μιας κιονοστοιχίας οι 15 δομές συνολικά τοποθετήθηκαν χρονικά μεταξύ του 520 – 480 π.Χ. ή λίγο αργότερα. Ο Bjørn Lovén σημειώνει ότι τα θεμέλια κάτω από τις στήλες ήταν 4 πόδια πλάτος, ενώ τα υπόστεγα τα ίδια είχαν πλάτος πάνω από 19 πόδια, ύψος πάνω από 26 πόδια και μήκος 164 πόδια.
Η όλη ανακάλυψη ξεκίνησε κυριολεκτικά από μια ευτυχή συγκυρία, καθώς το 2010 ένας ηλικιωμένος ψαράς οδήγησε τους αρχαιολόγους στην αρχαία στήλη που συνήθιζε από παιδί να κάθεται και να ψαρεύει στη βόρεια πλευρά της Μουνιχίας στον Πειραιά. Οι δύτες στην συνέχεια οδηγήθηκαν από τον ψαρά μέσα από έναν σκοτεινό λαβύρινθο από αλυσίδες πρόσδεσης, άγκυρες και συντρίμμια, με ορατότητα μόλις 20 εκατοστά, ώσπου σκόνταψαν στην απρόσμενη ανακάλυψη: τα ερείπια ενός αρχαίου βυθισμένου μνημειώδους τείχους με μεγάλα τμήματα ογκόλιθων οργανωμένα σε τρεις κιονοστοιχίες.
«Αυτά τα υπόστεγα πλοίων χτίστηκαν στα χρόνια της νεαρής Αθηναϊκής δημοκρατίας. Είναι μια δελεαστική σκέψη ότι κάποιες από τις Αθηναϊκές τριήρεις που πολέμησαν κατά των Περσών στη Σαλαμίνα το 480 π.Χ. πιθανότατα στεγάστηκαν σε αυτά τα πλοία-υπόστεγα… Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η πολύ σημαντική μάχη στο Στενό της Σαλαμίνας, ακριβώς δυτικά του Πειραιά – ένα σημείο καμπής στην παγκόσμια ιστορία – δημιούργησε ένα πάρα πολύ ισχυρό δεσμό μεταξύ των περισσότερων από τους πολίτες. Έτσι το Αθηναϊκό ναυτικό εξελίχθηκε σε ραχοκοκαλιά της πρώτης δημοκρατίας στον κόσμο κατά τη διάρκεια του 5ου αι. π.Χ. Η εκσκαφή που κάναμε, στην ουσία, είναι τα υλικά κατάλοιπα της εν λόγω εξαιρετικής ιστορικής εξέλιξης », προσθέτει ο Bjørn Lovén.
Η κυριαρχία του Αθηναιϊκού ναυτικού μέσα από της συμμαχίες της απλωνόταν σε 150 νησιωτικές και παράκτιες πόλεις, με έλεγχο των ακτών μέχρι τη Μαύρη θάλασσα, τις Ισραηλιτικές ακτές και το Δέλτα του Νείλου στην Αίγυπτο, ενώ ταυτόχρονα το λιμάνι του Πειραιά υπήρξε απόρθητο, καθώς δεν είχε ποτέ κατακτηθεί από εχθρούς λόγω του εξαιρετικού συστήματος των παράκτιων και λιμενικών οχυρώσεων που διέθετε.
Νέα στοιχεία που βρέθηκαν μετά το «ZHP Zea Harbor Project» και κατά μήκος της ακτογραμμής της Ζέας συμπεριλαμβάνουν εκτεταμένα υποθαλάσσια τείχη, και μια προηγουμένως άγνωστη φάση των εγκαταστάσεων αυτών. Ο Mads Møller Nielsen, ερευνητής του έργου, ο οποίος μελέτησε τις οχυρώσεις – λιμάνια αναφέρει, ότι το λεγόμενο λιμάνι «Κλειστός», ένα «κλειστό λιμάνι» όπως και τα περισσότερα πολεμικά λιμάνια του χρόνου, οχυρώθηκε στην ακτογραμμή και είχε μια μεγάλη κεντρική πύλη εισόδου μέσω της οποίας όλα τα πλοία έπρεπε να περάσουν για να εισέλθουν. Σε αρχαίες Ελληνικές πηγές καταγράφεται ο τρόπος που το λιμάνι μπορούσε να σφραγίζεται, με τη βοήθεια μιας αλυσίδας που ανασυρόταν μεταξύ δύο μεγάλων τετράγωνων πύργων σε κάθε πλευρά της εισόδου του λιμανιού. Όχι μόνο τα εχθρικά πλοία θα έπρεπε να νικήσουν δύο πύργους στην είσοδο, θα έπρεπε να το πράξουν υπό συνεχές μπαράζ στα οχυρωματικά έργα κατά μήκος της ακτής. «Θα ήταν ένα σχεδόν απόρθητο λιμάνι», λέει ο Møller Nielsen.
Ο Bjørn Lovén σκοπεύει να συνεχίσει τις ανασκαφές και στο μέλλον: «Δεν θα εξειδικεύσουμε την έρευνά μας για να αναζητήσουμε μία τριήρη – το Άγιο Δισκοπότηρο της υποθαλάσσιας αρχαιολογίας. Αλλά πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ερευνήσουμε αυτό το περίφημο πολεμικό πλοίο και να συνεχίσουμε να ερευνάμε και να ερευνάμε – διότι κάπου θα πρέπει να κρύβεται ένα στα ιζήματα», δηλώνει στο «Discovery».
Ο Bjørn Lovén παρήγαγε την ταινία «The Wooden Wall Battle of Salamis, 480 BC», που περιγράφει την ιστορία της ναυμαχίας της Σαλαμίνας και τις μνημειώδεις αρχαίες Αθηναϊκές ναυτικές βάσεις στον Πειραιά:
https://www.youtube.com/watch?v=Notudc9Q2aw
1) Μαγνήσιο:Παράθεση:
. Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΡΑΣ ΜΑΣ-ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ-ΜΑΣ ΦΛΟΜΩΣΑΝ ΣΕ ΨΕΜΑΤΑ: ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ- Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ… ΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΜΑΣ
Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
2) Αλουμίνιο:
Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, για χιλιάδες εφαρμογές.
3) Βωξίτης:
Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και άλλων.
4) Σμηκτίτες:
Η Ελλάδα είναι η 2η χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά κ.α.
5) Νικέλιο:
H Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφος της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
6) Λάδι:
Είμαστε η 3η στην παγκόσμια παραγωγή ελιάς και λαδιού. Αυτο μας έδωσε ο Θεούλης…..εμείς όμως αγοράζουμε σπορέλαια, σησαμέλαια, βούτυρα-ζωικά και συνθετικά, λάδι κοκοφοίνικα και άλλες μαλ…ίες και μετα να η χοληστερίνη στα 800 και τα εμφράγματα σερί…. Έχουμε το 15% της παγκόσμιας παραγωγής (ελιάς-λαδιού).
7) Είμαστε 3η χώρα σε παραγωγή κρόκου.
(saffron) Κοζάνης αλλά εμείς ούτε που το ξέρουμε…. Βάζουμε στα φαγητά μας… κέτσαπ και αμφίβολης προέλευσης σως….
11) Είμαστε 5η χώρα σε εξαγωγές σπαραγγιών… ( δοκιμάστε τα βραστά ή ομελέτα)
9) Είμαστε 7η χώρα παγκοσμίως σε εξαγωγές βαμβακιού (τo 2004 ήμασταν 4η)
10) Είμαστε 11η σε παραγωγή βαμβακιού
11) Ακόμη: 14η σε αφίξεις τουριστών. (18,2 εκ)
12) Είμαστε 16η σε εξαγωγές τυροκομικών προϊόντων…
και Φυσικά είμαστε το νούμερο 1 της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας…..
Εδώ και πολλούς μήνες ευρύτατα τμήματα του πολιτικού συστήματος, δυστυχώς και δυνάμεις της Αριστεράς, διακινούν ή αναπαράγουν απίστευτα σενάρια τρομολαγνείας γύρω από τις δήθεν καταστροφικές επιπτώσεις που θα είχε η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ! Τα σενάρια αυτά, φτάνουν στο σημείο να κάνουν λόγο ακόμα και για σκηνές πείνας και «ανθρωποφαγίας», εξαιτίας της έλλειψης αυτάρκειας σε βασικά αγροτικά προϊόντα. Όμως σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ), Τζανέτο Καραμίχα, «ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε», καθώς η αυτάρκεια της χώρας σε βασικά αγροτικά διατροφικά προϊόντα φτάνει το…. 94%!
Τα παραπάνω ειπώθηκαν από τον κ. Καραμίχα στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ στη Θεσσαλονίκη, σε μια προσπάθεια να αναδειχθούν ο δυναμισμός και οι δυνατότητες της ελληνικής αγροτικής οικονομίας. Μιας αγροτικής οικονομίας, που συνεχίζει να «υπάρχει» παρά τη συνεχή χτυπήματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και των στρεβλών, πολλές φορές, επιδοτήσεων. Τα στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ σχετικά με την αγροτική αυτάρκεια Βάσει της σχετικής μελέτης της ΠΑΣΕΓΕΣ, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη, το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας μας σε μια σειρά βασικών αγροτικών, διατροφικών προϊόντων φυτικής και ζωϊκής παραγωγής διαμορφωνόταν κατά μέσο όρο στο 94% το 2010.
Μάλιστα, από τότε η αγροτική παραγωγή έχει αυξηθεί οριακά κατά 2% (βλέπε παρακάτω)!
Στη φυτική παραγωγή, όπως προκύπτει η αυτάρκεια είναι 99% κατά μέσο όρο και διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, το μικρότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μαλακό στάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%).
Στα εσπεριδοειδή τη μεγαλύτερη αυτάρκεια παρουσιάζουν τα πορτοκάλια (167%), ενώ στα λεμόνια περιορίζεται στο 67%.
Στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ χαμηλή διαπιστώνεται στον κλάδο των οσπρίων (39%).
Στη ζωϊκή παραγωγή το ποσοστό αυτάρκειας ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%.
Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30% και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%).
Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων, η φέτα με ποσοστό αυτάρκειας 147% υπερβαίνει το μέσο όρο της κατηγορίας, που κυμαίνεται στο 80%.
Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα.
Εξελίξεις στην αγροτική οικονομία Σημαντική πτώση της αξίας της παραγωγής του γεωργικού τομέα της Ελλάδος καταγράφεται στο διάστημα της εξαετίας 2006-2011, ιδιαίτερα έντονη κατά το 2006 – με κάμψη μεγαλύτερη του 14%, αλλά και κατά τη διετία 2008-2009, με πτώση άνω του 4%. Τη διετία 2010-2011 εκτιμάται ότι υπήρξε οριακή αύξηση, όχι πάνω από 2%.
Ιδιαίτερα έντονη είναι η πτώση της αξίας της φυτικής παραγωγής στο διάστημα 2005-2011, που συνδέεται κυρίως με την κάμψη των τιμών παραγωγού. Βάσει εκτιμήσεων της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, η αξία της φυτικής παραγωγής σε βασικές τιμές, περιορίστηκε σε 6,89 δισ. ευρώ το 2011 από 8,24 δισ. ευρώ το 2006 (-16%).
Αναφορικά με την τραπεζική χρηματοδότηση των επιχειρήσεων κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας, προκύπτει ότι ο τομέας της γεωργίας απορροφά μόλις το 1,7% του συνόλου των δανείων. Τον Οκτώβριο του 2011, το υπόλοιπο των δανείων που προορίζονται για τις επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα ανερχόταν σε 2,018 δισ. ευρώ, ενώ από το 2009, από την έναρξη της ύφεσης στην οικονομία μέχρι και πρόσφατα, ο ρυθμός επιβράδυνσης της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις γεωργικές επιχειρήσεις, με βάση τη μεταβολή του υπολοίπου των δανείων (2009: 3,962 δισ., Οκτώβριος 2011: 2,018 δισ. Euro) καταγράφει πτώση της τάξεως του 49% και πλέον.
Στην τρέχουσα χρονική περίοδο, σύμφωνα με μελέτη της ΠΑΣΕΓΕΣ, η δυνατότητα τραπεζικής χρηματοδότησης των αγροτών και των επιχειρήσεών τους είναι μηδενική. Εξέλιξη αγροτικού εισοδήματος Σε φθίνουσα πορεία βρίσκεται το αγροτικό εισόδημα στη χώρα μας από το 2008 και με μια εξαίρεση το 2009, οπότε και καταγράφηκε μικρή άνοδος 2,1%, το 2010 διολίσθησε κατά 9,3% και το 2011 κατά 5,3%.
Στο διάστημα της εξαετίας 2006-2011 το αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα, όπως εκτιμάται από τη Eurostat, μειώθηκε κατά 22,6 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ στο ίδιο διάστημα, συγκριτικά, το αγροτικό εισόδημα στην ΕΕ-27 αυξήθηκε κατά 19% και στις χώρες της ευρωζώνης κατά 5% περίπου.
Κρίσιμη παράμετρος της πτώσης του αγροτικού εισοδήματος παραμένει η σημαντική αύξηση του κόστους παραγωγής, με το μέσο γενικό δείκτη εισροών, σύμφωνα με τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας, να καταγράφει νέα σημαντική αύξηση, της τάξεως των 7,5 ποσοστιαίων μονάδων, προερχόμενη κυρίως από τη σημαντική αύξηση στους δείκτες της ενέργειας (17,1%), των ζωοτροφών (11,9%) και των λιπασμάτων (10,7%).
Η εξαιρετικά μεγάλη αύξηση της δαπάνης για ενέργεια, που αντιπροσωπεύει το 25% και πλέον του συνολικού κόστους των εισροών στον αγροτικό τομέα, συνδέεται και με τη σημαντική αύξηση του αγροτικού τιμολογίου της ΔΕΗ κατά 6% το 2011, ενώ και νέα αύξηση, κατά 9%, επιβλήθηκε το 2012.
Από την άλλη πλευρά, σημαντική κάμψη καταγράφεται στο πρώτο 10μηνο του 2011 στις τιμές παραγωγού, ιδιαίτερα έντονη στα κηπευτικά – με μεγάλη μείωση του δείκτη εκροών τον Οκτώβριο του 2011 στη νωπή τομάτα (-33,9%) και σε ορισμένα άλλα είδη, με συνέπεια την πτώση του γενικού δείκτη εκροών κατά 3,8 ποσοστιαίες μονάδες.
ΠΗΓΗ: hellnewsgr.blogspot.gr/
Το όνομα του Πάμπλο Εσκομπάρ αποτελεί ακόμη και σήμερα, 23 χρόνια μετά το θάνατό του, συνώνυμο των ναρκωτικών σε όλο τον κόσμο, ενώ πρόσφατα η ζωή του έγινε -μια ιδιαίτερα επιτυχημένη- σειρά του Netflix.
Στο πικ της δύναμής του, ο Κολομβιανός Πάμπλο Εσκομπάρ είχε μια περιουσία περίπου 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το 1989 λοιπόν, το περιοδικό Forbes εκτιμούσε πως ο μεγιστάνας της κοκαΐνης, ο επικεφαλής του διάσημου καρτέλ του Μεντεγίν ήταν ο 7ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Αν ήταν ακόμη ζωντανός και έβγαζε χρήματα με τους ίδιους ρυθμούς, θα ήταν σήμερα στην 18η θέση της σχετικής λίστας.
Όπως σημειώσαμε νωρίτερα, η.... μηχανή που του έδινε λεφτά, ήταν αυτή του Καρτέλ του Μεντεγίν, ένα καρτέλ ναρκωτικών τόσο ισχυρό που θα μπορούσε να μπει στη λίστα “Fortune 500”. Τη λίστα δηλαδή που κατατάσσει τις εταιρείες παγκοσμίως ανάλογα με την οικονομική τους δύναμη. Για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, το καρτέλ είχε την κυριότητα ενός ολόκληρου νησιού στις Μπαχάμες. Το χρησιμοποιούσαν ως σημείο ανεφοδιασμού των αεροπλάνων που μετέφεραν την κοκαΐνη από την Κολομβία στις ΗΠΑ. Το αεροδρόμιο είχε διάδρομο προσγείως ενός χιλιομέτρου όπου τα μεγάλα αεροπλάνα προσγειώνονταν και έπειτα η κοκαΐνη μεταφερόταν σε μικρότερα αεροπλάνα τα οποία έκαναν τη διαδρομή μέχρι τη Νότια Φλόριντα.
Πέντε με επτά τέτοια δρομολόγια γίνονταν ημερησίως ενώ στα μέσα που χρησιμοποιούσε το καρτέλ για τη διακίνηση της παραγωγής του, περιλαμβάνονταν και δύο υποβρύχια!!!
Η ποσότητα κοκαΐνης που μεταφερόταν στην Αμερική καθημερινά ήταν 15 τόνοι. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό του Καρτέλ του Μεντεγίν στην αγορά των ΗΠΑ έφτανε το 84% με 90%, κάτι που πρακτικά σημαίνει πως ήταν ένα πανίσχυρο μονοπώλιο σε μια αχανή αγορά. Το Καρτέλ του Μεντεγίν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, ήλεγχε περίπου το 80% της κοκαΐνης παγκοσμίως!
Η παραγωγή ενός κιλού κοκαΐνης κόστιζε στο καρτέλ περίπου 1000 δολάρια, η μεταφορά του κόστιζε επιπλέον 4000 δολάρια. Οι πιλότοι που αναλάμβαναν την μεταφορά από την Κολομβία στις ΗΠΑ, μπορούσαν να κερδίσουν μέχρι και 500 χιλιάδες δολάρια ανά πτήση.
Το ένα κιλό κοκαΐνης που κόστισε 5000 στο καρτέλ, στους δρόμους των ΗΠΑ πωλούνταν από 50 ως 70 χιλιάδες δολάρια. Αυτό σημαίνει, ότι το καρτέλ του Πάμπλο Εσκομπάρ είχε κέρδος 60 εκατομμύρια δολάρια ημερησίως! Αυτό με τη σειρά του σημαίνει 420 εκατομμύρια την εβδομάδα και 22 δις δολάρια το χρόνο! Τα χρήματα ήταν τόσα πολλά που τους κόστιζε 1000 δολάρια περίπου την εβδομάδα για να αγοράσουν τα λαστιχάκια που κρατούσαν τους πάκους με τα χαρτονομίσματα. Πολύ γρήγορα ξέμειναν από χώρους για να αποθηκεύουν τα χρήματα -καθώς δεν μπορούσαν να τα βάλουν σε τράπεζες- και έτσι στράφηκαν στην αγορά αποθηκών όπου τα τοποθετούσαν, ενώ πολλά ακόμα θάβονταν σε διάφορα σημεία της Κολομβίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 10% των εσόδων του καρτέλ χανόταν καθώς το έτρωγαν οι αρουραίοι ή καταστρεφόταν από νερό. Μιλάμε για περίπου 2.2 δις δολάρια το χρόνο, που απλά καταστρέφονταν και παρόλαυτα δεν αποτελούσαν οποιουδήποτε είδους πονοκέφαλο για τον Εσκομπάρ και το καρτέλ του. Φημολογείται μάλιστα ότι κάποια στιγμή ο Πάμπλο Εσκομπάρ έκαψε 2 εκατομμύρια δολάρια μετρητά για να... ζεστάνει την κόρη του.
Ας προσπαθήσουμε όμως να δούμε λίγο πιο αναλυτικά και συγκριτικά αυτούς τους αριθμούς. Το ετήσιο εισόδημα ενός Κολομβιανού σήμερα, είναι 5.194 δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι ο Πάμπλο Εσκομπάρ έβγαζε το χρόνο, όσο κάτι περισσότερο από 4.000.000 Κολομβιανοί.
Το μέσο νοικοκυριό των ΗΠΑ έχει εισόδημα σχεδόν 52 χιλιάδες δολάρια. Ένα τέτοιο νοικοκυριό θα χρειαζόταν 1155 χρόνια με το ίδιο εισόδημα και χωρίς να ξοδεύει ούτε δολάριο, για να φτάσει τα έσοδα του Καρτέλ του Μεντεγίν, σε μια μόλις ημέρα!
Η περιουσία του Πάμπλο Εσκομπάρ, θα έφτανε σήμερα το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, μιας χώρας όπως η Παραγουάη. Και αν αυτό δεν σας φαίνεται ιδιαίτερα εντυπωσιακό, τότε θα πρέπει να γνωρίζετε πως η Παραγουάη, έχει πληθυσμό 6.783.000. Αν το Καρτέλ του Μεντεγίν, θεωρούταν νόμιμη εταιρεία και συμπεριλαμβανόταν στη λίστα με τις 500 ισχυρότερες του κόσμου, θα βρισκόταν στη θέση 129 πάνω από την εταιρεία Σιδηροδρόμων των ΗΠΑ (UnionPacific) αλλά και από τα Starbucks αλλά και από το Facebook.
newsit.gr
Εξαιρετικής έμπνευσης το συγκεκριμένο topic.Μπράβο!
Τον Ιανουάριο του 1954 άλλαξε για πρώτη φορά το σύστημα αρίθμησης των αυτοκινήτων στη χώρα μας. Αυτό έγινε με αφορμή την απογραφή οχημάτων του 1953. Δεν ήταν η πρώτη φορά που γινόταν τέτοια απογραφή μεταπολεμικά εφόσον είχε προηγηθεί τουλάχιστον ακόμα μια κατά τη περίοδο Μαϊου-Ιουνίου 1950 (για τα επιβατικά 11 έως 20 Ιουνίου '50). Η νέα αρίθμηση ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου 1954 από την τεχνική υπηρεσία στο Χολαργό. Πλέον, το νέο σύστημα όριζε κάθε κατηγορία οχημάτων ξεχωριστά (Ι.Χ, λεωφορεία, ταξί, φορτηγά κλπ). Θα ακολουθήσουν και άλλες απογραφές τα επόμενα χρόνια, ενώ η αριθμοδότηση θα αλλάξει εκ νέου το 1956.
www.yme.GR
Ο ύπνος είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να κάνετε το βράδυ. Συνεπώς, οφείλετε να κοιμάστε επαρκώς το βράδυ και τις κατάλληλες ώρες για να λαμβάνετε όλα τα οφέλη του. Μάλιστα, τα πλεονεκτήματα αυξάνονται όταν κοιμάστε χωρίς ρούχα καθώς συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού σας και στην ψυχική σας ηρεμία. Μερικά από τα οφέλη λοιπόν του να κοιμάστε γuμνoί κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι τα ακόλουθα:
1. Νιώθετε πιο άνετα και βολικά χωρίς να δυσκολεύεστε να σας πάρει ο ύπνος αφού διατηρείτε τη κατάλληλη θερμοκρασία στο σώμα σας. Δεν σας ζεσταίνουν τα ρούχα αλλά ούτε κρυώνετε, καθώς αρκούν τα σκεπάσματα.
2. Αισθάνεστε πιο ευτυχισμένοι και πιο ελεύθεροι. Απλά φανταστείτε την αίσθηση ότι είστε στο κρεβάτι γuμνοί. Είστε ελεύθεροι από το παντελόνι και το εσώρουχό σας. Είναι ακριβώς σαν να βρίσκεστε ανάμεσα σε δύο δροσερά φύλλα με αποτέλεσμα να αισθάνεστε χαρά απολαμβάνοντας έναν ήρεμο ύπνο.
3. Βοηθάει να έρχεστε σε επαφή με το έτερον σας ήμισυ και να κρατάτε τη σωματική επικοινωνία ενεργή. Αυτό το είδος της επαφής μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια καλύτερη σεξουαλική ζωή. Διότι όταν κοιμάστε γuμνοί απελευθερώνονται άφθονες ποσότητες οξυτοκίνης, η οποία είναι ο νευροδιαβιβαστής που σας βοηθάει να αισθάνεστε θετικά συναισθήματα για τον αγαπημένο σας.
4. Για πρώτη φορά το σώμα σας μπορεί να αναπνεύσει. Τα ιδιωτικά μέρη, οι μασχάλες σας και τα πόδια γενικά περιορίζονται όλη την ημέρα και συχνά καλύπτονται από πολλαπλά στρώματα, ακόμα και το καλοκαίρι. Δώστε στα μέρη αυτά την ευκαιρία να αναπνεύσουν. Η πρακτική αυτή μειώνει τον κίνδυνο των ασθενειών του δέρματος.
5. Βοηθάει στη ρύθμιση της κορτιζόλης. Η κορτιζόλη είναι μια πολύ περίεργη χημική ουσία στο σώμα, αλλά μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά. Όταν κοιμάστε γuμνοί βοηθάει να διατηρήσετε τη θερμοκρασία του σώματός σας, ώστε το σώμα σας να μπορεί να δημιουργήσει μία ποσότητα κορτιζόλης. Όταν κοιμάστε τα επίπεδα της κορτιζόλης σας τείνουν να παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, ακόμη και όταν ξυπνήσετε. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο άγχος και αύξηση του σωματικού βάρους. Συνεπώς, κοιμηθείτε γuμνοί ώστε να μπορείτε να διατηρήσετε τη θερμοκρασία του σώματός σας σε χαμηλά επίπεδα και να κοιμηθείτε καλά, ώστε το σώμα σας να μπορεί σωστά να παράγει και να ρυθμίζει την κορτιζόλη.
6. Εξισορροπεί τη μελατονίνη και την αυξητική ορμόνη. Αυτές οι χημικές ουσίες βοηθούν το σώμα σας προλαμβάνοντας τη γήρανση. Όταν κοιμάστε με τα ρούχα, το σώμα σας θερμαίνεται και εμποδίζει την αποτελεσματική χρήση αυτών των ορμονών. Οπότε αν φοράτε ρούχα στον ύπνο σας, γερνάτε πιο γρήγορα.
7. Προλαμβάνει τις ασθένειες από τα γεννητικά όργανα. Για τους άνδρες, οι ψυχρότερες συνθήκες ύπνου επιτρέπει τους όρχεις να παραμένουν σε θερμοκρασία ψυγείου. Αυτό βοηθάει να κρατήσετε το σπέρμα σας υγιές και το αναπαραγωγικό σύστημα σας να λειτουργεί κανονικά. Για τις γυναίκες, οι πιο δροσερές συνθήκες ύπνου μπορεί πραγματικά να σας βοηθήσουν στην πρόληψη των λοιμώξεων από ζυμομύκητες.
Πηγή: flowmagazine
Ωραια ολα αυτα οταν εισαι με την γκομενιτσα σου εργενης....
Αυτοι που τα γράφουν αυτά αποκλείεται να έχουν οικογένεια......
Υ.Γ. Σαν τις μούφες τις διαφημίσεις ενα πράγμα που τρώνε όλοι πρωινό μες στην χαρά με την ησυχία τους ενω στην πραγματικότητα πεταγεσαι απο το κρεβάτι στο ασανσέρ.....
. O μάντης Μεγιστίας, το τέλος του Εφιάλτη και η ιστορική αλήθεια για τους «300»Παράθεση:
. Με οδηγό τον «πατέρα της ιστορίας», Ηρόδοτο
Η μάχη των Θερμοπυλών, που έγινε στα τέλη Αυγούστου (κατά την επικρατέστερη εκδοχή) του 480 π.Χ., αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολεμικά γεγονότα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας. Έχουν γραφτεί γι' αυτήν χιλιάδες άρθρα και βιβλία, ενώ δεν άφησε ανεπηρέαστη και την τέχνη.
Κατά την αρχαιότητα, η περιοχή των Θερμοπυλών, διέφερε πολύ από την εικόνα που έχει σήμερα. Ο Στράβωνας (64 π.Χ. – 19 μ.Χ.), τοποθετεί τα στενά μεταξύ του Μαλιακού Κόλπου και του όρους Καλλίδρομο. Ο Σπερχειός και οι παραπόταμοί του, δημιούργησαν με τις προσχώσεις τους, τους επόμενους αιώνες, τη σημερινή κοιλάδα.
Κατά τη δεύτερη περσική εκστρατεία στην Ελλάδα, υπό την αρχηγία του Ξέρξη, ο στρατός των Μήδων, αφού διέσχισε τη Θράκη, τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, στρατοπέδευσε κοντά στην Τραχίνια, ανάμεσα στους ποταμούς Μέλα και Ασωπό. Υπολογίζεται ότι ο Ξέρξης είχε μαζί του 300.000 - 400.000 στρατιώτες.
Οι Έλληνες, στο συνέδριο της Κορίνθου (481 π.Χ.) επέλεξαν ως καταλληλότερη τοποθεσία για την αντιμετώπιση των Περσών, το στενό των Θερμοπυλών. Επικεφαλής των Ελλήνων, ήταν ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας Α', γιος του Αναξανδρίδα Β' και ετεροθαλής αδελφός του Κλεομένη Α' τον οποίο και διαδέχθηκε. Παντρεύτηκε μάλιστα την κόρη του, Γοργώ και απέκτησε μαζί της ένα γιο, τον Πλείσταρχο. Συνολικά, ο Λεωνίδας είχε 6.200 άνδρες, που είχαν στρατοπεδεύσει στα Στενά των Θερμοπυλών, πίσω από ένα τείχος που είχαν χτίσει οι Φωκείς και ενίσχυσαν με πρόσθετα οχυρωματικά έργα.
Οι Αθηναίοι έστειλαν όλους τους άνδρες τους με τον στόλο στο Αρτεμίσιο και δεν διέθεσαν στρατό στον Λεωνίδα.
Μολών Λαβέ
Ο Ξέρξης, αρχικά, υπολόγιζε ότι οι Έλληνες θα υποχωρούσαν μπροστά στον όγκο του στρατεύματός του. Όταν αυτό δεν έγινε, έστειλε κήρυκες στον Λεωνίδα ζητώντας την παράδοση των όπλων. Η περήφανη απάντηση του Σπαρτιάτη βασιλιά "Μολών Λαβέ" (όπως αναφέρει ο Πλούταρχος), του χάρισε υστεροφημία και τον κατέταξε στις θρυλικές μορφές της παγκόσμιας ιστορίας…
Οργισμένος, ο Ξέρξης διέταξε επίθεση εναντίον των Ελλήνων. Όλες οι επιθετικές ενέργειες των δύο πρώτων ημερών αποκρούστηκαν από τους άνδρες του Λεωνίδα. Αυτό οφειλόταν στη στρατηγική του Σπαρτιάτη βασιλιά, στην υπεροχή των Ελλήνων σε οπλισμό και στη στενότητα του χώρου, που δεν επέτρεπε στους Πέρσες να αναπτυχθούν σε πλάτος και να αξιοποιήσουν τους εξαίρετους τοξότες τους. Ωστόσο, την τρίτη μέρα, τα πράγματα άλλαξαν… Ένας κάτοικος της Τραχίνιας, ο Εφιάλτης, γνώστης της περιοχής, υπέδειξε στον Ξέρξη το ορεινό πέρασμα (μονοπάτι) της Ανοπαίας ατραπού, που περνώντας από το όρος Καλλίδρομο, κατέληγε στα μετόπισθεν των Ελλήνων.
Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Ξέρξης δέχθηκε τη συμβουλή του Εφιάλτη και έστειλε τον Υδάρνη, επικεφαλής του επίλεκτου σώματος των Αθανάτων, να κυκλώσει τους Έλληνες. Ο Λεωνίδας είχε αναθέσει τη φύλαξη της Ανοπαίας ατραπού, σε χίλιους Φωκείς, οι οποίοι αιφνιδιάστηκαν από την κίνηση των Περσών και έφυγαν χωρίς καμία αντίσταση.
Σε λίγο, έφτασε η είδηση στο ελληνικό στρατόπεδο. Ο Λεωνίδας, βλέποντας πλέον ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αντιμετωπίσει τους Πέρσες, διέταξε τους συμμάχους του να φύγουν για να γλιτώσουν από βέβαιο θάνατο. Τελικά, με 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς πολέμησε γενναία, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Πέρσες. Οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες και αφού ο Λεωνίδας είχε ήδη σκοτωθεί, υποχώρησαν πίσω από το τείχος των Φωκέων, στον λόφο του Κολωνού, όπου μετά από μια άνιση μάχη με τους άνδρες του Υδάρνη, σκοτώθηκαν όλοι.
Η γενναία αντίσταση του Λεωνίδα και των ανδρών του καθυστέρησε την κάθοδο των Περσών προς την Αθήνα, έδωσε τον χρόνο στον ελληνικό στόλο που ναυμαχούσε στο Αρτεμίσιο να υποχωρήσει έγκαιρα στα λιμάνια της Αττικής και το γεγονός της θυσίας τους, χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα υπακοής στους νόμους και εκτέλεσης του χρέους προς την πατρίδα.
Ο μάντης Μεγιστίας: Έμεινε δίπλα στον Λεωνίδα αν και «είδε» το θάνατό του
Όπως όμως σε κάθε μεγάλη μάχη, έτσι και σ' αυτή των Θερμοπυλών, υπάρχουν κάποια πρόσωπα και γεγονότα που δεν είναι ευρέως γνωστά.
Ο Μεγιστίας ήταν μάντης από την Ακαρνανία. Βρισκόταν στις Θερμοπύλες, κοντά στον Λεωνίδα και προέβλεψε την εξέλιξη της μάχης και το επερχόμενο τέλος όλων ("… Μάντιος, ος τότε Κήρας επερχομένας σάφα ειδώς…"). Ωστόσο, ήταν ο μόνος, μαζί με τους Θεσπιείς, που έμεινε να πολεμήσει μαζί με τους Σπαρτιάτες.
Περήφανοι οι συμπατριώτες του, ανέθεσαν στον σπουδαίο επιγραμματοποιό και φίλο του Μεγιστία, Σιμωνίδη τον Κείο, να γράψει ένα επίγραμμα στον τάφο του "Αυτός εδώ, είναι ο τάφος του δοξασμένου Μεγιστία που κάποτε τον σκότωσαν οι Μήδοι όταν πέρασαν τον Σπερχειό, του μάντη που ενώ γνώριζε καλά πως πλησιάζει ο θάνατος δεν δέχθηκε να εγκαταλείψει τον βασιλιά της Σπάρτης".
Πόσοι ήταν τελικά οι «300»;
Το δεύτερο γεγονός που θα εξετάσουμε είναι αν ήταν όντως 300 οι Σπαρτιάτες του Λεωνίδα. Φαίνεται ότι τελικά δεν ήταν 300 αλλά 298. Τι είχε γίνει;
Ο Λεωνίδας διέταξε τον Παντίτη, ένα από τους άνδρες του, να μεταβεί στη Θεσσαλία για να ζητήσει ενισχύσεις. Όταν επέστρεψε στις Θερμοπύλες, είδε όλους τους συντρόφους του νεκρούς. Γυρίζοντας στη Σπάρτη, κατηγορήθηκε για δειλία. Μην αντέχοντας να ζει μ' αυτή την κατηγορία, κρεμάστηκε, δίνοντας τέλος στη ζωή του.
Ο Αριστόδημος, λίγο πριν τη μάχη, έχασε το ένα μάτι του λόγω μόλυνσης, όπως και ο Εύρυτος. Ο Λεωνίδας τους διέταξε να επιστρέψουν στη Σπάρτη. Ο Εύρυτος ωστόσο, έμεινε, πολέμησε και σκοτώθηκε ενώ ο Αριστόδημος γύρισε στην πατρίδα του. Εκεί συνάντησε γενική περιφρόνηση και ονομάστηκε "τρέσας", εκείνος δηλαδή που δείλιασε. Όμως, τον επόμενο χρόνο, πήρε μέρος στη μάχη των Πλαταιών πολεμώντας γενναία και παράτολμα. Κατά μία εκδοχή σκοτώθηκε, ενώ σύμφωνα με άλλη, τραυματίστηκε βαριά και έζησε τουλάχιστον ως τη μάχη του Ευρυμέδοντα (470 π.Χ.), στην οποία ο Κίμωνας νίκησε τους Πέρσες.
Το τέλος του Εφιάλτη
Στον Εφιάλτη αναφερθήκαμε και παραπάνω. Το όνομά του έγινε συνώνυμο του προδότη.
Αν και όλοι γνωρίζουμε τον Εφιάλτη, πόσοι ξέρουν τι απέγινε μετά τη μάχη των Θερμοπυλών; Ήταν γιος του Ευρύδημου, Τραχίνιος, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή. Μετά τη μάχη των Πλαταιών (479 π.Χ.), κατέφυγε στη Θεσσαλία θέλοντας να αποφύγει τη σύλληψη καθώς "οι πυλαγόρες" (οι τρεις αντιπρόσωποι κάθε πόλης στο αμφικτιονικό συνέδριο) της Δελφικής Αμφικτιονίας τον είχαν επικηρύξει με μεγάλο ποσό. Το 469 π.Χ. επέστρεψε στην Αντίκυρα, όπου δολοφονήθηκε από τον επίσης Τραχίνιο Αθηνάδη. Οι Σπαρτιάτες για την πράξη του αυτή, τίμησαν τον Αθηνάδη ως ήρωα.
Η επικήρυξη του Εφιάλτη και η ηρωοποίηση του Αθηνάδη κάνουν πολύ λίγο πιθανές τις εκδοχές να οδήγησαν μέσω της Ανοπαίας ατραπού τους Πέρσες στα νώτα των Ελλήνων κάποιοι άλλοι.
Protothema.gr
Το πρωί της 9ης Αυγούστου 1978 η Ελλάδα θα ζούσε παραλίγο την μεγαλύτερη αεροπορική-και όχι- μόνο τραγωδία της ιστορίας, καθώς ένα jumbo θα έπεφτε μέσα στις πυκνοκατοικημένες συνοικίες της Αθήνας, αν όχι και στο ίδιο της το κέντρο.
Η Ολυμπιακή Αεροπορία είχε προγραμματίσει την πτήση 411 από Αθήνα για Νέα Υόρκη, με ένα απο τα τέσσερα Boeing 747-200 που διέθετε στον στόλο της.
