Αυτο!!!Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Κωνσταντίνος
Ειμαι σιγουρος πως ο μικρος θα το χαρει πολυ!
Printable View
Αυτο!!!Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Κωνσταντίνος
Ειμαι σιγουρος πως ο μικρος θα το χαρει πολυ!
Δεν εχω ιδεα πως πρεπει να αντιμετωπιστει αυτη η κατασταση.
Οτι και να πω θα ειναι μ@λακια, υπαρχουν ειδικοι για τοσο σοβαρα θεματα.
Ομως, πιστευω πως τα παιδια (που δεν εχω) προσαρμοζονται.
Αν ησουν αστροναυτης δλδ θα παραταγες τη δουλεια σου;
Οσο για το θεμα του αγωνα, παντα Χριστοφορε, καποιος θα την εχει μακρυτερη.
Κανε τα κεφια σου και να το χαρεις που συμμετεχεις.
Ειναι πολυ αργα πλεον να το δεις σοβαρα σε επιπεδο πρωταθλητισμου, αλλα νωρις για να μην το κανεις για το κεφι σου.
σε ολο το συμπαν υπαρχει κατι που πολλοι απο εμας δεν το καταλαβαινουμε...ισορροπια. .
νομιζω οτι μεγαλωνετε το μικρο σωστα.δινοντας του ετσι τα εφοδια της κριτικης ικανοτητας και την αναγνωρισης των πλεονεκτηματων και των μειωνεκτηματων του.
η οποιαδηποτε ενασχοληση σου με χομπι(οπως οι αγωνες αλλωστε) σιγουρα μπορει να σε γεμιζει με τυψεις,ομως δεν θα επρεπε!
ειμαι σιγουρος οτι ο μικρος και θα γουσταρει που ο πατερας του τρεχει σε αγωνες και θα σε καταλαβει και θα σου συμπαρασταθει!
Kαντο για την αγορινα σου..Η σαν να το εκανε ο Γιος σου!
Μεγαλοντας θα καταλαβει και θα νιωθει περηφανος!
Χριστόφορε όπως λέει κι ο Κωστής αλλά και άλλοι, κάνε τον περήφανο και θα χαρεί 2 φορές ...είμαι σίγουρος πως είναι ήδη περήφανος για σένα για όλα τα υπόλοιπα που του προσφέρεις και για τη συμπαράσταση που έχει. Ένα 9χρονο παιδί έχει μεγάλη αντίληψη των πραγμάτων.. και θα αναπτύξει εύκολα άλλες ικανότητες που τον ευχαριστούν περισσότερο ..όπως λες είναι καλός μαθητής και σίγουρα θα γίνει και καλός κολυμβητής. Όταν μεγαλώσει λίγο και με την εξέλιξη της επιστήμης είμαι βέβαιος πως θα μπορέσει διορθωθεί σε μεγάλο βαθμό η όρασή του..
και μιας και άνοιξες την ψυχή σου θα σου πω κι εγώ ότι η μάνα μου 1.5 χρόνο πριν γεννηθώ εγώ και ενώ ήταν έγκυος στην αδελφή μου έπαθε μελιταίο πυρετό και στην επαρχία που βρισκόταν άργησαν πολύ να διαγνώσουν τι έχει με αποτέλεσμα να πάθει μια ύπουλη εγκεφαλική βλάβη η οποία με τα χρόνια χειροτέρεψε ...και το χειρότερο να γεννηθεί η αδελφή μου με διανοητική καθυστέρηση η οποία λόγω του ότι ήταν σε ελαφριά μορφή, (μπορεί δηλαδή να αυτοεξυπηρετηθεί και να επικοινωνήσει) διαπιστώθηκε στη 2α τάξη του Δημοτικού (γιατί δεν έπαιρνε τα γράμματα) και το ακόμα χειρότερο είναι πως μη γνωρίζοντας την κατάσταση αυτή ο πατέρας μου προχώρησε και σε 2ο παιδί (εμένα) ...αλλά εντάξει, στάθηκα τυχερός... είμαι ένα σφάλμα της φύσης... χεχε
..εδώ και πολλά χρόνια η μάνα μου είναι ήμι-κατάκοιτη, η αδελφή μου βοηθάει όσο μπορεί και ο πατέρας μου τραβάει 40 χρόνια τοσταυρό του μαρτυρίου, ο οποίος σταυρός, αν πάθει κάτι αυτός θα παραδοθεί σε εμένα...
μην τα συζητάς, υπάρχουν πολύ χειρότερα και δυσεπίλυτα προβλήματα... γι αυτό συνέχισε να τον κάνεις ευτυχισμένο αλλά και πρόσεχε ταυτόχρονα γιατί στο λέω απλά, είσαι η "κολόνα" του...
σορυ αν βάρυνα το κλίμα ..πιστεύω να ελάφρυνα λίγο τη δική σου θέση ...αν και ξέρω ότι είναι ευτυχία τελικά να μπορείς να βοηθάς και να προσφέρεις, ειδικά σε άτομα δικά σου που τα ζεις και βλέπεις την πρόοδο τους καθημερινά...
Εμενα το προβλημα ειναι οι τυψεις που πιθανον να νιωσω απεναντι του στο μελλον. Εχω και ενα φοβο δηλαδη οτι ισως με το να το κάνω αυτο θα ντρεπομαι να τον αντικρισω οταν μεγαλωσει γιατι δεν θελω σε ποτε να νιωσει σε κανενα σημειο κατωτερος του πατερα του.
Ευχομαι να μην εχω τα ματια μου ανοικτα εαν τυχει και ερθει τετοιο πραγμα.
Οταν γεννηθηκε και εμαθα για το προβλημα, πουλησα το Εβο2 και πουλησα και ενα Lancer 1500 4X4 που εφερα με παραγγελια απο την Ιαπωνια με σκοπο να το κάνω μετατροπη σε Εβο 6 Makinnen Edition και ο λογος ηταν ο πιο πάνω.
Αγορασα Τογιοτα κορόλα ντιζελ και ενα Νισσαν Μιστραλ και το επεζα γεροντακι. Το κρατησα για λιγα χρονια αλλα η αληθεια να λέγεται δεν ημουν ο εαυτος μου.
Με την παρότρηνση κυρίος της γυναικας μου πηρα το Μ3 αφου αφου και αυτη καταλαμβαινε οτι ειχα αναγκη απο αμαξι και με εβλεπε καταπιεσμένο.
Τελος παντων. Την Κυριακη του υποσχεθηκα εκδρομη στο Τροδος στο χιονοδρομικο και μου τα εχει πρηξει καθημερινά.
Εχει και ελευθερα δοκιμαστικα στην πιστα ομως...
Θα τον ρωτησω, τι θελει χιονια ή να παμε να δουμε τα δοκιμαστικα???
Απ την απαντηση θα εξαρτηθουν πολλα.:original:
Το θεμα σου Χριστοφορε ειναι απλο.
Εσυ μπορεις να εισαι καλος με τα αυτοκινητα.
Ο μικρος μπορει να ειναι καλος π.χ στην αστροφυσικη.
Δεν υπαρχει θεμα μειονεκτικης θεσης.
Αν επαινεις τις προσπαθειες του με μετρο και του ανοιγεις μπροστα του τους σωστους οριζοντες, ολα καλα θα πανε.
Αν τα πηγαινει καλα σε κατι, φροντισε να τον ακολουθησεις στο δικο του γηπεδο που θα ειναι καλυτερος.
Ειμαι σιγουρος πως αν η εξισωση βγαζει ουδετερο αποτελεσμα (μια σου και μια του) ολα καλα θα ειναι.
Παντως ενα ψυχολογος που εχει παρακολουθησει το θεμα θα δωσει την καταληλη συμβουλη.
Εν προκειμενω η δικη σου κα&λα ειναι να τρεξεις.
Καντο λοιπον και μην μετανοιωνεις.
Σου ξαναλεω, αν ησουν αστροναυτης τι θα εκανες;
Α ρε αδερφε....μεγαλη κουβεντα ειπες παλι!Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο chief
<<γιατι δεν θελω ποτε να νιωσει σε κανενα σημειο κατωτερος του πατερα του.>>
Aυτο το συναισθημα συνηθως ειναι αποτελεσμα προβληματικης συμπεριφορας γονεων που θεωρουν τα παιδια τους κατωτερα των "προσδοκιων" τους συγκρινοντας ανομοιες καταστασεις σε διαφορετικες εποχες και συγκυριες.
Ισως το δευτερο μεγαλυτερο "εγκλημα" που μπορει να κανει ενας γονεας μετα την εγκαταλειψη.
Στη δικη σου περιπτωση δεν προκειται να συμβει και να δημιουργηθει τετοια κατασταση,ισα ισα που θα υπαρχει αμφιδρομη σχεση αγαπης και περηφανειας,του ενος για τον αλλο.
Και ξερεις κατι βρε chief(συγνωμη κιολας που "ανακατευομαι"),καλη η αυτοκινηση προσφερει συγκινησεις και αποτελει και τροπο ζωης(ποσοι τον αντιλαμβανονται ομως?),αλλα δεν χαθηκε και κοσμος αν καποιος δεν οδηγει ουτε η ζωη του ειναι ανολοκληρωτη, μη τρελαθουμε τωρα.
Υπαρχουν τοσα σπουδαια πραγματα στη ζωη που αυτο ειναι πταισμα!!
Απο την αλλη σαν συνοδηγος σε σενα παλι θα νιωσει και θα ευχαριστηθει απο μηχανοκινητες συγκινησεις ... και ξερουμε οτι στα ραλυ ο συνοδηγος κανει ολη τη δουλεια!!!
Χριστοφορε αλλες φορες με κανεις να χαμογελω κι αλλες παλι μου προκαλεις συγκινιση.
Σε καθε περιπτωση μπραβο σου.
Στο θεμα του γιου σου σου ευχομαι ολοψυχα συντομα να ξεπερασετε το προβλημα. Ειμαι σιγουρος οτι ο γιος θα ειναι μεγαλοψυχος σαν κι εσενα αρα θα ειναι χαρουμενος οχι μονο με αυτο που κανει ο ιδιος αλλα και και με τη δικη σου ευχαριστιση και χαρα.Συνεχισε να χαιρεσαι με τις δικιες σου χαρες και με τις δικιες του χαρες.Φροντισε να μοιραζεστε τον ελευθερο χρονο σας και απολαυστε τα χομπυ που μπορειτε να μοιραζεστε.
Ποτε μην τον αποθαρυνεις απο κατι και να στεκεσαι παντα διπλα του οπως και τωρα.Δινε του ολη σου την αγαπη οπως κανεις και τωρα.
Ειμαι σιγουρος οτι θα μεινετε για παντα δεμενοι και μακρυα απο τριβες αν γυνεχισεις με τον ιδο τροπο.
Για το θεμα των αγωνων την επιτυχια την εχεις σιγουρη γιατι και δεν εισαι κουλαδι(ετσι νιωθω) και καλο αυτοκινητο εχεις και λαμπρη οικογενεια εχεις να σε στιριζει.