deepBLUE
11-10-13, 17:59
Πριν από 40 χρόνια γεννήθηκε το τμήμα M GmbH της BMW και η εταιρία θέλησε να μας φρεσκάρει λίγο τη μνήμη σχετικά με την ιστορία του τμήματος. Ήταν αρχές του 1970 όταν ο Eberhard von Kuenheim μέρος του Διοικητικού Συμβουλίου της BMW οραματίστηκε τη δημιουργία νέων κεντρικών γραφείων αλλά και του αγωνιστικού τμήματος της ίδιας της εταιρίας. Δύο χρόνια μετά, την πρωτομαγιά του 1972, γεννήθηκε το BMW Motorsport GmbH όπου τότε αποτελούνταν από 35 εργαζομένους με τον Jochen Neerpasch να είναι επικεφαλής του τμήματος.
Η ομάδα μεταφέρθηκε σε δικές της εγκαταστάσεις στο Preussenstrasse έκτασης 8 στρεμμάτων και το 1973 έβγαλαν το αγωνιστικό 2002, βάρους μόλις 950 κιλών με τον 2.0-λιτρο τετρακύλινδρο κινητήρα να αποδίδει 240 άλογα. Αργότερα ακολούθησε η 3.0 CSL με τις αλουμινένιες πόρτες. Ζύγιζε 1.092 κιλά και μηχανικά φορούσε έναν 6-κύλινδρο 12-βάλβιδο σε σειρά κινητήρα 3.340 κ.εκ, με άμεσο ψεκασμό, συμπίεση 11:1, απόδοσης 360 ίππων.
Η BMW 3.0 CSL ξεκίνησε να τρέχει σε αγώνες από το 1973 και έγινε το πιο πετυχημένο αυτοκίνητο τουρισμού που έχει βγάλει ποτέ η BMW, αφού από το 1973 έως το 1979 κέρδισε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Τουρισμό ενώ έως το 1983 πήρε αρκετές ακόμη σημαντικές νίκες. Στο τέλος της καριέρας του, οι μηχανικοί της BMW είχανε κάνει τον κινητήρα να αποδίδει 800 άλογα.
Η BMW Motorsport GmbH συμμετείχε και στη Formula 2 αφού έδινε κινητήρες σε ομάδες, με 15 από αυτούς τους 2.0-λιτρους τετρακύλινδρους κινητήρες να κερδίζουν τους 11 από τους 16 αγώνες της χρονιάς. Το 1975 η BMW Motorsport GmbH, πάει για πρώτη φορά στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού και επικεντρώνεται στη σειρά αγώνων US IMSA Series, κερδίζοντας το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Με τη κίνηση αυτή θέλησε περισσότερο να διαφημίσει τα μοντέλα παραγωγής της και να γίνει περισσότερο γνωστή στο ευρύ Αμερικάνικο κοινό.
Το 1976 ξεκινά την λειτουργία του η ακαδημία αγωνιστικής οδήγησης BMW Driver Training όπου περισσότεροι από 800 επίδοξοι οδηγοί αγώνων συμμετείχαν σε αυτή κάθε χρόνο.
Χρονιά ορόσημα για το τμήμα M ήταν το 1978 όταν παρουσιάστηκε η BMW M1. Αρχικά ήταν να κατασκευαστεί πάνω στο σασί και το σώμα μιας Lamborghini αλλά λόγω σημαντικών καθυστερήσεων, η BMW χρησιμοποίησε ένα χωροδικτύωμα της Marchesi και το σώμα της T.I.R, δύο εταιρίες με έδρα την Μόντενα της Ιταλίας, ενώ ο Giorgio Giugiaro ανέλαβε το εσωτερικό των αυτοκινήτων. Τα αυτοκίνητα στη συνέχεια μεταφερόταν στη Στουγκάρδη ώστε να τοποθετηθούν όλα τα μηχανικά μέρη.
Ο Neerpasch μαζί με τον Bernie Ecclestone και τον Max Mosley ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν την σειρά αγώνων ProCar, η οποία θα άνοιγε τα περισσότερα Ευρωπαϊκά GP της Formula 1 τις σαιζόν 1979 και 1980.
Για να πάρει homologation από τη FIA, η M1 έπρεπε να βγει σε τουλάχιστον 400 μονάδες παραγωγής, η BMW αποφάσισε να το περάσει στη παραγωγή. Τα πρώτα Μ1 φορούσαν έναν κινητήρα απόδοσης 277 ίππων και κόστιζαν 100.000 μάρκα Γερμανίας. Η ζήτηση ήταν τεράστια και όταν τα 130 αυτοκίνητα που βγήκανε στη παραγωγή τη πρώτη χρονιά, η BMW είχε δεχτεί ήδη επιπλέον 300 παραγγελίας.
Η αγωνιστική έκδοση απέδιδε 470 άλογα με τελική ταχύτητα μεγαλύτερη των 300 χλμ/ώρα και το 1979 κέρδισε τους 3 από τους 7 αγώνες. Η BMW αποφάσισε να δημιουργήσουν αργότερα και την αγωνιστική εκδοχή της Σειράς 5, την M535i το 1980, η οποία φορούσε την βελτιωμένη έκδοση του εξακύλινδρου κινητήρα της 635CSi. Το ίδιο έτος η BMW μπήκε στη Formula 1 κατασκευάζοντας τον turbo τετρακύλινδρο κινητήρα 1.500 κ.εκ απόδοσης 800 ίππων, την ανάπτυξη του οποίου την είχε αναλάβει ο Paul Rosche.
Ο κινητήρας τοποθετήθηκε σε μονοθέσιο το 1982 και 630 ημέρες μετά, το 1983, ο Nelson Piquet κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγώντας μια Brabham BMW. Έως το 1987 ο κινητήρας αυτός κέρδισε ακόμη 6 Gran Prix.
Το 1986 η πρώτη BMW M3 είναι γεγονός. 17.970 αυτοκίνητα βγήκανε στη παραγωγή με τα 600 από αυτά να είναι η έκδοση Sportevolution με τον 2.5-λιτρο κινητήρα, ενώ τα 765 ήταν οι χειροποίητες M3 convertible. Το 1988 ακολούθησε η πρώτη M5 με τον υπερκυβισμένο κινητήρα των 3.8-λίτρων και τα 340 άλογα. Το 1992 βγήκε στη παραγωγή η δεύτερη γενιά της M32 με τον 6-κύλινδρο κινητήρα με το VANOS μεταβλητό χρονισμό των βαλβίδων και απόδοσης 286 ίππων. Η νέα Μ3 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο της BMW η οποία διέθετε τη νέα ηλεκτρονική διαχείριση του κινητήρα η οποία μπορούσε να εκτελέσει έως και 20 εκατ. εντολές ανά δευτερόλεπτο.
Το αυτοκίνητο αγαπήθηκε από το κοινό όσο κανένα άλλο αυτοκίνητο της BMW μέχρι τότε και το 1995 βελτιώθηκε και φόρεσε τον 3.2-λίτρων κινητήρα απόδοσης 321 ίππων με το διπλό VANOS μεταβλητό χρονισμό των βαλβίδων, των συνεχώς μεταβλητό χρονισμό των εκκεντροφόρων, ενώ η κίνηση μεταφερόταν στους πίσω τροχούς μέσω ενός 6-τάχυτου μηχανικού κιβωτίου.
Το 1995 η BMW παρουσίασε το αυτόματο κιβώτιο SMG (Sequential M Gearbox) με την M3 να είναι το πρώτο αυτοκίνητο που να το φορά. Τον ίδιο χρόνο παρουσιάστηκε και ο V12 6.0-λίτρων κινητήρα της 750i απόδοσης 600 ίππων, ο οποίος ήταν δημιουργία του Paul Rosche και του Gordon Murray. Το 1999 η BMW γιορτάζει τη νίκη στον 24-ωρο αγώνα του Le Mans με τον κινητήρα αυτόν.
Το 1997 βγήκανε στη παραγωγή τα M roadster και M coupe, οι γρήγορες εκδόσεις της Ζ3. Φορούσαν τον κινητήρα της Μ3 και απέδιδαν 321 άλογα.
Το 1998 βγήκε στη παραγωγή η τρίτη γενιά της BMW M5 η οποία φορούσε ένα νέο 8-κύλινδρο κινητήρα απόδοσης 400 ίππων με 500 Nm ροπής και συνεργαζόταν με ένα 6-τάχυτο χειροκίνητο κιβώτιο. Το 2000 η τρίτη γενιά της M3 είναι γεγονός. Η M3 E42 απέδιδε 343 άλογα με 365 Nm ροπής με τα 0-100 χλμ/ώρα να τα κάνει σε 5.2 δευτ. Το 2001 η αγωνιστική έκδοση της, η M3 GTR ξεκίνησε να τρέχει στην Αμερικάνικη Σειρά αγώνων Le Mans Series με τον 4.0-λιτρο 8-κύλινδρο κινητήρα να βρίσκεται κάτω από το καπό της για πρώτη φορά. Το 2002 κέρδισε το πρώταθλημα στη κατηγορία GT, γιορτάζοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τα 30στα γενέθλια του τμήματος Μ. Το 2004 και το 2005, η M3 GT3 έκανε το 1-2 στον 24-ωρο αγώνα του Eifel
Το 2003 βγήκε στην αγορά η M3 CSL (Coupé Sport Lightweight), η ελαφριά έκδοση της Μ3, της οποίας η οροφή, η κεντρική κονσόλα και τα πάνελ των πορτών, ήταν κατασκευασμένα από CFRP (carbon-fibre reinforced plastic). Φορούσε ελαφρύτερα κρύσταλλα στα παράθυρα και μηχανικά ο κινητήρας απέδιδε 360 άλογα γυρνώντας στο Nürburgring σε 7:50, γρηγορότερα από οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο της κατηγορίας του. Μόλις 1.383 αυτοκίνητα βγήκανε στη παραγωγή, τα οποία πουλήθηκαν μέσα σε διάστημα μερικών μηνών.
Την άνοιξη του 2004 βγήκε στη παραγωγή η 4η γενιά της Μ5 η οποία έσπασε το φράγμα των 20.000 πωλήσεων. Ήταν η ισχυρότερη M5 που είχε κατασκευαστεί ποτέ αφού φορούσε τον V10 5.0-λίτρων κινητήρα απόδοσης 507 ίππων με 520 Nm ροπής με τον κινητήρα να στροφάρει πάνω από τις 8.000 σ.α.λ. Ο κινητήρας συνδυαζόταν με το 7-τάχυτο SMG αυτόματο κιβώτιο και τα 0-100 χλμ/ώρα τα έκανε σε 4.7 δευτερόλεπτα, τα 0-200 χλμ/ώρα σε λιγότερο από 15 δευτερόλεπτα, με την τελική ταχύτητα να περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 250 χλμ/ώρα.
Μερικούς μήνες μετά παρουσιάστηκε και η M6 η οποία φορούσε carbon οροφή όπως η M3 CSL. Μηχανικά φορούσε τον ίδιο κινητήρα με αυτόν της Μ5 απόδοσης 507 ίππων με την τελική ταχύτητα να περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 250 χλμ/ώρα.
Το 2006 η BMW έβγαλε την Z4 M Coupe και Roadster. Φορούσε τον 6-κύλινδρο κινητήρα της Μ3 απόδοσης 343 ίππων με την τελική ταχύτητα και σε αυτή τη περίπτωση να περιορίζεται στα 250 χλμ/ώρα. H Z4 M έκανε και αυτή αγωνιστική καριέρα. Αποδίδοντας 430 άλογα έτρεξε σε 16 αγώνες του VLN Endurance Racing Championship Nürburgring το 2009 και το 2010. Το 2010 αντικαταστήθηκε από την Z4 GT3 με τον 8-κύλινδρο κινητήρα 4.4-λίτρων.
To 2007, μετά από 15 χρόνια παρουσίασης της Μ3, η νέα γενιά είναι γεγονός. Η M3 E92 έγινε η πρώτη Μ3 που φόρεσε 8-κύλινδρο V8 4.0-λίτρων μοτέρ απόδοσης 420 ίππων με 400 Nm ροπής. Η κίνηση μεταφερόταν στον πίσω άξονα μέσω ενός ολοκαίνουργιο πίσω διαφορικού. Η οροφή της ήταν κατασκευασμένη από CFRP ενώ το καπό από αλουμίνιο.
Τρεις δεκαετίας από τότε η BMW M GmbH έβγαλε μοντέλο παραγωγής, το 2008, πούλησε το 300.000στο αυτοκίνητο και εκείνη τη στιγμή η γκάμα αποτελούνταν από 9 μοντέλα, τα BMW M3, BMW Z4 M roadster, BMW Z4 M coupé, BMW M5, BMW M5 Touring, ΒMW M6 Coupé, BMW M6 Convertible.
To 2009 για οι turbo κινητήρες επιστρέφουν στα X5 M και X6 M τα οποία φοράνε έναν V8 twin-turbo 4.4-λίτρων απόδοσης 555 ίππων. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η αγωνιστική έκδοση της M3, η M3 GTS απόδοσης 450 ίππων.
Στα τέλη του 2010 παρουσιάστηκε η BMW 1-Series M Coupe με τον 6-κύλινδρο 3.2-λίτρων TwinPower Turbo κινητήρα απόδοσης 340 ίππων, ενώ μέσα στο 2011 παρουσιάστηκε η νέα γενιά της M5 με τον V8 twin-turbo 4.4-λίτρων κινητήρα απόδοσης 560 ίππων και τελική ταχύτητα 305 χλμ/ώρα.
Το 2012, για πρώτη φορά το τμήμα M έβαλε diesel κινητήρα σε μοντέλα του δημιουργώντας το τμήμα BMW M Performance Automobile με τις BMW M550d xDrive Saloon, BMW M550d xDrive Touring, BMW X5 M50d και BMW X6 M50d να φοράνε τον νέο 6-κύλινδρο tri-turbodiesel κινητήρα απόδοσης 381 ίππων με 740 Nm ροπής.
ΠΗΓΗ: BMW
Η ομάδα μεταφέρθηκε σε δικές της εγκαταστάσεις στο Preussenstrasse έκτασης 8 στρεμμάτων και το 1973 έβγαλαν το αγωνιστικό 2002, βάρους μόλις 950 κιλών με τον 2.0-λιτρο τετρακύλινδρο κινητήρα να αποδίδει 240 άλογα. Αργότερα ακολούθησε η 3.0 CSL με τις αλουμινένιες πόρτες. Ζύγιζε 1.092 κιλά και μηχανικά φορούσε έναν 6-κύλινδρο 12-βάλβιδο σε σειρά κινητήρα 3.340 κ.εκ, με άμεσο ψεκασμό, συμπίεση 11:1, απόδοσης 360 ίππων.
Η BMW 3.0 CSL ξεκίνησε να τρέχει σε αγώνες από το 1973 και έγινε το πιο πετυχημένο αυτοκίνητο τουρισμού που έχει βγάλει ποτέ η BMW, αφού από το 1973 έως το 1979 κέρδισε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Τουρισμό ενώ έως το 1983 πήρε αρκετές ακόμη σημαντικές νίκες. Στο τέλος της καριέρας του, οι μηχανικοί της BMW είχανε κάνει τον κινητήρα να αποδίδει 800 άλογα.
Η BMW Motorsport GmbH συμμετείχε και στη Formula 2 αφού έδινε κινητήρες σε ομάδες, με 15 από αυτούς τους 2.0-λιτρους τετρακύλινδρους κινητήρες να κερδίζουν τους 11 από τους 16 αγώνες της χρονιάς. Το 1975 η BMW Motorsport GmbH, πάει για πρώτη φορά στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού και επικεντρώνεται στη σειρά αγώνων US IMSA Series, κερδίζοντας το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Με τη κίνηση αυτή θέλησε περισσότερο να διαφημίσει τα μοντέλα παραγωγής της και να γίνει περισσότερο γνωστή στο ευρύ Αμερικάνικο κοινό.
Το 1976 ξεκινά την λειτουργία του η ακαδημία αγωνιστικής οδήγησης BMW Driver Training όπου περισσότεροι από 800 επίδοξοι οδηγοί αγώνων συμμετείχαν σε αυτή κάθε χρόνο.
Χρονιά ορόσημα για το τμήμα M ήταν το 1978 όταν παρουσιάστηκε η BMW M1. Αρχικά ήταν να κατασκευαστεί πάνω στο σασί και το σώμα μιας Lamborghini αλλά λόγω σημαντικών καθυστερήσεων, η BMW χρησιμοποίησε ένα χωροδικτύωμα της Marchesi και το σώμα της T.I.R, δύο εταιρίες με έδρα την Μόντενα της Ιταλίας, ενώ ο Giorgio Giugiaro ανέλαβε το εσωτερικό των αυτοκινήτων. Τα αυτοκίνητα στη συνέχεια μεταφερόταν στη Στουγκάρδη ώστε να τοποθετηθούν όλα τα μηχανικά μέρη.
Ο Neerpasch μαζί με τον Bernie Ecclestone και τον Max Mosley ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν την σειρά αγώνων ProCar, η οποία θα άνοιγε τα περισσότερα Ευρωπαϊκά GP της Formula 1 τις σαιζόν 1979 και 1980.
Για να πάρει homologation από τη FIA, η M1 έπρεπε να βγει σε τουλάχιστον 400 μονάδες παραγωγής, η BMW αποφάσισε να το περάσει στη παραγωγή. Τα πρώτα Μ1 φορούσαν έναν κινητήρα απόδοσης 277 ίππων και κόστιζαν 100.000 μάρκα Γερμανίας. Η ζήτηση ήταν τεράστια και όταν τα 130 αυτοκίνητα που βγήκανε στη παραγωγή τη πρώτη χρονιά, η BMW είχε δεχτεί ήδη επιπλέον 300 παραγγελίας.
Η αγωνιστική έκδοση απέδιδε 470 άλογα με τελική ταχύτητα μεγαλύτερη των 300 χλμ/ώρα και το 1979 κέρδισε τους 3 από τους 7 αγώνες. Η BMW αποφάσισε να δημιουργήσουν αργότερα και την αγωνιστική εκδοχή της Σειράς 5, την M535i το 1980, η οποία φορούσε την βελτιωμένη έκδοση του εξακύλινδρου κινητήρα της 635CSi. Το ίδιο έτος η BMW μπήκε στη Formula 1 κατασκευάζοντας τον turbo τετρακύλινδρο κινητήρα 1.500 κ.εκ απόδοσης 800 ίππων, την ανάπτυξη του οποίου την είχε αναλάβει ο Paul Rosche.
Ο κινητήρας τοποθετήθηκε σε μονοθέσιο το 1982 και 630 ημέρες μετά, το 1983, ο Nelson Piquet κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγώντας μια Brabham BMW. Έως το 1987 ο κινητήρας αυτός κέρδισε ακόμη 6 Gran Prix.
Το 1986 η πρώτη BMW M3 είναι γεγονός. 17.970 αυτοκίνητα βγήκανε στη παραγωγή με τα 600 από αυτά να είναι η έκδοση Sportevolution με τον 2.5-λιτρο κινητήρα, ενώ τα 765 ήταν οι χειροποίητες M3 convertible. Το 1988 ακολούθησε η πρώτη M5 με τον υπερκυβισμένο κινητήρα των 3.8-λίτρων και τα 340 άλογα. Το 1992 βγήκε στη παραγωγή η δεύτερη γενιά της M32 με τον 6-κύλινδρο κινητήρα με το VANOS μεταβλητό χρονισμό των βαλβίδων και απόδοσης 286 ίππων. Η νέα Μ3 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο της BMW η οποία διέθετε τη νέα ηλεκτρονική διαχείριση του κινητήρα η οποία μπορούσε να εκτελέσει έως και 20 εκατ. εντολές ανά δευτερόλεπτο.
