VanVIC
05-03-15, 19:24
Σήμερα για μένα ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα.
Αξημέρωτα 3:30 ξεκίνησα απο Αθήνα για να προλάβω το καράβι των 7 στην Κυλλήνη αλλά μάταια...
Ολα πήγαν στραβά, η μια ατυχία πάνω στην άλλη και αντί για Δυτική Ελλάδα, μέχρι την Κόρινθο κατάφερα να φτάσω, με εφεδρικό αυτοκίνητο. Εκεί "τα έφτισε" κι εκείνο.
Αφού αναγκάστηκα να επιστρέψω με προαστιακό, πήγα εκεί που είχα αφήσει (με είχε αφήσει δηλαδή) το δικό μου εταιρικό για να δώ μήπως καταφέρω να το επισκευάσω (ένας ιμάντας νόμια οτι ήταν) στο κοντινό εξουσιοδοτημένο συνεργείο.
Πριν το ξεκινήσω, πήρα ένα τηλέφωνο στο εξ.συνεργείο και ζήτησα τον υπέυθυνο του Service. Στην άλλη άκρη της γραμμής ενας κύριος (νεαρής ηλικίας) με άκουσε και μου εξήγησε οτι δεν ήταν ευκολη μια άμεση επέμβαση στο αμάξι μου δεδομένου οτι υπήρχαν πολλά ραντεβού που ανέμεναν service, όμως ευγενικά μου είπε να πάω και θα έβλεπε πώς θα μπορούσε να με εξυπηρετήσει μιας και εδειξε κατανόηση στο πρόβλημά μου (χωρίς να του έχω πεί τί είχε προηγηθεί το ξημέρωμα).
Ουτε τον γνώριζα, ούτε με γνώριζε (νομίζαμε...)
Μου έδωσε το όνομά του και μου είπε μόλις φτάσω να τον αναζητήσω.
Σε 5' ήμουν εκεί, χωρίς υδραυλικό τιμόνι και την λυχνία της μπαταρίας κατακόκκινη να με κοιτάει και να μου λέει "που πας" ;
Τεσπα, το σβήνω, ξεπεζευω και πλησιάζω τον γκισέ.
:shok::shok::shok:
Με λυπήθηκε ο Θεός !
Ο κος με τον οποίο μιλούσα και ευγενικά προσφέρθηκε να με εξυπηρετήσει χωρίς να με ξέρει ήταν ο ... "δικός μας" Ζ3 2.2 !!!
-Δημητράκη μου αγόρι μου εσυυυύ ; !!!
-Ρε Βαγγέλη εσύ ήσουν με τον ιμάντα ; !!! :facepalm:
-Ρε Δημήτρη ο Θεός σε έστειλε, δεν ξέρεις τί έχω περάσει όλη νύχτα και του εξηγώ...
-Χαλάρωσε μου λέει, θα το ρυθμίσουμε, δώσε μου λίγο χρόνο να το περάσω μπροστά, σε ράμπα. Θα σε τακτοποιήσω.
:original:
Μην σας πολυζαλίζω, το παλικάρι (καλά νά΄ναι) με έφτιαξε. Βέβαια δεν ήταν κάτι τόσο απλό όσο νόμιζα αρχικά, είχε φύγει και μια τροχαλία και ήθελε και παρέμβαση απο εξωτερικό συνεργάτη.
Ολα όμως έγιναν, με την διαρκή επίβλεψη του Δημήτρη και την αντίστοιχη διεξοδική ενημέρωσή μου (είχα πάει στο γραφείο μου, αρκετά μακριά) για κάθε εξέλιξη. Με πήρε τουλάχιστον 4 φορές τηλέφωνο να μου πεί τί γινόταν.
Ακόμα και οταν μετά απο ώρες του πήγαν το αναταλλακτικό και αυτό ήταν λάθος (εγκεφαλικό έπαθε) , έκανε οτι μπορούσε για να βρεί άκρη και να μου παραδόσει το αμάξι μέχρι το απόγευμα, όπως μου είχε υποσχεθεί.
Μέσα στις πολύ δυσάρεστες εμπειρίες της συγκεκριμένης μέρας, η εμφάνιση και παρέμβαση του Δημήτρη ήταν σαν όαση.
Αν και ξέρω οτι με τον "χώρο μας" δεν ασχολείται εδώ και καιρό, τον ευχαριστώ δημοσίως και απο το βήμα τούτο και ευχομαι και πάλι σε κάποια ευκαιρία του να χαρούμε την παρέα του, όπως παλιά, σε'κείνες τις βραδιές γαστρονομίας στου Tamtam και τις "βόλτες" που ακολουθούσαν με τα καμάρια μας. Τότε ήταν ζετάς κι αυτός, τρελαμένος με τον ήχο του εξακύλινδρου και τα "άτακτα" καπούλια της ζέτας.
Ανθρωπιά και επαγγελματισμός σε όλο τους το μεγαλείο !
