Δεν γνωριζω για τα αλλα μερη..στην Κρητη το 99% μου εκοψε, με μεγαλη μου εκπληξη ομολογω.Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Stathis
Printable View
Δεν γνωριζω για τα αλλα μερη..στην Κρητη το 99% μου εκοψε, με μεγαλη μου εκπληξη ομολογω.Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Stathis
Τα ποσοστά αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο ελληνάρας ακόμα κοιμάται ύπνο βαθύ, ενώ ετοιμάζεται για τη επανάσταση του φραπέ από Σεπτ.
Την ίδια ώρα, αυτοί οι ανάλγητοι τεμπέληδες ευρωπαίοι τουρίστες δε λένε να ξεκουμπιστούν από τα νησιά μας και να πιάσουν δουλειά στις απολίτιστες βρωμο-χώρες τους, ώστε να συνεχίσουμε εμείς να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα απ όλους, δλδ τον απρόσκοπτο, αβίαστο, ανεμπόδιστο δανειΖμό...
Παράθεση:
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο πολιτικής αυθυποβολής. Η χώρα μας είναι η μοναδική που χρεοκόπησε λόγω κατάρρευσης του δημόσιου τομέα. Που είχε εμπλακεί σε μία φρενίτιδα δανεισμού με στόχο την αύξηση των παροχών, της ρουσφετολογίας και των δίχως έλεγχο δημοσίων δαπανών. Το χρήμα έρευσε ασυγκράτητο. Μέσω των δαπανών του δημοσίου πλημμύρισε την αγορά δημιουργώντας μια κοινωνία πλούσιων πολιτών που ζούσαν όμως σε ένα κράτος αντι-παραγωγικό, καταχρεωμένο και ουσιαστικά πάμπτωχο.
Πόση σχέση θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο φαινόμενο με... τις αυστηρές αρχές της οικονομίας της αγοράς που υποστηρίζει ο νεοφιλελευθερισμός; Ουσιαστικά καμία. Κι όμως από τα τέλη της δεκαετίας του Ά80 λαικιστές όλου του πολιτικού φάσματος κατηγορούσαν σαν νεοφιλελεύθερες τις πολιτικές που αποτύγχαναν. Με κορύφωση βέβαια την ομοβροντία καταγγελιών πως ήταν ο νεοφιλελευθερισμός και οι πολιτικές του που μας οδήγησαν στο εθνικό μας οικονομικό αδιέξοδο.
Εξ ίσου και τώρα η κατρακύλα από μνημόνιο σε μνημόνιο, η κυβερνητική υστερία με την επιβολή φόρων, η αποφυγή των όποιων διαρθρωτικών αλλαγών και οι αυταρχικές κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία με κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και μειώσεις μισθών και συντάξεων και πάλι σαν νεοφιλελευθερισμός λογίζεται. Τώρα πως γίνεται πολιτικές εκ διαμέτρου αντίθετες που ανοιχτά κονταροχτυπιούνται να θεωρούνται πως εκπηγάζουν από την ίδια ιδεολογική μήτρα είναι εντελώς αδύνατο να γίνει κατανοητό. Εκτός της προσφυγής στην ψυχολογία και την χρήση της αυθυποβολής. Διατηρείται έτσι σε όλους άσβεστη η σπίθα της αισιοδοξίας και η Αριστερά πείθει πως με τα ίδια μέσα που οδηγήθηκε η χώρα στην χρεοκοπία θα βρεί και τον δρόμο της εξόδου από την κρίση και της ανάπτυξης.
Για να βγάλει κάποιος άκρη σε όλα αυτά θα πρέπει να υπάρξει κάποιο ξεκαθάρισμα εννοιών. Τι είναι ακριβώς ο νεοφιλελευθερισμός; Αυτός σηματοδοτεί κατ αρχήν την λιγότερη παρέμβαση του κράτους στην οικονομία. Αρα το δημόσιο δεν παρεμβαίνει αυταρχικά στην μείωση μισθών, συντάξεων και σε κατάργηση λογής κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Η αγορά τα αποφασίζει αυτά με βάση τις οικονομικές της δυνατότητες. Μια εταιρία με μεγάλα κέρδη δίνει και μεγάλες αυξήσεις με βάση τις ιδιαίτερες δικές της εργασιακές συνθήκες. Και μια άλλη, ακόμη και δημόσιος οργανισμός, αν βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο κάνει περικοπές η αντιμετωπίζει το φάσμα της κατάρρευσης. Του κλεισίματος δηλ. και των συνακόλουθων απολύσεων. Οι εμπλεκόμενοι αντιμετωπίζουν την κατάσταση κι αποφασίζουν. Δεν είναι δουλειά των κρατικών αρχών, ούτε και τα χρήματα των φορολογουμένων είναι εργαλεία στα χέρια των πολιτικών γιά να παίζουν. Να σημειωθεί επίσης πως είναι τελείως εξωπραγματικοί οι ισχυρισμοί πως η ανταγωνιστικότητα, και οι χαμηλότερες τιμές, είναι αποτέλεσμα μειωμένων εργατικών αμοιβών. Με βάση την ορθολογική οικονομική θεωρία μείωση τιμών και μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα εξαρτώνται από πέντε παράγοντες. Μισθοί, φόροι, κόστος χρήματος, ενέργειας και πρώτων υλών. Μόνο αφελείς πιστεύουν πως όταν ο ένας (μισθοί) μειώνεται ενώ οι υπόλοιποι αυξάνουν, θα πέσουν οι τιμές η θα αυξηθεί η παραγωγικότητα…
Ο νεοφιλελευθερισμός επίσης επιβάλλει δραματικές περικοπές φόρων, σταθερό σε βάθος χρόνου φορολογικό σύστημα, κατάργηση δημόσιων φορέων ώστε να μειωθεί αποφασιστικά η γραφειοκρατία, ελάχιστες κανονιστικές ρυθμίσεις στην λειτουργία των αγορών (ελεύθερη πρόσβαση σε επαγγέλματα), σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις κι εξορθολογισμό συνόλου υπόλοιπων δημοσίων δαπανών. Τι από όλα αυτά είχε γίνει πριν οδηγηθούμε στην χρεοκοπία; Και τι από αυτά έγινε (στην πράξη, όχι διακηρύξεις) από την στιγμή που μπήκαμε σε τροχιά μνημονίου και δανειακών υποχρεώσεων;
Ο δημοσιογράφος Τάσος Παππάς αποκαλεί δογματικό «γκουρού του νεοφιλελευθερισμού» τον Γερμανό Υπ. Οικονομικών Σόιμπλε. Τι από όλα αυτά επιβάλλει ο Σόιμπλε στην ελληνική κυβέρνηση κι από πού προκύπτει πως τέτοιες πολιτικές εφαρμόζει στη Γερμανία; Ο Αυστριακός οικονομολόγος Φρήντριχ Χάυεκ, πραγματικός γκουρού της οικονομίας της αγοράς αυτός, επέμενε πως η μόνη παρέμβαση που μπορεί να γίνει δεκτή του κράτους στην αγορά είναι εκείνη που επιβάλει συμμόρφωση με τους κανόνες του ανταγωνισμού. Πως σχετίζεται αυτό με τον παρεμβατικό αυταρχισμό της γερμανικής επιρροής Τρόικας και την θύελλα των φόρων; Στα χρόνια της αντιπολιτευτικής πορείας της ΝΔ οι τότε χριστιανοδημοκράτες του κ. Κόλ είχαν κόψει τις οικονομικές ενισχύσεις προς το ΚΠΕΕ (δεξαμενή σκέψης της ΝΔ) επειδή προωθούσε αγγλοσαξωνικές νεοφιλελεύθερες απόψεις. Εχει αλλάξει στην ουσία τίποτε από τότε;
Οσο για τις απόψεις του Χαμπέρμας για την ανάπτυξη δεν νομίζω πως εδράζονται σε βαθιά οικονομική γνώση. Για να μην επεκταθώ, οι δημόσιες δαπάνες προκάλεσαν τα αδιέξοδα. Αυτές πάλι θα φέρουν την λύση; Σε όσες οικονομίες υπήρξε ταχύτατη πορεία εξέλιξης (Ινδία, Κίνα μεταξύ άλλων) αυτή ήταν αποτέλεσμα ανοίγματος των αγορών, μείωσης φόρων και κρατικών ελέγχων και απελευθέρωσης οικονομικών επιλογών. Κάθε τι άλλο αποτελεί συνταγή καταστροφής.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
First three paragraphs, brain-fuking defined.
Μα τι λες κυρά μου ?? Τη ζωή σου παρ' την, δε τη θέλει κανείς.
Τα λεφτά μας άσε κάτω.
https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.n...65817738_n.jpg
να διοριστει στο δημοσιο θελει, ή να μην παρει ποδι αν ειναι ηδη, το τρωκτικο.
Παράθεση:
H ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ...
του Λ. Γεωργιάδη
Βλέπεις στην τηλεόραση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή ακούς στο ραδιόφωνο κυρίως νεοεισερχόμενους στην πολιτική (κυρίως «επαναστάτες») να συνθηματολογούν. Αναρωτιέσαι αν τα χιλιάδες ευρώ που παίρνουν κάθε μήνα τα αξίζουν. Αναρωτιέσαι αν είχες τους περισσότερους από δαύτους στην επιχείρησή σου και τους ζητούσες να σου φέρουν άμεσα ένα σχέδιο για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, τι θα γινόταν.
1. Ένδεια λόγου, μηδενική επιχειρηματολογία, ολική άγνοια βασικών μακροοικονομικών και δημοσιονομικών στοιχείων, φωνές, ελεεινολογία, λόγος του πεζοδρομίου (σε αρκετές περιπτώσεις), ανούσια μάχη εντυπώσεων για την… καλύτερη ατάκα.
2. Όλα αυτά αναδεικνύουν τη μεγάλη ζημιά που έχουν προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Γιατί σχεδόν η συντριπτική πλειονότητα αυτών των «επαναστατών» που χρησιμοποιούν λέξεις όπως «Δικτατορία», «Φασισμός» κλπ. πληρώνεται από αυτό το σύστημα.
3. Αναρωτιέσαι για την υποχρέωση του δημοσιογράφου να ακουστούν μεν όλες οι φωνές, να γίνει δε ένα face control, ώστε να υπάρξει μια ποιοτική συζήτηση από σοβαρούς ανθρώπους όπου θα βγει νόημα και από την οποία θα προκύψουν προτάσεις στη βάση συγκεκριμένων δεδομένων και στοιχείων. Και φυσικά όχι συνθήματα και ατάκες. Τεράστια η ευθύνη των ΜΜΕ.
4. Δεν φταίνε βεβαίως αυτοί οι πολιτικάντηδες που δεν ξέρουν να εξηγήσουν με απλά και σε απλά ελληνικά τι σημαίνει χρέωση και πίστωση. Δεν ζητάς να είναι οικονομολόγοι, αλλά απαιτείς να γνωρίζουν στοιχειώδη πράγματα γύρω από τα οικονομικά του Κράτους. Να μάθουν δηλαδή τι παίρνεις από πού και που πάει. Να μάθεις τι δίνεις σε ποιον και από πού το βρίσκεις. Δεν φταίνε αυτοί. Φταίνε αυτοί που τους ψηφίζουν ως… επαναστάτες που θα αλλάξουν τον κόσμο, ενώ έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Δεχόμαστε ότι δεν ευθύνονται αυτοί για αυτήν την πραγματικότητα, όμως, σκέφτεσαι τι θα συμβεί στην περίπτωση που αυτοί αύριο-μεθαύριο κληθούν να διαχειριστούν αυτήν την πραγματικότητα. Θα λένε αυτά που λένε σήμερα; Μάλλον όχι. Το αντίθετο…
5. Όλους αυτούς που έχουν πάρει… διαζύγιο από την πραγματικότητα τους εκλέγει ο ελληνικός λαός, ο οποίος κρίνει με βάση (και) αυτά που βλέπει ή ακούει στα ΜΜΕ ή διαβάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
6. Για να αλλάξει ένας λαός χρειάζεται ΠΑΙΔΕΙΑ. Όταν έχει αυτήν την ΠΑΙΔΕΙΑ, θα μπορεί να ξεχωρίσει τις συζητήσεις εκείνες που προσφέρουν και ζυμώνουν τις προτάσεις ώστε να αποτελέσουν λύσεις σε ένα πρόβλημα. Η ΠΑΙΔΕΙΑ αντανακλάται στο επίπεδο αυτών που εκλέγει ο επαναστατημένος, ο οργισμένος, ο απογοητευμένος ελληνικός λαός. Αντανακλάται και στις επιλογές του στα ΜΜΕ. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ, (ΕΚ)ΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ, ΘΕΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΒΡΗΚΑΝ ΓΟΝΙΜΟ ΕΔΑΦΟΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΑ, ΒΙΩΜΑΤΑ, ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΤΟΧΩΝ. ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ Ή ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ. ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΔΕΙΑ… Ή ΤΗΝ… ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜEDIA.
Με αυτή τη σύντομη δημοσίευση, θα μπορούσε κάποιος να κλείσει και το σχολιασμό εδώ. Επειδή ακριβώς όσο υπάρχουν αυτά τα βρωμερά και σιχαμερά ΜΜΕ που ακολουθούν αυτό το μονοπάτι, δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα for the working mass and thus for this country.
Αυτό!Παράθεση:
H Μargaret Thatcher έλεγε πως το σύνταγμα μια χώρας δεν αρκεί να είναι γραμμένο στα χαρτιά, αλλά πρέπει να είναι γραμμένο στην καρδιά των πολιτών της. Ας μην απορούμε για τους χιλιάδες νόμους και άρθρα με παράθυρα που έχει το Ελληνικό κράτος λοιπόν. Οι χιλιάδες νόμοι είναι για να ξεφτιλίζουν τη νομιμότητα έλεγε ένας άλλος λαμπρός πολιτικός του νησιού, ο Winston Churchill.
Η διαπλοκή, η διαφθορά, ο κρατισμός εν γένει, είναι μια παθογένεια της Ελληνικής κοινωνίας και δεν πρόκειται να εξαγνιστεί με "ένα νόμο και ένα άρθρο" ακόμη. Θα χρειαστούν χρόνια και μάχες με κατεστημένα και δοβλέτια, αναδόμηση της παιδείας της ηθικής και του αξιακού μας συστήματος.
Παράθεση:
Δεν ξέρω αν ο Λαφαζάνης και η παρέα του αποτελούν αγκάθι για τον ΣΥΡΙΖΑ και την όποια προοπτική διακυβέρνησης έχει η Κουμουνδούρου. Το σίγουρο είναι ότι αυτό το παρασιτικό είδος πολιτικού-συνδικαλιστή-τεμπέλη-ταραχοποιού είναι ένα τυπικό μεταπολιτευτικό φαινόμενο το οποίο μεγαλούργησε κυρίως τη δεκαετία του 80. Με τη γροθιά υψωμένη, εκβιάζοντας, κατέλαβαν τον δημόσιο τομέα της χώρας και αποτέλεσαν τους οπλαρχηγούς των ταγμάτων δολιοφθοράς των κομμάτων.
Ιδιαίτερα το συγκεκριμένο είδος του Λαφαζάνη, με απόψεις πως η αστυνομία πρέπει να αποτελείται απο μέλη του "εργατικού κινήματος" (εδώ γελάνε) και διάφορα άλλα φαιδρά τα οποία μπορείτε να δείτε για να γελάσετε εδω: https://synedrio.syriza.gr/theseis.php?id=42 στελεχώνεται και απο άλλα δυναμικά στελέχη τύπου Βούτση, Διαμαντόπουλου, Σκουρλέτη κλπ και στέλνει ξεκάθαρα μηνύματα προς την Ελληνική κοινωνία πως το 30% του ΣΥΡΙΖΑ όπως προέκυψε στο συνέδριο, αποτελείται απο ανισόρροπους σταλινικούς κομμουνιστές.
Δεν γνωρίζω κατά πόσο οι Έλληνες πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ζημιάς που έχουν προκαλέσει στη χώρα όλοι αυτοί οι τεμπελχανάδες αργόσχολοι εκβιαστές του "εργατικού κινήματος", αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρο ότι όχι απλώς δεν το έχει καταλάβει, τουναντίον είναι το ισχυρό του χαρτί για την άνοδο στην εξουσία.
Αρρωστημένα κατακάθια της κοινωνίας.
Παράθεση:
Του Γιώργου Τούλα
Χθες το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου στη δέσμευση του 50% των τραπεζικών λογαριασμών του δήμου Θεσσαλονίκης, εξαιτίας μη απόδοσης χαρτόσημου προς την εφορία για διάστημα 17 ετών.
Το ύψος της οφειλής του Δήμου που φτάνει τα 1,2 εκατ. ευρώ, αφορά το διάστημα από το 1993 ως το 2010, όπως προκύπτει από φορολογικό έλεγχο στον οποίο αποδείχτηκε ότι ο δήμος δεν είχε καταβάλει χαρτόσημο για τα μισθώματα που λάμβανε. Να σημειωθεί ότι από το 1993 μέχρι το 2010 δεν είχε πραγματοποιηθεί κανένας έλεγχος από την εφορία στο Δήμο Θεσσαλονίκης.
Από σήμερα τα ταμεία του Δήμου για άλλη μια φορά είναι στεγνά. Δεν πληρώνουν καμία οφειλή, πλην των μισθοδοσιών. Το θέμα θα διευθετηθεί μέχρι τέλους του μήνα όμως για άλλη μια φορά η πόλη, λόγω της εγκληματικής συμπεριφοράς των πρώην δημάρχων της φτάνει στο χείλος του διασυρμού. Στη διάρκεια του καλοκαιριού που πέρασε ο πρώην δήμαρχος έστειλε μια σειρά επιστολές αθωότητας και πόνου από τα Διαβατά. Και μερικοί αμετανόητοι οπαδοί και νοσταλγοί της εποχής του στο διαδίκτυο έγραψαν κείμενα υποστήριξης. Η νέα εξέλιξη ενισχύει την άποψη ότι η εποχή του πρώην δημάρχου αλλά και του προκατόχου του Ντίνου Κόσμοπουλου υπήρξε η πιο καταστροφική εποχή στη σύγχρονη Ιστορία της Θεσσαλονίκης. Μια ληστρική εποχή που οδήγησε την πόλη στον αυτισμό, στην περιθωριοποίηση, στη λαμoγιά και στην εγκαθίδρυση μιας νοοτροπίας πλιάτσικου, αρπαγής, ρεμούλας.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι υπόλογοι απέναντι στην Ιστορία και οι καταδίκες που ήρθαν την περασμένη άνοιξη, αλλά και όσες πιθανά έρθουν σε μελλοντικές δίκες θα είναι πιστεύω λίγες μπροστά στα απίστευτα εγκλήματα που συντελέστηκαν στην πόλη αυτή.
Γενιές ανθρώπων που θα μεγαλώσουν από δω και μπρος θα ζήσουν με τη βαριά σκιά εγκληματικών χειρισμών που καταδίκασαν τη Θεσσαλονίκη στην υστέρηση, την αναξιοκρατία, την περιθωριοποίηση. Εξαιτίας ανθρώπων βουλιμικών που το μόνο πράγμα που τελικά τους ενδιέφερε ήταν η προσωπική τους επικράτηση. Δυστυχώς…
Βούρκος, βόθρος, σκατά παντού.
Ο Α.Π. ζει σε κιμπούτζ στο Ισραήλ.
https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.n...18726592_n.jpg
Παράθεση:
Αυτό εδώ είναι το αριστερό μου χέρι, εργαζόμενος ως αγρότης στα χωράφια με της χουρμαδιές του Γιοτβάτα. Τραχειά παλάμη με μόνιμους λεκέδες που δεν φεύγουν ακόμα κι αν πλύνεις τα χέρια σου. Σκασίματα και κάλους στα δάχτυλα. Δυό ψιλομελανιές, τρεις-τέσσερις ασήμαντες γρατσουνιές και ένα μικρό κόψιμο. Συνεπώς, δεν πεθαίνεις. Αν, λέμε, αποφασίσεις να κάνεις χειρονακτική εργασία.
Ακόμα κι αν είσαι στους 40C και πάνω, κάτω απ' τον ήλιο, μέσα στη μέση της ερήμου. Ακόμα κι αν ξεκινάς δουλειά αξημέρωτα, στις 4, στις 5. Ακόμα κι αν είσαι στη συγκομιδή και δεν σηκώνεις κεφάλι για ώρες. Ακόμα κι αν το κάνεις όχι για λεφτά, αλλά μόνο για ένα δωμάτιο, φαγητό και ψυχική γαλήνη. Από όρεξη για σκληρή δουλειά. Ακόμα κι αν το κάνεις οκτώ ώρες τη μέρα, έξι μέρες την εβδομάδα, με τρία day-off's το μήνα.
Ακόμα κι αν είσαι σαράντα χρονών. Εικοσιπέντε χρόνια καπνιστής και μερακλής. Φλώρος Duranόβιος των 80s, regular του Mercedes και της παραλιακής στα '90s, πολιτικός συντάκτης και ξένος ανταποκριτής στα '00 και μέχρι τώρα. Καλομαθημένος, κοστουμαρισμένος περίπου για 15 χρόνια, σε δουλειές γραφείου, στο Κολωνάκι, στο Midtown East και στην Ερμούπολη. Ακόμα κι αν είσαι όλα αυτά, δεν πεθαίνεις στο χωράφι. Στο υπογράφω.
Ζορίζεσαι λίγο, κάποιες στιγμές πιο πολύ. Στην αρχή πόναγε λίγο η μέση, μετά το γόνατο, τώρα μια χαρά. Μια στις τόσες στραβοξυπνάς και νιώθεις κουρέλι, άλλες φορές έχεις σούπερ ενέργεια, άλλες είσαι κανονικός. Όπως σε ό,τιδήποτε στη ζωή, έτσι κι εδώ, συμβαίνει το ίδιο πράγμα: Το συνηθίζεις. Το "μαθαίνεις". Κι αφού ένας τύπος σαν εμένα στα 40 του μπορεί να το κάνει, τότε όλοι κυριολεκτικά μπορούν να το κάνουν.
Το μόνο που χρειάζεται να έχεις είναι ΛΙΓΟ ψυχή. Λίγο, όχι πολύ. Να ρίχνεις ένα χαμόγελο μόλις ξυπνάς στον καθρέπτη, κι ας είναι νύχτα ακόμα. Ειδικά αν δεν είσαι σαράντα χρονών και είσαι μόλις δεκαεννιά και σαπίζεις στην καφετέρια, ή λίγο μεγαλύτερος και μακροχρόνια άνεργος, ή γενικά δεν αντέχεις άλλο να κάθεσαι, όσων χρόνων και να 'σαι. Το πώς μπορείς να το κάνεις από το μηδέν, θα σας το πει ο αδελφός μου ο Ντάγκας Βασίλης , που το κάνει εδώ και αρκετό καιρό με επιτυχία στην Ελλάδα. Ο Βασίλης, μάλιστα, είναι και λίγο μεγαλύτερός μου.
Δεν περνάει ούτε ένα πρωί στις φυτείες που να μη μου 'ρχεται στο μυαλό η φράση που άκουγα τόσο πολύ πριν έρθω εδώ, όποτε αναφερόμουν στην επιστροφή στην παραγωγή: "Τα παιδιά μας δεν είναι μαθημένα σε τέτοιες δουλειές, στα χωράφια. Δεν θα αντέξουν". Ή "ρε φίλε, ο κόσμος δεν ξέρει από τέτοια, πού να πάνε τώρα;". Σας υπόσχομαι ότι θα το συνηθίσουν μια χαρά, αν μπορούν να βρουν μέσα τους λίγο ψυχή. Γιατί, επιπλέον, το χειρότερο είναι πως όταν δεν έχεις έστω και λίγο, τότε οι άλλοι σε βλέπουν και το καταλαβαίνουν. Φαίνεται. Και τότε αρχίζει να βρέχει σφαλιάρα από παντού και χωρίς τελειωμό.