αν και δεν είναι του χαρακτήρα μου να κάνω τέτοιες συζητήσεις ξεσκονίζοντας το
παρελθόν, απλά η σημερινή μέρα ήταν κάπως για μένα με την παράδοση των πινακίδων.
θυμάμαι στα 17 και χωρίς δίπλωμα για ενάμιση χρόνο, που μετά απο πολύ πίεση και καυγά,
οι δικοί μου μου έδωσαν τα κλειδιά απο το renault...το αμαξάκι ήταν παρκαρισμένο χρόνια
ολόκληρα στην πυλωτή, μιάς και η μητέρα μου δεν το έβγαλε ποτέ λόγο του ότι σε κάνα
δυο προσπάθειες να πάει για ψώνια, είχε φοβηθεί απο την συμπεριφορά του...ακόμα
σχολείο πειγαίναμε λοιπόν, και ο θωμάς με το renault...κανονικά όμως. ήταν το όχημα μου.
τα σαββάτα, πάνω κάτω έξω απο τα καλοκαιρινά club, κόντρες με τα swift gti τα οποία
ήταν πολύ λίγα...εκείνο το αμάξι το είχα αγαπήσει πάρα πολύ, και είχα δεθεί μαζί του
πάρα πολύ στενά. δυστηχώς ένα σοβαρό ατύχημα, έκανε το renault 1000 κομμάτια, και
εμένα πάρα πολύ τυχερό που επέζησα μετά απο ένα τέτοιο τροχαίο, μιάς και είχα την
τύχη να βγώ απο την εντατική μετά απο 7 μέρες...
με τα πολά και με τα 1000 ζόρια, έπεισα τον πατέρα μου να πάρουμε ένα uno turbo...
το συγκεκριμένο αμάξι δεν άντεξε ούτε δύο μήνες, μιάς και κάηκε το μοτέρ του, και
αυτό το κάνει να είναι το αμάξι που δεν πρόλαβα καν να του κάνω έστω και το πρώτο
σέρβις...
μετά απο 4 μήνες περίπου απραξίας, συνεχόμενους καυγάδες, συνεχώς συνοδηγός,
χωρίς να μπορώ να βγώ με μια κοπέλα και να την πάω κάπου για σκ ή εκδρομή ή ή ή,
είρθε η στιγμή που ακούω το οκ για το επόμενο μου αυτοκίνητο...punto GT. με αυτό
το οκ, ταυτίστηκε πλόν το όνομα μου με την λέξη γρήγορος σε όλους όσους με ήξεραν,
μιας και οι περισσότεροι μέχρι τότε είχαν πολύ πιο αργά αμάξια, με κάνα δυο εξαιρέσεις
πάντα, οι οποίες δεν αριθμούσαν 3 αμάξια στο ενεργητικό τους μέχρι τα 21 τους χρόνια...
το punto υπήρξε και αυτό μεγάλος σταθμός, όπου μαζί με έναν φίλο μου τον κωστή
που είχε και αυτός το ίδιο, καταφέραμε να φτιάξουμε δύο πάρα πολύ δυνατά αμάξια,
πάντα με το ανάλογο χρηματικό τίμημα...οι killers των subaru...ήταν και φρέσκα φρέσκα,
οι οδηγοί τους πίστευαν πως οδηγούσαν πυράυλους εδάφους, και έκανε το σκηνικό
ακόμα πιο πιππεράτο...
με 320 άλογα και ένα σκασμό λεφτά επάνω του, το punto είναι το πρώτο αμάξι που
μπόρεσα να πουλήσω και μάλιστα σαν αμάξι. κρίμα που ο επόμενος ιδιοκτήτης το έκαψε
μέσα σε 4 μήνες...μου ζητούσε τα ρέστα γιατί έπρεπε να το αφήνει να κρυώσει πρίν το
σβύσει μετά απο ένα καλό σκίσιμο...