:thanks:
Αξημέρωτα 3:30 ξεκίνησα απο Αθήνα για να προλάβω το καράβι των 7 στην Κυλλήνη αλλά μάταια...
Ολα πήγαν στραβά, η μια ατυχία πάνω στην άλλη και αντί για Δυτική Ελλάδα, μέχρι την Κόρινθο κατάφερα να φτάσω, με εφεδρικό αυτοκίνητο. Εκεί "τα έφτισε" κι εκείνο.
Αφού αναγκάστηκα να επιστρέψω με προαστιακό, πήγα εκεί που είχα αφήσει (με είχε αφήσει δηλαδή) το δικό μου εταιρικό για να δώ μήπως καταφέρω να το επισκευάσω (ένας ιμάντας νόμια οτι ήταν) στο κοντινό εξουσιοδοτημένο συνεργείο.
Πριν το ξεκινήσω, πήρα ένα τηλέφωνο στο εξ.συνεργείο και ζήτησα τον υπέυθυνο του Service. Στην άλλη άκρη της γραμμής ενας κύριος (νεαρής ηλικίας) με άκουσε και μου εξήγησε οτι δεν ήταν ευκολη μια άμεση επέμβαση στο αμάξι μου δεδομένου οτι υπήρχαν πολλά ραντεβού που ανέμεναν service, όμως ευγενικά μου είπε να πάω και θα έβλεπε πώς θα μπορούσε να με εξυπηρετήσει μιας και εδειξε κατανόηση στο πρόβλημά μου (χωρίς να του έχω πεί τί είχε προηγηθεί το ξημέρωμα).
Ουτε τον γνώριζα, ούτε με γνώριζε (νομίζαμε...)
Μου έδωσε το όνομά του και μου είπε μόλις φτάσω να τον αναζητήσω.
Σε 5' ήμουν εκεί, χωρίς υδραυλικό τιμόνι και την λυχνία της μπαταρίας κατακόκκινη να με κοιτάει και να μου λέει "που πας" ;
Τεσπα, το σβήνω, ξεπεζευω και πλησιάζω τον γκισέ.
:shok::shok::shok:
Με λυπήθηκε ο Θεός !
Ο κος με τον οποίο μιλούσα και ευγενικά προσφέρθηκε να με εξυπηρετήσει χωρίς να με ξέρει ήταν ο ... "δικός μας" Ζ3 2.2 !!!
-Δημητράκη μου αγόρι μου εσυυυύ ; !!!
-Ρε Βαγγέλη εσύ ήσουν με τον ιμάντα ; !!! :facepalm:
-Ρε Δημήτρη ο Θεός σε έστειλε, δεν ξέρεις τί έχω περάσει όλη νύχτα και του εξηγώ...
-Χαλάρωσε μου λέει, θα το ρυθμίσουμε, δώσε μου λίγο χρόνο να το περάσω μπροστά, σε ράμπα. Θα σε τακτοποιήσω.
:original:
Μην σας πολυζαλίζω, το παλικάρι (καλά νά΄ναι) με έφτιαξε. Βέβαια δεν ήταν κάτι τόσο απλό όσο νόμιζα αρχικά, είχε φύγει και μια τροχαλία και ήθελε και παρέμβαση απο εξωτερικό συνεργάτη.
Ολα όμως έγιναν, με την διαρκή επίβλεψη του Δημήτρη και την αντίστοιχη διεξοδική ενημέρωσή μου (είχα πάει στο γραφείο μου, αρκετά μακριά) για κάθε εξέλιξη. Με πήρε τουλάχιστον 4 φορές τηλέφωνο να μου πεί τί γινόταν.
Ακόμα και οταν μετά απο ώρες του πήγαν το αναταλλακτικό και αυτό ήταν λάθος (εγκεφαλικό έπαθε) , έκανε οτι μπορούσε για να βρεί άκρη και να μου παραδόσει το αμάξι μέχρι το απόγευμα, όπως μου είχε υποσχεθεί.
Μέσα στις πολύ δυσάρεστες εμπειρίες της συγκεκριμένης μέρας, η εμφάνιση και παρέμβαση του Δημήτρη ήταν σαν όαση.
Αν και ξέρω οτι με τον "χώρο μας" δεν ασχολείται εδώ και καιρό, τον ευχαριστώ δημοσίως και απο το βήμα τούτο και ευχομαι και πάλι σε κάποια ευκαιρία του να χαρούμε την παρέα του, όπως παλιά, σε'κείνες τις βραδιές γαστρονομίας στου Tamtam και τις "βόλτες" που ακολουθούσαν με τα καμάρια μας. Τότε ήταν ζετάς κι αυτός, τρελαμένος με τον ήχο του εξακύλινδρου και τα "άτακτα" καπούλια της ζέτας.
Ανθρωπιά και επαγγελματισμός σε όλο τους το μεγαλείο !
:thanks: