https://www.nws.noaa.gov/os/water/tadd/
https://youtu.be/eI6mIlHKrVY
Printable View
Από τα δημοφιλέστερα ηλεκτρονικά παιγνίδια κι ένα από τα σύμβολα της λαϊκής κουλτούρας τη δεκαετία του ΅80. Οι πιο μεγάλοι σήμερα το γνώρισαν σε κάποια αίθουσα ψυχαγωγίας εκείνα τα χρόνια ως βιντεοπαιχνίδι τύπου arcade, οι νέοι το ανακαλύπτουν στις μέρες μας μέσα από τις πολλαπλές εκδοχές του στο Ίντερνετ.
Πρωτοκυκλοφόρησε στις 10 Οκτωβρίου 1979 στην Ιαπωνία. Δημιουργός του, ο 24χρονος ιάπωνας προγραμματιστής Τόρου Ιβατάνι, που δούλευε τότε για λογαριασμό της εταιρείας Namco και σήμερα ακολουθεί πανεπιστημιακή καριέρα στο Πολυτεχνείο του Τόκιο.
Σε μια εποχή που κυριαρχούσαν τα παιγνίδια δράσης (Space Invaders και τα συναφή), ο Ιβατάνι παρουσίασε ένα παιχνίδι με πολύ χιούμορ, που γρήγορα κέρδισε τα αγόρια, αλλά και τα κορίτσια, που σιχαίνονταν εξωγήινους και πυροβολισμούς. Στην αρχή είχε χλιαρή υποδοχή, αλλά έπρεπε να το ανακαλύψουν οι Αμερικανοί το 1980 για να γίνει παγκόσμια επιτυχία.
Ο Πάκμαν έχει σχήμα κεφαλιού, που ανοιγοκλείνει, για να καταβροχθίσει τελείες και έπαθλα στην προσπάθειά του να ξεγλιστρήσει από τέσσερα φαντασματάκια, που τον καταδιώκουν μέσα σ' ένα λαβύρινθο. Το όνομα του προέρχεται από την ιαπωνική λέξη «πάκου- πάκου», που σημαίνει το στόμα που ανοιγοκλείνει. Ο γιαπωνέζος δημιουργός του λέγεται ότι συνέλαβε την ιδέα σ' ένα πάρτι, όταν είδε μια πίτσα από τον οποία έλειπε ένα κομμάτι.
Την απόλυτη επίδοση του παιχνιδιού κατέχει ο αμερικανός εστιάτορας Μπίλι Μίτσελ, ένας θρυλικός παίκτης βιντεοπαιχνιδιών στις ΗΠΑ, με πολλά ακατάρριπτα ρεκόρ στο ενεργητικό του. Στις 3 Ιουλίου 1999 και σε ηλικία 34 ετών, σημείωσε 3.333.360 πόντους, αφού διήλθε με επιτυχία και τις 225 πίστες του παιγνιδιού. Έπαιζε συνεχώς για έξι ώρες.
Το Πακ-Μαν είναι και σήμερα αρκετά δημοφιλές με φανατικούς φίλους, πολλούς κλώνους και κλεψίτυπες εκδόσεις. Το μαρτυρούν τα δημοψηφίσματα, που διοργανώνονται συχνά - πυκνά από τα περιοδικά του χώρου και το κατατάσσουν στην κορυφή των ηλεκτρονικών παιγνιδιών όλων των εποχών.
https://pacman.com/en/pac-man-history
Παράθεση:
Πέντε χρόνια πριν, ένας νεαρός σκηνοθέτης έφτιαξε ένα ντοκιμαντέρ για τον Paul Mawhinney, τον άνθρωπο που κατέχει την μεγαλύτερη δισκοθήκη στον κόσμο... Το ντοκιμαντέρ μιλά για το πως ο Paul προσπαθούσε να κρατήσει το αρχείο του "ζωντανό"... Το 2008 είχε αναγκαστεί να κλείσει το δισκοπωλείο του, Record-Rama, όπου πουλούσε μουσική και κρατούσε πάντα το τελευταίο αντίτυπο για εκείνον... Εκτιμάται ότι έχει 2.5 εκατομμύρια περίπου συνολικές εγγραφές, και περίπου ένα εκατομμύριο άλμπουμ στην συλλογή του, πολλά από τα οποία είναι πάρα πολύ σπάνια (συμπεριλαμβανομένου ενός άλμπουμ των Rolling Stones που δεν κυκλοφόρησε ποτέ...)
https://vimeo.com/1546186
Σήμερα, πέντε χρόνια μετά από την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ του Sean Dunne, τι έχει γίνει άραγε με την δισκοθήκη του Paul...;
Το 1999 η αξία της είχε εκτιμηθεί κοντά στα 50 εκατομμύρια δολάρια, και παρά τις κάποιες προσφορές που είχε δεχθεί ο Paul για την αγορά της τα τελευταία χρόνια, το Record-Rama δεν έβρισκε εύκολα αγοραστή... Το 1997, ένα online site με μεταπωλήσεις CD είχε προσφέρει τότε 28.5 εκατομμύρια δολάρια για την αγορά της (Σημερινά 40.8 εκατομμύρια $) και 100000 χιλιάδες δολάρια τον χρόνο ως αμοιβή για εργασία στον Paul. Η πώληση δεν έγινε ποτέ, αφού το online κατάστημα δήλωσε πτώχευση λίγες εβδομάδες αργότερα...
Στην συνέχεια, η βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου είχε εκτιμήσει την βάση δεδομένων που είχε ο Paul στον υπολογιστή του στα 5 εκατομμύρια δολάρια, μετά έκανε κάποια προσφορά για την αγορά της αλλά η πώληση δεν έγινε ποτέ, λόγω κάποιων περικοπών στον κρατικό φορέα...
Ο Paul προσπάθησε να πουλήσει το αρχείο του και στο eBay, λαμβάνοντας κάποια προσφορά για 3 εκατομμύρια δολάρια το 2008 , η οποία στην συνέχεια αποδείχθηκε ψεύτικη προσφορά...
Εν τέλει όταν όλες οι ελπίδες είχαν αρχίσει να χάνονται για τον Paul, το 2011 μία συμφωνία οριστικοποιήθηκε με μία όμως "ειρωνική λεπτομέρεια"... Ένας Ταϊβανέζος μηχανικός και επιχειρηματίας, ο Leo Yao, αγόρασε ολόκληρο το αρχείο του Paul και το μετέτρεψε σε μουσείο ήχου στην Taiwan... Ο Leo ήταν ένας από τους βασικούς μηχανικούς που ανακάλυψαν το mp3, ένα δημιούργημα το οποίο κατέστρεψε την μουσική ιστορία και το έργο του Paul, όπως πιστεύει και ο ίδιος...
Ένα μεγάλο κομμάτι της Αμερικανικής και όχι μόνο μουσικής ιστορίας, βρήκε ένα διαφορετικό μονοπάτι...
Στην συνέχεια η δισκοθήκη του πουλήθηκε στον Βραζιλιάνο επιχειρηματία,Zero Freitas από το São Paulo...
:Rulezzz_09: :Rulezzz_09:
Η εταιρεία Φίνος Φιλμ είχε τα γραφεία της στην οδό Στουρνάρα 27 και τα πρώτα της στούντιο ήταν στις Τρεις Γέφυρες και μετά στους Αγίους Αναργύρους, εκεί όπου γυρίστηκαν οι περισσότερες και καλύτερες ταινίες της.
Το 1954 τα γραφεία και τα εργαστήρια μεταφέρθηκαν στο κτίριο της Χίου 52, στον Άγιο Παύλο, ένα κτίριο που ο Φίνος δεν αγόρασε ποτέ μια και αντί για επενδύσεις, προτιμούσε να ρίχνει τα λεφτά του σε ταινίες και μηχανήματα. Μάλιστα όχι μόνο δεν έχει αγοράσει το κτίριο της Χίου 52, μα ούτεκαν σπίτι. Έμενε σε νοικιασμένο σπίτι και μόλις λίγο πριν το θάνατό του αγόρασε ένα διαμέρισμα στην περιοχή της Σχολής Ευελπίδων.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και παρότι η κρίση είχε ήδη αρχίσει να κτυπά την πόρτα του ελληνικού σινεμά και να γίνεται αισθητή στα εισιτήρια, ο Φίνος πήρε ένα τεράστιο δάνειο για την εποχή για να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα, φτιάχνοντας στα Σπάτα τα τελειότερα στούντιο που είχαν υπάρξει ως τότε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και τα Βαλκάνια. Τα στούντιο στα Σπάτα μπορεί να ήταν τέλεια τεχνικά, αλλά μόνο ''χρυσά'' δεν ήταν για τον ιδρυτή τους μια και συνδέθηκαν με την παρακμή της εταιρείας αλλά και του ελληνικού ψυχαγωγικού κινηματογράφου.
Η διαφορά των στούντιο και των εργαστηρίων ολόκληρης της εταιρείας Φίνος Φιλμ από τις υπόλοιπες αντίστοιχες εταιρείες της εποχής της ακμής βρισκόταν στο γεγονός ότι ήταν στελεχωμένα και λειτουργούσαν περίπου όπως τα αντίστοιχα χολιγουντιανά της εποχής. Υπήρχε μόνιμο προσωπικό σε όλες τις ειδικότητες, με μηνιαίο μισθό και είχε σχηματιστεί μια μικροκοινωνία βοηθών, μαθητευόμενων και ειδικών που δημιούργησαν μια αλυσίδα μάθησης και παράδοσης, με τον ένα κρίκο να πιάνεται στον επόμενο.
Η ιστορία της Φίνος Φιλμ θα μπορόυσε να χωριστεί σε δυο περιόδους: η πρώτη, 1945 - αρχές 1960, χαρακτηρίζεται από την ατμόσφαιρα μιας θαυμαστής βιοτεχνίας με παραγωγή ελεγχόμενη - 2 εώς 3 ηθογραφικών κυρίως ταινιών τον χρόνο και η δεύτερη, αρχές 1960 - 1977, περίοδος που η βιοτεχνία ''βιομηχανοποιείται''.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 εμφανίστηκε και η τηλεόραση την οποία ο Φίνος δεν συμπαθούσε ποτέ. Χρεωμένος πολλά εκατομμύρια, άρρωστος, απογοητευμένος από την κατάρρευση της μεγάλης του αγάπης, του σινεμά, αλλά και από την αντιμετώπιση των νέων ανθρώπων, για τους οποίους ήταν το κατεστημένο που έπρεπε να κτυπηθεί αποτελεσματικά.
Οι ταινίες του στο Φεστιβαλ Θεσσαλονίκης γιουχαϊζονταν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με το που εμφανιζόταν στο πανί το σήμα της εταιρείας του, αν και οι περισσότεροι δημιουργοί του νέου ελληνικού κινηματογράφου, όταν δεν τον είχαν παραγωγό, τον είχαν ουσιαστικό συμπαραστάτη.
