απο τα σχολια:
:hystericalbs1: :hystericalbs1:Παράθεση:
Ρε Κόκκοτα, το εβδομήντα κάτι μας έλεγες ότι σε πρότεινε η Gillette 2 εκατομμύρια για να κόψεις τις φαβορίτες. Τώρα μας λες 50, κόψ' τα μούσια!
απο τα σχολια:
:hystericalbs1: :hystericalbs1:Παράθεση:
Ρε Κόκκοτα, το εβδομήντα κάτι μας έλεγες ότι σε πρότεινε η Gillette 2 εκατομμύρια για να κόψεις τις φαβορίτες. Τώρα μας λες 50, κόψ' τα μούσια!
Στέκομαι σε αυτό:
και σκέφτομαι το σήμερα (ντούβλη, ζέτα και όλο τον συφερτό), πάει ο Έλληνας, παραδόθηκε και αλώθηκε στην σαγήΝη της Δύσης. :no:Παράθεση:
Δεν είναι έτσι. Γιατί αύριο θα 'ρθουν και θα σου πουν «βγάλε τώρα και τα ρούχα σου, γιατί τόσο αξίζεις!».
Τι έγινε τώρα ? Θα τρολάρω και στα δύο ταυτόχρονα ?
Πρέπει να ορίσω έναν αντικαταστάτη. Κουράστηκα και δεν με αφορά κιόλας το θέμα πλέον.
Παράθεση:
Οι αριθμοί είναι καταλυτικοί:
1) Πέρυσι το κράτος έδωσε 18 δις Ευρώ επιχορηγήσεις σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, συμπληρώνοντας τα 14 δις που μάζεψαν σε ασφαλιστικές εισφορές τα ίδια τα ταμεία, προκειμένου να πληρωθούν οι συντάξεις 3.000.000 συνταξιούχων.
2) Τα ίδια τα ταμεία έχουν χρεοκοπήσει, αφού έχουν χάσει σχεδόν το σύνολο των αποθεματικών τους.
3) Φέτος αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των συνταξιούχων και να μειωθούν περαιτέρω οι εισπραχθείσες ασφαλιστικές εισφορές, λόγω αύξησης της ανεργίας και αδυναμίας καταβολής των από εργαζόμενους και επιχειρήσεις.
4) Τα έσοδα που επιτυγχάνει το κράτος, ακόμα και μετά την μεγαλύτερη φοροεπιδρομή που γνωρίσαμε στην ιστορία μας είναι της τάξης των 50-51 δις ετησίως. Αναμένονται δε να μειωθούν καθώς η ύφεση συνεχίζει και εφέτος.
5) Την στιγμή που το ποσό που καταναλώνει η στήριξη των συντάξεων από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι το 40% όλων των φορολογικών εσόδων του κράτους, γίνεται φανερό ότι η λεγόμενη "μείωση του κράτους" είναι δευτερεύουσας φύσης πρόβλημα για την Ελληνική οικονομία, έναντι του μείζονος: Που είναι η χρεοκοπία του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Αν συμφωνούμε ότι ο δρόμος της ανάπτυξης περνάει μέσα από την μείωση των φορολογικών βαρών, πρέπει να αντιμετωπίσουμε κατάματα το υπ'αριθμόν Ένα πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας: Ότι ο "λογαριασμός" του ασφαλιστικού συστήματος δεν βγαίνει.
Μπορούμε βέβαια να επιλέξουμε και τον δρόμο της στρουθοκαμήλου: Να κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε...
Μια χαρα :cheers::cheers:
Για να μην κλαινε...
https://www.newsit.gr/default.php?pn...10420&catid=13
Repayment of the German War Loan my a$$.
Οδοστρωτήρας Τάκης Μίχας. Για λιγότερες ψευδαισθήσεις.
https://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=24548Παράθεση:
Η αλήθεια για το κατοχικό δάνειο
https://www.protagon.gr/resources/20...humb-large.jpg
Η ομάδα Εμπειρογνωμόνων της CIA, που επί εποχής προεδρίας Μπους διερεύνησε την ύπαρξη Οπλων Μαζικής Καταστροφής στο Ιράκ και η ομάδα εμπειρογνωμόνων του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, που διερεύνησε το θέμα των γερμανικών κατοχικών αποζημιώσεων και χρέους, είχαν ένα κοινό σημείο: Και στις δυο περιπτώσεις, τα πορίσματά τους ήταν αναμενόμενα καθόσoν εξυπηρετούσαν συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες: Στην περίπτωση των ΗΠΑ να νομιμοποιήσουν την εισβολή στο Ιράκ και στην περίπτωση της Ελλάδας να νομιμοποιήσουν μία «σκληρότερη» διαπραγματευτική στάση της Ελλάδας στο μέλλον.
Και στις δύο περιπτώσεις οι πιέσεις δεν ασκούντο άμεσα αλλά έμμεσα. Η μεγαλύτερη πίεση προερχόταν από την κοινή γνώμη των δύο χωρών πού στις μεν ΗΠΑ ήταν πεπεισμένη αφενός ότι ο Σαντάμ διέθετε τέτοια όπλα -και δεν επρόκειτο ποτέ να δεχθεί ένα πόρισμα που έλεγε το αντίθετο- και στη δε Ελλάδα ότι πράγματι υπάρχει νομική βάση για την απαίτηση της «εξόφλησης» του κατοχικού δανείου (το θέμα στο οποίο επικεντρώνεται η θεματολογία των άρθρων μου). Ετσι, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, άνω του 80% των Ελλήνων πιστεύει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτήσει από τη Γερμανία την εξόφληση του κατοχικού χρέους.
Από μια σκοπιά στην Ελλάδα η πίεση ήταν εντονότερη καθόσον το πολιτικό περιβάλλον εδώ ήταν πιο «τσιμεντωμένο» γύρω από αυτό το θέμα, ενώ στις ΗΠΑ υπήρχε μεγαλύτερη διαφοροποίηση.
Ετσι, ενώ στο Κοινοβούλιο των ΗΠΑ υπήρξαν αρκετοί Δημοκρατικοί γερουσιαστές και βουλευτές που διαφώνησαν με την κυρίαρχη άποψη στην Ελλάδα σε μία ιστορική συνεδρίαση της Βουλής, ΟΛΟΙ συμφώνησαν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να εγείρει το θέμα του κατοχικού δανείου και να ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων. Από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής μέχρι τους αναρχοσταλινικούς του ΣΥΡΙΖΑ και από τους συντηρητικούς της ΝΔ μέχρι τους κομμουνιστές του ΚΚΕ, των σοσιαλδημοκρατών του ΠΑΣΟΚ μηδέ εξαιρουμένων, όλοι στάθηκαν στο ύψος (ή βάθος...) των περιστάσεων αποδεικνύοντας, για μια ακόμη φορά, ότι οι βουλευτές μας δεν είναι ούτε Αριστεροί ούτε Δεξιοί, αλλά είναι πάνω απ' όλα... Ελληνες! Η μόνη ανάλογη επίδειξη διακομματικής εθνικής ομοψυχίας τα τελευταία έτη ήταν η ολόθερμη υποστήριξη στους εγκληματίες Κάραζιτς Μλάντιτς και Μιλόσεβιτς και στις πολεμικές επιχειρήσεις των Σέρβων στη Βοσνία και Κόσοβο.
Το γεγονός φυσικά ότι η έρευνα των Ελλήνων εμπειρογνωμόνων δεν αποσκοπούσε να εμπλουτίσει την επιστημονική βιβλιογραφία του Διεθνούς Δικαίου αλλά να εξυπηρετήσει ύψιστα κρατικά συμφέροντα, αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι προτού ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις το (τάχα) «απόρρητο» πόρισμα των Ελλήνων εμπειρογνωμόνων είχε διαρρεύσει στα ελληνικά ΜΜΕ. Και από εκεί μεταφέρθηκε μέσω των ξένων πρακτορείων σε όλες τις γωνιές του κόσμου δίνοντας έτσι για μία ακόμη φορά στην οικουμένη μία γεύση του απολύτως απαραίτητου εν όψει καλοκαιρινών διακοπών Greek magic.
Ομως, αλήθεια, τι νομική βάση υπάρχει στο αίτημα της εξόφλησης του κατοχικού δανείου από τη σημερινή Γερμανία; (Ερώτημα το οπoίο προφανώς είναι τελείως διαφορετικό από το ερώτημα αν δικαιούται ηθικά η Ελλάδα επιστροφή του κατοχικού δανείου το οποίο αναγκάσθηκε να παραχωρήσει στους Γερμανούς)
Catch 22
Το 1942 οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις ανάγκασαν την Τράπεζα της Ελλάδας να προβεί στη σύναψη ενός δανείου με το οποίο θα χρηματοδούσαν τα έξοδα των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα - κυρίως μισθούς και προμήθειες. Οπως και έγινε. Εδώ θα πρέπει να σημειωθούν δύο πράγματα
Α) Οτι το δάνειο συνήφθη σε δραχμές. Οτι άλλα ποσά αναφέρονται στον Τύπο (χρυσές λίρες δολάρια κ.λπ.) δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Οπως άλλωστε επέβαλλε η προϋπάρχουσα ελληνική νομοθεσία (άρθρο 5422/32) σύμφωνα με την οπoία κάθε δάνειο της Τράπεζας της Ελλάδας έπρεπε να αποδίδει δραχμικές οφειλές.
Β) Οτι το δάνειο είχε μηδενικό επιτόκιο, γεγονός που για τους περισσότερους αναλυτές αποδεικνύει την αδικοπρακτική (καταναγκαστική) φύση του.
Η Ελλάδα στη σημερινή φάση έχει λοιπόν δύο νομικές επιλογές. Είτε, όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα του TIME, να διεκδικήσει το δάνειο ως μέρος των πολεμικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές που επέφερε η γερμανική κατοχή είτε απλά ως επιστροφή ενός τραπεζικού δανείου. Στην πρώτη περίπτωση η επιχειρηματολογία θα επικεντρωθεί στην αδικοπρακτική (καταναγκαστική) φύση του δανείου, στη δεύτερη όχι. Και οι δύο οδοί, σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, οδηγούν σε αδιέξοδα.
Αν η Ελλάδα ακολουθήσει τον πρώτο δρόμο και ζητήσει την εξόφληση του δανείου ως μέρος των πολεμικών αποζημιώσεων, τότε θα βρεθεί αντιμέτωπη με το γεγονός ότι το θέμα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων θεωρείται ότι εν πολλοίς έχει ρυθμισθεί και τελειώσει. Η πρώτη ρύθμιση έγινε στη Διάσκεψη του Παρισιού για τις Επανορθώσεις (1945). Εκεί η Ελλάδα ζήτησε 10 δισ. δολάρια και της δόθηκαν 25 εκατομμύρια δολ. (σε σημερινές τιμές 2,5 δισ.) κυρίως σε μηχανές.
Η δεύτερη ρύθμιση έγινε το 1990 με την υπογραφή στη Μόσχα της ειρηνευτικής συμφωνίας με την επανενωμένη Γερμανία που θεωρείται ότι κλείνει και οριστικά το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Εδώ επίσης θα πρέπει να αναφερθεί και μία ξεχωριστή συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας, στις 18 Μαρτίου 1960, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία ανέλαβε να καταβάλλει σε ιδιώτες θύματα το ποσό των 115 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων.
Ο πρώτος δρόμος λοιπόν, δηλαδή του αιτήματος της εξόφλησης του δανείου ως μέρος πολεμικών αποζημιώσεων, αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες. Εδώ θα πρέπει επίσης να αναφερθούν οι δυο περιπτώσεις Ελλήνων πού προσέφυγαν στην διεθνή δικαιοσύνη με αίτημα αποζημιώσεων, χωρίς αποτέλεσμα. Η πρώτη έγινε το 2011 όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε την προσφυγή τεσσάρων Ελλήνων από το Δίστομο. Το Δικαστήριο έκρινε ότι οι μεταπολεμικές συμφωνίες είχαν ρυθμίσει το θέμα των αποζημιώσεων. Η δεύτερη περίπτωση, το 2012, αφορά προσφυγή μιας ομάδος επιβιωσάντων από τη σφαγή του Διστόμου στο Διεθνές Δικαστήριο, στη Χάγη. Και στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή.
Ομως και ο δεύτερος δρόμος, δηλαδή η προβολή του ελληνικού αιτήματος ως αιτήματος εξόφλησης ενός απλού τραπεζικού δανείου, χωρίς αναφορά στον αδικοπρακτικό χαρακτήρα του, ενέχει προβλήματα. Με δεδομένο ότι ο τόκος είχε ορισθεί σε 0% τότε, στην ουσία, με τους πληθωρισμούς που πέρασε η χώρα από τότε, το δάνειο -στην ουσία- έχει σχεδόν εξανεμισθεί.
Ο αναλυτής του οικονομικού περιοδικού Forbes, Tim Worstal, θεωρεί ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια κατάσταση Catch-22: “Αν οι Ελληνες μπορέσουν να αποδείξουν ότι τα χρήματά τους κλάπηκαν, τότε δεν πρόκειται να τους δοθούν πίσω. Αν, από την άλλη πλευρά, πρόκειται για μία νορμάλ πιστωτική συναλλαγή, τότε ο πληθωρισμός ενός δανείου με μηδενικό επιτόκιο θα ήταν τόσος που θα επέτρεπε στη Γερμανία να ξεπληρώσει το δάνειο χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να βελτιώνεται ουσιαστικά η κατάσταση της Ελλάδας».
Πιο αναλυτικά:
“Αν το δάνειο ήταν καταναγκαστικό τότε το θέμα έχει τελειώσει καθόσον το θέμα των επανορθώσεων, αποζημιώσεων κ.λπ. έχει ρυθμισθεί. Ισως να μη έχει ρυθμισθεί δεοντολογικά, αλλά έχει ρυθμισθεί νομικά, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Το έγκλημα έχει διαπραχθεί και η ποινή έχει αποδοθεί. Αν πάλι ήταν κανονικό δάνειο, τότε πράγματι η Ελλάδα δικαιούται το αρχικό ποσό και τους τόκους. Αλλά στο βαθμό που ήταν άτοκο, δικαιούται μόνο το αρχικό ποσό. Που, όμως, μετά από 70 έτη πληθωρισμού, πρόκειται για ασήμαντο ποσό».
O νόμος του Σβώλου
Ομως, σε τελική ανάλυση, ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο για οποιοδήποτε ελληνικό αίτημα για επιστροφή του κατοχικού δανείου να είναι η ίδια η... ελληνική νομοθεσία! Πρόκειται για τον περίφημο νόμο του Σβώλου, του 1943, το οποίο στην ουσία ακυρώνει το θέμα του κατοχικού δανείου - ανεξάρτητα από τους όρους (καταναγκαστικό ή όχι) κάτω από τους οποίους συνήφθη το δάνειο. Οπως λέει ο νομικός Γιώργος Στεφανάκης:
«Κατά Νοέμβριο 1944 υπό Γεωργ. Παπανδρέου, η κυβέρνηση “Εθνικής Ενότητος” ομοφωνούντων και των κομμουνιστών, θέσπισε τον ν. 18/44. Τον άλλοτε πασίγνωστο ως “νόμο Σβώλου”. Κατ΄ άρθρ. 1 ορίσθηκε ότι νομισματική μονάς (μας) είναι η δραχμή. Κατ΄ άρθρ. 5 § 1 η σχέση της εισαχθείσας δραχμής προς την αντικατασταθείσα ωρίσθη σε 50 δισεκατομμύρια παλαιών δρχ. έναντι μιας (1) νέας. Ουσιαστικά διαγράφηκαν όλες οι κατοχικές οφειλές. Ο νόμος δεν εξαιρεί οφειλές αλλοδαπών, άρα και Γερμανών. Κατακρίθηκε (ο νόμος) ως άδικος. Ίσχυσε όμως. Ισχύει ακόμη. Δεν μεταβάλλεται το ζήτημα και εάν τονισθεί ο χαρακτήρας του δανείου ως αναγκαστικού. Αν προβληθεί, δηλαδή, το εντεύθεν φανερό αδίκημα κατά της χώρας. Οι εδώ οφειλές εξ αδικήματος, κατ΄ άρθρ. 26 ΑΚ, υπόκεινται στο εθνικό μας δίκαιο. Άρα διέπονται από τον ν. 18/44.”.
Στην ουσία ο νόμος του Σβώλου αποτελούσε μία ομολογία χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους δηλαδή αδυναμίας εξυπηρέτησης των οφειλών του. Με μία μονοκονδυλιά διέγραφε αυτά τα οποία χρωστούσε. Μόνο που με αυτό τον νόμο διέγραφε και αυτα που του χρωστούσαν!
«Αλλά και εάν παρακαμπτόταν η ρύθμιση», συνεχίζει ο κ. Στεφανάκης, «το ζήτημα, ουσιωδώς, δεν μεταβάλλεται. Το Ανώτατο Ειδικό μας Δικαστήριο με την υπ΄ αριθμ. 25/2012 απόφασή του έκρινε ότι όσο διαρκεί η οικονομική δυσπραγία το κράτος βαρύνεται με επιτόκιο καθυστέρησης μόνον 6%. Όσο, δηλαδή, ίσχυε και προ της ένταξής μας στην ΕΟΚ. Κατά συνεκδοχή δεν θα εισπράττει και μεγαλύτερα επιτόκια από άλλα κράτη. Υπό το νομολογηθέν επιτόκιο, οι υπερπληθωρισμοί οι βιωθέντες, για πολλά χρόνια, μάλιστα και τις δεκαετίες '80 και '90, ουσιαστικά εξανέμισαν το χρέος.».
Αναθεωρητισμός του στάτους κβο
ΚαθΆ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών το θέμα του κατοχικού δανείου ελάχιστα απασχόλησε την ελληνική κοινή γνώμη και τις ελληνικές κυβερνήσεις. Ουδείς γνώριζε για το περίφημο σήμερα κατοχικό δάνειο προτού φτάσουμε στην οικονομική κρίση, τα μνημόνια, την έκρηξη του αντιγερμανισμού και την απεγνωσμένη προσπάθεια να αποδοθούν, για μια ακόμη φορά, στους «ξένους» (σήμερα Γερμανούς, εχτές Αμερικάνους, αύριο -γιατί όχι;- Εσκιμώους) τα αίτια της οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής και εκπαιδευτικής χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Ούτε φυσικά ετέθη ποτέ το θέμα από τις ελληνικές κυβερνήσεις: «Επί εβδομήντα χρόνια», αναφέρει ο κ. Στεφανάκης, «κυβέρνησαν, διαδοχικά, οι δυνάμεις όλου του φάσματος. Συγκυβέρνησαν και οι κομμουνιστές το 1944 και το 1989. Ουδείς, όμως, ποτέ, πρόβαλε κατηγορηματική απαίτηση. Και αυτό: διότι τέτοια δεν υπάρχει». Με εξαίρεση τη ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας της 14-11-1995, μέσω του πρέσβη της Ελλάδος στη Βόνη, Ιωάννη Μπουρλογιάννη-Τσαγγαρίδη, στον Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Hartmann, με την οποία εζητείτο η έναρξη διαπραγματεύσεων και για το κατοχικό δάνειο. Ο Γερμανός υφυπουργός απέρριψε το ελληνικό διάβημα με το επιχείρημα ότι «μετά πάροδο 50 ετών από το τέλος του πολέμου και δεκαετιών αξιόπιστου και στενής συνεργασίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με τη διεθνή κοινότητα, το πρόβλημα των επανορθώσεων απώλεσε τη δικαιολογητική του βάση. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα προσέλθει σε συνομιλίες για το θέμα αυτό». Οι άλλες περιπτώσεις που αναφέρονται στα ελληνικά ΜΜΕ, όπως τι ψιθύρισε ο κ. Σαμαράς στον κ. Γκένσερ το 1991, ή ο κ. Σημίτης στον κ. Κολ το 1996, δεν στοιχειολογούν «κατηγορηματικές απαιτήσεις». «Κατηγορηματική απαίτηση» σημαίνει «διεθνείς οχλήσεις - εγγράφως και επισήμως».
Είναι λοιπόν τουλάχιστον δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι η ανακίνηση του θέματος σήμερα δεν εξυπηρετεί συγκυριακές σκοπιμότητες, δεν συνδέεται δηλαδή με την παρούσα κατάσταση της χώρας. Πάντως είναι σίγουρο ότι η εξόφληση του κατοχικού δανείου δεν ήταν στο τραπέζι ούτε όταν ο Καραμανλής ικέτευε τους Γερμανούς να δεχθούν την Ελλάδα στην ΕΟΚ -παρά το γεγονός ότι η τελευταία δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις της Συνθήκης της Ρώμης- ούτε όταν ο κ. Σημίτης τους ικέτευε να δεχθούν την Ελλάδα στην ευρωζώνη - παρά το γεγονός ότι δεν πληρούσε τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχ.
Επιπλέον, όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η νομική βάση για την έγερση θέματος κατοχικού δανείου είναι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, εξαιρετική λεπτή και δύσκολη. Απ' αυτή τη σκοπιά δεν δικαιολογείται ούτε η θριαμβολογική αρθρογραφία των ελληνικών ΜΜΕ ούτε φυσικά και η συνολική υποστήριξη (χωρίς δηλαδή τη διαφωνία έστω 1 βουλευτή!) των 300 της Βουλής για την έγερση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης του θέματος. Αυτή η κατάσταση θυμίζει τριτοκοσμικό μαζικό ολοκληρωτισμό και όχι μία Δυτική κοινωνία που βασίζεται στην κριτική σκέψη και τον πλουραλισμό.
Το θέμα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο αν αφήσουμε για λίγο πίσω μας «τους στενούς ορίζοντες του αστικού Δικαίου», που θα ΅λεγε ο Μαρξ και αναλογισθούμε τις ευρύτερες επιπτώσεις που θα είχε η έγερση από μία χώρα όπως την Ελλάδα, αιτημάτων που στην ουσία ανατρέπουν το μεταπολεμικό ευρωπαϊκό (και όχι μόνο) στάτους κβο. Διότι, όπως υποστηρίζουν πολλοί αναλυτές, το βαθύτερο νόημα της μεταπολεμικής Ένωσης της Ευρώπης έχει υπάρξει η λήθη του παρελθόντος. Η παγίωση, άρα, του status quo, που απέρρευσε από την 8η Μαΐου 1945. Αυτό το στάτους κβο έρχεται να υπονομεύσει η Ελλάδα σήμερα επιβεβαιώνοντας πλήρως τις απόψεις αναλυτών, όπως του Σάμιουελ Χάντιγκτον, ότι η χώρα μόνο πηγή προβλημάτων μπορεί να είναι για τη Δύση.
Ενα αίτημα π.χ. που θα έρθει αμέσως στην επιφάνεια, αν η Ελλάδα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, θα αφορά την εθνοκάθαρση των γερμανικών μειονοτήτων σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μετά το τέλος του πολέμου και της ιδιοποίησης από τους ντόπιους των περιουσιών τους. Ούτε φυσικά θα μείνει και η Ελλάδα ανέπαφη από αυτό τον αναθεωρητισμό: Ενα από τα πρώτα θέματα που θα έρθουν αμέσως στο προσκήνιο θα είναι το θέμα των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας και των περιουσιών τους.
Διερωτάται λοιπόν κανείς στη βάση ποιας ακριβώς λογικής επέλεξε η κυβέρνηση να ανακινήσει ένα θέμα του οποίου η ισχνή έως ανύπαρκτη νομική βάση ελάχιστα δικαιολογεί το τεράστιο κόστος που θα έχει για όλους -συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας- η υπονόμευση του μεταπολεμικού στάτους κβο. Πιστεύει πραγματικά η κυβέρνηση της Ελλάδας ότι θα έχει οποιαδήποτε διεθνή στήριξη αν ακολουθήσει αυτήν την -έτσι και αλλιώς- εξαιρετικά νομικά προβληματική οδό;
Summary in English
The legal grounds on which Greece seeks the repayment of the German War Loan are extremely flimsy. And of course nobody in the world is interested in an upset of the post-war status quo in Europe. So why is the Greek government pursuing such an extremely dangerous policy?
Πολύ ενδιαφέρον μα νι γα.
bonus game kats!!!
καποτε ηταν μια τραπεζα αυτην την τραπεζα το δημοσιο ηθελε να την πουλησει, μια αλλη τραπεζα εδωσε προσφορα αλλα το δημοσιο δεν την πουλησε σε αυτην αλλα σε μια αλλη τραπεζα που ηταν ιδιωτικη ασχετα αν εδωσε λιγοτερα απο τη προηγουμενη!!
Σημερα η τελευταια τραπεζα χαχαχαχα παραξενη που ειναι η ζωη??? εχει αγορασει το ιδιο κοψοχρονια και χειροτερα και την τραπεζα που ηθελε να αγορασει την τραπεζα που αυτη αγορασε χαχαχαχα
ποιες ειναι?
τζα!!!
:fountwtis:
Συνημμένο Αρχείο 19611
Ειδες Γιαννη ? Ο ταμιας του πασοκ και μπροσταρης του motor oil, οχι μονο δεν εξαγοραστηκε αλλα εξαγορασε με τις ευλογιες του Σαμ, δηλ της δεξιας. Και μαζι με την εξαγορα μηδενισε και το κοντερ σε οτι αφορα το προσωπικο του χρεος στην τραπεζα που εξαγορασε απ την οποια ειχε δανειστει για ν'αγορασει μετοχες της τραπεζας του που ηταν για να εξαγοραστει.
Παράθεση:
Από τα 18 δις ευρώ που έχουν επιδικάσει τα ελληνικά φορολογικά δικαστήρια σε βάρος διαφόρων περιπτώσεων ελληνικής φοροδιαφυγής και ελληνικών παραβάσεων, η ελληνική Διοίκηση του Ελληνικού κράτους έχει εισπράξει μόνο, κρατηθείτε, 580 εκ ευρώ!!
Άτιμο Γερμανικό Κράτος, άτιμοι Γερμανοί πολιτικοί.
Ζήτω το Εθνος !! Ζήτω ο Τράγκας !!!
Ελεεινοί κ τρισάθλιοι εκπαιδευτές των παιδιών μας.
Εξαιρετική η γραφίδα του κ. Θεοδωρόπουλου.
https://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...05/2013_499922Παράθεση:
Ο φον Γερμανούχτεν στο Λύκειο
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Αναγνώστης μού αφηγήθηκε, ευτυχώς περιληπτικά, το θεατρικό έργο στο οποίο καλείται να συμμετάσχει ο γιος του στο 4ο λύκειο του Βόλου για να εορτάσει με συμμαθητές και καθηγητές το τέλος της σχολικής χρονιάς. Πρόκειται για ένα δράμα, όπου ο «Φον Γερμανούχτεν» παραπέμπει στο δικαστήριο την Ελλάδα κατηγορώντας την ως τεμπέλα, διεφθαρμένη και τα λοιπά γνωστά. Για καλή τύχη της κατηγορουμένης, όμως, την ημέρα εκείνη δικάζει η Ισπανία. Η οποία Ισπανία δείχνει μεγάλη κατανόηση στην Ελλάδα, που και αυτή υπερασπίζεται τον εαυτό της με τα επίσης γνωστά περί αρχαίου πολιτισμού. Στο τέλος, αν κατάλαβα καλά, η Ελλάδα αθωώνεται καθότι συμμαχεί με τις υπόλοιπες χώρες του Νότου, κάτι το οποίο επίσης είναι γνωστό.
Ο αναγνώστης με καθησύχασε διαβεβαιώνοντάς με ότι το έργο αυτό, από ό,τι έμαθε, θα παρασταθεί και σε άλλα λύκεια της χώρας, προκειμένου να διευρυνθούν οι καλλιτεχνικοί και πολιτικοί ορίζοντες των παιδιών της ημετέρας παιδείας. Πρόκειται για πόνημα Ισπανίδος, κοινώς απογόνου του Λόπε ντε Βέγκα, του Καλντερόν ντε λα Μπάργκα και του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, ως εκ τούτου υποθέτω ότι έχει εξασφαλισμένη τη δραματουργική ποιότητα. Διότι καλόν είναι οι μαθητές μας να μην παιδεύονται μόνο με τις βαρετές τραγωδίες του Σοφοκλή, αλλά να μαθαίνουν και πόσες προόδους έχει κάνει η τέχνη από την αρχαία εκείνη εποχή.
Ελπίζω δε ο μεταφραστής, ή ο καθηγητής που το επέλεξε, να φρόντισαν να παρενθέσουν και χωρία από τη δίκη του αιώνα (του περασμένου), η οποία διεξήχθη στην πλατεία Συντάγματος από τον εθνικό δικαστή (έναν εκ των) Κώστα Καζάκο. Ετσι θα μπορέσουν οι μαθητές να συνδέσουν τον Φον Γερμανούχτεν και την περίοδο της γερμανικής κατοχής με την προτεραία αμερικανική. Και να αντιληφθούν για μία ακόμη φορά ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.
Για μάλλον προφανείς λόγους, ο αναγνώστης δεν επιθυμεί να συμμετάσχει ο γιος του στην εορτή αυτή της μεγάλης τέχνης – φαντάζομαι ότι ο σοβαρότερος λόγος είναι ότι ενδιαφέρεται για την ανατροφή του γιου του. Δεν ξέρει όμως πώς να αμυνθεί, διότι η παρουσία του παιδιού είναι υποχρεωτική. Και κάπου εδώ σταματούν τα αστεία.
Δεν ενδιαφέρουν οι πολιτικές απόψεις των καθηγητών που εμπνεύστηκαν το «θεατρικό δρώμενο». Εκείνο όμως που ενδιαφέρει είναι η άνεση με την οποία αισθάνονται ότι μπορούν να διοχετεύσουν τον αντιμνημονιακό τους οίστρο στα παιδιά των οποίων την ευθύνη έχουν αναλάβει. Αν τους ρωτήσεις βέβαια θα σου πουν ότι ο «Γερμανούχτεν» τους έχει καταστρέψει, τους ξεσπιτώνει, οι «ντόπιοι λακέδες» του τους επιστρατεύουν και τα λοιπά γνωστά. Οπότε το μόνο που τους απομένει είναι να πουν την «αλήθεια» με ό,τι μέσο διαθέτουν. Και αν τους πεις ότι μεταδίδουν το δηλητήριο των στερεοτύπων, μπορεί και να σου απαντήσουν πως για τα στερεότυπα δεν φταίνε αυτοί. Για τα στερεότυπα, ως γνωστόν, πάντα φταίει το σύστημα.
Ενδιαφέρει όμως και κάτι ακόμη. Και αυτό ίσως ενδιαφέρει περισσότερο. Το γεγονός ότι, προκειμένου να περάσουν τις απόψεις τους, αδιαφορούν πλήρως για την αισθητική ευτέλεια που αναπαράγουν. Εισάγουν στο λύκειο, και στις πιο ευαίσθητες ηλικίες, την αισθητική Λαζόπουλου, και την πολιτική βλακεία του τηλεοπτικού ορνιθώνα. Με ποια επιχειρήματα και ποια πειθώ θα μπορέσουν αύριο να υπερασπιστούν την αξία της Αντιγόνης; Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε, όταν δίνεις αγώνα για την απελευθέρωση του έθνους στου κασίδα το κεφάλι, κοινώς ΑΑΑ εντελώς δωρεάν σε 100% ιδιόκτητο χώρο.
Ψιλά γράμματα ενός κοινωνικού συμβολαίου σε νευρική κρίση και πνευματικό μαρασμό.
Επειδή απο οτι δείχνει ξέρει τον Σοφοκλη, κάποιος πρέπει να του "μάθει" και τον Αριστοφάνη...
Κρίμα...
το πρωτο ας πουμε οτι το καταλαβα, πικροχολο σχολιο για καποιον που δεν αρεσει η αποψη του.
το "κριμα" σε τι αναφερεται?
σορυ που ρωταω αλλα ως γνωστον ειμαι και λιγο χοντροκεφαλος... thumb
βιογραφικο του αρθρογραφου:
Παράθεση:
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι Έλληνας σύγχρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας - μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε Συγκριτική φιλολογία, θεατρολογία, και Ανθρωπολογία του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού στο Παρίσι, την περίοδο 1972 - 1981.
Με την επιστροφή του στη Ελλάδα ασχολήθηκε αρχικά με τη δημοσιογραφία και ήταν ο πρώτος διευθυντής σύνταξης του πολιτιστικού περιοδικού "Το τέταρτο" που εξέδιδε ο Μάνος Χατζιδάκις. Από το έτος 1996 εργάζεται στον εκδοτικό χώρο και είναι μόνιμος συνεργάτης της ημερήσιας εφημερίδας "Τα Νέα".
Από το συγγραφικό του έργο ξεχωρίζουν ιδιαίτερα το "Αδιανόητο τοπίο", "Η Πτώση του Νάρκισσου", "Η Τρέλλα του μεσημεριού", καθώς επίσης και φιλοσοφική του παρωδία "Οι Εφτάψυχες των Αθηνών" που έχουν ήδη μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές ξένες γλώσσες (βουλγαρική, γαλλική, ολλανδική, ιταλική, σερβική και τουρκική). Επίσης το θεατρικό του έργο "Όσοι έχασαν τον ύπνο τους" ανεβάστηκε στο θέατρο Αμόρε της Αθήνας το 1997 και το 2004 παίχτηκε στη Λευκωσία.
Το 1999 o Τ. Θεοδωρόπουλος βραβεύτηκε από το ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημά του "Η Δύναμη του σκοτεινού Θεού". Το 2004 η Γαλλική Ακαδημία τον τίμησε με το μετάλλιο για την ακτινοβολία της γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας που θεωρείται ένα από τα μεγάλα βραβεία στον τομέα της Γαλλοφωνίας.
Τον Μάρτιο 2010 διορίστηκε από τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλο Γερουλάνο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 2011, οπότε και αποχώρησε για προσωπικούς-επαγγελματικούς λόγους.
Το κρίμα αφού δεν είναι ούτε στην ίδια πρόταση ούτε στην ίδια παράγραφο, τότε δεν αφορά τον αρθρογράφο.
Εγω προσωπικά δεν το βρίσκω πικρόχολο αλλα αυτές είναι εκτιμήσεις...
Το τουρκικό κοινοβούλιο ψήφισε χθες το βράδυ νομοσχέδιο που παραχωρεί «αμνηστία πλούτου» με στόχο τον επαναπατρισμό καταθέσεων που εύποροι Τούρκοι διατηρούν στο εξωτερικό, χωρίς τιμωρητικές φορολογικές επιβαρύνσεις και πρόστιμα.
Σύμφωνα με τον νόμο, οι Τούρκοι θα καταβάλουν μόλις 2% επί των καταθέσεών τους, αντί του 30%-40% που θα ίσχυε πριν από την ψήφιση της «αμνηστίας». Θα αποφύγουν επίσης την έρευνα για το αν τα κεφάλαια αποκτήθηκαν στην Τουρκία και παρανόμως έχουν κατατεθεί στο εξωτερικό. Για να επωφεληθούν από την αμνηστία, οι Τούρκοι ιδιώτες ή επιχειρήσεις θα είναι υποχρεωμένοι να δηλώσουν τα κεφάλαιά τους πριν από το τέλος του Ιουλίου.
Η Τουρκία χρησιμοποίησε πρόγραμμα αμνηστίας το 2009 για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, επιτυγχάνοντας τον επαναπατρισμό 50 δισεκατομμυρίων λιρών (σ.σ: 28 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τις ισχύουσες σήμερα ισοτιμίες).
Το 2011 η Τουρκία ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στην Ευρώπη με 8,5% αλλά ο ρυθμός ανάπτυξης μειώθηκε στο 2,2% τον περασμένο χρόνο και η κυβέρνηση προσβλέπει πλέον στην ανάκαμψη πριν από την έναρξη του εκλογικού κύκλου το επόμενο έτος.
Πηγή: ΑΠΕ
ρε φιλε δεν θελω να διαπληκτιστουμε πρωϊ πρωϊ και, σε εκτιμω και ορεξη δεν εχω.
δεχομαι την αποψη σου, αλλα σωστο ειναι πριν κανουμε μια κριση να ξερουμε τι αφορα.
στη συγκεκριμενη περιπτωση επρεπε να ψαξεις πριν εκφραστεις για να μην πεσεις εξω.
ποιος ειναι αυτος ο καποιος που πρεπει να "μαθει" σε εναν καταξιωμενο και ευρυτερα αναγνωρισμενο συγγραφεα και, αριστοφανη?
το εργο ετσι οπως περιγραφεται ειναι χαμηλοτατου πνευματικου και αισθητικου περιεχομενου, απολυτο δειγμα των καιρων και της χρεοκοπημενης νοοτροπιας μας.
εχει απολυτο δικιο ο ανθρωπος, απολυτο και, το εκφραζει με αψογο γραπτο λογο.
κατηγορουμε αλλους για τρολ, αλλα ειμαστε πρωτοι και καλυτεροι...
υγ: το "κριμα" δεν μαθαμε που πηγαινε, δεν πειραζει (ισως να ηταν για το εργο-λεω γω τωρα), την καλημερα μου κυριε ιωαννη... https://www.vespafans.gr/forum/image...om_2/mesie.gifΠαράθεση:
Το τρολάρισμα είναι αποτέλεσμα συμπεριφοράς, όχι απαραίτητα με κακό σκοπό από τους φανερά εμπλεκόμενους, μια κατάσταση στην οποία μπορεί να έρθει η αλληλεπίδραση των χρηστών. Το τρολάρισμα κάνει την εμφάνισή του υπό διάφορες συνθήκες, όπως:
-Λόγω κάποιου αδαή που παρασύρεται, ακούσια, σε συμπεριφορά αγανάκτησης.
Τέτοιες απαράδεκτες και κακόγουστες εκδηλώσεις οργανώνονται ακόμη και στα νηπιαγωγεία.
Τα Χριστούγεννα του 2011 παρακολούθησα γιορτή σε πασίγνωστο παιδικό σταθμό των βορείων προαστίων όπου ο Άγιος Βασίλης είχε μετονομαστεί σε ΔουΝουΤούλη.
Σηκώθηκα κι έφυγα στο πρώτο τέταρτο.
εξοργιστικο ειναι το "υποχρεωτικο" της υποθεσης για τα παιδια.
Εχω διασκεδάσει απίστευτα τους τελευταίους μήνες με τη σειρά των Tweets του χρήστη Lavrenti Beria. Το βρίσκω κορυφαίας ποιότητας χιούμορ. Αναδημοσιεύονται από το Capital.
ένα παραδειγμα.
:th_Laie_67-1: :th_Laie_67-1: :th_Laie_67-1:Παράθεση:
Το Κόμμα και τα μάτια σας!
Σύντροφοι
Προσοχή! Τις τελευταίες ημέρες γίναμε όλοι μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης κατά του Κόμματος εκ των έσω.
Σύντροφοι, η σάπια Πέμπτη Φάλαγγα της αντίδρασης τολμά να αμφισβητεί την καθάρια πολιτική γραμμή της Ολομέλειας, μέσα από το έντυπο όργανο αυτής!
Σύντροφοι, κάποιοι, καθοδηγούμενοι από ξένα κέντρα αποφάσεων και παρακρατικούς προβοκάτορες, ευαγγελίζονται «διάλογο» και προσπαθούν να σπιλώσουν την πεφωτισμένη ηγεσία και να αποπροσανατολίσουν τον λαό από το μοναδικό καθήκον του. Την πάλη για την Λαϊκή Εξουσία.
Τι στα αλήθεια σημαίνει διάλογος, εκτός από την προβοκατόρικη αντίληψη ριψάσπιδων συντρόφων ότι η Κομματική Γραμμή είναι προϊόν συναίνεσης και συμφωνίας;
Τι στα αλήθεια σημαίνει «Λαϊκή Συμμαχία» εκτός από την παρότρυνση προδοτών για συνεργασία με την κοινωνία; Την ίδια κοινωνία που εμείς παλεύουμε να καταλύσουμε για να εγκαταστήσουμε τον επίγειο παράδεισο της Λαϊκής Δημοκρατίας;
Οι πλανεμένοι σύντροφοι παίζουν (άθελά τους, αναρωτιέμαι) το παιχνίδι του κεφαλαίου και της τρικομματικής κυβέρνησης-μαριονέτας.
Όμως σύντροφοι, υποψιάζομαι ότι η σκοτεινή συνομωσία έχει ακόμα πιο βαθιές ρίζες.
Η ηγεσία σύντροφοι, μετά την βρώμικη αυτή επίθεση εκ των έσω, απάντησε με εξυπνακίστικους βερμπαλισμούς αντί να επιδείξει επαναστατική, γρανιτένια πυγμή και να στείλει τους αντιδραστικούς δεκαετή εκδρομή μετά υποτυπώδους σιτήσεως σε στρατόπεδο εργασίας.
Στις εποχές μου σύντροφοι, το παράπτωμα θα αντιμετωπίζονταν με το καθορισμένο Κομματικό πρωτόκολλο ψευδούς ομολογίας, δίκης-παρωδία, συνοπτικής εκτέλεσης και εκτοπισμού των συγγενών μέχρι 9ου βαθμού.
Όμως, σύντροφοι, η ντόπια ηγεσία παλινδρομεί! Διστάζει! Γιατί άραγε;
Εν Ελλάδι σύντροφοι, δεν μου τα λέτε καλά. Διακρίνω μια μαλθακότητα στις δυνάμεις του οπορτουνισμού, μια χαλαρότητα κατά των ρεβιζιονιστών, που είναι Κομματικά αδικαιολόγητη, στα όρια της προδοσίας.
Δεν αρκεί μια χλιαρή βερμπαλιστική καταδίκη. Η αντίδραση, η ελεύθερη άποψη και η «γνώμη», όλες έννοιες αστικές, πρέπει να συντριβούν. Να εξαϋλωθούν όσο είναι ακόμη μικρόβια, πριν γίνουν ανίατες ασθένειες και επιμολύνουν τους αγνούς προλετάριους.
Σύντροφοι, η διαφώτιση τις δύσκολες τούτες στιγμές είναι κρίσιμης σημασίας. Ο προλετάριος πρέπει να προστατευθεί από τις σειρήνες του φραξιονισμού, να καλουπωθεί η πίστη του στο όραμα της αταξικής κοινωνίας. Γιατί χωρίς προλετάριο, σύντροφοι, δεν υπάρχει νομενκλατούρα.
Σύντροφοι. ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ.
Σας παρακολουθώ. Και ζεσταίνω τις αμαξοστοιχίες. Σε περίπτωση δισταγμού, το παράπτωμά σας θα είναι βαρύτερο, ακόμα και από αυτό της αντίδρασης.
Αν ακούσετε κτύπημα στην πόρτα κατά τα ξημερώματα, φτιάξτε μια βαλίτσα με μάλλινα. Ντυθείτε ζεστά. Και πάρτε και κανένα γαντάκι για τα μαλακά, νομενκλατούρικα, χεράκια σας. Η αξίνα κάνει κάλλους.
Υ.Γ. Η γραμματέας του χθεσινού ανακοινωθέντος σπάει βράχια στην Άνω Μογγολία λόγω τυπογραφικού λάθους (ημέτερες) . Ευχαριστώ τους συντρόφους που, επαναστατικά, την κατέδωσαν αμέσως.
Πηγή:www.capital.gr
δεν ειναι εξοργιστικο γιατι ειναι σε ωρες μαθηματος....
δηλαδη στις 7 ωρες που ειναι "και καλα" υπευθυνο το σχολειο....
οποτε αν εγω "μεινω εγκυος " σε αυτες τις ωρες η μαμα μου θα πει μα πως ηταν στο σχολειο...
ή αν πεσω με το μηχανακι του Τακη του χοντρου θα ερθει να κανει φασαρια ο πατερας μου στο σχολειο...
οποτε δεν σε υποχρεωνει κανεις να πας αλλα αν δεν πας θα παρεις απουσιες...δηλαδη θα εχουν αποδεικτικο οτι εσυ ελειπες.
Αυτα βεβαια συμβαδιζουν και με την "εικονα " σου στο σχολειο...
π,χ εμενα σε ολα τα θεατρικα/γιορτες/πανηγυρια, επειδη ειχαν κινδυνο τρολλαρισματος με εβαζαν να υπογραψω βεβαιωση απουσιας μου.
Ωρα μαθηματος θα ηταν αν το θεατρικο ηταν βασισμενο σε καποιο αρχαιο ή συγχρονο εργο. Οχι στον αντιμνημονιακο καθηγητη που σκεφτηκε το πανεξυπνο :th_Laie_67-1: "γερμανουχτεν" για να περασει τις αντιληψεις του στα παιδια και τους γονεις. Φασισμος ειναι και αυτο. την περιοδο τον παχιων αγελαδων γιατι ο καθηγητης ηταν "cayennουλεν" ? Τωρα τον επιασε ο πονος για το δανειο? :th_Laie_67-1:
Καθίστε καλά γιατι θα τον αμολήσω.....:whistle:
https://images.sodahead.com/profiles...684480707.jpeg
ΓΙΑΝΝΗ, είσαι στο σωστό θρεντ. thumb
κατσε να του ριξω και ενα ινφραξιον... :hystericalbs1: :hystericalbs1:
Δεν έχω και άνεση χρόνου τεσπα..
Δεν καταλαβαίνω γιατι να διαπληκτιστουμε;
Πολιτισμένο διάλογο δεν κάνουμε;
Αποψη μου ειναι αν θέλεις την πετάς αν θέλεις τη δέχεσαι.
Το "μάθει" είναι μέσα σε εισαγωγικά άρα δεν σημαίνει να τον διδάξουν
Και τεσπα για όποιον εχει και τη παραμικρή ιδέα απο Αριστοφάνη ξέρει πολυ καλα οτι οτα εργα
του (κωμωδίες) διακωμωδουσε τα προβλήματα της "καθημερινότητας"