Το αυτοκίνητο αγαπήθηκε από το κοινό όσο κανένα άλλο αυτοκίνητο της BMW μέχρι τότε και το 1995 βελτιώθηκε και φόρεσε τον 3.2-λίτρων κινητήρα απόδοσης 321 ίππων με το διπλό VANOS μεταβλητό χρονισμό των βαλβίδων, των συνεχώς μεταβλητό χρονισμό των εκκεντροφόρων, ενώ η κίνηση μεταφερόταν στους πίσω τροχούς μέσω ενός 6-τάχυτου μηχανικού κιβωτίου.
Το 1995 η BMW παρουσίασε το αυτόματο κιβώτιο SMG (Sequential M Gearbox) με την M3 να είναι το πρώτο αυτοκίνητο που να το φορά. Τον ίδιο χρόνο παρουσιάστηκε και ο V12 6.0-λίτρων κινητήρα της 750i απόδοσης 600 ίππων, ο οποίος ήταν δημιουργία του Paul Rosche και του Gordon Murray. Το 1999 η BMW γιορτάζει τη νίκη στον 24-ωρο αγώνα του Le Mans με τον κινητήρα αυτόν.
Το 1997 βγήκανε στη παραγωγή τα M roadster και M coupe, οι γρήγορες εκδόσεις της Ζ3. Φορούσαν τον κινητήρα της Μ3 και απέδιδαν 321 άλογα.
Το 1998 βγήκε στη παραγωγή η τρίτη γενιά της BMW M5 η οποία φορούσε ένα νέο 8-κύλινδρο κινητήρα απόδοσης 400 ίππων με 500 Nm ροπής και συνεργαζόταν με ένα 6-τάχυτο χειροκίνητο κιβώτιο. Το 2000 η τρίτη γενιά της M3 είναι γεγονός. Η M3 E42 απέδιδε 343 άλογα με 365 Nm ροπής με τα 0-100 χλμ/ώρα να τα κάνει σε 5.2 δευτ. Το 2001 η αγωνιστική έκδοση της, η M3 GTR ξεκίνησε να τρέχει στην Αμερικάνικη Σειρά αγώνων Le Mans Series με τον 4.0-λιτρο 8-κύλινδρο κινητήρα να βρίσκεται κάτω από το καπό της για πρώτη φορά. Το 2002 κέρδισε το πρώταθλημα στη κατηγορία GT, γιορτάζοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τα 30στα γενέθλια του τμήματος Μ. Το 2004 και το 2005, η M3 GT3 έκανε το 1-2 στον 24-ωρο αγώνα του Eifel
Το 2003 βγήκε στην αγορά η M3 CSL (Coupé Sport Lightweight), η ελαφριά έκδοση της Μ3, της οποίας η οροφή, η κεντρική κονσόλα και τα πάνελ των πορτών, ήταν κατασκευασμένα από CFRP (carbon-fibre reinforced plastic). Φορούσε ελαφρύτερα κρύσταλλα στα παράθυρα και μηχανικά ο κινητήρας απέδιδε 360 άλογα γυρνώντας στο Nürburgring σε 7:50, γρηγορότερα από οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο της κατηγορίας του. Μόλις 1.383 αυτοκίνητα βγήκανε στη παραγωγή, τα οποία πουλήθηκαν μέσα σε διάστημα μερικών μηνών.
Την άνοιξη του 2004 βγήκε στη παραγωγή η 4η γενιά της Μ5 η οποία έσπασε το φράγμα των 20.000 πωλήσεων. Ήταν η ισχυρότερη M5 που είχε κατασκευαστεί ποτέ αφού φορούσε τον V10 5.0-λίτρων κινητήρα απόδοσης 507 ίππων με 520 Nm ροπής με τον κινητήρα να στροφάρει πάνω από τις 8.000 σ.α.λ. Ο κινητήρας συνδυαζόταν με το 7-τάχυτο SMG αυτόματο κιβώτιο και τα 0-100 χλμ/ώρα τα έκανε σε 4.7 δευτερόλεπτα, τα 0-200 χλμ/ώρα σε λιγότερο από 15 δευτερόλεπτα, με την τελική ταχύτητα να περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 250 χλμ/ώρα.
Μερικούς μήνες μετά παρουσιάστηκε και η M6 η οποία φορούσε carbon οροφή όπως η M3 CSL. Μηχανικά φορούσε τον ίδιο κινητήρα με αυτόν της Μ5 απόδοσης 507 ίππων με την τελική ταχύτητα να περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 250 χλμ/ώρα.
Το 2006 η BMW έβγαλε την Z4 M Coupe και Roadster. Φορούσε τον 6-κύλινδρο κινητήρα της Μ3 απόδοσης 343 ίππων με την τελική ταχύτητα και σε αυτή τη περίπτωση να περιορίζεται στα 250 χλμ/ώρα. H Z4 M έκανε και αυτή αγωνιστική καριέρα. Αποδίδοντας 430 άλογα έτρεξε σε 16 αγώνες του VLN Endurance Racing Championship Nürburgring το 2009 και το 2010. Το 2010 αντικαταστήθηκε από την Z4 GT3 με τον 8-κύλινδρο κινητήρα 4.4-λίτρων.
To 2007, μετά από 15 χρόνια παρουσίασης της Μ3, η νέα γενιά είναι γεγονός. Η M3 E92 έγινε η πρώτη Μ3 που φόρεσε 8-κύλινδρο V8 4.0-λίτρων μοτέρ απόδοσης 420 ίππων με 400 Nm ροπής. Η κίνηση μεταφερόταν στον πίσω άξονα μέσω ενός ολοκαίνουργιο πίσω διαφορικού. Η οροφή της ήταν κατασκευασμένη από CFRP ενώ το καπό από αλουμίνιο.
Τρεις δεκαετίας από τότε η BMW M GmbH έβγαλε μοντέλο παραγωγής, το 2008, πούλησε το 300.000στο αυτοκίνητο και εκείνη τη στιγμή η γκάμα αποτελούνταν από 9 μοντέλα, τα BMW M3, BMW Z4 M roadster, BMW Z4 M coupé, BMW M5, BMW M5 Touring, ΒMW M6 Coupé, BMW M6 Convertible.
To 2009 για οι turbo κινητήρες επιστρέφουν στα X5 M και X6 M τα οποία φοράνε έναν V8 twin-turbo 4.4-λίτρων απόδοσης 555 ίππων. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η αγωνιστική έκδοση της M3, η M3 GTS απόδοσης 450 ίππων.
Στα τέλη του 2010 παρουσιάστηκε η BMW 1-Series M Coupe με τον 6-κύλινδρο 3.2-λίτρων TwinPower Turbo κινητήρα απόδοσης 340 ίππων, ενώ μέσα στο 2011 παρουσιάστηκε η νέα γενιά της M5 με τον V8 twin-turbo 4.4-λίτρων κινητήρα απόδοσης 560 ίππων και τελική ταχύτητα 305 χλμ/ώρα.
Το 2012, για πρώτη φορά το τμήμα M έβαλε diesel κινητήρα σε μοντέλα του δημιουργώντας το τμήμα BMW M Performance Automobile με τις BMW M550d xDrive Saloon, BMW M550d xDrive Touring, BMW X5 M50d και BMW X6 M50d να φοράνε τον νέο 6-κύλινδρο tri-turbodiesel κινητήρα απόδοσης 381 ίππων με 740 Nm ροπής.
ΠΗΓΗ: BMW