Μια φορα και εναν καιρο...

αύγουστος του 97, τελευταία επίσκεψη που είχα κάνει στη μύκονο. μετά απο 8 συνεχόμενες ημέρες τρελής κρεπάλης, ύπνο 3-4 ώρες την ημέρα και 5-6 κιλά κάτω σε σχέση με την ημέρα άφιξης, έρχεται η πολυπόθητη μέρα του γυρισμού. είχαμε κουραστεί τόσο πολύ, που φοβόμασταν και οι 5, ότι έτσι και μέναμε άλλες 10 μέρες θα εξατμιζόμασταν.

μαζεύουμε πράγματα απογευματάκι και κατηφορίζουμε προς λιμάνι για να πάρουμε το καράβι που τότε η γραμμή ήταν απευθείας για σαλόνικα.

στο κέντρο και ενώ έχουμε ώρα, γίνεται παιχνίδι με 2 ιταλίδες σε ένα μαγαζάκι που κάτσαμε να πιούμε ένα τελευταίο ποτάκι. με τα πολλά, οι ιταλίδες μας λένε ότι είναι με άλλες 2 φίλες τους και δείχνουν μάλιστα και πρόθυμες για ιστορία. αποφασισμένες για όλα, έτσι ώστε να έχουν ιστορίες να διηγούνται στις φίλες τους όταν επιστρέψουν. εδώ να επισημάνω, ότι όλοι μας είμασταν χωρίς ούτε 10 δραχμές επάνω μας, ενώ είχαμε φάει πάνω απο 200 χιλιάδες ο καθένας απο μας. στο ενδιάμεσο είχαμε πάει στην τράπεζα 2 φορές ο καθένας για να πάρουμε φράγκα που μας έβαζαν οι γονείς μας, ενώ μοναδικό μέσο επικοινωνίας, ήταν ένα ΝΟΚΙΑ που είχα εγώ διακοσμητικό τελείως τότε, μόνο για περιπτώσεις ανάγκης.

με τα πολλά μας παίρνει η ώρα με τις 2 ιταλίδες και μας λένε να πάμε στο ενοικιαζόμενο τους για να γνωρίσουμε και τις άλλες δυο. υπήρξε μια στιγμή διαμάχης μιας και το καράβι σε 15 λεπτά έφευγε, αλλά τελικά αποφασίσαμε ότι θα πηγαίναμε να αλλάξουμε τα εισητήρια αν γίνεται.

ξεκινάμε και πάμε με τα πόδια. ευτυχώς που ήτανε κοντά. μπαίνουμε μέσα, αμήχανες οι άλλες δύο. σε κάποια φάση έχουμε μείνει μόνοι μας, αυτές είναι έξω και καταλαβαίνουμε απο τον τόνο ότι μαλώνουν.

μπαίνουν οι 2 που γνωρίσαμε και μας λένε ότι πρέπει να φύγουμε γιατί οι φίλες τους φοβούνται. μα, μου, καλά περνάμε, κάτσαμε. ενώ χαλάρωσε η φάση, κάποια στιγμή μας καλυνήχτησαν.

μόνοι με τις βαλίτσες, στο κέντρο της μυκόνου. βρήκαμε ένα σοκάκι κατά τις 3-4 το πρωί περίπου, με ένα ταβερνάκι που είχε σαν καθήσματα ένα φαρδύ πεζούλι. τσάντες για μαξιλάρι και δώστου.

κατά τις 7 το πρωί μια γιαγιά απο πάνω μου, συζητούσε με τον άντρα της, αν ήταν καλή ιδέα να φέρει κουβέρτα να με σκεπάσουν μιας και είχε τυλιχτεί σαν φίδι στο πεζούλι...να ανοίξει η γη να με καταπιεί. τες πα, πάει και αυτόοοοοο...

γραμμή για να δούμε τι θα κάνουμε με το καράβι. μετά λύπης πληροφορηθήκαμε ότι επόμενο πλίο για σαλόνικα ήταν μετά απο 5 ή 4 μέρες...το μοναδικό λέει που παίζει, είναι κατάστρωμα για ραφήνα σε μια ώρα και κάνουν τόσο...σαν απο θαυμα εκείνη την ώρα, βγάζει ο μλκς ο αντώνης την καβάτζα του και πληρώνει για όλους και του μένουν 100κάτι δραχμές.

ανεβαίνουμε οι βλάκες όλο χαρά πάνω στο παπόρι, λες και πηγαίναμε σαλόνικα.

φτάνουμε ραφήνααααααα...ωραία. και τώρα τι κάνουμε? κάτσε ρε μλκς να βγάλω το τηλ απο την τσάντα. είμασταν κυριολεκτικά 5 μαλάκες άφραγκοι, άυπνοι, 15υγουστο, 600 χιλ απο τα σπίτια μας.

πείραμε παντού τηλ, δεν βρήκαμε κανέναν...σε κανένα σπίτι, ούτε σε εξοχικά, ούτε σε κανονικές κατοικίες.

ξεκινάμε να μιλάμε με ταρίφες. 150κ ο ένας, 120 ο άλλος, 80 κάποιος άλλος και ξεκινάει να γίνεται της πόπης με τους αθηναίους ταρίφες που μάλωναν με τους ραφινιώτες, για το ποιός θα μας πάρει.

εκεί που καθόμαστε τελείως απογητευμένοι σε ένα πεζοδρόμιο, σκάει ένα ταξί και ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού.

εσείς είστε που θέλετε να πάτε σαλόνικα? ναι...με 80κ είστε εντάξει? εντάξει λέμε εμείς. ελάτε.

μπαίνουμε μέσα, 4 πίσω και εγώ μπροστά...που πάμε ρε πστ μου αναρωτήθηκα. τι σκατά έχουμε κάνει...που έχουμε μπλέξει πάλι με τους μλκς. πρέπει να ξεκόψω, όλο σε ιστορίες μπλέκουμε. κακή επιρροή ο ένας για τον άλλο. στο μεταξύ προσπαθούμε με το τηλ, μέχρι που τελείωσε η μπαταρία.

ήταν ενα μικρο καράβι, κτλ κτλ, πιάνουμε περιφερειακό απο λαχαναγορά. μου φαινόταν απίστευτο. δεν το πίστευα.

αμέσως ανασκουμπώθηκα, πείρα τα πάνω μου, αλλά μετά σκέφτηκα και τώρα τι κάνουμε...

πω ρε πστ μου...πως έγινε έτσι η σαλόνικα ρε. 20 χρόνια έχω να'ρθω λέει ο ταρίφας. περνάει κάνα 10λεπτο, αρχίζει ο αντώνης να δίνει οδηγίες. απο'δω, απο'κει, εδώ όπου βολεύει σταματήστε. κοντά στο σπίτι του μεν, αλλά όχι εκεί. κάνα ενάμιση χιλιόμετρα μακρυά στα κωνσταντινοπολίτικα.

μένει ο τεο μέσα και του λέει να ανηφορίσει προς πανόραμα, για να του δώσει τα λεφτά στο σπίτι, και μετά να τον ξαναγυρίσει πίσω στο σπίτι του αντώνη, ντεμέκ είχαμε κανονίσει βίζιτες μιας και το σπίτι θα ήταν άδειο.

κατεβάζουμε τα πράγματα όλα και φεύγει ο τεο με τον ταρίφα. με τα πολλά, τον ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα σημείο όπου υπάρχει φράχτης κάπου στην καμπουρίδου για όποιον γνωρίζει και την έκανε. πείρε το αμάξι του πατέρα του και γύρισε στο σπίτι του αντώνη...ειλικρινά δεν κατάλαβα πότε έγινε όλο το κονε στο πίσω κάθισμα για το τι θα κάνουμε.

ειλικρινά ντρέπομαι για αυτό που κάναμε, ήταν μεγάλη αμαρτία. ελπίζω να'ναι καλά αυτός ο άνθρωπος και να του χαμογέλασε η τύχη, γιατί το ότι βρεθήκαμε στον δρόμο του, ήτανε μεγάλη ατυχία.

πω πω πω,πως εγινε ετσι η σαλονικη ???? :hystericalbs1: :hystericalbs1:

συγχωρηστε,παιδια ησασταν :th_Laie_67-1:

Περιμενoντας τον S8N...:original:

Τετοιες μερες περσι ειχαμε σκοπια στη Χιο. Δεν θυμαμαι ποια μερα ηταν αλλα στα μεσα Ιουλιου. Ηταν το νουμερο μετα το φαγητο. Φυλαω με ενα παιδι, και επειδη η ζεστη με το αλεξισφαιρο και τοσα κιλα φορτωμα δεν παλευεται βρηκαμε τη λυση. Θα βγαλουμε τις πλακες του γιλεκου και θα ξεφορτωθουμε αρκετα κιλα. :th_Laie_67-1:
Πλησιαζει η ωρα που ερχεται το περιπολο, ενω τα ειχαμε καλα με τον υπαξ. ειπαμε να βαλουμε τις πλακες να ειμαστε προβλεπε και να τις βγαλουμε οταν φυγουν. Ηρθε το περιπολο (υπαξ + στρατ.) οι οποιοι εχουν κουβεντα για ενα καταδρομικο μαχαιρι τυπου Rambo που πηρε ο υπαξ. :th_Laie_67-1: Πανω στη κουβεντα με μια γρηγορη κινηση τραβαει το μαχαιρι και καρφωνει τον αλλο σκοπο στην πλακα. Μας κοπηκε το αιμα. Αυτος να μας κανει χαβαλε τυπου ποσο γρηγορος ειναι στο μαχαιρι, και τι ευκολα που τραβιεται, και εμεις να σκεφτομαστε οτι αν δεν ειχαμε βαλει τις πλακες ο αλλος σκοπος θα ειχε αφησει τα εγκοσμια.

Μερικες νυχτες μετα φυλαμε με τον ιδιο σκοπο και εχουμε εναν κοφτακια ΑΥΔΜ. Λεμε με το παιδι εσυ κατσε απο εδω, εγω θα παω απο εκει, ωστε μολις βγει απο το λοχο μας να κανουμε αναγνωριση αμεσως να μη μας ζαλιζει. Ειχαμε δει οτι μπηκε στο λοχο. Εχω κατσει ακριβως απεναντι απο το λοχο, σε κατι πετρες και ακουμπαω ορθιος με τη πλατη ενω καπου καπου τον ψιλοπαιρνω απο τη νυστα. Αργει ο ΑΥΔΜ. Σε μια φαση ο σκοπος ερχεται προς τα εμενα και φωναζει τα γνωστα, εγω να λεω "ρε ****** εγω ειμαι!!" αυτος να συνεχιζει "ρεεεε ****** εγω ειμαι το εχεις καψει τελειως??"", μεσα απο τα δοντια του μου λεει γυρνα. Γυρναω και βλεπω τον ΑΥΔΜ πισω απο το ποταμακι σε κατι δεντρα με τα χερια σταυρωμενα και υφακι. Κανω οτι δεν βλεπω κατι μεχρι να σκεφτω δικαιολογια :th_Laie_67-1: Κανω αναγνωριση και μου λεει θα τα πουμε αυριο στην αναφορα.. Το επομενο πρωι εχει βγαλει αναφερομενους 5-6 ατομα και εμενα με αφησε :thumbsup:

Σωτήριον έτος 1997, κάπου στα μέσα προς τέλη Ιουλίου. Κάθομαι με το μαγιό στο σκαμπώ του bar του ξενοδοχείου, γυμνός από τη μέση και πάνω, βρεγμένος και ξυπόλυτος. Κάτι τέτοιο θα ήταν κανονικά απαγορευμένο δια ροπάλου σε 5άστερο και βάλε resort, αλλά εδώ συγχωρείται γιατί το bar βρίσκεται στη μέση της μεγέθους λιμνοθάλασσας πισίνας του ξενοδοχείου. Πίνω ένα Singapore Sling. Φλώρικο ποτό, αλλά δεν είμαι βγαλμένος κι από μυθιστόρημα του Ίαν Φλέμινγκ για να κρατάω Μαρτίνι. Αν η ζέστη είναι αφόρητη, η υγρασία είναι απλώς εφιαλτική καθώς πρόκειται για περίοδο μουσώνων στη Νοτιοανατολική Ασία. Τι ζητάω όμως εκεί? Ας πάρουμε τα πράγματα απΆ την αρχή.

Έχω μόλις ολοκληρώσει το τρίτο έτος σπουδών και χρωστάω 2 μαθήματα για Σεπτέμβρη. 2 μαθήματα δεν είναι τίποτα για τον Σπάρο, είναι όμως καταστροφή για μένα. Ο λόγος που έφτασα σΆ αυτό το σημείο δεν ήταν άλλος από μια γυναίκα. Στο έτος μου υπήρχαν κλίκες κι εγώ ανήκα σΆ εκείνη των σπασίκλων. Όλη μου η ζωή ήταν η σχολή μου, το αυτοκίνητό μου και το PC μου. Θυμάστε κάτι πάρτυ όπου είναι καλεσμένο όλο το έτος? Ψέμματα. Όλο το έτος εκτός από εμάς. Κανείς στην παρέα μου δεν είχε σχέση. Παίζει μάλιστα να ήταν κι όλοι παρθένοι. Όλοι εκτός από μένα κι έναν Λαρισαίο, γιατί τον προηγούμενο χειμώνα ανακαλύψαμε ότι το πουλί δεν είναι μόνο για κατούρημα και πήραμε σβάρνα μερικούς οίκους στο κέντρο. Η φετινή χρονιά όμως ήταν αναπάντεχη. Ξεπέρασα τη φάση του sex και είχα ανάγκη από σχέση. Κι έτσι μ@λακοερωτεύτηκα κάποια που δεν το άξιζε. Έφτιαξα το λουκ μου, έχασα 20 κιλά, γυμνάστηκα, το έπαιξα μυστήριος τύπος και τελικά έφαγα τη χυλόπιτα του αιώνα. Πέρασα μια δύσκολη άνοιξη αλλά μόλις μπήκε το καλοκαίρι άλλαξα ψυχολογία. Ευχήθηκα τα περαστικά μου στον παλιό έρωτά μου α λα Τσαλίκης και αποφάσισα από θύμα να γίνω θύτης. Οι γονείς του καλύτερού μου φίλου και μετέπειτα κουμπάρου μου θα πήγαιναν ταξίδι στη Νοτιοανατολική Ασία για να γιορτάσουν την επέτειό τους. Μαζί θα πήγαινε και ο κολλητός μου. Είχα βρεθεί κι εγώ παλαιότερα με τους δικούς μου γονείς εκεί. Ο πατέρας μου, αντιλαμβανόμενος ότι περνάω κάποια φάση, προσφέρθηκε να μου πληρώσει το εισιτήριο ως δώρο διότι είχα περάσει όλα τα μαθήματα… Του είπα ότι και καλά θα έδινα δύο για βελτίωση το Φθινόπωρο. Φίμωσα τις τύψεις μου σκεπτόμενος ότι δεν ήταν ακριβώς ψέμα από τη στιγμή που θα βελτίωνα έναν άσσο κι ένα τεσσάρι. Δέχτηκα και τον ευχαρίστησα. Κάπως έτσι βρέθηκα στο Nusa Dua Beach Hotel and Spa να πίνω ποτό μέσα στην πισίνα.

Οι μέρες είχαν περάσει ευχάριστα ταϊζοντας μαϊμούδες σε δάση και επισκεπτόμενοι ναούς με Βούδες σε κάθε πιθανή στάση κι από κάθε πιθανό υλικό. Τη μέρα αυτή το πρόγραμμα έλεγε επίσκεψη σε ένα χωριό στο Σουλαγέσι. Το θυμάμαι απΆ την προηγούμενη φορά που είχα πάει. Μιλάμε για ένα χωριό στους πρόποδες ενός ηφαιστείου όπου ημίγυμνοι ιθαγενείς κρεμούν τους νεκρούς σε ξύλινα φέρετρα από τα δέντρα μέχρι να πέσει το κοφίνι κάτω και να βγει από μέσα ο tarman, πεινασμένος για μυαλά. Έλεος.

Αφού τους είπα ότι δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να κάνω ένα πολύωρο κουραστικό ταξίδι με τα υποτυπώδη πούλμαν τους για να δω σάπια κουφάρια, προφασίστηκα πως θα επισκεφτώ την πόλη για να πάρω σουβενίρ. Η αλήθεια είναι ότι την προηγούμενη νύχτα άκουσα στον κτηνώδη μπουφέ του ξενοδοχείου τον ξεναγό του γκρουπ να σχολιάζει κάτι Άγγλαρες που κυκλοφορούσαν με ασιάτισσες στους διαδρόμους. Προφανώς στη ρεσεψιόν υπήρχε ειδικό βιβλίο συνοδών προς ενοικίαση. Δεν ξέρω αν ήταν αυτό που ξύπνησε τη λίμπιντό μου ή αν είχε κάποιο καρύκευμα η κόμπρα που μου σέρβιραν, αλλά είπα να σβήσω επιτέλους ένα από τα 2,5 εκατομμύρια πράγματα της λίστας όσων πρέπει να κάνω πριν αποδημήσω εις Κύριον και το οποίο δεν ήταν άλλο από το να πάω με μια Ασιάτισσα. Αν έμοιαζε και με τη Λούσυ Λου, ακόμα καλύτερα.

Πήρα λοιπόν βαθειά ανάσα, κολύμπησα μέχρι την άκρη, σκουπίστηκα, πήγα στο δωμάτιο, έκανα μπάνιο, ντύθηκα και κατέβηκα στη ρεσεψιόν. Εκεί, ένας τύπος σα μογγόλος κατάλαβε ότι με τη λέξη έσκορτ δεν εννοούσα το νέο μοντέλο της Ford και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω σε ένα γραφείο. Έβγαλε ένα άλμπουμ και μου είπε να διαλέξω. Του λέω πως θέλω για καμιά ώρα max, και μου βγάζει άλλο άλμπουμ. Τον ρωτάω πόσο, μου λέει 100 δολάρια, του ζητάω έκπτωση γιατί είμαι φοιτητής και τελικά συμφωνούμε στα 80 προπληρωτέα. Ξεφυλλίζω το άλμπουμ με τις ολόσωμες και σταματώ σε μια με κοντό μαλλί α λα Μπριγκίτε Νίλσεν και τίγκα στη σιλικόνη. ΅This oneΆ, του λέω, σηκώνει το τηλέφωνο, κάποια χαζογελάκια πέσανε, περίμενα, περίμενα, περίμενα, μου λέει εν τέλει σε μισή ώρα αλλά θα πληρώσω το ταξί. Τα ταξί είναι πάμφθηνα στο Μπαλί οπότε δέχτηκα. Του σκάω το μαρούλι, του λέω τον αριθμό του δωματίου κι έφυγα χοροπηδώντας σαν παιδάκι που του πήραν παγωτό και μπαλόνι στο πάρκο.

Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα και χτύπησε το τηλέφωνο του δωματίου. Ο μογγόλος με ειδοποίησε ότι η καλεσμένη μου έφτασε. Λίγα λεπτά αργότερα χτύπησε και η πόρτα. Είχα ήδη αρχίσει να πρεσάρω αίμα προς τα κάτω. Ανοίγω και βλέπω την ασιάτισσα ιέρεια της Αφροδίτης ντυμένη με μαύρο μίνι βραδυνό φόρεμα. Ήταν σχετικά ψηλή, ενώ το φουσκωμένο μπούστο της με δυσκολία χωρούσε εκεί μέσα. Θα είχα τελειώσει πάνω μου αλλά άρχισα να σκέπτομαι τη Μηχανική των Ρευστών που χρωστούσα και μου έπεσε. Αφού μου ευχήθηκε σελαμάτ παγκί που σημαίνει καλό απόγευμα στη γλώσσα της, πέρασε μέσα, άφησε την τσάντα της, μου έπιασε το πρόσωπο με τα δυο της χέρια και μου άρχισε ένα γλωσσόφιλο που με έκανε να ζαλιστώ. Της χουφτώνω το στήθος που ήταν σκληρό σαν μπετόν αρμέ. Βγάζει τα χέρια της από το πρόσωπό μου και αρχίζει να μου ξεκουμπώνει το παντελόνι. Τότε της μόδας ήταν τα unlimited που είχαν κουμπιά αντί για φερμουάρ. Κατεβάζει και το μποξεράκι, πιάνει κάτι από την τσάντα της και μου βάζει τις απαραίτητες προφυλάξεις … με το στόμα. Αν είσαι μοντερέιτορ και διαβάζεις, δε θα γίνει πολύ πιο αισχρό στη συνέχεια, ηρέμησε. Αν είσαι αντμινιστρέιτορ, κάνε καλύτερα μπαν στη γυναίκα μου μην έχουμε άλλα. Κάπου εκεί που λέτε παύει να δουλεύει η ιστορία με τη Μηχανική των Ρευστών κι άρχισα να σκέφτομαι άλλα άσχετα όπως το αν θα πέσει η μπαταρία του αυτοκινήτου δυο βδομάδες ακίνητο, τη μάνα μου να σφουγγαρίζει, τον πατέρα μου να κλαδεύει τα δέντρα κι άλλα τέτοια. Τελικά τα κατάφερα μόνο όταν στο επόμενο φιλί αντελήφθην μια γεύση προφυλακτικού που με ξενέρωσε λίγο. Εν πάση περιπτώσει, Ξαπλώνω στην άκρη του κρεβατιού και την τραβάω πάνω μου ντυμένη όπως ήταν. Όσο τρίβει το μπούστο της στα μούτρα μου βάζω τα χέρια μου κάτω από το μίνι στους γλουτούς κι αρχίζω να θωπεύω ώσπου αντιλαμβάνομαι πως η συγκεκριμένη είναι πιο γεμάτη ανάμεσα στα μπούτια απΆ ότι μια φυσιολογική γυναίκα.

Φρίκη. Ξέρασα καμήλες.

Τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε. Ωπ, συγνώμη, δε φταις εσύ φταίω εγώ, δεν είμαι έτοιμος ακόμα, ξέχασα ανοιχτό το μάτι στην κουζίνα πριν φύγω για το υπερατλαντικό ταξίδι, όξω φούστη κι άλλα τέτοια.

ΓιΆ αυτό σας λέω, έχουμε -σχεδόν- πάει και με χειρότερες.

Τελικά, μετά από δυομιση χρόνια ψυχοθεραπείας γνώρισα κι ερωτεύτηκα την καλύτερη γυναίκα του κόσμου, τη γυναίκα μου! Έκτοτε, ξαναγύρισα στα αυτοκίνητα και τα PC. Αν και ούτε εκεί ξέρεις τι παίρνεις.

ενταξει βρε φιλαρακι,
τι περιμενες με 80 νταλαρς...


Εδω που τα λεμε, μια αλλη ψυχη προπληρωσε ενα "σακ γιου" (το οποιο δεν ηταν suck you, αλλα thank you με την υπεροχη κινεζικη προφορα των αγγλικων)



















Εδιτ:

Παραδεξου οτι καπου προς στο τελος μπουκαρε η γυναικα σου και σε τσακωσε στα πρασα την στιγμη που "ταξιδευες" στο Μπαλι, οποτε και το γυρισες λιγο το σεναριο... :D

Όχι ρε, είμαι στο γραφείο μόνος και κάνω δήλωση ΦΠΑ. Ξενερουά εντελώς.

:hystericalbs1: :hystericalbs1: :th_Laie_67-1: :hystericalbs1:

Ρε Αρουλη,τοση ωρα διαβαζα για να μαθω οτι παραλιγο θα εκανες σεξ με εναν τραβεστι???? :hystericalbs1: :th_Laie_67-1: :hystericalbs1:

πως του ειπες στα ασιατικα "οξω φουστη απ΄την παραγκα"????

:hystericalbs1: :th_Laie_67-1: ωχ παναγια μου τι αλλο θα μας πεις??? :hystericalbs1: :th_Laie_67-1:

Ξερνώντας.

Παράθεση:

---

Αρχικό μήνυμα απο aristent

:hystericalbs1: :hystericalbs1: :th_Laie_67-1: :hystericalbs1:

Ρε Αρουλη,τοση ωρα διαβαζα για να μαθω οτι παραλιγο θα εκανες σεξ με εναν τραβεστι???? :hystericalbs1: :th_Laie_67-1: :hystericalbs1:

πως του ειπες στα ασιατικα "οξω φουστη απ΄την παραγκα"????

:hystericalbs1: :th_Laie_67-1: ωχ παναγια μου τι αλλο θα μας πεις??? :hystericalbs1: :th_Laie_67-1:

---

Εμενα μου φαινεται πως ο Αρης θολωσε και μπερδευτηκε.

Δεν επισθην πως επροκειτω περι τρανσεξουαλ....

Απλα το κοριτσι ειχε λαβη