μετά τις περιπέτειες με το φιατάκι, αποφάσισα πως ήταν σειρά να ασχολειθώ με κάνα
σοβαρό αυτοκίνητο, και να βάλω και εγώ ένα bmw μέσα στην οικογένεια, μιάς και μέχρι
τότε την δουλειά αυτή την έκανε ο πατέρας μου...έτσι λοιπόν αγόρασα το compakt, και για
πρώτη φορά με πείρε στα σοβαρά και η ελίνα με το θέμα αυτοκίνητο...το πρώτο 20ήμερο
όλα ήταν τέλεια. απο εκεί και έπειτα κόλαση...δεν πείγαινε βήμα. είχα τρελαθεί!!!
καλοκαιριάτικα και δεν άνοιγα το κλίμα για να μην με κόβει, μιάς και ήταν ήδη πάρα
πολύ αργό...αυτό το παραμύθι κράτησε 2 χρόνια, μέχρι την στιγμή που γυρνώντας απο
ταξίδι απο αθήνα, το μοτέρ κόλλησε...έχετε δεί ιδιοκτήτη αυτοκινήτου που να κολλάει το
μοτέρ του και να έχει χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά???ε ναι λοιπόν εγώ είμαι αυτός...σκεφτόμουνα
τι τύχη βουνό ήταν αυτή, και έλεγα απο μέσα μου μεγάλε, we are back in buissnes...
μετά απο ταλαιπωρεία λοιπόν, βγήκε ίσως το μοναδικό compakt 25άρι στην θεσσαλονίκη.
πολύ μπάντα...πολύ σκίσιμο, και το χαμόγελο στ'αυτιά. ομολογουμένος το αμάξι αυτό
το βαρέθηκα σχετικά γρήγορα, αλλά κατάλαβα μέσα απ'αυτό το είδος των αυτοκινήτων που
πραγματικά μου άρεσε. δυνατά πισωκίνητα, με το σήμα της προπέλας...εκείνη την εποχή,
ήταν που άρχισα να βλέπω συνέχει βίντεο με το Μ3 Ε46, το βίντεο του CSL απο την
εκπομπή top gear, και ότι είχε σχέση με το συγκεκριμένο αμάξι...ήταν πλέον ολοφάνερο
ποιός ήταν ο πόθος μου.
μετά απο πολύ υπομονή και οικονομία, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα, και τον ιούνιο
του 2007 το αμάξι είναι πλέον στα χέρια μου...ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!και όμως. ειλικρινά έπεφτα
για ύπνο και περίμενα πότε θα ξημερώσει για να πάρω το αμάξι μου και να πάω στην δουλειά.
δεν έπαιρνα τσιγάρα στο πάνε, για να έχω δικαιολογία να πάρω το αμάξι στα μέσα της
ημέρας και να κάνω την βολτίτσα μου.
αυτό είναι και το τορινό μου αυτοκίνητο όπως όλοι ξέρετε, με την μόνη διαφορά, ότι
απο σήμερα δεν κυκλοφορεί άλλο. τι ειρωνία!!!ποτέ δεν πίστευα πως θα κάνω πισωγύρισμα
ειδικά στο θέμα αμάξι, μιάς και η ιστορία μου με τα αυτοκίνητα υπήρξε αρκετά πλούσια,
και με αρκετά καλά αμάξια για την εποχή τους πάντα, και φυσικά για τα δεδομένα της
κάθε εποχής...τελικά έκανα λάθος και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, μιάς και αυτή την στιγμή
έχω βρεθεί με δανεικό αμάξι απο την γυναίκα μου...ούτε καν δικό μου δλδ.:th_Laie_67-1:
το άσχημο όμως δεν είναι αυτό...το άσχημο είναι τι θα γίνει στο μέλον. και δεν μιλάω
για το αυτοκίνητο, αλλά γενικά...εξού και ο τίτλος με τη λέξη μέλον...
αυτά. ελπίζω να σας άρεσε η ιστορία μου, μιάς και εγώ ευχαριστήθηκα που έκατσα να την
γράψω!!!:original:
