«Όταν φυσά ο μεγαλειώδης άνεμος... είτε σε εμπνέει, είτε σου δημιουργεί πονοκέφαλο»,
πίστευε η αυτοκράτειρα πασών των Ρωσιών Αικατερίνη η Μεγάλη.
Περισσότερα από 214 χρόνια μετά το τέλος της εξουσίας της, το πρώτο τετράτροχο όχημα από την ΚΤΜ έρχεται να επαληθεύσει τα λόγια της.
https://www.tellingstories.gr/storie...7.01/xbow3.jpg
Η Αυστριακή εταιρεία δεν είναι τυχαία στο δίτροχο κόσμο. Ιδρύθηκε στο μεσοπόλεμο στο Mattighofen της Αυστρίας και την τροπαιοθήκη της κοσμούν τα πιο διαλεκτά έπαθλα των δυσκολότερων αγώνων. Ακολουθώντας, πιθανόν, το παράδειγμα των ομόγλωσσων B.M.W και N.S.U. αποφάσισε το βήμα στον τετράτροχο σύμπαν. Μόνο που στον 21ο αιώνα τα πράγματα στον αυτοκινητικό χώρο ασφυκτιούν. Σε τίποτα δεν ομοιάζουν με τις ελπιδοφόρες πρώτες μεταπολεμικές συνθήκες. Έτσι η προσέγγιση, για να μην είναι θνησιγενής έπρεπε να είναι διαφορετική. Και είναι!
https://www.tellingstories.gr/storie...7.01/xbow6.jpghttps://www.tellingstories.gr/storie...7.01/xbow1.jpg
Cross fire
Αν λοιπόν ψάχνουμε για ορισμό του τύπου: Τι είναι το ΚΤΜ cross bow; Ιδού, μια απάντηση. Είναι ένα τετράτροχο όχημα λίγο κάτω από τα 800 κιλά βάρους, με σασί από ανθρακονήματα (made by Dallara), με 240 ίππους από έναν δίλιτρο TFSI κινητήρα (made by Audi), με κίνηση πίσω, διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης, αναρτήσεις με ρυθμίσημη συμπίεση καθώς και rebound και ρυθμιστή προφόρτωσης. Αν υποτεθεί ότι μόλις το Ά81 «ψήθηκε» το πρώτο σασί από ανθρακονήματα για χρήση στο χώρο της F1, από το δαιμόνιο John Barnard, όλα δείχνουν ότι αυτή η τεχνολογία περνά και σε αυτοκίνητα δρόμου. Δρόμου; Ε… όχι ακριβώς, καθότι με τη πρώτη εμπειρία από το X bow νοιώθεις ότι βρίσκεσαι ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Από μπροστά δέχεσαι την πίεση του αέρα που φθάνει ανεμπόδιστα, αφιλτράριστα στο πρόσωπό σου και από την ουρά, τις ασυνήθιστες ωθήσεις από τα υπερτροφοδοτούμενα δυο λίτρα τα οποία απαλλαγμένα από τις μεγάλες μάζες, που συνήθως κινούν, έρχονται επιθετικά, σχεδόν ανεξάντλητα.
B(l)ow up
Αν όμως τα παραπάνω είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του, χρήζει ερωτήματος και ο λόγος ή ακόμα και ο στόχος που γεννήθηκε, που παράγεται τούτο το κατασκεύασμα. Υπάρχει, κατ΄ αρχήν η απάντηση ότι είναι ο χαμένος σύνδεσμος ανάμεσα στο δίτροχο και τετράτροχο μακρόκοσμο. Εκτεθειμένος στις ριπές του αέρα και με επιδόσεις μοτοσυκλέτας, αλλά με τέσσερις τροχούς καθίσματα και ζώνες. Ιδανικό για αγώνες σε πίστα, αλλά και για να σε ταξιδέψει με γωνιές στους επαρχιακούς δρόμους. Μόνο στην συντηρητική Αμερική δε επιτρέπεται να ρολάρει εκτός πίστας.
Πέρα από αυτοκίνητο όμως, είναι ένα υλικό που μεγεθύνει ότι αισθάνεσαι. Αν υπάρχει μια επιθετικότητα θα τη διογκώσει, θα την αποκαλύψει, αν υπάρχει μια διάθεση για ταχύτητα, θα την φανερώσει, αν θέλεις να περιοδεύσεις ήρεμα με τον άνεμο να χαϊδεύει τα μάγουλα θα αισθανθείς το χάδι του ακόμα πιο έντονα.
Μια άλλη απάντηση μπορούμε να βρούμε και στους στοίχους του Dylan: «…the answer is b(l)owinΆ in the wind» που αν και γράφτηκαν, το Ά63 τραγουδιούνται, «οδηγούνται» και είναι επίκαιροι ακόμα…
https://www.tellingstories.gr/storie...7.01/xbow7.jpg
Άνευ & Μετά
Συντάσσοντας τον πίνακα των τεχνικών χαρακτηριστικών έπεσα πάνω σε δύο άνευ που δείχνουν τι είναι αυτό το όχημα. Άνευ υποβοήθησης τιμονιού, άνευ αποθηκευτικού χώρου. Έτσι περιγράφονται οι καθαρόαιμοι αγωνιστικοί προσανατολισμοί του. Είναι ένα μαχητικό. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα αντιμετωπίσει άλλους μαχητές της ασφάλτου. Πιθανόν μάλιστα κάτι τέτοιο να είναι αποφευκτέο ως μια πολύ ευτελής δραστηριότητα.
Αυτό που αντιμετωπίζεις, αυτό που μάχεσαι, ως χειριστής του Χ bow, είναι κυρίως ο εαυτός σου. Να κυριαρχείς στους ενθουσιασμούς και στις φοβίες σου. Να φιλτράρεις το «θέλω» μέσα από το «μπορώ». Να εξελίσσεις την τέχνη του οδηγείν. Να πειθαρχείς χωρίς να υποτάσσεσαι. Μετά λοιπόν τα όποια «άνευ» ένα «μετά». Μετά προσοχής.
https://www.tellingstories.gr/storie...7.01/xbow2.jpg
Η εμπειρία
Η διαφορετικότητα του, ξεκινά από τον τρόπο εισόδου. Δεν υπάρχουν πόρτες, (όπως δεν υπάρχουν παρ-μπριζ, καλοριφέρ, a/c, ηλεκτρονικά) περνάς μέσα με διάταση, χωνεύεις στη θέση οδήγησης. Αν το σκληρό πλαστικό bucket σου φαίνεται μακριά ή κοντά από τα ποδοστήρια, δεν κουνιέται! Τα ποδοστήρια μεταφέρονται! Τοποθετείς το έμφορτο κουμπιών τιμόνι, αλλά F1, στη θέση του, δένεσαι και φέρνεις τον κινητήρα στη ζωή, την ώρα που ο «υπόλογος» σου ρυθμίζει τους καθρέπτες, αφού δεν φτάνεις να το κάνεις μόνος.
Αυτό ήταν. Ότι είχες να πεις με το διπλανό σου το είπες, ότι είχες να δεις πίσω σου το είδες. Όλα είναι μπροστά. Ακινητοποιημένος στο κάθισμα, παίρνεις τις πρώτες πληροφορίες από τη συμπεριφορά. Στην ενδιαφέρουσα Ελληνική άσφαλτο με κάτι από τη γυαλάδα της κεφαλής του αείμνηστου Youl Bryner, η ουρά αποσταθεροποιείται πολύ εύκολα ακόμα και στις ευθείες, αν μάλιστα δεν δείξεις κάποια χάρη, εύκολα προσπερνάς τους προπορευόμενους με γωνίες τόσο στην έξοδο όσο και στην είσοδο. Με φειδώ λοιπόν το δεξί πεντάλ, εξΆ άλλου οτιδήποτε δεξί χρειάζεται φειδώ.
Τα χιλιόμετρα κυλούν, η κίνηση υποχωρεί, οι θερμοκρασίες πέφτουν και οι άδειοι δρόμοι της ορεινής Κορινθίας είναι το σκηνικό της εγκάρδιας γνωριμίας. Ο δρόμος από τα Αηδόνια, μέχρι το Ψάρι αναδεικνύει το όχημα. Κλειστά κομμάτια με αλλεπάλληλα εσάκια στην αρχή, φουρκέτες με μεγάλα ανηφορικά ευθύγραμμα τμήματα στη συνέχεια, και λίγη κατηφόρα για το τέλος. Στα γλιστερά οδοστρώματα η δύναμη είναι τέτοια που σε ταξιδεύει με μεγάλης διάρκειας γωνίες, ενώ στην καλή επιφάνεια απαιτεί την ακρίβεια μονοθέσιου με μικρές, ακριβείς κινήσεις, βιαιότητα στις επιβραδύνσεις και αλάνθαστες γραμμές.
https://www.tellingstories.gr/storie...7.01/xbow5.jpg
Με τον επιλογέα των ταχυτήτων ψηλά, κοντά στο τιμόνι, με τις βοερές εισπνοές του κινητήρα δίπλα στο αυτί σου και την ορμή του αέρα να χτυπάει ανελέητα το πρόσωπο, η αίσθηση είναι πρωτόγνωρη. Βλέπεις τους τροχούς να στρίβουν, τα λευκά ελατήρια από τα οριζόντια WP να αποσβένουν, τις άκρες του δρόμου να φλουτάρουν. Χειρίζεσαι ένα όχημα διάφανο σε ένα στενό κόσμο.
Όλα είναι ασυνήθιστα, θορυβώδη και μεγαλειώδη. Το αυτό ισχύει και για τις εντυπώσεις που εγείρει σε κάθε είδους περιβάλλον άμα τη εμφανίσει του. Δεν θυμάμαι κανένα όχημα να προξένησε τέτοια αναστάτωση, τέτοια ταραχή ακόμα και στους αδιάφορους για τα τετράτροχα…
Για το τέλος:
Το x bow, δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε καθημερινό, ούτε ένα ακόμα όχημα. Είναι παιχνίδι και στολίδι μαζί, είναι σύστημα μέτρησης κουράγιου και αν αποφασίσεις να το σπρώξεις στα όρια του, αποδεικνύει πως: «Η σοφία αρμενίζει με τον άνεμο και τον χρόνο».
https://www.tellingstories.gr/storie...7.01/xbow4.jpg
Νικόλας Σ. Ζαλμάς
www.tellingstories.gr