Τελευταία του ταινία ήταν Ο Κυρ Γιώργης Εκπαιδεύεται το 1977 του Γιάννη Δαλιανίδη, με πρωταγωνιστή τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Αυτή ήταν και η ταφόπλακα της ήδη χρεωκοπημένης Φίνος Φιλμ. Ο Φίνος δεν ασχολήθηκε ποτέ με την τηλεόραση, την οποία απεχθάνονταν. Λίγο πριν φύγει αρνήθηκε να δώσει τα στούντιο που έφτιαξε με κόπο και θυσίες για το γύρισμα ταινιών στην τηλεόραση. Αυτή ήταν ο μεγάλος εχθρός, αυτή του έδιωξε τον κόσμο από τις σκοτεινές αίθουσες.
Βιογραφία του Φιλοποίμην Φίνου:
https://www.bmwfans.gr/forum/images/...qdefault-1.jpgΠαράθεση:
Ο Φιλοποίμην Φίνος, ο πατέρας του Ελληνικού κινηματογράφου και ιδρυτής της Φίνος Φιλμ, γεννήθηκε το 1908 στην Τιθορέα Λοκρίδας. Ήταν γόνος καλής οικογένειας. Από τον πατέρα του, Γιάννη, πιθανότατα μπήκε στο αίμα του το μικρόβιο του κινηματογράφου, καθώς δεν ήταν μόνο γιατρός, αλλά και επιχειρηματίας που είχε κινηματογραφικές αίθουσες στην Αθήνα και την επαρχία, ανάμεσα στις οποίες και το θρυλικό ''Αλκαζάρ'' στον σταθμό Λαρίσης που λειτούργησε στην κατοχή - και όχι μόνο - ως βαριετέ με τον Ορέστη Λάσκο και την ''Φρεγάδα'' του, έναν θίασο ποικιλιών.
Ο Φίνος μπορεί να ασχολήθηκε από πολύ νέος με τον κινηματογράφο και κυρίως με την τεχνική του, που προπολεμικά στην Ελλάδα ήταν σε εμβρυακή κατάσταση, ωστόσο είχε σπουδάσει νομικά και πολιτικές επιστήμες. Επίσης, ο Φίνος μιλούσε τρεις γλώσσες και ήταν ιδιαίτερα μορφωμένος και ενημερωμένος σφαιρικά. Ωστόσο επέλεξε να ασχοληθεί με τις κινηματογραφικές επιχειρήσεις του πατέρα του και γενικότερα με τον κιμνηματογράφο.
Πολύτιμα εργαλεία του στην πορεία του το εύστροφο μυαλό του, αλλά και το κατσαβίδι που δεν αποχωρίστηκε ποτέ - όπως για τον στενό του κύκλο ήταν ''Φίφης'' χαϊδευτικά, για τους συνεργάτες του ήταν ο ''Κατσαβιδάκιας'' και το παρατσούκλι ήρθε λόγω του κατσαβιδιού που είχε πάντα στην πίσω τσέπη του παντελονιού του.
Ο Φίνος ήταν ο πρώτος που εγκατέστησε τον ομιλούντα κινηματογράφο στην Ελλάδα στα θερινά σινεμά και συγκεκριμένα στο Αλκαζάρ, ενώ με τη δική του ευρεσιτεχνία έφτιαξε και την πρώτη ομιλούσα ελληνική ταινία στη χώρα μας, με ''σύγχρονη επαφή του ήχου πάνω στο φιλμ, με λυχνίες παλλόμενου φωτός''.
Σε εποχές δύσκολες και χαλεπές ο Φιλοποίμην Φίνος κατόρθωσε να γεννήσει και να αναθρέψει το σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο. Ξεπερνώντας ανυπέρβλητες δυσκολίες και με ελάχιστα μέσα δημιουργούσε τις πιο καλογυρισμένες και ποιοτικές ταινίες του τόπου.
Σαν επαγγελματίας ο Φιλοποίμην Φίνος ήταν ένα σύνθετο φαινόμενο, ένας συνδυασμός εξαιρετικής οξυδέρκειας, γνώστης της τεχνικής, πάθους και διαίσθησης. Μελετούσε, διασταύρωνε, πειραματιζόταν και τα συμπεράσματα του τα έκανε σύντομα πράξη. Κατασκεύασε το πρώτο ηχοληπτικό μηχάνημα στην Ελλάδα, γύρισε την πρώτη έγχρωμη και στερεοφωνική ταινία, έπλασε σταρ και πετυχημένους σκηνοθέτες και τεχνικούς και όλα αυτά χωρίς να στηριχτεί σε κρατική στήριξη ή επιχειρηματικό φορέα.
Έζησε σχεδόν ασκητικά και ήταν πιστός και συνεπής στους στόχους του ως δημιουργός. Άνθρωπος με καλοσύνη και ήθος, αγαπητός δάσκαλος που πάντα φρόντιζε τους μαθητές του και τους συνεργάτες του. Κυρίως όμως, ένας υπεύθυνος και τρυφερός σύντροφος.
Στις 26 Ιανουαρίου του 1977, ο Φιλοποίμην Φίνος, δημιουργός, πατέρας, κυρίαρχος του ελληνικού σινεμά από το 1940 μέχρι την τελευταία του στιγμή, ταλαιπωρημένος από επτάχρονη μάχη με τον καρκίνο, αποχώρησε από την ζωή. Δεν άφησε διάδοχο, άφησε όμως μια κληρονομιά 186 ταινιών, παρακαταθήκη για τις νέες γενιές κινηματογραφιστών.
Ο Φιλοποίμην Φίνος ήταν από τους ανθρώπους που έδωσαν ώθηση και πνοή στον ελληνικό κινηματογράφο. Υπήρξε ένας πρωτοπόρος, ένας οραματιστής.
Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.
Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε. Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:
Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,
ρίξε μια γλυκιά πενιά,
σαν γεμίσω το κεφάλι,
γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.
(Τσέτσης)
ZEIMPEKIKO
Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του· αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γιΆ αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.
Ο σωστός χορεύει άπαξ· δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.
Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:
Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα
του θανάτου η καμπάνα και για μένα.
(Τσιτσάνης)
***
Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου,
όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου.
(Βαμβακάρης)
Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*· πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.
Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι· απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα.
Είναι χορός μοναχικός. Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. ΓιΆ αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα· αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.
Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός. Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων· είναι προσβολή γιΆ αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί. Και στο μάτι δεν κολλάει.
Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας· είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τΆ άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά. (Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες· τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός· και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απΆ όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.)
Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα· προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. ΓιΆ αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.
Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.
Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «νΆ ανοίξει η γη να μπει». Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει. Πότε μΆ ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.
Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του· δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει.
Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει. Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο· δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες. Μπορεί και να γίνει έτσι. Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος· αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο.
Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.
———
* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».
Άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου στην εφημερίδα Τα Νέα, 14/9/2002.
:notworthy:
Έτσι είναι, η ζεμπεκιά δεν διδάσκεται.Και όμως βλέπω σε διάφορες εκπομπές
που βάζουν πιτσιρικάδες να χορεύουν όλοι με το ίδιο στυλ που μαθαίνουν
στις σχολές χορού...Το ίδιο ισχύει και για τις κοπέλες που χορεύουν καρμπόν
το τσιφτετέλι με περισσή λαγνεία.Κορίτσια πηγαίνετε σε κανένα γύφτικο γάμο
να δείτε πως χορεύουν τα θηλικά να μαθαίνετε.
Επίσης το άγχος που έχουν όλοι οι γαμπροί όταν έρθει η ώρα να χορέψουν
το ζεμπέκικο.Χαλαρά παληκάρια, όπως λέει ο Χαριτόπουλος κοπανήστε κανα
δυο τρια τέσσερα ποτήρια και βγάλτε αυτό που μπορείτε όπως μπορείτε με το
θάρρος και την μαγκιά που έχει ο καθένας.
Ετσι ακριβως..εγω χορευω μονο με ενα τραγουδι ζεμπεκια,τουλαχιστον προσπαθω, μονο ενα κανενα αλλο..και την χορευω μονο για την γυναικα μου..
μολόγα το....Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο pilot
https://www.youtube.com/watch?v=3X_sZZ7phVk
με συγκλονιζει...
οι νεωτεροι δεν θα τη ξερετε την ταινια...
https://www.youtube.com/watch?v=d4HI3lxHH-A
Και δεν καπνίζεις κιόλας παναθεμά σε! :th_Laie_67-1:Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο pilot
φαντασου να καπνιζα ε? :th_Laie_67-1:
Με 41 εκατομμύρια επισκέπτες που υπολογίζεται ότι έχει την μέρα, η ιστοσελίδα Pornhub αποφάσισε ότι μάλλον έχει έρθει η στιγμή να μετατρέψει όλο αυτό το αδιάκοπο «σφυροκόπημα» σε κάτι πιο χρήσιμο από τη σύντομη, μοναχική αυτό-ικανοποίηση.«Κάθε ημέρα, εκατομμύρια ώρες ενήλικου περιεχομένου καταναλώνονται online, σπαταλώντας ενέργεια καθόλη τη διάρκεια, και καταστρέφοντας το περιβάλλον», γράφει το site στο σχετικό του αφιέρωμα. «Στο Pornhub αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι για αυτό και παρουσιάζουμε το The Wankband, το πρώτο εξάρτημα που φορώντας το σου επιτρέπει να αγαπάς τον πλανήτη, αγαπώντας τον εαυτό σου.»
Το εξάρτημα πρόκειται για ένα είδος επιδέσμου που όταν κουνιέται πάνω και κάτω, λόγω ενός κινητικού φορτιστή που διαθέτει ενσωματωμένο, αποθηκεύει μέσα του ενέργεια. Στη συνέχεια μπορεί να συνδεθεί ως usb σε smartphones, tablets και κομπιούτερ, παρέχοντας 100% βιώσιμη ενέργεια...
(πηγή: Independent)
https://www.youtube.com/watch?v=RzjeAaLbM5k
Ελα να τρεχουν οι παραγγελειες.... ειναι για καλο σκοπο..!! :whistle:
Χαχαχαχα
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΣΜΟ
Ο σπαρτιατικός στρατός δεν αποτελείτο μόνο από Σπαρτιάτες αλλά και από άλλους Λάκωνες. Η ραχοκοκαλιά του όμως ήταν οι Σπαρτιάτες όμοιοι, οι οποίοι στρατεύονταν από το εικοστό μέχρι και το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους.
Η δομή του σπαρτιατικού στρατού άρχισε να αλλάζει περίπου στις αρχές του 8ου αιώνα, με την εμφάνιση της φάλαγγας. Η φάλαγγα ήταν επιμήκης παράταξη η οποία είχε βάθος από τέσσερις έως δώδεκα άνδρες, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν την νέα και μεγάλη στρογγυλή ασπίδα που κάνει την εμφάνιση της εκείνη την εποχή, και αντικαθιστά την οκτάσχημη δερμάτινη ασπίδα. Η φάλαγγα συνήθως είχε βάθος οκτώ ανδρών, αν και μπορούσε να αλλάξει ανάλογα με την περίσταση.
Στις εκστρατείες των Σπαρτιατών λάμβαναν μέρος και οι συμμαχικές προς αυτούς πόλεις, οι οποίες βοηθούσαν τους Σπαρτιάτες ανάλογα με την στρατιωτική τους δύναμη. Ο στρατός της Σπάρτης ποτέ δεν εκστράτευε ολόκληρος, αλλά μόνο ένα τμήμα του (περίπου το 1/3), ενώ το υπόλοιπο τμήμα του έμενε στην Σπάρτη για την περίπτωση εξέγερσης των ειλώτων. Πόλεις κράτη συμμαχικά προς την Σπάρτη τα οποία καλούσαν τους Σπαρτιάτες σε βοήθεια ήταν υποχρεωμένα να εκστρατεύουν με όλες τους τις δυνάμεις.
Ο σπαρτιατικός στρατός διαιρείτο σε έξι μόρες που αποτελούσαν και το μεγαλύτερο στρατιωτικό τμήμα του. Πιο αναλυτικά ο Σπαρτιατικός στρατός αποτελείτο από τα εξής στρατιωτικά τμήματα:
ΣΥΣΚΗΝΙΕΣ – ΕΝΩΜΟΤΙΕΣ
Το μικρότερο στρατιωτικό τμήμα του Σπαρτιατικού στρατού ήταν η συσκηνία. Αποτελείτο από μια ομάδα δεκαέξι έως δεκαοκτώ ανδρών περίπου, οι οποίοι ονομάζονταν σύσκηνοι. Οι άνδρες αυτοί από τα εφηβικά τους χρόνια ζούσαν μαζί, κοιμόντουσαν στην ίδια σκηνή, έτρωγαν μαζί, εκπαιδευόντουσαν σαν ομάδα στα στρατιωτικά γυμνάσια, και στις πολεμικές συρράξεις ήταν συμμαχητές.
Αυτό είχε σαν συνέπεια να αναπτύσσουν μεταξύ τους στενούς φιλικούς δεσμούς, πράγμα που τους έκανε ιδιαίτερα μαχητικούς και οργανωτικούς κατά την διάρκεια της μάχης.
Αν κάποιος σύσκηνος χανόταν στην μάχη την θέση του έπαιρνε κάποιος άλλος, κατόπιν εξετάσεως και ψηφοφορίας των υπολοίπων. Η ενωμοτία αποτελείτο από δυο συσκηνίες, δηλαδή από περίπου τριάντα δυο έως τριάντα έξι άνδρες.
ΜΟΡΕΣ
Το μεγαλύτερο στρατιωτικό τμήμα του Σπαρτιατικού στρατού είναι η Μόρα. Ο χωρισμός του στρατού σε Μόρες λέγεται ότι έγινε από τον Λυκούργο, ο οποίος χώρισε σε μόρες τόσο τους οπλίτες, όσο και τους ιππείς.
Κάθε μόρα οπλιτών χωρίζεται σε τέσσερις λόχους, κάθε λόχος σε δυο πεντηκοστίες και κάθε πεντηκοστία σε δυο ενωμοτίες. Η κάθε μόρα έχει σαν διοικητή τον πολέμαρχο, και σαν αξιωματικούς τέσσερις λοχαγούς, οκτώ πεντηκόνταρχους, και δεκαέξι ενωμοτάρχες.
Ένα μεγάλο επίσης στρατιωτικό τμήμα, το οποίο συναντάται σε αρχαία ελληνικά συγγράμματα είναι και η μοίρα, η οποία κατά τον Έφορο αποτελείται από πεντακόσιους άνδρες, κατά τον Καλλισθένη από επτακόσιους και κατά τον Πολύβιο από εννιακόσιους. Επειδή όμως οι πληροφορίες γιΆ αυτό το στρατιωτικό τμήμα είναι περιορισμένες εικάζεται ότι πρόκειται για την μόρα με άλλη ονομασία.
ΑΓΕΛΕΣ
Κάθε αγόρι που γεννιόταν στην Σπάρτη ήταν υποχρεωμένο να συμμετέχει στην αγέλη. Μετά την συμπλήρωση του 7ο έτους της ηλικίας τους τα αγόρια εγγράφονταν στις αγέλες, από τις οποίες ξεκινούσε η σπαρτιατική αγωγή. Εκεί μάθαιναν χορό και μουσική, γραφή και ανάγνωση, και εκπαιδεύονταν στην πειθαρχία, η οποία αποτελούσε τον θεμέλιο λίθο της Σπαρτιατικής αγωγής. Εκεί επίσης μάθαιναν τα πρώτα πράγματα στην πολεμική τέχνη, ασκούνταν με διάφορες φυσικές ασκήσεις και μάθαιναν τα πρώτα πολεμικά τους παιχνίδια.
Η αγέλη εμφυσούσε στα Σπαρτιατόπουλα την έννοια της συλλογικότητας αφού τα μάθαινε να συμβιώνουν αλλά και να πολεμούν μαζί, καθώς και την αγάπη τους προς την Σπάρτη.
Για να συνηθίσουν τον λιτό τρόπο ζωής τα παιδιά κοιμόντουσαν πάνω σε αχυρένια στρώματα που έφτιαχναν οι ίδιοι χρησιμοποιώντας καλάμια από τις όχθες του Ευρώτα. Τον χειμώνα για να ζεσταίνονται έβαζαν κάτω από το στρώμα τους ένα φυτό με θερμαντικές ικανότητες, το λυκοφάνους όπως μας αναφέρει ο Ξενοφώντας.
Τον χειμώνα δεν ντύνονταν βαριά αλλά φορούσαν μόνο ένα ιμάτιο το οποίο έπαιρναν και έπρεπε να το κρατήσουν για ένα χρόνο. Πλένονταν πάντα με κρύο νερό από τις όχθες του Ευρώτα η από τα δημόσια λουτρά, χωρίς να χρησιμοποιούν κανένα είδος αρωματικού φυτού η ελαίου.
ΒΟΥΕΣ – ΥΛΕΣ
Οι βούες ήταν μια ομάδα από αγέλες. Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες, αλλά από συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε αν μελετήσουμε τον Ξενοφώντα στο «Λακεδαιμονίων Πολιτεία» οι βούες θα πρέπει να αποτελούνταν από έξι η δώδεκα αγέλες.
Ετσι λοιπόν οι νεαροί Σπαρτιάτες ανήκαν σε στις βούες σε μικρή ηλικία και όταν μεγάλωναν από την ηλικία δηλαδή των 13 – 20 ετών άνηκαν στις ίλες. Αρχηγός της ίλης ήταν ο είρην που ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Οι βούες έδιναν περισσότερο στους νεαρούς Σπαρτιάτες πνευματικά εφόδια, ενώ οι ίλες ήταν πλέον συγκροτημένες ομάδες οι οποίες ακολουθούσαν στρατιωτική πειθαρχία και δίδασκαν τους νέους τα μυστικά της πολεμικής τέχνης.
ΠΡΟΣΚΟΠΟΙ
Σε αντίθεση με την σημερινή έννοια της λέξεως, στην αρχαιότητα οι πρόσκοποι ήταν στρατιωτικά τμήματα που αναλάμβαναν δύσκολες αποστολές, κάτι σαν τις σημερινές ειδικές δυνάμεις. Στον στρατό των Λακεδαιμονίων τον ρόλο των προσκόπων αναλάμβαναν οι Σκιρίτες, οι οποίοι κατάγονταν από την Σκιρίτιδα την περιοχή δηλαδή που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της Λακωνίας προς την Αρκαδία, οι οποίοι προπορεύονταν του Σπαρτιατικού στρατού και πολλές φορές μάλιστα πιο μπροστά και από τους έφιππους ανιχνευτές.
Οι πρόσκοποι κατά την διάρκεια της μάχης, σαν επίλεκτο σώμα παρατασσόταν δίπλα από τους τριακόσιους, την επίσημη δηλαδή φρουρά του βασιλιά. Αποτελείτο από εξακόσιους περίπου άνδρες με μεγάλη σωματική δύναμη, και ψυχικό σθένος, αναλαμβάνοντας τις δυσκολότερες αποστολές του Σπαρτιατικού στρατού, όπως την συνοδεία όσων Σπαρτιατών εκτός στρατοπέδου, την βραδινή φύλαξη του στρατοπέδου κ.τ.λ.
ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ ΕΔΑΦΟΥΣ
Πρόκειται για ιππείς οι οποίοι προηγούνταν του κυρίως τμήματος του ιππικού, και είχαν σαν σκοπό την ανίχνευση του εδάφους ώστε σε περιπτώσεις εμποδίων η ενέδρας το κυρίως τμήμα που ακολουθούσε να μην βρεθεί σε αδιέξοδο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις εκτός από την ενημέρωση του κυρίως τμήματος σχετικά με το είδος του εμποδίου η της ενέδρας, ήταν επιφορτισμένοι να βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις η άλλα ασφαλή δρομολόγια ώστε να διασφαλίσουν την ασφαλή προσπέλαση του κυρίως τμήματος.
Στην περίπτωση στρατοπέδευσης των στρατιωτικών τμημάτων οι ανιχνευτές εδάφους στρατοπέδευαν σε σημεία από τα οποία μπορούσαν να διακρίνουν από μακριά τους εχθρούς και τις κινήσεις τους.
ΙΠΠΙΚΟ
Το ιππικό του Σπαρτιατικού στρατού δεν ήταν μεγάλο σε αριθμό σε σχέση με τους οπλίτες, και διαιρείτο και αυτό σε έξι μόρες. Κάθε μόρα διαιρείτο σε ουλαμούς και κάθε ουλαμός είχε περίπου πενήντα ιππείς. Κύριο καθήκον του ιππικού ήταν η φύλαξη των νότων και των πτερύγων της φάλαγγάς. Αρχηγός της κάθε ιππικής μόρας ήταν ο Ιππαρμοστής.
Σαν ιππείς στο Σπαρτιατικό ιππικό προτιμούνταν οι ελαφρότεροι σε σωματικό βάρος οπλίτες, ώστε το λιγοστό βάρος να κάνει τα άλογα περισσότερο ευκίνητα τόσο στην μάχη όσο και στις πορείες.
Από πληροφορίες του Ξενοφώντα συμπεραίνουμε ότι το Σπαρτιατικό ιππικό ήταν πολύ πονηρό, και γιΆ αυτό συνήθως προστάτευε το κυρίως στράτευμα σαν σώμα προφυλακής το οποίο πορευόταν μπροστά και αποτελείτο συνήθως από μια μόρα ιππέων.
Σε περίπτωση ενέδρας η άλλου κολλήματος οι ιππείς αυτοί ειδοποιούσαν το κυρίως στράτευμα ώστε αυτό να λάβει τις κατάλληλες θέσεις και τους κατάλληλους σχηματισμούς σε περίπτωση εμπλοκής.
Το Σπαρτιατικό ιππικό χρησιμοποιήθηκε και αρκετές φορές σε περιπτώσεις πολέμου δολιοφθορών (ανταρτοπόλεμου), η σε περιπτώσεις αιφνιδιασμού, και γενικά σε περιπτώσεις παρενοχλήσεων του αντιπάλου για την δημιουργία κυρίως εντυπώσεων.
ΕΚΔΡΟΜΟΙ
Οι εκδρόμοι ήταν ακροβολιστές του Σπαρτιατικού στρατού οι οποίοι δρούσαν ανεξάρτητα από την οπλιτική φάλαγγα, και σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν σύγχυση στις τάξεις του εχθρού. Ο οπλισμός του ήταν σχετικά ελαφρότερος από αυτόν των υπολοίπων οπλιτών, πράγμα που τους έκανε πιο ευάλωτους σε συγκρούσεις σώμα με σώμα. Στόχοι των εκδρόμων οι οποίοι αποτελούσαν και ένα είδος καταδρομέων της εποχής, ήταν οι πελταστές, αλλά και ορισμένες τάξεις βαρέως πεζικού αλλά και οι εκδρόμοι του αντίπαλου στρατού.
Το σώμα των εκδρόμων δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Σπάρτη για να αντιμετωπίσει τους πελταστές του Ιφικράτη, και αργότερα επεκτάθηκε και σε άλλες Ελληνικές πόλεις όπως στην Αθήνα
ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΙ
Το σώμα των τριακοσίων αποτελούσε την σωματοφυλακή του βασιλιά το οποίο παρατασσόταν δίπλα του στην μάχη. Οι οπλίτες που το αποτελούσαν ονομάζονταν ιππείς αν και άνηκαν στο πεζικό, ονομασία η οποία παρέμεινε από τα αρχαϊκά χρόνια (7ος – 6ος αιώνας), όταν αποτελείτο από ιππείς. Στα κλασσικά χρόνια το όνομά τους ήταν απλώς τριακόσιοι.
Το σώμα των τριακοσίων διοικείτο από τους τρεις Ιππαγρέτες που ήταν κάτω από τις διαταγές του βασιλιά. Οι τρεις αυτοί Ιππαγρέτες επιλέγονταν από τους Εφόρους της Σπάρτης, ανάμεσα από τους ακμαιότερους και πιο ρωμαλέους άνδρες της πόλης. Ο κάθε Ιππαγρέτης διάλεγε εκατό άτομα οι οποίοι ήταν κάτω από τις διαταγές του, συμπληρώνοντας έτσι την φρουρά των τριακοσίων.
Ο κάθε Ιππαγρέτης ήταν υποχρεωμένος να μετά την επιλογή των εκατό ανδρών να δίνει εξηγήσεις στους εφόρους με πια κριτήρια επέλεξε τους εκατό αυτούς άνδρες. Το σώμα των τριακοσίων ήταν το εκλεκτότερο του Σπαρτιατικού στρατού, και η συμμετοχή κάποιου οπλίτη σε αυτό θεωρείτο τιμητική.
Δεν έφτανε όμως η επιλογή κάποιου οπλίτη από τους τρεις Ιππαγρέτες ώστε αυτός να μπορέσει να συμμετέχει στο σώμα των τριακοσίων, αλλά και η επιτυχία του στις κατάλληλες εξετάσεις που γίνονταν για τον σκοπό αυτό.
Οι Ιππαγρέτες ήταν κριτές σε αυτές τις εξετάσεις, όπως και σε άλλες αθλητικές εκδηλώσεις, και αν κάποιος δεν περνούσε επιτυχώς τις εξετάσεις μπορούσε να προσπαθήσει σε επόμενες.
Οι οπλίτες που συμμετείχαν σε αυτό το σώμα έπρεπε επίσης να είναι σωστοί απέναντι στον νόμο και τις επιταγές της πολιτείας διαφορετικά μπορούσαν να χάσουν την τιμητική αυτή θέση, την οποία καταλάμβανε κάποιος άλλος οπλίτης.
ΟΠΛΙΤΙΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ
Ο σχηματισμός της φάλαγγας αποτελείτο συνήθως από οκτώ μακριούς στοίχους οπλιτών. Η οπλιτική φάλαγγα υπάκουγε πάντα στα παραγγέλματα του βασιλιά και βάδιζε προς την μάχη στοιχισμένη και με ρυθμικό βήμα.
Στο δεξί χέρι κρατούσαν το δόρυ και στο αριστερό την ασπίδα, παραταγμένοι κατά στοίχους ώστε να προφυλάσσονται μεταξύ τους κατά την διάρκεια της μάχης. Στα άκρα της φάλαγγας και ιδιαίτερα στις γωνίες, τοποθετούνταν οι πιο ρωμαλέοι οπλίτες, γιατί αυτά τα σημεία έμεναν συνήθως ακάλυπτα.
Κατά την διάρκεια της συμπλοκής με τον εχθρό προσπαθούσαν να μην διασπάσουν αυτή την διάταξη, και συμπλέκονταν μαζί του σώμα με σώμα μέχρι να τον συντρίψουν η να τον τρέψουν σε φυγή.
Σε περίπτωση φυγής του εχθρού οι Σπαρτιάτες δεν τον καταδίωκαν, πρώτα γιατί δεν ήθελαν να διασπαστεί η συνοχή της φάλαγγας, και έπειτα γιατί θεωρούσαν υποτιμητικό να έχουν για εχθρό τους κάποιον που έφευγε τρέχοντας από το πεδίο της μάχης, δηλαδή έναν δειλό.
Την φυγή οι Σπαρτιάτες την θεωρούσαν υποταγή, και σε αυτή την περίπτωση ο εχθρός περισσότερο τον οίκτο τους κέρδιζε παρά την αντιπαλότητά τους.
Ο Σπαρτιατικός στρατός εκτελούσε με μεγάλη ευκολία και ακρίβεια διάφορους ελιγμούς οι οποίοι σε άλλους στρατούς της εποχής θα ισοδυναμούσαν με διάλυση της συνοχής των τμημάτων. Διάφορα τέτοια παραδείγματα μας δίνει ο Ξενοφώντας στην Λακεδαιμονίων Πολιτεία, αναφέροντας μας για παράδειγμα την επί κέρας πορεία.
Σε αυτή την διάταξη πορείας η φάλαγγα βαδίζει κατά ενωμοτίες και σε περίπτωση εμφάνισης εχθρικής φάλαγγας ο ενωμοτάρχης διευθύνει την ενωμοτία προς τα αριστερά σχηματίζοντας έτσι όλες οι ενωμοτίες την φάλαγγα παραταγμένη κατά μέτωπο.
Αν τώρα εμφανιστεί εχθρική φάλαγγα στα νώτα τους ο κάθε στοίχος αραιώνει και κάνοντας μεταβολή βρίσκεται αντιμέτωπος με το εχθρικό στράτευμα. Ο κάθε στοίχος είναι έτσι συντεταγμένος ώστε σε τέτοια περίπτωση απέναντι από το εχθρικό στράτευμα, στην πρώτη γραμμή δηλαδή, να βρίσκονται οι πιο ανδρείοι πολεμιστές.
Σύμφωνα με την προηγούμενη διάταξη ο αρχηγός της φάλαγγας βρίσκεται στο αριστερό κέρας, αν όμως για οποιονδήποτε λόγο θεωρηθεί ότι ο στρατηγός πρέπει να βρεθεί στο δεξιό κέρας στρέφουν την φάλαγγα προς τα δεξιά η αριστερά ώστε ο στρατηγός να βρεθεί στο δεξιό κέρας και η οπισθοφυλακή να έρθει στο αριστερό.
Μελετώντας την Λακεδαιμονίων πολιτεία του Ξενοφώντα, μπορούμε να δούμε αναλυτικά διάφορους ελιγμούς των στρατιωτικών τμημάτων στην επί κέρας πορεία και να καταλάβουμε γιατί δίκαια ο στρατιωτικός μηχανισμός των Λακεδαιμονίων θεωρείτο ίσως ο κορυφαίος της εποχής.
Ο σεβασμός προς τον Βασιλιά και αρχιστράτηγο του Σπαρτιατικού στρατού, κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις φαίνεται και από την διάταξη της φάλαγγας, όταν αυτή βαδίζει προς την μάχη.
Όταν λοιπόν η φάλαγγα πορεύεται προς την μάχη κανείς εκτός των Σκιριτών και των ανιχνευτών δεν επιτρέπεται να προπορεύεται του Βασιλιά. Σε περίπτωση όμως που η φάλαγγα συναντηθεί με τον εχθρό, τότε ο βασιλιάς παίρνει την πρώτη μόρα και την οδηγεί προς τα δεξιά της παράταξης, ενώ οι υπόλοιπες μόρες αναπτύσσονται είτε προς τα αριστερά της πρώτης, είτε έχοντας την πρώτη στο μέσον και αυτές τίθενται αριστερά και δεξιά της, πάντα υπό την καθοδήγηση των πολεμάρχων.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ – ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΕΛΙΓΜΟΙ
Η οργάνωση του σπαρτιατικού στρατού γινόταν πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες της πόλης. Οι συχνές πολεμικές επιχειρήσεις στις οποίες εμπλεκόταν ο Σπαρτιατικός στρατός, δημιούργησε την ανάγκη για χωρισμό του στρατεύματος σε αυτόνομα και αυτοδιοικούμενα τμήματα, τα οποία μπορούσαν να δράσουν ανεξάρτητα και σε διαφορετικά μέτωπα όταν χρειαζόταν.
Τα μεγαλύτερα αυτοδιοικούμενα τμήματα του σπαρτιατικού στρατού ήταν οι μόρες, είτε αυτές ήταν οπλιτικές είτε του ιππικού.
Έτσι, αν για παράδειγμα η Σπάρτη χρειαζόταν να στείλει σε κάποια πόλη Σπαρτιατική φρουρά για να έχει υπό τον έλεγχο της την διοίκηση της πόλης, μπορούσε να στείλει για παράδειγμα μια μόρα η οποία θα αναλάμβανε αυτή την αποστολή, αφήνοντας το υπόλοιπο στράτευμα στην διάθεση της πολιτείας για άλλες αποστολές.
Η κάθε μόρα είχε δύναμη εξακοσίων περίπου οπλιτών μαζί με τους αξιωματικούς. Όταν η μόρα παρατασσόταν σε μάχη υποβοηθούμενη από το ιππικό, τότε η ιππική μόρα παρατασσόταν στα πλάγια της μόρας, ανάλογα βέβαια με το είδος της μάχης, αλλά και την δομή των αντιπάλων στρατευμάτων.
Σε περιπτώσεις περικύκλωσης της μόρας τότε τα δύο αυτά τμήματα μπορούσαν να δράσουν ανεξάρτητα, ώστε το ιππικό να αποκρούσει επίθεση από τα νώτα της μόρας η να διαλύσει τμήματα πελταστών.
Η ιππική μόρα διαιρείτο σε δυο ουλαμούς των πενήντα ανδρών, και ο κάθε ουλαμός σε πέντε στοίχους των πέντε ανδρών οι οποίοι ονομάζονταν πεμπάδες, και διοικούντο από τον πεμπάδαρχο.
Οι ιππικές μόρες αποτελούνταν από Σπαρτιάτες ιππείς αλλά και από περίοικους και νεοδαμώδεις, και παρατάσσονταν σε τετράγωνο σχηματισμό.
Όταν δινόταν το παράγγελμα επιθέσεως ηχούσε η σάλπιγγα και οι οπλίτες ξεκινούσαν να βαδίζουν προς το μέρος του εχθρού με τα δόρατα σε φύλαξη, ρυθμίζοντας τον βηματισμό τους με τον ήχο των αυλών.
Όταν η φάλαγγα έφτανε σε μικρή απόσταση από τον εχθρό, οι σάλπιγγα σήμαινε έφοδο και οι οπλίτες επιτίθονταν τρέχοντας προς το μέρος του εχθρού, προσέχοντας όμως να μένουν πάντα στοιχισμένοι στους ζυγούς τους κρατώντας τον σχηματισμό της χελώνης. Οι Σπαρτιάτες πραγματοποιούσαν τον σχηματισμό αυτό τοποθετώντας τις ασπίδες τους πάνω από το κεφάλι τους σχηματίζοντας ουσιαστικά μια σκεπή η οποία τους κάλυπτε από τα εχθρικά βέλη των τοξοτών.
Ονομάστηκε έτσι γιατί από μακριά έδινε το σχήμα του καύκαλου μιας χελώνας, και είχε την δυνατότητα να προστατεύει όλο τον σχηματισμό, ιδιαίτερα σε περίπτωση υποχώρησης για αναζήτηση καλύτερου εδάφους για συμπλοκή, η σε περιπτώσεις που ο σχηματισμός πλησίαζε τείχη πολιορκούμενης πόλεως και δεχόταν βέλη από ψηλά.
Σε περίπτωση που η φάλαγγα δεχόταν επίθεση εχθρικού ιππικού, οι οπλίτες κρατούσαν το δόρυ τους με την λόγχη προς τα εμπρός, ενώ το πίσω μέρος του στερεωνόταν στο έδαφος. Ο οπλίτης γονάτιζε στο ένα πόδι, και τοποθετούσε κάθετα την ασπίδα μπροστά του ώστε να τον προστατεύει
:warriorsmiley: :warriorsmiley:
www.pronews.gr
Καλός μου φίλος δούλεψε για καιρό στην Ιαπωνία..είναι και δάσκαλος του aikido και εκπαιδεύτηκε και εκεί..όλοι οι Ιάπωνες και ειδικά όσοι εμπλέκονταν με πολεμικές τέχνες τρέφουν τεράστιο σεβασμό στους προγόνους μας και ειδικά στους Σπαρτιάτες!
Γι αυτο λες να κανει 4 ολοκληρα ευρω ενα πορτοκαλι εκει περα ?
:D
:shok: :shok:
https://www.naftemporiki.gr/story/10...iko-ston-kosmo
Ερμής Αφροδίτη και Κρόνος σε σειρά πανω απο τις Πυραμίδες..
Αυτο συμβαίνει μία στα 2373 χρόνια...!!!
H Σκια που γινεται απο το ορος Φουτζι στην Ιαπωνια μπορει να φτασει τα 24 χιλιομετρα..!!
astous na mas fantazontai etsi giati ama doun tous apogonous tous ,oute kan tha mas ftysoun, spatali sto salioΠαράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο pilot
Αυτό δεν ισχύει! Ψάξτε το στα hoax
...και εγώ το βρήκα και το έβαλα , φαντάσου τι γίνεται τελικά στο νετ, ότι νάνε. ..Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο pilot
thanks για την σωστή ενημέρωση! !!
Πολλή σωστά..Το παρακάτω sait συνιστώ να του ρίξετε μια ματιά! Καταρρίπτει,με αποδείξεις φυσικά, πολλά απο τα hoax που κυκλοφορούν, σε όλες τις ''κατηγορίες''! Καλά πολύ γέλιο έχει με τους ''ψεκασμένους''!! χαχαχαχαχχα
https://ellinikahoaxes.gr/
Παράθεση:
Φουστανέλα, τσαρούχι, φούντα, φέσι!
Κάθε 25η Μαρτίου βλέπουμε τους εύζωνες να παρελαύνουν ή ντύνουμε τα παιδιά μας τσολιαδάκια για την παρέλαση του σχολείου. Τι συμβολίζει όμως η ευζωνική ή αλλιώς τσολιαδίστικη στολή που κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου έχει την τιμητική της;
Η φουστανέλα ήταν παραδοσιακό ένδυμα κυρίως των βοσκών, στα Βαλκάνια. Το ρούχο χρησιμοποιήθηκε από τους Αρβανίτες, και ιδίως του τόσκηδες, πολλοί από τους οποίους πολέμησαν υπέρ της Επανάστασης του 1821, και στη συνέχεια υιοθετήθηκε ως η επίσημη ελληνική ενδυμασία.
Μέχρι τη δεκαετία του 1890 φοριόταν και στην Ελλάδα, οπότε και αντικαταστήθηκε για λόγους μόδας από «τα φράγκικα», αυτό δηλαδή που σήμερα αποκαλούμε παντελόνι. Η φουστανέλα είναι ουσιαστικά η εξέλιξη του ανδρικού δωρικού χιτώνα.
Η φουστανέλα ως επίσημη ενδυμασία των επίλεκτων στρατιωτών του ελληνικού στρατού (δηλ. των Ευζώνων) καθιερώθηκε επίσημα από τον βασιλιά Όθωνα, καθώς ήταν η στολή την οποία φορούσε και ο ίδιος σε επίσημες εμφανίσεις.
Φουστανέλα σημαίνει πολύπτυχη λευκή βαμβακερή ανδρική φούστα και οι πτυχές – δίπλες που έχει αριθμούν τις 400, όσα και τα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Το λευκό χρώμα που κυριαρχεί σε όλη την ευζωνική στολή συμβολίζει την αγνότητα των εθνικών αγώνων.
Η φέρμελη είναι το γιλέκο του εύζωνα. Αποτελεί το δυσκολότερο, όσον αφορά την κατασκευή του, κομμάτι της ευζωνικής στολής. Διαθέτει λευκά και επίχρυσα νήματα, με τα οποία απεικονίζονται σχέδια λαογραφικής σημασίας. Ένα από αυτά αποτελούν τα αρχικά Χ και Ο, τα οποία θεωρείται ότι αντιστοιχούν στις λέξεις χριστιανός και ορθόδοξος.
Η μαύρη φούντα που κρέμεται από το κόκκινο φάριο (ή φάρεο) θεωρείται ότι συμβολίζει το δάκρυ του Χριστού στη Σταύρωση. Παρομοιάζεται με το τουρκικό φέσι, αν και για ευνόητους λόγους η ελληνική πλευρά αποφεύγει το συσχετισμό.
Τα τσαρούχια είναι τα υποδήματα του εύζωνα. Χαρακτηριστικό κομμάτι των τσαρουχιών αποτελούν οι μαύρες φούντες στις οποίες καταλήγουν οι μύτες τους. Θεωρείται πως η αρχική τους χρήση ήταν να κρύβονται σε αυτές μικρά κοφτερά αντικείμενα που θα μπορούσαν αιφνιδιαστικά να τραυματίσουν τον εχθρό σε μία μάχη «σώμα με σώμα». Άλλη άποψη είναι ότι οι φούντες προστάτευαν τα δάχτυλα των ποδιών από το χιόνι και τα κρυοπαγήματα.
Πηγή: familyinaction.gr
Τα Δελφικά Παραγγέλματα είναι οι εντολές που άφησαν στους Έλληνες οι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδoς.
Μια πολύτιμη κληρονομιά γνώσης και σοφίας για τις επερχόμενες γενεές.
Οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς δεν έδιναν συμβουλές ούτε άκουγαν τις εξομολογήσεις των πιστών, αλλά ασχολούνταν μόνο με την τέλεση των θυσιών και των άλλων ιεροτελεστιών.
Η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών ξεκινούσε μεν από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας, αλλά συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία, τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής.
Περίοπτη θέση βέβαια, κατείχε σε όλα αυτά ,το διάσημο σε όλο τον κόσμο Μαντείο των Δελφών, του οποίου τα ομώνυμα ηθικά παραγγέλματα είχαν καταγραφεί στους τοίχους του Προνάου του Ναού του Απόλλωνος,στο υπέρθυρο ή ακόμα και σε διάφορες στήλες που είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά στις πλευρές του ναού.
Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα ή Πυθίας Γράμματα, ήταν λιτά αποφθέγματα ελαχίστων λέξεων και ανήκαν στους 7 σοφούς της αρχαιότητας:
Τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Πιττακό τον Μυτιληναίο, τον Βία τον Πρηνεύ, τον Σόλωνα τον Αθηναίο, τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο και τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο.
Στο αέτωμα του ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων επισκέπτης:
Κάτω αριστερά το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (να γνωρίσεις τον εαυτό σου).
Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (να κάνεις τα πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας την υπερβολή).
Ανάμεσά τους, στη κορυφή, το περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε» (ή ΕΙ), για το οποίο ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη πραγματεία («Περί τού έν Δελφοίς Ε»), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απωλεσθείσα σημασία του.
Ο θαυμασμός των αρχαίων Ελλήνων για τα ανηρτημένα αυτά αποφθέγματα στο Μαντείο των Δελφών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (522 π.Χ.) θεωρούσε τους επτά σοφούς, γιους του Ήλιου, που με την ακτινοβολία τους φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής…
Παρακατω τα παραγγέλματα αυτά, όπως οι επισκέπτες της αρχαιότητας αντίκριζαν στους Δελφούς:
“Εν δέ τώ προνάω τά έν Δελφοίς γεγραμμένα, έστιν ώφελήματα άνθρώποις”
Παυσανίας
:gr: :gr: :gr:Παράθεση:
Έπου θεώ. Ακολούθα τον θεό.
Νόμω πείθου. Να πειθαρχείς στο Νόμο.
Θεούς σέβου. Να σέβεσαι τους θεούς.
Γονείς αίδου. Να σέβεσαι τους γονείς σου.
Ηττώ υπέρ δικαίου. Να καταβάλεσαι για το δίκαιο.
Γνώθι μαθών. Γνώρισε αφού μάθεις.
Ακούσας νόει. Κατανόησε αφού ακούσεις.
Σαυτόν ίσθι. Γνώρισε τον εαυτό σου.
Εστίαν τίμα. Να τιμάς την εστία σου.
Άρχε σεαυτού. Να κυριαρχείς τον εαυτό σου.
Φίλους βοήθει. Να βοηθάς τους φίλους.
Θυμού κράτε. Να συγκρατείς το θυμό σου.
Όρκω μη χρω. Να μην ορκίζεσαι.
Φιλίαν αγάπα. Να αγαπάς τη φιλία.
Παιδείας αντέχου. Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου.
Σοφίαν ζήτει. Να αναζητάς τη σοφία.
Ψέγε μηδένα. Να μην κατηγορείς κανένα.
Επαίνει αρετήν. Να επαινείς την αρετή.
Πράττε δίκαια. Να πράττεις δίκαια.
Φίλοις ευνόει. Να ευνοείς τους φίλους.
Εχθρούς αμύνου. Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς.
Ευγένειαν άσκει. Να είσαι ευγενής.
Κακίας απέχου. Να απέχεις από την κακία.
Εύφημος ίσθι. Να έχεις καλή φήμη.
Άκουε πάντα. Να ακούς τα πάντα.
Μηδέν άγαν. Να μην υπερβάλλεις.
Χρόνου φείδου. Να μη σπαταλάς το χρόνο.
Ύβριν μίσει. Να μισείς την ύβρη.
Ικέτας αίδου. Να σέβεσαι τους ικέτες.
Υιούς παίδευε. Να εκπαιδεύεις τους γιους σου.
Έχων χαρίζου. Όταν έχεις, να χαρίζεις.
Δόλον φοβού. Να φοβάσαι το δόλο.
Ευλόγει πάντας. Να λες καλά λόγια για όλους.
Φιλόσοφος γίνου. Να γίνεις φιλόσοφος.
Όσια κρίνε. Να κρίνεις τα όσια.
Γνους πράττε. Να πράττεις με επίγνωση.
Φόνου απέχου. Να μη φονεύεις.
Σοφοίς χρω. Να συναναστρέφεσαι με σοφούς.
Ήθος δοκίμαζε. Να επιδοκιμάζεις το ήθος.
Υφορώ μηδένα. Να μην είσαι καχύποπτος.
Τέχνη χρω. Να ασκείς την Τέχνη.
Ευεργεσίας τίμα. Να τιμάς τις ευεργεσίες.
Φθόνει μηδενί. Να μη φθονείς κανένα.
Ελπίδα αίνει. Να δοξάζεις την ελπίδα.
Διαβολήν μίσει. Να μισείς τη διαβολή.
Δικαίως κτω. Να αποκτάς δίκαια.
Αγαθούς τίμα. Να τιμάς τους αγαθούς.
Αισχύνην σέβου. Να σέβεσαι την εντροπή.
Ευτυχίαν εύχου. Να εύχεσαι ευτυχία.
Εργάσου κτητά. Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης.
Έριν μίσει. Να μισείς την έριδα.
Όνειδος έχθαιρε. Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό.
Γλώσσαν ίσχε. Να συγκρατείς τη γλώσσα σου.
Ύβριν αμύνου. Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη.
Κρίνε δίκαια. Να κρίνεις δίκαια.
Λέγε ειδώς. Να λες γνωρίζοντας.
Βίας μη έχου. Να μην έχεις βία.
Ομίλει πράως. Να ομιλείς με πραότητα
.
Φιλοφρόνει πάσιν. Να είσαι φιλικός με όλους.
Γλώττης άρχε. Να κυριαρχείς τη γλώσσα σου.
Σεαυτόν ευ ποίει. Να ευεργετείς τον εαυτό σου.
Ευπροσήγορος γίνου. Να είσαι ευπροσήγορος.
Αποκρίνου εν καιρώ. Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό.
Πόνει μετά δικαίου. Να κοπιάζεις δίκαια.
Πράττε αμετανοήτως. Να πράττεις με σιγουριά.
Αμαρτάνων μετανόει. Όταν σφάλλεις, να μετανοείς.
Οφθαλμού κράτει. Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου.
Βουλεύου χρήσιμα. Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα.
Φιλίαν φύλασσε. Να φυλάττεις τη φιλία.
Ευγνώμων γίνου. Να είσαι ευγνώμων.
Ομόνοιαν δίωκε. Να επιδιώκεις την ομόνοια.
Άρρητα μη λέγε. Να μην λες τα άρρητα.
Έχθρας διάλυε. Να διαλύεις τις έχθρες.
Γήρας προσδέχου. Να αποδέχεσαι το γήρας.
Επί ρώμη μη καυχώ. Να μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου.
Ευφημίαν άσκει. Να επιδιώκεις καλή φήμη.
Απέχθειαν φεύγε. Να αποφεύγεις την απέχθεια.
Πλούτει δικαίως. Να πλουτίζεις δίκαια.
Κακίαν μίσει. Να μισείς την κακία.
Μανθάνων μη κάμνε. Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις.
Ους τρέφεις αγάπα. Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις.
Απόντι μη μάχου. Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών.
Πρεσβύτερον αιδού. Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους.
Νεώτερον δίδασκε. Να διδάσκεις τους νεότερους.
Πλούτω απόστει. Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο.
Σεαυτόν αιδού. Να σέβεσαι τον εαυτό σου.
Μη άρχε υβρίζων. Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία.
Προγόνους στεφάνου. Να στεφανώνεις τους προγόνους σου.
Θνήσκε υπέρ πατρίδος. Να πεθάνεις για την πατρίδα σου.
Επί νεκρώ μη γέλα. Να μην περιγελάς τους νεκρούς.
Ατυχούντι συνάχθου. Να συμπάσχεις με το δυστυχή.
Τύχη μη πίστευε. Να μην πιστεύεις την τύχη.
Τελεύτα άλυπος. Να πεθαίνεις χωρίς λύπη.
Με την τελευταία αναβάθμισή του, το Messenger προσφέρει αυτή τη δυνατότητα με τον εξής τρόπο:
Πηγαίνετε στην εφαρμογή του Messenger και επιλέγετε έναν φίλο σας.
Στέλνετε το emoticon με την μπάλα του μπάσκετ που υπάρχει στο πληκτρολόγιό σας.
Αγγίξτε με το δάχτυλο την μπάλα που μόλις στείλατε και το παιχνίδι θα εμφανιστεί.
Σύρετε τη μπάλα και ξεκινήστε το παιχνίδι στοχεύοντας στο καλάθι.
Μέχρι τη 10η εύστοχη βολή το παιχνίδι δεν είναι τόσο δύσκολο, αλλά μετά από αυτήν η μπασκέτα αρχίζει να κινείται όποτε γίνεται λίγο πιο διασκεδαστικό.
Αν φτάσετε στις 20 σερί συνεχόμενες βολές μάλλον θα δυσκολευτείτε λίγο στη συνέχεια. Ταυτόχρονα ενημερώνεται ο φίλος σας στον οποίο στείλατε τη μπάλα για το ρεκόρ σας.
Για να παίξετε το παιχνίδι βεβαιωθείτε ότι έχει γίνει η τελευταία αναβάθμιση στην εφαρμογή Messenger στη συσκευή σας. Η αναβάθμιση ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και στη συνέχεια έγινε και στον υπόλοιπο κόσμο. Προς το παρόν, ωστόσο, κάποιοι δεν μπορούν να παίξουν το παιχνίδι στην Ελλάδα. Σύντομα όμως θα γίνει διαθέσιμο για όλους.
Ο Παρθενώνας είναι ναός, χτισμένος προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης της Αθήνας. Υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα.
Η εποχή της κατασκευής του συνταυτίζεται με τα φιλόδοξα επεκτατικά σχέδια της Αθήνας και της πολιτικής κύρους που ακολούθησε έναντι των συμμάχων της κατά την περίοδο της αθηναϊκής ηγεμονίας στην Αρχαία Ελλάδα.
https://www.youtube.com/watch?v=ydbOkn9hqxo
https://www.youtube.com/watch?v=pyzTAG9V-_o
:gr: :gr:
Η παρακάτω είδηση είναι αφιερωμένη στους πολέμιους της Eλληνικής γλώσσας…
Την συστηματική διδασκαλία της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας προτείνουν ξένοι καθηγητές, σαν θεραπεία σε δυσλεκτικά παιδιά.
Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock, η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα…το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.
Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων.
Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.
Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.
Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ».
Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών.
Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους.
Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα.
Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.
Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!
Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!!
(Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας 2004-2010 ).
:gr: :gr: :gr:
Μεγάλες αλλαγές έρχονται στη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ό,τι ξέραμε, πρέπει να το ξεχάσουμε. Αποχαιρέτα το αγαπημένο σου ποντίκι, καθώς στη θέση του έρχεται ένα δαχτυλίδι…. Νέες πατέντες φαίνεται πως κατέθεσαν στις Η.Π.Α οι εταιρείες Microsoft και η Apple. Το «έξυπνο» δαχτυλίδι έρχεται για να αντικαταστήσει το ποντίκι του υπολογιστή.
Σύμφωνα με τα σχέδια που διέρρευσαν για τη πατέντα της Microsoft, το δαχτυλίδι χρησιμοποιεί «έξυπνους αισθητήρες κάμψης και γυροσκόπια για την ανίχνευση της θέσης και στάσης του χεριού. Ξέχνα πλέον το κλικ, καθώς ένα χτύπημα από το δάχτυλο σε οποιαδήποτε επιφάνεια θα αρκεί…
Ήδη η Apple ετοιμάζει το δικό της «έξυπνο» δαχτυλίδι στο οποίο ενσωματώνει αισθητήρες κίνησης, μικρόφωνο, οθόνη αφής και κάμερες
:thumbsup: :thumbsup:
https://www.youtube.com/watch?v=D8xWXPszaUk
Πηγή: telegraph.co.uk
Μετα τα αυτοκινητα -μοτοσυκλετες και βαρια οχηματα............
Γραναζια εχουν και τα εντομα!! :shok: :shok:
Τα εντομα που πηδανε (κανουν αλματα δλδ) εχουν ενα μηχανισμο που παραπεμπει σε Γραναζι !!
Εγω παντως δε το ηξερα ουτε το ειχα ακουσει ποτε....
https://www.youtube.com/watch?v=Q8fyUOxD2EA
https://www.cam.ac.uk/research/news/...the-first-time
https://www.smithsonianmag.com/scien...480908/?no-ist
Παράθεση:
Μερικές φορές αρκεί μία λανθασμένη απόφαση για να οδηγήσει στην απώλεια διαφόρων πραγμάτων. Όπως για παράδειγμα, χρημάτων, φήμης, μίας καλής συνεργασίας ή ακόμη χειρότερα τους κόπους μιας ζωής.
Η βρετανική Independent, παρουσιάζει τα 10 μεγαλύτερα λάθη που έγιναν ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, τα οποία θα έκαναν κάποιους να τραβούν κυριολεκτικά τα μαλλιά τους
1) Το να αρνηθείς να εκδόσεις τον Χάρι Πότερ της JK Rowling
Πως θα σας φαινόταν να είστε ιδιοκτήτης εκδοτικού οίκου και αρνούσασταν να εκδόσετε το χειρόγραφο της JK Rowling για τον Χάρι Πότερ; Και όμως, προτού τελικά ο οίκος Bloomsbury αποφασίσει να το εκδόσει, δώδεκα εκδοτικοί οίκοι το απέρριψαν. Στη συνέπεια βέβαια το βιβλίο μεταφράστηκε σε πάνω από 60 γλώσσες και έχουν αποφέρει έσοδα πάνω από 1 δισ. δολάρια.
2) Το να χάσεις ένα το χαρτοφυλάκιο με τα Bitcoins
Το 2009 ο Τζέιμς Χάουελς αγόρασε 7.500 Bitcoins όταν η αξία τους ήταν σχεδόν μηδενική. Μέχρι το 2013 το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο είχε φτάσει να αξίζει 5,66 εκατ. ευρώ. Το μόνο πρόβλημα; Είχε αφήσει το σκληρό του δίσκο ξεχασμένο σε ένα συρτάρι και στη συνέχεια τον πέταξε στα σκουπίδια. Όταν βέβαια το έμαθε πήγε τρέχοντας στον υγειονομικό χώρο ταφής των σκουπιδιών, ψάχνοντας, δίχως όμως αποτέλεσμα.
3) Το να μην αγοράσεις την Google για 1 εκατ. δολάρια
Το 1999 οι ιδρυτές της Google, Larry Page και Sergey Brin πλησίασαν τον Τζορτζ Μπελ και του πρότειναν να του πουλήσουν την μηχανή αναζήτησης με αντίτιμο 1 εκατ. δολάρια. Αυτός αρνήθηκε και του έκαναν μια πιο δελεαστική προσφορά η οποία ανήλθε σε 750.000 δολάρια. Αυτός το απέρριψε και πάλι. Σήμερα η Google, αποτιμάται σε πάνω από 365 δισ δολάρια.
4) Το να μην πυροβολήσεις τον Χίτλερ
Το 1914 ο βρετανός στρατιώτης Χένρι Τάντεϊ είχε μία ευκαιρία: Να σκοτώσει το δεκανέα τότε Αδόλφο Χίτλερ, αλλά δεν το έκανε. Τα αποτελέσματα γνωστά. Ο Χίτλερ αιματοκύλισε την Ευρώπη.
5) Η πώληση 610.000 μετοχών αντί για μία
Το 2005 ένας ιάπωνας επιχειρηματίας κοστολόγησε την εταιρία του στα 238 ευρώ και στη συνέχεια έκανε το εξής λάθος. Πούλησε 610.000 μετοχές προς ένα γεν, αντί να πουλήσει μία μετοχή προς 610.000 γιεν. Στη συνέχεια όταν κατάλαβε τη γκάφα του προσπάθησε να το ακυρώσει. Αλλά δεν τα κατάφερε και αναγκάστηκε να αγοράσει πίσω τις μετοχές του με ένα φουσκωμένο κόστος.
6) Το να εξαγριώσεις τον Τζένγκις Χαν
Ο Τζένγκις Χαν προσπάθησε κάποτε να αναπτύξει τις διπλωματικές και εμπορικές του σχέσεις του με το σημερινό Ιράν – Ιράκ. Ωστόσο η προσφορά του απορρίφθηκε και ένας διπλωμάτης των Μογγόλων αποκεφαλίστηκε. Το αποτέλεσμα; Ο Τζένγκις Χαν απέστειλε 200.000 πολεμιστές και κατέστρεψε εντελώς την αυτοκρατορία.
7) Η παραγγελία τρένων που ήταν πολύ μεγάλα
Η γαλλική σιδηροδρομική εταιρία SNCF έκανε ένα μικρό ή μάλλον μεγάλο λάθος. Παρήγγειλε τρένα αξίας 15 δισ. δολαρίων, τα οποία ήταν πάρα πολύ μεγάλα για να μπορέσουν να χωρέσουν στους σταθμούς των τρένων.
8) Το ορθογραφικό λάθος σε όνομα εταιρίας
Η βρετανική κυβέρνηση μηνύθηκε για ένα απίστευτο ορθογραφικό λάθος που έκανε στο όνομα μιας εταιρίας η οποία είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τις δουλειές τους πάνω από 250 άνθρωποι.
9) Ο τετρααιθυλικός μόλυβδος
Ο τετρααιθυλικός μόλυβδος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη βενζίνη το 1922 από τον αμερικανό χημικό Thomas Midgley. Ωστόσο αρκετά χρόνια μετά ανακαλύφθηκε ότι είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για τον άνθρωπο, ενώ και ο ίδιος και ο Midgley, αναγκάστηκε να πάρει αναρρωτική άδεια εξαιτίας δηλητηρίασης από μόλυβδο.
10) Το κάψιμο της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας
Είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα που συνέβησαν και στέρησαν από την ανθρωπότητα πολύτιμες γνώσεις.
Παράθεση:
Τι γνωρίζετε για τους κινδύνους αγοράς διαφόρων ειδών πλαστικών μπουκαλιών νερού;
Οι πιθανότητες είναι ότι κανείς δεν έχει προσέξει ποτέ όλες τις λεπτομέρειες που πρέπει να ξέρει για να φροντίσει την υγεία του.
Θα πρέπει να αναφέρεται κάπου, σε κάθε μπουκάλι, ακριβώς από τι είδους πλαστικό είναι κατασκευασμένο. Η πληροφορία αυτή είναι πολύ σημαντική γιατί κάθε είδους πλαστικού περιέχει χημικές ουσίες που μπορούν να προκαλέσουν διάφορες βλάβες στο ανθρώπινο σώμα.
Ο τύπος των πλαστικών υποδεικνύεται με τη μορφή των γραμμάτων και αριθμών, όπως φαίνεται στο γράφημα
Να τι σημαίνουν αυτά.
PET ή PETE
Το ΡΕΤ είναι ένα από τα συνηθέστερα χρησιμοποιούμενα πλαστικά σε καταναλωτικά προϊόντα, και βρίσκεται στις περισσότερες φιάλες νερού και αναψυκτικών. Προορίζεται για μια μόνο χρήση. Η επαναλαμβανόμενη χρήση αυξάνει τον κίνδυνο της ανάπτυξης βακτηριδίων. Αυτά τα μπουκάλια μπορούν να απελευθερώσουν βαρέα μέταλλα και χημικές ουσίες που επηρεάζουν την ορμονική ισορροπία. Το πλαστικό ΡΕΤ είναι δύσκολο να απολυμανθεί και για τον σωστό καθαρισμό του απαιτείται η χρήση επιβλαβών χημικών ουσιών.
HDP ή HDPE
Το πλαστικό HDPE είναι το σκληρό πλαστικό που χρησιμοποιείται για να φτιάχνουν μπουκάλια για γάλα, απορρυπαντικά, λάδι, παιχνίδια, και μερικές πλαστικές σακούλες. Αυτό το είδος του πλαστικού δεν απελευθερώνει χημικές ουσίες. Οι ειδικοί συστήνουν την επιλογή αυτών των φιαλών κατά την αγορά εμφιαλωμένου νερού, επειδή είναι ίσως το ασφαλέστερο (και ως εκ τούτου, περιέχει το καθαρότερο νερό) που μπορείτε να βρείτε στην αγορά.
PVC ή 3V
Το PVC είναι ένα μαλακό, εύκαμπτο πλαστικό που χρησιμοποιείται για το περιτύλιγμα τροφίμων, μπουκάλια λαδιού, παιχνίδια για παιδιά και τα κατοικίδια ζώα και την συσκευασία blister για μυριάδες καταναλωτικά προϊόντα. Απελευθερώνει 2 τοξικές χημικές ουσίες που επηρεάζουν τις ορμόνες στο σώμα σας. Οι ειδικοί συστήνουν,αν μπορείτε, να βρείτε μια άλλη εναλλακτική αγορά.
LDPE
Αυτό το πλαστικό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην παραγωγή των φιαλών, ακόμη και αν δεν απελευθερώνει χημικά στο νερό. Ωστόσο, δεν είναι καλή ιδέα να αγοράσετε τρόφιμα που χρησιμοποιούν αυτή τη συσκευασία. Μπορείτε να καταλήξετε να τρώτε όχι μόνο ό, τι πληρώσατε αλλά και μερικές πολύ επικίνδυνες χημικές ουσίες.
PP
Ένα άλλο λευκού χρώματος ή ημι- διαφανές πλαστικό, που χρησιμοποιείται ως συσκευασία για τα σιρόπια και κύπελλα γιαουρτιού. Το πλαστικό πολυπροπυλένιο είναι σκληρό και ελαφρύ, και έχει εξαιρετικές ιδιότητες θερμικής αντοχής. Όταν θερμανθεί, δεν λιώνει. Είναι επομένως σχετικά ασφαλές.
PS
Το Πολυστυρένιο είναι ένα φθηνό, ελαφρύ πλαστικό με μια ευρεία ποικιλία χρήσεων. Χρησιμοποιείται συχνά για να γίνουν κύπελλα για πόση,δοχεία μιας χρήσης από φελιζόλ, χαρτοκιβώτια αυγών, και πλαστικά μαχαιροπίρουνα. Απελευθερώνει κάποιες καρκινογόνες ουσίες όταν θερμαίνεται. Είναι εντελώς ακατάλληλο για μακροχρόνια χρήση ως δοχείο τροφίμων ή ποτών.
PC
Συχνά χρησιμοποιείται για την παραγωγή φιαλών για θαλάσσια σπορ και συσκευασίες τροφίμων. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο πλαστικό που θα συναντήσετε. Αυτή η κατηγορία έχει σχεδιαστεί ως ένα catch-all για το πολυκαρμπονικό (PC) και ΅άλλαΆ πλαστικά, έτσι ώστε η επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των πρωτοκόλλων δεν είναι τυποποιημένα σε αυτή την κατηγορία. Η κύρια ανησυχία με αυτά τα πλαστικά, όμως, είναι η πιθανότητα χημικών σε προϊόντα φαγητού ή ποτού που συσκευάζονται σε δοχεία από πολυκαρμπονικό, χρησιμοποιώντας BPA (δισφαινόλη Α).
Από σήμερα, ελέγξτε το κάτω μέρος του μπουκαλιού δύο φορές!
https://www.healthy-holistic-living....led-water.html
Κουκουβάουνες, Κακοσάλεσι, Κατσικάδικα. Σίγουρα τα έχουμε ακουστά. Ώρα να μάθουμε και πού βρίσκονταν όλα αυτά.
Παράθεση:
Πού βρίσκονταν τα Κατσικάδικα; Πώς λέγονται σήμερα οι Κουκουβάουνες; Πού είναι το Τουρκολίμανο και ποια γειτονιά γνωρίζουν οι κάτοικοι της και ως Μαγκουφάνα;
Κατσικάδικα: Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ακόμα σχεδιαζόταν η Πλατεία Δεξαμενής, το Κολωνάκι αποκαλούταν Κατσικάδικα, και βόρεια της πλατείας δεν υπήρχαν παρά καλύβες βοσκών. Τα κατσικάκια τους, μάλιστα, έφαγαν –στην κυριολεξία– την πρώτη απόπειρα δεντροφύτευσης του Λυκαβηττού.
Κουκουβάουνες: Λεγόταν η σημερινή Μεταμόρφωση, πριν η μανία να καταργήσουμε τα αρβανίτικα τοπωνύμια «χτυπήσει» την Αττική, και γίνουν τα Λιόσια Ίλιον, η Χασιά Φυλή, το Μενίδι Αχαρνές και το Λιόπεσι Παιανία.
Λoιμικό: Ήταν το Ελληνικό μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Το όνομα προέρχεται από ένα λοιμοκαθαρτήριο που υπήρχε στην περιοχή.
Μαγκουφάνα: «Θύμα» κι αυτή της από-αρβανιτοποίησης των αττικών τοπωνυμίων, άλλαξε το όνομά της σε Πεύκη με διάταγμα που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το 1960.
Μπραχάμι: Εντάξει, αυτό το ξέρουμε ! –κυρίως επειδή οι παλαιότεροι κάτοικοι του Αγίου Δημητρίου και της Δάφνης αποκαλούν ακόμα έτσι τη γειτονιά τους.
Τουρκολίμανο: Είναι το Μικρολίμανο του Πειραιά, που κάποια στιγμή αποφασίσαμε πως παραέχει πολλά τούρκικα τοπωνύμια. Το Πασαλιμάνι έμεινε, το Τουρκολίμανο έφυγε.
Κακοσάλεσι: «Στου σπιτΆ στου ΚακοσάλεσΆ δε ματαξαναγυρνώ» τραγουδούσε ο Γιάννης Μηλιώκας τότε που η Αυλώνα αποκαλούταν ακόμα από τους γηραιότερους κατοίκους της με το όνομα που είχε ως το 1927 –και το οποίο σήμαινε «κακό πέρασμα», επειδή το ορμητήριο των κλεφτών εκεί δυσκόλευε το πέρασμα των Οθωμανών.
Βουρλοπόταμος: Είναι η σημερινή Αμφιθέα, του Παλαιού Φαλήρου, η οποία τότε δανειζόταν το όνομά της από το ρέμα που την διέσχιζε.
Λεβί: Ένα από τα πιο άγνωστα παλιά τοπωνύμια της Αθήνας, το εβραϊκό Λεβί έγινε αργότερα επίθετο –ο Δημήτρης Λεβής ήταν ο τελευταίος ιδιοκτήτης της αγροικίας στον Ελαιώνα, που δάνειζε το όνομά της στην γειτονιά γύρω της.
Αλώνια: Λεγόταν το Θησείο μέχρι και τα πρώτα χρόνια της ανεξάρτητης Αθήνας –τότε που εκπονήθηκε το πρώτο σχέδιο πόλης, από τους Κλεάνθη και Σάουμπερτ. Υπήρχαν όντως αλώνια στην πλατεία έξω από τον σταθμό του ηλεκτρικού, τα οποία μάλιστα σημειώνονται στα σχέδια των Κλεάνθη και Σάουμπερτ.
Βαλε και Μπιθουλας που ηταν η ακαδημια Πλατωνος/Κολωνος
Οπως και τα Ταταυλα που ηταν το παλαιο φαληρο ...
Στάλθηκε από το SM-G935F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Παράθεση:
«Οκτώ στις 10 Ελληνίδες απατούν τον σύντροφό τους» Στη νέα έρευνα, η οποία διήρκεσε 2 χρόνια, έγινε σε συνεργασία με το γυναικολόγο Στ. Χανδακά, τους χειρουργούς ουρολόγους Π. Δρέττα και Χ. Φλιάτουρα και την καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Χρ. Αντωνοπούλου. Οι ειδικοί προσπάθησαν να εμβαθύνουν στα αίτια της γυναικείας απιστίας αποτυπώνοντας τη σεξουαλική ισότητα των δύο φύλων.
Έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών η οποία έγινε σε 2.000 ζευγάρια αποκάλυψε ότι οι 8 στις 10 ελληνίδες απατούν το σύντροφό τους.
Στη νέα έρευνα, η οποία διήρκεσε δύο χρόνια, έγινε σε συνεργασία με το γυναικολόγο Στ. Χανδακά, τους χειρουργούς ουρολόγους Π. Δρέττα και Χ. Φλιάτουρα και την καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Χρ. Αντωνοπούλου. Οι ειδικοί προσπάθησαν να εμβαθύνουν στα αίτια της γυναικείας απιστίας αποτυπώνοντας τη σεξουαλική ισότητα των δύο φύλων.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η μέχρι σήμερα πεποίθηση ήταν ότι οι άντρες είναι αυτοί που όχι μόνο ξενοκοιτάνε αλλά και συνάπτουν παράνομες σχέσεις σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι οι γυναίκες. Η έρευνα όμως αυτή καταρρίπτει τα μέχρι στιγμής δεδομένα αποκαλύπτοντας ότι και το ποσοστό των γυναικών που απατούν τους συζύγους είναι πολύ μεγάλο, καθώς αγγίζει το 78%, δηλαδή 8 στις 10. Και μη φανταστείτε ότι το ποσοστό των ανδρών είναι χαμηλότερο. Όπως έδειξε η έρευνα το 84% των ανδρών απιστεί, όμως κανείς δεν πίστευε ότι οι γυναίκες θα απιστούσαν σε τόσο μεγάλο ποσοστό.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Δρ Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, η άπιστη γυναίκα είναι μια Μαντάμ Μποβαρύ στη ρομαντική αλήθεια της, όταν η βιολογική αλήθεια της είναι πως γεννιέται άπιστη, για να φέρει στον κόσμο υγιείς απογόνους. Δηλαδή, η γυναίκα γεννιέται άπιστη, ενώ ο άνδρας γίνεται, για να υπερασπίσει τον εύθραυστο ανδρισμό του. Άρα η γυναίκα έχει πολύ περισσότερο το “χάρισμα” της απιστίας, σαν φυσική κληρονομιά τρόπον τινά, ενώ ο άνδρας το αποκτά για κοινωνικούς κυρίως λόγους, για να φανεί άνδρας, αλλά και να το αποδεικνύει συνεχώς έχοντας “χαρέμι”. «Η φύση έχει προβλέψει η γυναίκα να επιλέγει τον πατέρα - εραστή για την οικογένεια που θέλει να κάνει» σημειώνει ο κ. Κωνσταντινίδης.
Σε προηγούμενη έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου παρουσιάστηκαν οι δέκα λόγοι που απιστεί ο άνδρας, βιολογικοί, κοινωνικοί και ψυχολογικοί.
Τα 10 σημεία – κλειδιά για τη γυναικεία απιστία είναι:
1. Παρά την επικρατούσα άποψη ότι ο άνδρας είναι ο κυνηγός και η γυναίκα το θήραμα, συνήθως γίνεται το αντίθετο. Η γυναίκα επιλέγει ποιον θα βάλει στο κρεβάτι της, γιατί ελέγχει τόσο τη δική της επιθυμία, όσο και την επιθυμία του άνδρα, με απίστευτη ευκολία. «Ας ξαναδούν οι άνδρες κυνηγοί πότε τους αποδέχτηκε η γυναίκα που κυνηγούσαν και θα καταλάβουν» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Κωνσταντινίδης.
«Ο ανδρικός εγκέφαλος είναι πρωτόγονος συγκριτικά με τον γυναικείο. Τα περί… καραβιών που σέρνονται πίσω από κάτι δεν είναι μόνο ανέκδοτο, γιατί ο πόθος του άνδρα είναι ανεξέλεγκτος, ενώ της γυναίκας σχεδόν πάντα ελεγχόμενος. Tα ανδρογόνα στον άνδρα τρελαίνουν τον εγκέφαλο ενώ στις γυναίκες ισορροπούν με τα οιστρογόνα που είναι σαφώς πιο λογικές ορμόνες γιατί έχουν κυρίως σχέση με την αναπαραγωγή και την θαλπωρή ενώ τα ανδρογόνα μόνο με τη σεξουαλική πράξη και την βία...”.
2. Προσέξτε τη γυναίκα σας στην ωορρηξία. Είναι βιολογικά έτοιμη για απιστία, γιατί σε κείνη τη φάση το σεξ και η αναπαραγωγή συνδυάζονται – θέλει, δηλαδή, να είναι και ερωμένη και μητέρα. Αν δεν είστε εσείς ο σύντροφος που ψάχνει, τότε είναι σίγουρο ότι θα ξενοκοιτάξει με την «ευλογία» της φυσικής της ορμής.
3. Η γυναίκα δεν απιστεί, απλά φεύγει και δεν ξαναγυρνά, γιατί το προετοιμάζει καιρό. Ενώ ο άνδρας είναι πάντα έτοιμος να γυρίσει στην ασφάλεια της μαμάς - ερωμένης – συντρόφου, ειδικά στις μέρες μας που οι γυναίκες αποδεικνύονται περισσότερο χρήσιμες και παίρνουν σωστές αποφάσεις . «Δείτε πόσες γυναίκες σήμερα συντηρούν τις οικογένειές τους, ενώ οι άνδρες τους κλαίνε στα καφενεία με τους φίλους για τις αδικίες της ζωής και την άδικη κοινωνία, που δεν αναγνώρισε την αξία τους» λέει ο κ. Κωνσταντινίδης.
4. Η γυναικεία απιστία δεν είναι ποτέ επιπόλαιη, ακόμη κι όταν γίνεται για λάθος λόγους. Είναι μια σοφή απιστία, γιατί είναι μελετημένη στρατηγικά. Η γυναίκα σκέφτεται μόνο με το κεφάλι της, γιΆαυτό οι άνδρες καταρρακώνονται, μόλις μάθουν ότι η γυναίκα τους έκανε σεξ με κάποιον άλλον και θέλουν να τη σκοτώσουν, σαν Οθέλλοι, όταν οι γυναίκες, στην αντίστοιχη περίπτωση, απλά γυρίζουν την πλάτη κι εγκαταλείπουν.
5. Οι άνδρες ευνουχίζονται με την απιστία της γυναίκας, γιατί τη θεωρούν σοβαρή υπόθεση, όχι σαν τη δική τους απιστία, που θεωρείται αθώα και μηχανιστική. Ξέρουν πως η γυναίκα που έφυγε δεν πήγε με το καλύτερο αρσενικό, αλλά έφυγε γιατί είδε στους ίδιους μια αναπηρία της ανδρικής τους ιδιότητας.
6. Η απιστία στη γυναίκα είναι μια τιμωρία στον επιπόλαιο εραστή, που αμφισβήτησε τη θεϊκή της φύση. Η Μήδεια δεν ήταν απλά μια κερατωμένη γυναίκα, αλλά μια θεϊκή μορφή, που τιμωρεί τον άπληστο Θησέα, που την άφησε, όταν του χάρισε το χρυσόμαλλο δέρας, την εξουσία, τα παιδιά και όλα τα καλά.
7. Η απιστία της γυναίκας είναι μια πράξη με διπλό μήνυμα. Σε τιμωρώ γιατί ήσουν κακό παιδί, αλλά γύρνα πίσω γιατί είσαι χρήσιμος σε άλλα, πιο απλά πράγματα.
8. Η απιστία στη γυναίκα έχει «μητέρα» τη σεξουαλική της ευφυΐα και «πατέρα» τον ερωτισμό, ενώ στον άνδρα είναι μια “ορφανή” απιστία με πολλούς δήθεν “γονείς”, που είναι οι αντίζηλοι του αρσενικού στις επιδόσεις που αρέσκονται να συζητάνε στις ανδρικές παρέες ...όπως οι ψαράδες και οι κυνηγοί.
9. Η γυναικεία απιστία είναι συνήθως παθιασμένη και αδιαμεσολάβητη, ενώ στον άνδρα είναι ένα φτωχό αντίγραφο της ματαιόδοξης φύσης του ανδρισμού του - μια διαμεσολαβημένη από την σεξουαλική ζήλεια για τα άλλα αρσενικά.
10. Αν η απιστία των φύλων είχε βαθμολογία επιδόσεων, η γυναίκα θα έπαιρνε άριστα, ενώ ο άνδρας θα έμενε μετεξεταστέος. Γιατί ο άνδρας, όσες φορές και να την κάνει την απιστία, πάντα θα συλλαμβάνεται επ΄αυτοφώρω, ενώ η γυναίκα μόνο αν το πει η ίδια επειδή απλά το θέλει ή για να τον τιμωρήσει, με την προσφιλή φράση «Υπάρχουν και καλύτεροι από σένα».
https://www.naftemporiki.gr/
Βαζουν 8 στις 10 για να εξαιρουμε τη μανα και την αδερφη μας!! :th_Laie_67-1::th_Laie_67-1: