Είναι μια αυγουστιάτικη μέρα με αρκετή ζέστη, και ο καναπές μοιάζει να με έχει βαρεθεί...ίσως και το αντίστροφο βέβαια... Αφού 7 μέρες διακοπές με αποζημίωσαν και πλέον η εξεταστική πέρασε με ευχάριστα αποτελέσματα, οι μέρες με ξεγνοιασιά περνούν.. Εχοντας εξαντλήσει φυσικά πολλά περιθώρια καλοπέρασης ένιωθα πως λείπει η αδρεναλίνη από το βαρετό αυτό μεσημέρι...
Υπήρχε και εκείνο το δίλημμα το οποίο κατέληξε τρίλημμα στο τέλος, διερωτώμενος ναί ή όχι στην bmw η οποία με τους 4 προβολείς κοιτάζει-προκαλεί για έντονες βόλτες... Ναί ή όχι διαρκώς...αλλά δεν άργησα να πάρω τα κλειδιά και να μιζάρω.. δεν είχα όρεξη για απόσταση.. αλλά η κοντινή στροφοδιαδρομή έμοιαζε η μικρογραφία της πίστας που ονειρεύομαι..
Μετα από λίγη ώρα οι θερμοκρασίες ήταν πλέον σε φυσιολογικά επίπεδα, και η δευτέρα κουμπωμένη.. το επακόλουθο γνωστό και μη εξαιρετέο στο 99% των κατόχων της προπέλας... αργά και προοδευτικά η ουρά άπλωνε και άπλωνε, το τιμόνι έπαιζε την ισορροπία σε μία εκ των πραγμάτων ανισσοροπία...:original:
ήταν δεν ήταν 3 λεπτά, αλλά αρκούσαν δυο-τρεις κωλιές για να με ταξιδέψουν και ας φαίνομαι υπερβολικός... απλά εκεί είναι το κατόρθωμα και η φήμη της εταιρείας μετακινείσαι και παράλληλα τις βαρετές ώρες διασκεδάζεις υποδύεσαι το ρόλο ενός επαγγελματία οδηγού.., φορά με τη φορά, στροφή με στροφή, ψάχνοντας την τέλεια τιμονιά, στο κάτω κάτω αυτό μετράει πάνω από τα άλογα, πάνω και από τη κόντρα, να το ευχαριστιέσαι...
Είμαι τυχερός που έχω bmw συγκεκριμένα Ε30 318i... όλοι εκεί έξω με καταλαβαίνετε... τα λέμε σε μια έρημη στροφοδιαδρομή... θα με αναγνωρίσετε από τις φωνές, σίγουρα θα με ακούσετε...
Καλό απόγευμα.