Αμέσως μετά την απογείωση και με τους κινητήρες να λειτουργούν στο μέγιστο της απόδοσής τους το τμήμα του στροβίλου του Νο 3 κινητήρα εξερράγη και έπεσε στο έδαφος.
Κατά τη διερεύνηση που ακολούθησε αποκαλύφθηκε ότι ορισμένοι από τους αγωγούς ψύξης του στροβίλου ήταν βουλωμένοι. Αυτό είχε αποτέλεσμα να υπερθερμανθούν και να σπάσουν, προκαλώντας καταστροφή στο Νο 3 κινητήρα, με αποτέλεσμα την αποκόλληση του.
Ο ιπτάμενος μηχανικός μόλις είδε την καταστροφή του κινητήρα έκοψε τα νερά, δηλαδή έθεσε εκτός λειτουργίας το σύστημα ψεκασμού νερού σε όλους τους κινητήρες. Με την ενέργεια του αυτή, το αεροπλάνο έχασε 4500 λίμπρες από την ώση, γεγονός που επιβάρυνε την ήδη επικίνδυνη κατάσταση.
Το αεροπλάνο πλέον πετούσε με ταχύτητα ελάχιστα υψηλότερη από αυτή που ήταν το όριο για την απώλεια στήριξης.
Η πορεία που μπορούσε ο κυβερνήτης να ακολουθήσει ήταν μόνο ευθεία και οριζόντια. Κάθε άλλη ενέργεια θα είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση του Τζάμπο 747, γιατί θα έχανε πολύτιμους κόμβους ταχύτητας.
Αναγκαστικά το τεράστιο αεροπλάνο των 335.000 κιλών πέρασε πάνω από το Ελληνικό, την Νέα Σμύρνη και την Καλλιθέα. Το αεροπλάνο πήγαινε καρφί στο όρος Αιγάλεω, με τελικό στόχο την καταστροφή του. Στις 2.05 μμ μια ελαφριά αύρα έδωσε στο Τζάμπο 747 μερικά πόδια ύψους, που σε συνδυασμό με την μείωση των καυσίμων κατάφερε με μια μικρή κλίση να αποφύγει την συντριβή του στις πλαγιές του Αιγάλεω
Στις 2.20 μμ η προσγείωση έγινε χωρίς κανένα απρόοπτο. Μετά από έρευνα στα στοιχεία του αεροπλάνου φάνηκε ότι είχαν γίνει τροποποιήσεις στους κινητήρες, για να έχουν μεγαλύτερη ώση. Μια από τις τροποποιήσεις ήταν και στο σύστημα ψεκασμού, η βασική αιτία του αεροπορικού συμβάντος που αναφέραμε ανωτέρω.
Η υπόθεση έμεινε γνωστή ως “το χέρι του Θεού”, καθώς αποδόθηκε σε θαύμα η διατήρηση του αεροσκάφους στον αέρα και η μη συντριβή του. Για την κατασκευάστρια εταιρεία μάλιστα, την Boeing, το αεροσκάφος θεωρήθηκε επίσημα πως συνετρίβη, καθώς σε κάθε δοκιμή σε προσωμιωτή, η πτήση κατέληγε σε συντριβή.
https://youtu.be/f9YzsO_ZPGI
Για να δουμε θα δουλεψει?
https://www.astynomia.gr/index.php?o...mid=1774&lang=
Καλή προσπάθεια φαίνεται, αλλά δεν είμαστε ακόμα ιντερνετολαός/κομπιουτερολαός . Δείτε τις ουρές στα ταχυδρομεία για λογαριασμούς, στις τράπεζες, για στοιχειώδεις συναλλαγές που ΑΝΕΤΑ γίνονται από το pc. Εδώ δεν πάνε να βγάλουν κάρτα για τα ΑΤΜ και στήνονται στις ουρές για το 400άρι.
Πρέπει να περάσουν 2-3 γενιές ακόμα για να μπει στο DNA μας ή "άϋλη" συναλλαγή.
Ο Κολοκοτρώνης λίγο πριν πεθάνει αποχαιρέτισε φίλους και εχθρούς. Συγχώρεσε ακόμη και τον υπουργό δικαιοσύνης που πίεζε για την καταδίκη του. Χόρεψε, γλέντησε και το ίδιο βράδυ «έφυγε»...
Στις 13 Νοεμβρίου 1838 ο σχεδόν 70χρονος Κολοκοτρώνης μίλησε στην Πνύκα προς τους μαθητές του Γυμνασίου της πρωτεύουσας. Η κυβέρνηση, όταν έμαθε για τις προθέσεις του Γέρου, φοβήθηκε μήπως από τα λεγόμενά του ξεσηκωθεί ο κόσμος. Έστειλε λοιπόν ένα απόσπασμα χωροφυλακής για να τον εμποδίσει.
Δεν πρόλαβαν όμως και συνάντησαν τον Κολοκοτρώνη κατά την επιστροφή. «Άδικα θα πάτε», τους φώναξε πειρακτικά. «Τα είπα, δεν θα με βρείτε πια εκεί». Στις 4 Φεβρουαρίου 1843 το έθνος δεν θα τον έβρισκε πουθενά, πουθενά αλλού εκτός από τη μνήμη ενός ολόκληρου λαού.
Ποιες ήταν οι τελευταίες στιγμές του Γέρου Λίγους μήνες πριν κλείσει τα μάτια του, το ένστικτό του τον ειδοποίησε πως το τέλος βρισκόταν κοντά. Περιόδευσε σε όλον τον Μοριά. Παντού από όπου περνούσε, φώναζε φίλους και εχθρούς και τους αποχαιρετούσε δίνοντας και παίρνοντας συγχώρεση. Πέρασε στις Σπέτσες και στην Ύδρα και συμφιλιώθηκε με τον Κουντουριώτη.
Συγχώρεσε και αυτόν ακόμη τον Σχινά, τον υπουργό δικαιοσύνης που πίεζε για την καταδίκη του, την περίοδο της δίκης του. Όλους τους αποχαιρετούσε σαν να επρόκειτο να πραγματοποιήσει ένα μακρινό ταξίδι. Την 1η Φεβρουαρίου 1843 ο Κολοκοτρώνης πάντρεψε τον γιό του Κολίνο με την εγγονή τού άλλοτε ηγεμόνα της Βλαχίας, πρίγκιπα Ιωάννη Καρατζά. Ο γάμος αυτός ήταν από τα πιο σημαντικά κοσμικά γεγονότα της πρωτεύουσας. Στο μυστήριο και στο γλέντι που επακολούθησε παραβρέθηκαν όλοι οι επίσημοι καθώς και αντιπροσωπείες από όλες τις ξένες πρεσβείες.
Ο Γέρος του Μοριά ζούσε μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του, διασκέδασε με απίστευτη ζωτικότητα. Δύο ημέρες αργότερα παραβρέθηκε στον μεγάλο χορό του παλατιού, όπου παρουσιάσθηκε και πάλι πολύ ευδιάθετος. Κάποια στιγμή παρακάλεσε τον βασιλιά να διατάξει τους μουσικούς να παίξουν ελληνικούς χορούς. Τα δημοτικά τραγούδια αντήχησαν στα σαλόνια του παλατιού.
Ο Γέρος με ευθυμία προσκαλούσε τις κυρίες των τιμών να χορέψουν μαζί του. Στη χάριν αστεϊσμού παρατήρηση του Αναγνώστη Δεληγιάννη ότι ήπιε λίγο παραπάνω απάντησε ότι ήθελε να γλεντήσει τις τελευταίες του στιγμές. Γύρω στα μεσάνυχτα, επέστρεψε στο σπίτι του. Με το που ξάπλωσε στο κρεβάτι του, υπέστη εγκεφαλική συμφόρηση. Στις τρεις το πρωί η σύντροφός του κατάλαβε ότι ο Γέρος δεν ήταν καλά.
Ειδοποιήθηκαν αμέσως οι καλύτεροι γιατροί της εποχής Γλαράκης, Ρέζερ και Οικονόμου. Έπραξαν το ανθρωπίνως δυνατό. Τον φλεβοτόμησαν, του τοποθέτησαν βδέλλες, χιόνι στο κεφάλι, μάταια όμως. Εν τω μεταξύ ειδοποιημένοι, βρέθηκαν κοντά του τα παιδιά του, οι συγγενείς, οι φίλοι του και πολλοί από τους παλαιούς συμπολεμιστές του.
Όμως, η φήμη ότι ο Γέρος ήταν άρρωστος διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την πρωτεύουσα. Ανάστατοι οι πολίτες έκλειναν τα καταστήματά τους, άφηναν τις εργασίες τους και έτρεχαν στο σπίτι του. Δεν πίστευαν ότι ο ήρωας των ηρώων της Επανάστασης ήταν δυνατόν να «φύγει» από κοντά τους.
Γύρω στις 11.00 το πρωί η καρδιά του Κολοκοτρώνη σταμάτησε να χτυπά. Τα τελευταία του λόγια ήταν προς τον γιο του τον Γενναίο. Μέσα σε έναν σπαρακτικό θρήνο, του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού και τα τσαρούχια του, τον έζωσαν με το σπαθί με το οποίο ξεκίνησε τον Αγώνα, τοποθέτησαν μια τουρκική σημαία στα πόδια του να την πατάει συμβολικά και τον έβαλαν στο φέρετρο. Μέσα σε αυτό τοποθέτησαν επίσης την περικεφαλαία και τη στολή που φορούσε ο Γέρος στα Επτάνησα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας διέκοψε την προγραμματισμένη συνεδρίασή του και το σώμα έσπευσε στο σπίτι του νεκρού για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του. Το υπουργικό συμβούλιο καθόρισε το πρόγραμμα της κηδείας και διέταξε τριήμερο εθνικό πένθος. Η νεκρώσιμη πομπή διέσχισε τη σημερινή οδό Ερμού, έστριψε στην Αιόλου και έφθασε στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης.
Το πλήθος που έσπευσε να αποχαιρετίσει τον Γέρο ήταν τεράστιο. Όλα τα μάτια ήταν βουρκωμένα. Ο Κολίνος κάποια στιγμή λιποθύμησε, ο Γενναίος, παρά την αρχική του ψυχραιμία, δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς κατά τη διάρκεια του εμπνευσμένου λόγου του εκκλησιαστικού ρήτορα Οικονόμου εξ Οικονόμων.
Ο τόσο γνώριμος ήχος των κανονιοβολισμών ήταν το τελευταίο «αντίο» προς τον στρατηγό των Ελλήνων.
Νίκος Γιαννόπουλος, ιστορικός...
Γεφύρι της Άρτας
To Γεφύρι της Άρτας (στην λαϊκή παράδοση γιοφύρι της Άρτας) είναι λιθόκτιστη γέφυρα του ποταμού Αράχθου, του 17ου αιώνα, στην πόλη της Άρτας, που έγινε πασίγνωστη από το ομώνυμο θρυλικό δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται στην «εξ ανθρωποθυσίας» θεμελίωσή του. Ο ίδιος όρος αποτελεί επίσης σύγχρονη μεταφορική έκφραση όταν αναφέρονται έργα τα οποία αργούν να ολοκληρωθούν όπως και στο θρύλο του τραγουδιού («Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν»).
Το πέτρινο γεφύρι της Άρτας, είναι το πιο ξακουστό στην Ελλάδα και αυτό βέβαια το οφείλει στο θρύλο για τη "θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα", που η λαϊκή μούσα τον έκανε τραγούδι. Η αρχική κατασκευή του γεφυριού τοποθετείται στα χρόνια της κλασικής Αμβρακίας επί βασιλέως Πύρρου Α. Αυτό είναι φυσικό, δεδομένου ότι σε αυτά τα μέρη αναπτύχθηκε αξιόλογος πολιτισμός από τα προχριστιανικά ακόμη χρόνια. Συνεπώς, οι αρχαίοι Αμβρακιώτες είχαν ανάγκη να κατασκευάσουν στο σημείο αυτό κάποιο πέρασμα, γεφύρι, έργο που ασφαλώς θα βελτιώθηκε στα Ελληνιστικά χρόνια, όταν ο βασιλιάς Πύρρος Α' έκανε την Αμβρακία πρωτεύουσα του κράτους του, κι ακόμη αργότερα - στα ρωμαϊκά χρόνια - με την άνθηση της διπλανής Νικόπολης και την αύξηση της εμπορικής κίνησης. Τη σημερινή του μορφή, το Γεφύρι της Άρτας απέκτησε τα έτη 1602-1606 μΧ. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τη χρηματοδότηση της κατασκευής του Γεφυριού της Άρτας έγινε από έναν Αρτινό παντοπώλη, τον Ιωάννη Θιακογιάννη ή Γυφτοφάγο, ο οποίος προφανώς είχε εμπορικές δραστηριότητες και είχε ενδιαφέρον για τη διάβαση του Αράχθου ποταμού από τα μουλάρια με τα φορτία του. Δυστυχώς τα στοιχεία που μας παρέχουν οι αρχαίες πηγές είναι ελάχιστα και γι' αυτό είμαστε αναγκασμένοι να στηριχθούμε για τη μελέτη του στο ίδιο το κτίσμα.
Το σημερινό μήκος του πέτρινου γεφυριού της Άρτας φτάνει στα 145 μ., και το πλάτος του είναι 3,75 μ.. Οι τέσσερις ημικυκλικές καμάρες δεν έχουν καμία συμμετρία μεταξύ τους. Τα βάθρα του είναι κτισμένα με μεγάλους κανονικούς λίθους κατά το ισοδομικό σύστημα, με επίστεψη, έτσι που θυμίζουν τοιχοποιία ελληνιστικών μεγάρων. Αυτή λοιπόν η δομή των βάθρων μαρτυρεί ότι το γεφύρι θεμελιώθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, και - κατά την άποψη του μελετητή Γιάννη Τσούτσινου - πιθανότατα είναι έργο του Πύρρου Α΄ (3ος π.χ. αιώνας). Σύμφωνα με διαπιστώσεις του Φ. Πέτσα, αρχαιολόγου που παρακολούθησε τις εκσκαφές για τη στήριξη σιδερένιας γέφυρας πλάι στην παλιά στα χρόνια της κατοχής, το ίδιο χτίσιμο συνεχίζεται μέχρι τα κατώτατα θεμέλια του γεφυριού. Πάνω σ' αυτά τα βάθρα, κατά την άποψη ορισμένων μελετητών, χτίστηκαν κατά τη Βυζαντινή εποχή (πρώτη περίοδος του Δεσποτάτου της Ηπείρου) ή κατά την άποψη άλλων στην πρώτη μεταβυζαντινή περίοδο, τέσσερις μεγάλες καμάρες, μεταξύ των οποίων παρεμβλήθηκαν στα ποδαρικά τους καθώς και στα ακρινά σκέλη του γεφυριού οκτώ συνολικά μικρά τοξωτά ανοίγματα, για να διοχετεύονται τα νερά σε περίπτωση πλημμύρας..Η τοιχοποιία της πολύ ωραία είναι ομοιόμορφη με μικρούς κανονικούς λίθους. Φαίνεται ότι η μεγαλύτερη καμάρα, που λόγω του ανοίγματός της ήταν περισσότερο επισφαλής, από άγνωστη αιτία γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε στην Τουρκοκρατία, και είναι ακριβώς αυτή η ανακατασκευή της ψηλής καμάρας που γέννησε το θρύλο της στοίχειωσης της γυναίκας του πρωτομάστορα και το αντίστοιχο δημοτικό τραγούδι. Σύμφωνα με σωζμένες γραπτές μαρτυρίες η κατασκευή αυτή έγινε το έτος 1612, οι εργασίες κράτησαν τρία χρόνια, μέχρι το 1615 και η νέα καμάρα έγινε ακόμη ψηλότερη.
Το Λαογραφικό Μουσείο Άρτας που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη γέφυρα ήταν το παλιό Οθωμανικό Τελωνείο και χτίστηκε με σχέδια του γνωστού αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλερ. Οι κάτοικοι διέρχονταν από την ανατολική Ελληνική πλευρά στήν δυτική Οθωμανική με χρήση διαβατηρίου, μέχρι τό έτος 1912.
Το έτος 1881, όταν απελευθερώθηκε de jure (με συμφωνία) η Άρτα, το γεφύρι ήταν το σύνορο της ελεύθερης Ελλάδας με την τουρκοκρατημένη Ελλάδα. Το διώροφο νεοκλασικό κτίριο στο δυτικό άκρο του γεφυριού, που χτίστηκε το έτος 1864 από αυστριακό αρχιτέκτονα και σήμερα στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο Άρτας, αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως Οθωμανικό φυλάκιο της Γέφυρας και αργότερα, μετά το έτος 1881, ως μεθοριακός σταθμός, Τελωνείο των Τούρκων. Στο τέλος της δεκαετίας του 1930 πλάι στα αρχαία βάθρα προστέθηκαν και τσιμεντένια - αισθητικά εκτρώματα - για τη στήριξη ξύλινης αρχικά γέφυρας, την οποία οι Γερμανοί κατακτητές, ενίσχυσαν με σιδηροδοκούς για τη διέλευση των οχημάτων τους.[3] Στις 23 Σεπτεμβρίου 1944 όταν οι Γερμανοί ναζί αποχώρησαν, διέταξαν να ανατιναχθεί το πέτρινο Γεφύρι της Άρτας, αλλά ο γερμανός βομβιστής προφανώς εκτίμησε το μέγεθος του εγκλήματος, δεν υπάκουσε στη διαταγή και το γεφύρι σώθηκε. Άλλη άποψη αναφέρει ότι κάποιος Γερμανός στρατιώτης Λούντβιχ, μάλλον αρχαιολόγος, γύρισε κρυφά πίσω και απενεργοποίησε τον εκρηκτικό μηχανισμό. Το έτος 1945 κατασκευάσθηκε κανονική σιδηρογέφυρα η οποία σε συνδυασμό με τις χονδροειδείς τσιμεντοβάσεις της κατέστρεψε τη βόρεια όψη του παλιού γεφυριού. Μόλις πριν λίγα χρόνια, την δεκαετία του '80, επί εποχής υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, απαλλάχτηκε το μνημείο απ' αυτούς τους «κακοήθεις όγκους» του και με τις εργασίες στερέωσης ξαναβρήκε την αρχική του λάμψη. Έγιναν σημαντικές στερεωτικές εργασίες και πολλές τσιμεντενέσεις.[1] Μετά την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος της ΔΕΗ στο Πουρνάρι του Πέτα, από Σοβιετική Εταιρεία κατά τα έτη 1976-1981 δεν υπάρχει πλέον συνεχής ροή στο ποτάμι του Αράχθου. Έτσι «το μνημείο έπαψε να δροσίζει τα πόδια του, κατάντησε εκκλησιά χωρίς εικόνες, βρύση χωρίς νερό» όπως έχει γραφεί γλαφυρά. Το έτος 1983 για τον ίδιο λόγο της ακανόνιστης ροής υδάτων το γεφύρι διέτρεξε θανάσιμο κίνδυνο και τότε τοποθετήθηκαν σειρές από ενσύρματες κροκάλες στον πυθμένα της κοίτης.
Κείμενο : Από τη Βικιπαίδεια
Αυξέντιος Καλαγκός, ένας “ανύπαρκτος” Έλληνας που έχει κάνει πάνω απο 14.000 δωρεάν εγχειρήσεις σε παιδάκια, δεν εμφανίζεται σε περιοδικά, τηλεοράσεις και “κίτρινες” ιστοσελίδες. Τον ξέρει κανείς μας;
«Να προσπαθείς να γίνεις κάποιος που θα προσφέρει στους άλλους». Αυτό είναι το μότο του διεθνούς φήμης καρδιοχειρουργού κ. Αυξέντιου Καλαγκού. Συμβουλή που κληρονόμησε από τον πατέρα του και προσπαθεί να την κάνει πράξη κάθε λεπτό της ζωής του. Ο 53χρονος Κωνσταντινουπολίτης, διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης, είναι ξακουστός όχι μόνο για την επιστημονική του επάρκεια αλλά και για την πολύτιμη προσφορά του στον συνάνθρωπό του όπου αυτός και αν μένει και σε όποια οικονομική κατάσταση και αν βρίσκεται.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που τον αποκαλούν «φύλακα άγγελο» των άρρωστων φτωχών παιδιών, και όχι άδικα. Τα τελευταία 14 χρόνια έχει χειρουργήσει περισσότερα από 14.000 άπορα παιδιά, μέσα από πρόγραμμα του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Coeurs pour tous» («Καρδιές για όλους») που ο ίδιος έχει ιδρύσει. Ταξιδεύει από τη μια άκρη της Γης στην άλλη χαρίζοντας ξανά τη ζωή σε παιδιά με σοβαρά καρδιακά προβλήματα. Αρκεί ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, για να αναλάβει δράση.
Και πού δεν έχει πάει. Μαρόκο, Αλγερία, Μαυρίκιο, Σενεγάλη, Λίβανο, Συρία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Ινδία, Βιετνάμ, Σερβία, Ερυθραία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρουμανία, Κύπρο και τελευταίως Ελλάδα. Εν μέσω οικονομικής ύφεσης, πώς θα μπορούσε να μείνει η χώρα μας έξω από τον κατάλογο; Στην Ελλάδα, το όνομά του έγινε ευρέως γνωστό μετά τη συνεργασία που εξασφάλισε το Νοσοκομείο Παίδων «Μητέρα». Ο κ. Καλαγκός μεταβαίνει στην Αθήνα μία φορά τον μήνα (αναμένεται να έλθει την προσεχή εβδομάδα) και κάνει, κατά μέσο όρο, τέσσερα ως πέντε χειρουργεία. Από τον Σεπτέμβριο, οπότε ξεκίνησε η συνεργασία του με το Νοσοκομείο, ως και σήμερα έχει χειρουργήσει δωρεάν εννέα παιδιά με σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα.
Ο κ. Καλαγκός χειρουργεί συνολικά περίπου 1.000 περιστατικά τον χρόνο, παιδιά και ενηλίκους. Από αυτά, περίπου 300 αφιλοκερδώς μόνο στη Γενεύη και περίπου άλλα τόσα σε άλλες χώρες. Τα έξοδα καλύπτονται από το Ιδρυμα «Coeurs pour tous», το οποίο ίδρυσε το 1998. «Σε αυτό συμμετέχουν βασιλικές οικογένειες, ακόμη και ελβετικές τράπεζες» λέει ο ίδιος, χωρίς να θέλει να αποκαλύψει τα στοιχεία των συμμετεχόντων..Η φιλανθρωπική δράση τού επίσης γιατρού πατέρα του έπαιξε καταλυτικό ρόλο στον τρόπο ζωής του κ. Καλαγκού. «Ο πατέρας μου ήταν παθολόγος, διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Βαλουκλή στην Κωνσταντινούπολη. Στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου είχε μια μονοκατοικία και εκεί έκανε ιατρείο. Από το πρωί ως το βράδυ ήταν με τους ασθενείς του και δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα εξέταζε δωρεάν φτωχούς ανθρώπους. Η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η ιατρική ως λειτούργημα υπήρξε βίωμα μέσα από την οικογένεια» λέει ο κ. Καλαγκός. Η προσφορά του πατέρα του ήταν τόσο σημαντική σε βαθμό που αναγνωρίστηκε και από τους Τούρκους. Εδωσαν το όνομά του σε δρόμο της περιοχής του Αγίου Στεφάνου.Μιλώντας για την ανθρωπιστική δράση του πατέρα του και την ευαισθησία που είχε απέναντι στους ασθενείς, τους οποίους δεν διέκρινε σε πλούσιους και φτωχούς, λέει ότι μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι ο ίδιος πέρασε δύσκολες στιγμές. «Ουσιαστικά είδε την οικογένειά του να χάνει όλα τα υπάρχοντά της, να διώκεται από το Προκόπι και να αναγκάζεται να μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας μου, για να μπορέσει να σπουδάσει, διάβαζε με το κερί. Είχε νιώσει στο πετσί του την έλλειψη οικονομικών πόρων και πού μπορεί αυτό να οδηγήσει. Γι’ αυτό ήθελε να βοηθάει όλους τους ανθρώπους, χωρίς να κάνει διακρίσεις. Με αυτές τις αξίες μεγάλωσε και εμάς, τα παιδιά του». Εκτός από τον μεγάλο δάσκαλο της ζωής του, τον πατέρα του, ο κ. Καλαγκός είχε την τύχη να βρεθεί σε μεγάλους δασκάλους της Ιατρικής, τον σερ Μαγκντί Γιακούμπ και τον Αλέν Καρπεντιέ(ο εμπνευστής τής πρώτης τεχνητής βαλβίδας καρδιάς). «Οι δύο δάσκαλοι», σημειώνει,«μού μετάγγισαν την αυταπάρνηση και το σθένος που θα πρέπει να έχει ένας χειρουργός».
«Εργάζομαι 20 ώρες την ημέρα»
Εξαιρετικά επίπονο είναι το πρόγραμμα του κ. Αυξέντιου Καλαγκού, καθώς εργάζεται καθημερινά περί τις 20 ώρες. Η ζωή του μοιράζεται ανάμεσα σε χειρουργεία, συναντήσεις και διαλέξεις. Το περίεργο είναι ότι δεν νιώθει κουρασμένος ούτε λεπτό.«Το χαμόγελο ενός παιδιού, η χαρά των γονιών του… Αυτή είναι η ανταμοιβή μου. Τότε ούτε κούραση νιώθω ούτε τίποτα. Παίρνω κουράγιο και συνεχίζω». Η ζωή που έχει ακολουθήσει ο κ. Καλαγκός έχει τα οφέλη της, έχει όμως και τα κόστη της, καθώς αποβαίνει εις βάρος της οικογένειάς του. Ωστόσο ο ίδιος θεωρεί ότι «όταν ο Θεός σού έχει δώσει ένα χάρισμα, πρέπει να το μοιράζεσαι. Δεν πρέπει να κλείνεις ποτέ τα μάτια σου στους άλλους».
Δύο περιπτώσεις παιδιών που έχει αναλάβει ο κ. Καλαγκός έχουν μείνει ανεξίτηλες στο μυαλό του και στην ψυχή του: αυτή της μικρής Σταυριάνας και της Ελγκα από τη Γεωργία.Το πρώτο κοριτσάκι ήταν από την Αθήνα και η περίπτωσή του επείγουσα. Επρεπε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση εντός δύο εβδομάδων. Υπήρχε όμως μία ακόμη δυσκολία: οι γονείς του λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων δεν έδιναν τη συγκατάθεσή τους για μετάγγιση αίματος. Ο καρδιοχειρουργός κ. Αυξέντιος Καλαγκός, με την υλικοτεχνική υποστήριξη του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης, κατάφερε να ολοκληρώσει τη χειρουργική επέμβαση με τη μικρότερη δυνατή αιμορραγία.Η δεύτερη περίπτωση, αυτή της Ελγκα από τη Γεωργία, του προκαλεί ακόμη και σήμερα, 15 χρόνια μετά, συγκίνηση όταν τη φέρνει στο μυαλό του. Το κοριτσάκι ήταν τότε επτά ετών με καρδιακή ανεπάρκεια τελικού σταδίου. «Οι γονείς της πούλησαν ό,τι είχαν και δεν είχαν προκειμένου να πάνε στην Τιφλίδα για να υποβληθεί η μικρή σε χειρουργική επέμβαση. Η επέμβαση έγινε και όλα πήγαν καλά. Λίγο πριν βγει από το νοσοκομείο η μικρούλα Ελγκα ήρθε και με βρήκε. Στα χέρια της κρατούσε ένα ξύλινο κουτί. Μου το έδωσε και μου είπε: “Δεν έχω κάτι άλλο να σας δώσω. Ξέρω ότι αυτό δεν έχει μεγάλη αξία. Το είχα όμως στο δωμάτιό μου και έχω βάλει μέσα όλα τα φιλιά μου”. Το ξύλινο αυτό κουτί το έχω πάνω στο γραφείο μου και το κοιτάζω κάθε πρωί προτού ξεκινήσω τη μέρα μου. Κάθε φορά που το κοιτάζω σκέφτομαι τι είναι αυτό που έχει πραγματική αξία στη ζωή. Και προχωράω…».
Παράθεση:
KAΘΡΙΝ ΚΡΑΜΕΡ - ΜΙΑ ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΑ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ
Η Κάθριν Κράμερ είναι η Ηπειρώτισσα Αικατερίνη Πλέσσα και στην καταγωγή προφανώς γιαννιώτισα. Γεννήθηκε στην αυλή του Αλή πασά (οι γονείς της μάλλον άνηκαν στο προσωπικό της αυλής) και λέγεται, ότι είχε ερωτική σχέση με τον Μουχτάρ πασά, γιο του Αλή, ο οποίος την έβαλε στο χαρέμι του. Αργότερα Ο Μουχτάρ την σύστησε στον γιατρό Ιωάννη Κωλέτη με τον οποίο αραβωνιάστηκε. Κάποιοι ισχυρίζονταν πως αυτό ήταν κόλπο του Μουχτάρ για να έχει κοντά τον Κωλέτη, τον οποίο εκτιμούσε σαν γιατρό. Τα γεγονότα της αποστασίας του Αλή και το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης τους χώρισαν. Μετά το χωρισμό τους η Αικατερίνη Πλέσσα βρέθηκε στο Μεσολόγγι όπου γνωρίστηκε με τον λόρδο Μπάϋρον και με τον οποίο απέκτησε μια πλατωνική σχέση. Σε κάποια στιγμή πρέπει να πέρασε στα εφτάνησα,μάλλον Κέρκυρα, όπου εκει γνώρισε τον άγγλο αξιωματικό Κράμερ, βετεράνο του Βατερλώ, ο οποίος θα πήγαινε με "φορτίο" 300 κρατουμένων στην Αυστραλία. Η Πλέσσα τον παντρεύτηκε και έφυγε μαζί του. Ήταν η πρώτη ελεύθερη Ελληνίδα που έφτασε στην Αυστραλία και μάλιστα στην Νέα Νότια Ουαλία. Η Πλέσσα-Κράμερ κατάφερε εκει να κάνει σαν γυναίκα καριέρα αφού έλαβε στο κράτος-αποικία διάφορες πολιτικες θέσεις. Με τον Κράμερ απέκτησε σύνολο 11 παιδιά..
Το Νοέμβριο του 1956 η Ευρώπη βίωνε τις συνέπειες της κρίσης του Σουέζ. Η Ελλάδα δεν αποτέλεσε εξαίρεση, με αποτέλεσμα να παρθούν μέτρα για τον περιορισμό κατανάλωσης πετρελαιοειδών. Η τότε κυβέρνηση εξέδωσε την αγορανομική διάταξη υπ'αριθ. 90/23-11-1956, "περί μέτρων περιορισμού της καταναλώσεως βενζίνης αυτοκινήτων και πετρελαίου εσωτερικής και εξωτερικής καύσεως". Αυτή όριζε ότι οι εταιρίες πετρελαίου θα χορηγούσαν υγρά καύσιμα μόνο στους έως εκείνη τη στιγμή πελάτες τους. Επίσης, ότι απαγορευόταν η χορήγηση βενζίνης ή πετρελαίου σε δοχεία, ενώ από τις 26 Νοεμβρίου η κυκλοφορία των επιβατικών ιδιωτικών αυτοκινήτων θα γινόταν εκ περιτροπής, βάσει του αριθμού κυκλοφορίας (μονά-ζυγά). Επιπλέον, ανεξαρτήτως αριθμού κυκλοφορίας απαγορευόταν η κυκλοφορία τους από το μεσημέρι του Σαββάτου έως τα μεσάνυχτα της Κυριακής (από τα μεσάνυχτα του Σαββάτου για τα φορτηγά). Αυτό ίσχυε και για τις δίκυκλες και τρίκυκλες μοτοσυκλέτες. Από την απαγόρευση εξαιρούνταν τα ιδιωτικά αυτοκίνητα των πυροσβετικών υπερεσιών και των νοσοκομείων, των γιατρών (αποκλειστικά για χρήση άσκησης του επαγγέλματος) καθώς και των σχολικών λεωφορείων. Η αγορανομική διάταξη ανέφερε μέτρα και για τον περιορισμό κατανάλωσης πετρελαίου για θέρμανση.
Τα θολωμένα τζάμια είναι εκνευριστικά και στην οδήγηση επικίνδυνα. Είναι όμως αναπόφευκτο φαινόμενο το χειμώνα που η θερμοκρασία έξω είναι χαμηλή και κυκλοφορούμε με κλειστά παράθυρα. Μια λύση είναι να ανοίξεις το καλοριφέρ. Φυσικά μόλις το κλείσεις θα ξαναθαμπώσουν. Υπάρχει ωστόσο μια ακόμα λύση και περιλαμβάνει 2 απλά υλικά: ένα ζευγάρι παλιές κάλτσες και κρυσταλλική άμμο. Κι όμως, δουλεύει! thumb
https://youtu.be/4t4mzMS-ZZ8
Εγώ χύμα την έριξα το πρωί, πάνω στο κάλυμμα για το τζάμι, στο πορτ μπαγκάζ (έχω touring) και πριν που πήγα να δω, δεν είχα καθόλου υγρασία μέσα!
Η βλακεία βέβαια ήταν ότι δεν την έβγαλα, πήγα μια βολτούλα και στις πρώτες μπάντες, πήγε παντού...:hystericalbs1:
Αύριο, ηλεκτρική σκούπα...
In 1989, according to aviation authorities report, a commercial airliner that flew out of Germany and mysteriously disappeared in 1954 has landed in Brazil - with its passengers and crew reduced to skeleton. And while the officials refuse to speculate on the whereabouts of the plane for the past 35 years, several respected scientists, including paranormal researcher named Dr. Celso Atello, say Santiago Airlines Flight 513 almost certainly entered a time warp and just disappeared in 1954. "There is no other explanation," Dr. Atello told newsmen in Porto ALegre, Brazil. Flight records show that the aircraft left Aachen, West Germany, on the morning of September 4, 1954, and then vanished over the Atlantic Ocean on its way to Porto Alegre later that day. At that time aviation authorities assumed that it had crashed. But the plane mysteriously reappear and landed in Porto Alegre on October 12, 1989.
"It was piloted by the skeleton of its captain and all the crew, and passengers were dead, too. Officials don't want to discuss explanations. But they cannot deny that this airplane has defied the laws of space and time. And God only knows how a skeleton managed to land it."
Unfortunately, Santiago Airlines went out of business in 1956 and executives who are still alive didn't know enough about the flight to comment.
Brazilian aviation officials themselves confirmed that the vintage Lockheed Super Constellation aircraft "appeared out of nowhere" and landed at an airstrip west of Porto Alegre on October 12, 1989.
They also said that its powerful turboprop engines were still idling when support personnel found the skeletal remains of 88 passengers and a four-man crew, including Captain Miguel Victor Cury - who was still clutching the controls.
Government agents are known to be investigating the mysterious flight. But they refuse to discuss anything about the airplane or the course of their investigation.
The official shroud of secrecy has outraged Dr. Atello and other experts who are now calling on the Brazilian government to let civilians assist in the investigative effort.
Καλό αλλα hoax!
Εγω παντως δε το ηξερα..!! :whistle:
Αμερικάνοι καθηγητές ανθρωπολογίας παλαιοντολογίας και ιστορίας τεκμηριώνουν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες πήγαν στην Ιαπωνία, Κίνα και Χιλή :shok: :shok:
Δεν είναι ανθελληνισμός όταν Αμερικανοί επιστήμονες τεκμηριώνουν ότι Έλληνες πήγαν στην Ιαπωνία, Κίνα και Χιλή και δεν το αναφέρουν σε κανένα βιβλίο του Υπουργείου Παιδείας;
Γιατί οι απόψεις Αμερικανών καθηγητών ανθρωπολογίας παλαιοντολογίας και ιστορίας που τεκμηριώνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες πήγαν παντού, όπως στην Ιαπωνία, Κίνα και στην Χιλή αλλά δεν υπάρχουν ούτε ως πληροφόρηση σε καμμία βαθμίδα εκπαιδεύσεως, ούτε εις έντυπα ιστορικού ή μη περιεχομένου [2013]. Αδιαφορία ή ανθελληνισμός του υπουργείου Παιδείας και Εξωτερικών ;
Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες, ανάμεσα τους και ο καθηγητής ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου του Phoenix ο Dr. Thomas S. Anderson υποστηρίζουνε ότι οι Ίωνες κατέφτασαν στην Ιαπωνία το 7000 π.Χ. και χρησιμοποίησαν το νησί Χοκάιντο για ορμητήριο του αποικισμού της Αμερικής, ο οποίος πρέπει να έγινε γύρω στο 6.500 π.Χ. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους, πρέπει να έφθασαν στο νησιωτικό σύμπλεγμα των νήσων Χαβάη. Για αυτό έχουνε μείνει εκεί και διάφορες ελληνικές λέξεις όπως Αέτο, όπου στα χαβανέζικα σημαίνει Αετός.
Οι τότε Ίωνες πρέπει να χωριστήκανε σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα κατευθύνθηκε προς βορρά. Αυτοί ήτανε οι Ίωνες – Βάκχιοι, ενώ η δεύτερη ομάδα κατευθύνθηκε προς νότο, αυτοί ονομαζότανε Ίωνες – Εκάτιοι.
Οι Ίωνες Βάκχιοι μετονομάστηκαν σε Ιοναβάκχιο, που αργότερα με γλωσσολογικές παραφράσεις έγιναν οι σημερινοί Ναβάχο, ο πιο πολιτισμένος λαός Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής. Αυτοί δώσανε στις σημερινές Η.Π.Α. διάφορα τοπωνύμια όπως το ποτάμι : ποταμόκ, που προέρχεται από την ελληνική λέξη ποταμός. Αντίθετα οι Ίωνες Εκάτιοι, μετονομαστήκανε με το πέρασμα των αιώνων σε Ίν[ωνες] +[Ε]κατεις, που με τη γλωσσολογική εξέλιξη έγιναν αργότερα οι Ίνκας, ο πιο πολιτισμένος λαός της Νοτίου Αμερικής. Οι πρόγονοι των Ίνκας είχανε ιδρύσει πολλές πόλεις όπως και την πόλη Τιτουάνκο, που κανείς επιστήμονας μέχρι σήμερα δεν μπορεί να εξηγήσει το πως εξαφανίστηκαν οι κάτοικοί της.
Ο διακεκριμένος παλαιοντολόγος και αεροναυπηγός καθηγητής του πανεπιστημίου του Michigan o Dr. Hugo Weaving, μπόρεσε τελευταία να αποκωδικοποιήσει την γραφή των κατοίκων εκείνης της μυστηριώδους πόλεως και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μία ελληνική διάλεκτο, όπως οι Αιολικές διάλεκτοι των κατοίκων της Θεσσαλίας και της Μυτιλήνης. Τι γίνεται τώρα; Ο καθηγητής ιστορίας του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης Dr. Don Davis εξηγεί ότι οι κάτοικοι της πόλεως Τιτουάνκο εξαφανίστηκαν χωρίς να υπάρχουνε στην πόλη τα ίχνη κάποιας φυσικής καταστροφής, επιδημίας ή πολέμου.
[απόσπασμα εκ του άρθρου της Καθ. Αθηνάς Κεχαγιά, Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012
Η περίπτωση των Αϊνώ ή Αϊνού εις την Ιαπωνία
Πολλοί ξένοι επιστήμονες μεταξύ των οποίων και ο Καθηγητής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Phoenix, Thomas S. Anderson, υποστηρίζουν ότι οι Ίωνες έφτασαν στην Ιαπωνία το 7.000 π.Χ., στοχεύοντας στο να την χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο για τον αποικισμό τους στην Αμερική.
Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι είχαν κάποια συγκεκριμένη αποστολή στην «χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου» όπως αναφέρουν τα «Διονυσιακά», κατά την πανάρχαια εκστρατεία των Ελλήνων στην Ασία περί το 3.000 π.Χ.
Η επίσημη ιστορία της Ιαπωνίας αναφέρει μάλιστα πως όταν οι πρώτοι Ιάπωνες διέσχισαν την Κίνα κι έφτασαν στην Ιαπωνία, συνάντησαν μία λευκή γενειοφόρα φυλή (φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο στην γη της Ανατολίας), τους Αϊνώ, που ήταν δεινοί πολεμιστές και κυνηγοί. Οι Ιάπωνες και γενικά οι Ασιάτες δεν διαθέτουν πυκνές γενειάδες, αφού τα γένια τους είναι αραιά.
Οι Αϊνού (< Ίωνες) ή πιο σωστά Αϊνώ, «η λευκή φυλή» της Ιαπωνίας, όπως τους αποκαλούν. Στις αρχές του 20ου αιώνος οι Αϊνώ αριθμούσαν περί τα 3.000.000! σήμερα είναι πολλοί λιγότεροι λόγω και της μη προσμίξεως τους με τους Ιάπωνες. Ζουν στο Χοκκαΐντο, στην νότια Σαχαλίνι και στην Φορμόζα, την γνωστή σε όλους μας με την ονομασία Ταϊβάν. Οι Αϊνώ είναι λευκοί στην όψη, κάποιοι έχουν γαλάζια μάτια και είναι ψηλοί στο ανάστημα.
Ο Ιωάννης Πασάς εις το βιβλίο του: «Η Αληθινή Προϊστορία, οι πληροφορίες περί των Αϊνώ είναι ανεπαρκείς και, συνεπώς, δεν υπάρχουν στοιχεία για την ζωή και την δράση των λευκών αυτών ανθρώπων, που είχαν φθάσει και εγκατασταθεί στην Άπω Ανατολή. Από τα λιγοστά που γνωρίζουμε για εκείνους, μπορούμε να διακρίνουμε τις ομοιότητές τους με τους αρχαίους Έλληνες βασικά εις τον τρόπο διοικήσεως, εις την ενδυμασία, την γλώσσα, και πολλά άλλα.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι προστάτιδα της φυλής τους θεωρούν την «Ματεράσου», εκ του μη – α – τέρα σου (Μητέρα;), όπως και τα ονόματα που έχουν δώσει σε κάποια από τα χωριά τους. Όπως το όνομα Ιτάμι, το όρος Ίταμος εις την περιοχή της αρχαίας Θεσσαλίας, η Αρία, από την ελληνική λέξη Αρεία – Άρης, ο θεό του πολέμου, το Ογκάκι εκ του Όγκα το οποίο ήτο επίθετο της θεάς Αθηνάς εις τους Θηβαίους. Επίσης το ιερό πτηνό της Αθηνάς την κουκουβάγια, την οποία την έχουν ως το πτηνό της σοφίας.
Οι στολές τους είναι κεντημένες με αρχαιοελληνικούς μαιάνδρους ενώ συνηθίζουν να φορούν εις το κεφάλι τους ένα είδος στεφανιού ανάλογο με αυτό το οποίο φορούσαν οι πιστοί του Διονύσου κατά την διάρκεια των Διονυσιακών εορτών, δηλαδή στεφάνια από κισσό και άμπελο. Οι δε γυναίκες τους φορούν εις το κεφάλι τους, σκυθικό σκούφο, δερμάτινο με σχήμα περικεφαλαίας.
Βιβλιογραφία:
Άγνωστοι Έλληνες: Αϊνώ, όταν ο Ελληνισμός «άγγιξε» την Ιαπωνία – από τον Greek Odyssey
Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπό έκδοσιν τέλος 2016.
O οπλουργός και εμπειρογνώμων τεχνικός σύμβουλος, Αντώνης Κυριακάκης στα Χανιά εξηγεί για ποιο λόγο είναι επικίνδυνη μια σφαίρα ακόμα κι όταν αυτή εκπυρσοκροτείται στον αέρα
Δεν υπάρχει ακίνδυνος πυροβολισμός. Ακόμα και όταν αυτός γίνεται με το όπλο στραμμένο στον ουρανό, μακριά από σημείο όπου βρίσκονται άνθρωποι, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ασφάλειας και αποτροπής τραυματισμού.
Και αυτό γιατί η σφαίρα ταξιδεύει μακριά και μπορεί να είναι επικίνδυνη ή και μοιραία ακόμα και κατά την πτώση της προς το έδαφος.
Αδιάψευστοι μάρτυρες της επικινδυνότητας των άσκοπων πυροβολισμών είναι τα ίδια τα περιστατικά ανθρώπων που τραυματίστηκαν από αδέσποτες σφαίρες, την ώρα μάλιστα που εκείνοι βρίσκονταν σε μακρινή απόσταση από το σημείο πυροβολισμού.
Τι αποστάσεις καλύπτει και τι ταχύτητες πιάνει μια αδέσποτη σφαίρα
Πώς γίνεται στην περίπτωση του άσκοπου πυροβολισμού στον αέρα, να τραυματιστεί κάποιος σε μακρινή απόσταση ακόμα και κατά την πτώση της σφαίρας;
Τους λόγους μας εξηγεί ένας από τους καθ’ ύλην αρμόδιους στα Χανιά, ο πτυχιούχος οπλουργός, τεχνικός σύμβουλος – εμπειρογνώμων και ε.α. σμηναγός Π.Α., Αντώνης Κυριακάκης, μέσα από την παρουσίαση των βαλλιστικών ιδιοτήτων της σφαίρας μετά την εκπυρσοκρότηση.
Όπως εξηγεί ο κ. Κυριακάκης: «Μια σφαίρα μπορεί να καλύψει απόσταση 200-300 μέτρων και να φτάσει ακόμα και τα 5 χλμ αν πρόκειται για πολεμικό όπλο με διαμέτρημα 7,62 mm. Η απόσταση που θα διανύσει η βολίδα και η ταχύτητά της εξαρτάται από το όπλο, το βάρος της σφαίρας, το είδος του βλήματος και τη γωνία του πυροβολισμού.
Υπάρχει το δραστικό βεληνεκές της βολίδας, δηλαδή η απόσταση που διανύει πριν αρχίσει να χάνει την ταχύτητα της (σε αυτή την εμβέλεια μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά) και το μέγιστο βεληνές, δηλαδή η μεγαλύτερη δυνατή απόσταση που μπορεί να καλύψει».
Ενδεικτικά αναφέροντας τις αποστάσεις και την ταχύτητα:
Ένα όπλο διαμετρήματος 0,22 έχει δραστικό βεληνεκές 411 μ., μέγιστο 1.828 μέτρα και ταχύτητα κρούσης 98 μ/δευτ ή αλλιώς 352 χλμ/ώρα
Ένα όπλο διαμετρήματος .223 ρέμινγκτον έχει δραστικό βεληνεκές 1.062 μ., μέγιστο 3.543 μ. και ταχύτητα κρούσης 178 μ/δευτ ή αλλιώς 640 χλμ/ώρα
Ένα όπλο διαμετρήματος 7,62 mm (πολεμικό τουφέκι) έχει δραστικό βεληνεκές 885 μ., μέγιστο 5.189 μ. και ταχύτητα κρούσης 262 μ/δευτ ή αλλιώς 943 χλμ/ώρα
Ένα όπλο διαμετρήματος 9 mm έχει δραστικό βεληνεκές 367 μ., μέγιστο 2.194 μ. και ταχύτητα κρούσης 114 μ/δευτ ή αλλιώς ή αλλιώς 410 χλμ/ώρα
Ένα όπλο 45αρι έχε δραστικό βεληνεκές 278 μ., μέγιστο 1.645 μ. και ταχύτητα κρούσης 108 μ/δευτ ή αλλιώς 388 χλμ/ώρα
Ένα όπλο 44αρι μάγκνουμ έχει δραστικό βεληνεκές 577 μ., μέγιστο 2.286 μ. και ταχύτητα κρούσης 114 μ/δευτ ή αλλιώς 410 χλμ/ώρα
Η ταχύτητα κατά την πτώση, η γωνία πυροβολισμού και το είδος της βολίδας
Όταν αρχίσει να πέφτει η σφαίρα σαφώς η ταχύτητά της ελαττώνεται, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι αμελητέα και ακίνδυνη. Όπως διευκρινίζει ο κ. Κυριακάκης:
«Μπορεί να μην προκαλεί κατά την πτώση της διαμπερές τραύμα, έχει τη δυνατότητα όμως να εισέλθει στο σώμα και να προκαλέσει τραυματισμό η σοβαρότητα του οποίου εξαρτάται και από το σημείο του σώματος που θα βληθεί.
Συγκεκριμένα η ταχύτητα της βολίδας όταν αυτή πλέον πέφτει, υπολογίζεται βάσει του εξής τύπου: το τετράγωνο της ταχύτητας επί τη μάζα του βλήματος δια δυο.
Σημαντικό ρόλο παίζει η γωνία από την οποία θα κρατά κάποιος το όπλο την ώρα που θα πυροβολεί. Όταν κρατά το όπλο σε γωνία περίπου 45 μοιρών, η σφαίρα καλύπτει μεγαλύτερη απόσταση, αλλά έχει μικρότερη ταχύτητα επιστροφής στο έδαφος. Αντίθετα, όταν το κρατά κάθετα, η απόσταση που διανύει η σφαίρα είναι μικρότερη αλλά η ταχύτητα με την οποία κατεβαίνει είναι μεγαλύτερη, σχεδόν η μισή της ταχύτητας με την οποία ανεβαίνει.
Επίσης έχει σημασία και το είδος της βολίδας. Στην καραμπίνα για παράδειγμα παίζει ρόλο τι θα χρησιμοποιήσεις, σκάγια, μονόβολα, τρίβολα... Υπάρχουν σκάγια πολύ ψιλά που έχουν μεγάλη διασπορά και σκάγια πολύ πιο χοντρά τα οποία πέφτοντας προς τα κάτω λόγω βάρους αναπτύσσουν μεγαλύτερη ταχύτητα και μπορεί να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά σε κάποιον».
Τα αβολίδωτα θα ήταν μια κάποια λύση στο "έθιμο" των μπαλωθιών αλλά...
Δυστυχώς, είναι δύσκολο να εξαλειφθεί από την Κρήτη το κακώς εννοούμενο ως "έθιμο" των μπαλωθιών σε χαρές, γάμους και κοινωνικές εκδηλώσεις που έχει σταθεί η αιτία για ατυχήματα και τραυματισμούς (ακόμα και θανάσιμους). Το "έθιμο" αυτό θα μπορούσε ίσως να αποκτήσει πιο ακίνδυνα χαρακτηριστικά αν σε αυτές τις περιπτώσεις επιτρεπόταν η χρήση αβολίδωτων όπλων.
«Τα αβολίδωτα είναι τα όπλα που χρησιμοποιούν φυσίγγια χωρίς βλήματα, απλώς κάνουν θόρυβο. Τα χρησιμοποιούν σε εκκινήσεις αγώνων, σε εκπαιδεύσεις σκύλων κτλ. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον οποιοδήποτε και δεν προκαλούν κανένα τραυματισμό. Ο ήχος είναι σαν πραγματικός ήχος όπλου αλλά δεν έχει βλήμα. Θα μπορούσε να ήταν μια λύση εκτόνωσης όσων θέλουν να ρίξουν μπαλωθιές σε κοινωνικές εκδηλώσεις στην Κρήτη, δυστυχώς όμως, δεν επιτρέπεται η χρήση τους στην Ελλάδα ενώ επιτρέπεται σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο» τονίζει ο κ. Κυριακάκης.
Το όπλο δεν είναι παιχνίδι
Επομένως, δεν χρειάζεται κάποιος να είναι σε κοντινή απόσταση από το άτομο που ρίχνει πυροβολισμό για να κινδυνεύσει, ούτε να βρίσκεται στο άμεσο πεδίο της πορείας της σφαίρας αφού αυτή μπορεί να τον τραυματίσει και κατά την πτώση της από ψηλά.
Ο κ. Κυριακάκης είναι κατηγορηματικός: «Μην χρησιμοποιεί κανείς το όπλο σε άσκοπους πυροβολισμούς. Πάντα πρέπει να χρησιμοποιείται στον χώρο του σκοπευτηρίου ή στο κυνήγι σε ασφαλές μέρος. Ποτέ δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στο σπίτι. Σε κάθε περίπτωση πρέπει όσοι κατέχουν νόμιμα όπλο, ειδικότερα οι νεότεροι, να απευθυνθούν πρώτα σε κάποιον σκοπευτικό σύλλογο ή εκπαιδευτήριο, όπου θα μάθουν να το χρησιμοποιούν σωστά και θα πάρουν τις πρώτες σωστές βάσεις, οδηγίες και συμβουλές. Το όπλο δεν είναι παιχνίδι...»
Δεκάδες τα θύματα
Δυστυχώς, η κακή νοοτροπία νικά τη λογική και την σκληρή πραγματικότητα που απαρριθμεί δεκάδες θύματα από άσκοπους πυροβολισμούς. Θυμίζουμε μερικά μόνο από τα δεκάδες περιστατικά:
Το Πάσχα του 2014 στα Μυριοκέφαλα, σκοτώθηκε ο 25χρονος Γιώργος Γυπαράκης σε γλέντι από μπαλοθιά.
Το 2017 ο 10χρονος μαθητής Μάριος έπεσε νεκρός στην αυλή του σχολείου του στο Μενίδι από αδέσποτη σφαίρα που τον τραυμάτισε στο κεφάλι.
Το 2017 μια 45χρονη γυναίκα που καθόταν αμέριμνη στην αυλή της στα Σφακιά τραυματίστηκε επίσης από αδέσποτη σφαίρα.
Τη φετινή περίοδο των εορτών μια 27χρονη στα Χανιά τραυματίστηκε από αδέσποτη σφαίρα
Την παραμονή της φετινής Πρωτοχρονιάς τραυματίστηκε επίσης από αδέσποτη σφαίρα την ώρα που κατευθυνόταν στο αυτοκίνητό του ένας 57χρονος στο Ηράκλειο
Ένας άσκοπος πυροβολισμός παραμένει πάντα επικίνδυνος ακόμα κι αν υπάρχει η ψευδής εντύπωση ότι εκτελείται με «ασφάλεια».
Flashnews.gr
Η BMW εξοπλίζει τις 3 Series Touring και 5 Series Touring με ένα σύστημα που επιτρέπει να ανοίγει μόνο το παράθυρο της πόρτας του πορτμπαγκάζ, παρά όλο το πορτμπαγκάζ, αλλά η εταιρία αναφέρει πως ελάχιστοι πελάτες και ιδιοκτήτες των συγκεκριμένων αυτοκινήτων γνωρίζουν αυτό το χαρακτηριστικό.
Σύμφωνα με την BMW, η συγκεκριμένη λειτουργία είναι κατάλληλη στις περιπτώσεις εκείνες που δεν χρειάζεται να τοποθετηθούν στον χώρο αποσκευών ογκώδη αντικείμενα.
Μάλιστα η BMW, μέσω του Stefan Horn, επικεφαλής της 3-Series Touring, αναφέρει πως εάν η συγκεκριμένη λειτουργία δεν γίνει ευρέως γνωστή, τότε είναι πολύ πιθανό στην επόμενη γενιά των μοντέλων να μην υπάρχει.
Καλη χρονια σε ολους ξερω και την ταινια αν και μικρος εχω και συγγενεια με τον λοχια εξ αγχιστειας.
Και το Ε46 touring που είχα είχε αυτό το χαρακτηριστικό. Το χρησιμοποιούσα.
:shok:Πολύ καλό!!! Δεν το ήξερα!!! :thnx:Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο A8hnaios
Το ξέρατε οτι ο θείος εξελέγη πρόεδρος του Αυτοκινητιστικου Ομίλου Πατρών?
Συγχαρητήρια θείε!:rally:
Ευχαριστώ Γιώργο!Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο pilot
Στον ΑΟΠ καλά θα τα πάμε, στην ομοσπονδία να δούμε τι θα γίνει!
Με πολύ δυσκολία καταφέραμε σαν πλειοψηφία της προσωρινής διοικούσας να ορίσουμε εκλογές στις 22-23/2/2020.
Η ΟΜΑΕ χρειάζεται κατεπειγόντως σταθερή διοίκηση, από τον Δεκέμβριο του 2019 είμαστε πλέον αναγνωρισμένο μέλος της FIA και αυτό δεν μπορεί, ούτε έχει τις γνώσεις, καμία προσωρινή διοικούσα να το διαχειριστεί!!!
Μόλις εχθές το ανακάλυψα :original:
https://www.youtube.com/watch?v=tPkGxHNod2M
Επειδή προφανώς μιλάει για κόστος κάτι εκατομυρια θεωρώ ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να κάνει καριέρα τέτοιο πράγμα με ελληνικό brand name χωρίς ξένο support.
Ποιος θα δώσει εκατομυρια για ελληνικό προϊόν τετοιας κατηγορία χωρίς ιστορία; Ούτε Άραβας δεν θα τολμήσει. Με τι support; ένα μαγαζί στην Αθήνα;
Δεν λέω ότι δεν θα είναι καλό. Αληθινά το πιστευω ότι θα είναι hypercar. Αλλά πιστεύω ότι θα πάει άπατο.
Αυτό που θα ευχομουν στην θέση του θα ήταν να μου κάνει μια καλή πρόταση εξαγοράς μια εταιρεία με προϊστορία στον τομέα αυτό.
εκτός αν ο άνθρωπος έχει τόσα πολλά λεφτά καβάντζα και κάνει απλά την κ@υλα του και σκασιλα του αν πουλήσει ή όχι.
Μία γυναίκα που φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι, με το σύζυγό της ντυμένο με ένα φτωχικό κοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvarard.
Δεν είχαν ραντεβού.
Η γραμματέας μπορούσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι τέτοιοι επαρχιώτες δεν είχαν καμία δουλειά στο Harvard.
«Θα θέλαμε να δούμε τον πρόεδρο» είπε ο άντρας με χαμηλή φωνή.
«Θα είναι απασχολημένος όλη μέρα» απάντησε η γραμματέας κοφτά.
«Θα περιμένουμε» απήντησε η γυναίκα.
Για ώρες η γραμματέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα απογοητευτούν και θα φύγουν.
Καθώς όμως είδε ότι δεν έφευγαν, η γραμματέας αποφάσισε να ενοχλήσει τον πρόεδρο, παρόλο που δεν το ήθελε με τίποτα.
«Ίσως αν τους δείτε για ένα λεπτό, να φύγουν» του είπε!
Εκείνος αναστέναξε με αγανάκτηση και έγνεψε θετικά.
Ο πρόεδρος στράφηκε προς το ζευγάρι με ύφος βλοσυρό και αλαζονικό. Η γυναίκα του είπε:
«Είχαμε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήμιό σας για ένα χρόνο. Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισμένος εδώ. Αλλά δυστυχώς πριν από ένα χρόνο σκοτώθηκε απρόσμενα. Ο άντρας μου και εγώ θα θέλαμε να χτίσουμε ένα μνημείο για αυτόν στο χώρο του Πανεπιστημίου.»
Ο πρόεδρος δεν συγκινήθηκε καθόλου. Αντιθέτως εκνευρίστηκε. «Κυρία μου» απάντησε με αναίδεια «δεν μπορούμε να βάζουμε αγάλματα για κάθε άνθρωπο που φοίτησε στο Harvard και πέθανε. Αν το κάναμε, τότε αυτό το μέρος θα έμοιαζε με νεκροταφείο.»
«Όχι″ απάντησε γρήγορα η γυναίκα, «δεν θέλουμε να στήσουμε ένα άγαλμα. Σκεφτήκαμε να δωρίσουμε ένα κτίριο στο Harvard.»
Ο πρόεδρος γύρισε τα μάτια του.
Έριξε μία ματιά στο ξεθωριασμένο καρό φουστάνι και το φτωχικό κοστούμι και φώναξε:
«Ένα κτίριο! Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα κτίριο; Έχουμε περισσότερα από επτάμισι εκατομμύρια δολάρια σε κτίρια εδώ στο Harvard.»
Για μία στιγμή η γυναίκα έμεινε σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαμογέλασε χαιρέκακα. Ίσως ήρθε η ώρα να τους ξεφορτωθεί. Η γυναίκα στράφηκε προς τον άντρα της και είπε ήρεμα:
«Μόνο τόσα χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήμιο; Γιατί δεν φτιάχνουμε το δικό μας τότε;»
Ο σύζυγος έγνεψε θετικά.
Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και καταλήφθηκε από σύγχυση.
Ο κύριος και η κυρία Leland Stanford σηκώθηκαν όρθιοι και βγήκαν έξω. Ταξίδεψαν μέχρι το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου ίδρυσαν το Πανεπιστήμιο που φέρει το όνομά τους, το Πανεπιστήμιο Stanford, στη μνήμη ενός γιου τον οποίο το Harvard είχε ξεχάσει
Πτι -μπέρ και μυστικά.. :shok: :shok:
:thumbsup:Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο A8hnaios
Όταν καθόμαστε στο αυτοκίνητό μας και βάζουμε μπροστά τη μηχανή, συχνά, χωρίς σκέψη, ενεργοποιούμε και το air-condition Κάθε φορά που το κάνουμε αυτό, βάζουμε την υγεία μας, καθώς και η υγεία των ανθρώπων γύρω μας, σε κίνδυνο.
Αυτό συμβαίνει επειδή όταν αφήνουμε το αυτοκίνητό μας παρκαρισμένο στον ήλιο, πάντα κλείνουμε τα παράθυρα. Αλλά ακόμα και όταν αφήνουμε το αυτοκίνητο στην σκιά, μπορεί να συσσωρευτούν μέσα σε αυτό 400-800 mg βενζολίου.
Αν παρκάρετε το αυτοκίνητο στον ήλιο, σε θερμοκρασία μεγαλύτερη από 16 βαθμούς Κελσίου, η στάθμη του βενζολίου μπορεί να φτάσει και τα 2.000-4.000 mg, επίπεδο που είναι 40 φορές μεγαλύτερο από το επιτρεπόμενο.
Όταν μπαίνετε σε ένα αυτοκίνητο που είχε κλειστά τα παράθυρα, εισπνέετε το βενζόλιο, μη γνωρίζοντας ότι η τοξίνη αυτή επηρεάζει τα νεφρά, το συκώτι και τον ιστό των οστών. Επιπλέον, παίρνει πολύ χρόνο και προσπάθεια για τον οργανισμό μας να την εξαλείψει.
Τα αυτοκίνητα αναγράφουν στα εγχειρίδια χρήσης τους, ότι θα πρέπει να ανοίξουμε τα παράθυρα του αυτοκινήτου για λίγο πριν από την ενεργοποίηση του A/C, αλλά δεν εξηγούν γιατί, εκτός από το ότι είναι καλό για την απόδοσή του.
Ιατρική εξήγηση
Τα αποτελέσματα έρευνας δείχνουν ότι πριν αρχίσει να ψύχει τον αέρα, το κλιματιστικό αποβάλλει όλο τον ζεστό αέρα έξω, και μαζί με αυτό, το βενζόλιο που έχει συσσωρευτεί.
Ως εκ τούτου, όταν κάθεστε στο αυτοκίνητό σας, ακόμα και αν δεν παρατηρήσετε κάποια μυρωδιά “καμένου πλαστικού”, ανοίξτε τα παράθυρα για λίγα λεπτά και στη συνέχεια ενεργοποιήστε το A/C. Και όταν βάζετε μπροστά το αυτοκίνητο, αφήστε τα παράθυρα ανοιχτά για λίγα λεπτά ακόμα.