Επιστροφή στο Forum : Moorings, γκομενες και λιπος.
Ερχεται...
:popcorn::popcorn::popcorn::popcorn:
Moorings, γκόμενες και λίπος.
Συνεχίζεται….
Tsakirakos
12-06-12, 09:20
Με μπερδεψες με το ονομα του μαστορα και εψαχνα να βρω που χαθηκα...
Ω ρε ******.
Ειπα να το αλλαξω μπας και τυχον αλλα τελικα παρασυρθηκα και εγραψα το σωστο.
Στεφανος λοιπον και οποιον παρει ο χαρος.
dark knight
12-06-12, 09:52
ολα τα λεφτα <ημερολογιο με βυζια δεν εχει> μου θυμιζει το βαφειο του θειου μου στην τροφωνιου και τα περιξ συνεργεια.κατα περιεργο τροπο το καθε συνεργειο ειχε και διαφορετικα ημερολογια με βυζια.ειμαι στο γραφειο το διαβαζω και γελαω μονος μου και πρεπει να με βλεπουν απο τα αλλα γραφεια απο τη τζαμαρια!θα λενε οτι την ψωνισα:th_Laie_67-1:
Για σεχ δεν διαβάζω και ανησυχώ...................
Για σεχ δεν διαβάζω και ανησυχώ...................
πες τα ρε μπιλ μας εχει πηξει στο γρασσο και ουτε κιλοτα δεν κατεβηκε ακομα
Panos 316T
12-06-12, 10:55
Το κωλαράκι ανέβηκε τη ράμπα και ταυτόχρονα στο υπόγειο άναψαν πέντε τσιγάρα.
Τέσσερις εμείς και ένας ο βοηθός.
:th_Laie_67-1:φαντάζομαι το σκηνικό αυτό ... 10 μάτια που πετάγανε π..τσες....:th_Laie_67-1:
giannis_compact
12-06-12, 14:10
-Άν βγεις για τσιγάρο θα τη δεις!
-Βγήκα τρέχοντας...
χαχααχαχχαχαχααχχαχαχαχαχ ααχαχχααχαχαχχαχαχαχαχα
-Άν βγεις για τσιγάρο θα τη δεις!
-Βγήκα τρέχοντας...
χαχααχαχχαχαχααχχαχαχαχαχ ααχαχχααχαχαχχαχαχαχαχα
Γιάννη μην κοιτάς τώρα που τις γυναίκες τις έχει στα πόδια του (με το κύρος του Προέδρου), τότε μόνο με κιάλια τις έβλεπε !!!!!!!!!
:hystericalbs1: :hystericalbs1: :hystericalbs1:
λινο παντελονι και γαζα πουκαμισο, μοτορολα γκουμουτσα με αυτες τις χρεωσεις εισαι βαρια 1993 ελαφρια 1994!!!
γκουμούτσα ήταν τα πρώτα έρικσον με την κεράια που δίπλωνε στο πλάι...πραγματικό ράκαλ στρατού!
είχαμε ένα, το οποίο είχε χρεώσει το γκαρντά με 800.000 δρχ στην χαλκιδική μια φορά, επειδή μιλούσε με την γκόμενα στον πλαταμώνα.
κινητό το σπίτι μας ξαναείδε μετά απο πολύ καιρό, και ο μικρός δεν μπορούσε να καταλάβει τι λάθος έκανε...
Έφαγαν φλασια για πες ρε πρόεδρε το moorings που λες είναι αυτο στον Λαιμό μετα τον αστέρα που το χαν κάψει πριν 2-3 χρόνια;
γκουμούτσα ήταν τα πρώτα έρικσον με την κεράια που δίπλωνε στο πλάι...πραγματικό ράκαλ στρατού!
είχαμε ένα, το οποίο είχε χρεώσει το γκαρντά με 800.000 δρχ στην χαλκιδική μια φορά, επειδή μιλούσε με την γκόμενα στον πλαταμώνα.
κινητό το σπίτι μας ξαναείδε μετά απο πολύ καιρό, και ο μικρός δεν μπορούσε να καταλάβει τι λάθος έκανε...
καλα εκεινα (ερικσον)ηταν τουβλα χαχαχα μετα ομως βγηκε το 337 και παγωσαν ολοι.
Η μοτορολα ειχε ενα που επαιρνε και extra μεγαλη μπαταρια που τη φορτιζες 10-12 ωρες για να κρατησει βαρια 8 ωρες και ειχει και κεραια τηλεσκοπικη.
https://imgc.classistatic.com/cps/kjc/120403/845r1/2585l36_19.jpeg
https://www.techinfo-4u.com/wp-content/uploads/2010/09/1.png
Να βάλω φωτογραφικό υλικό η είμαι υπο περιορισμούς ; Βασικά μόνο εγω βλέπω αντίθετα τη σειρά των σελίδων; Send from my iclone using taka taka talk
Έφαγαν φλασια για πες ρε πρόεδρε το moorings που λες είναι αυτο στον Λαιμό μετα τον αστέρα που το χαν κάψει πριν 2-3 χρόνια;
Εσύ μιλάς για 2007.
Μιλάω για την παλιά ιστορία moorings
ηταν το Sails που κάτω είχε χώμα και το παλιό moorings που κάτω είχε ξύλο.
Να βάλω φωτογραφικό υλικό η είμαι υπο περιορισμούς ; Βασικά μόνο εγω βλέπω αντίθετα τη σειρά των σελίδων; Send from my iclone using taka taka talk
μονο εσυ, το έκανα χθες.
σου είχα βγαλει και το να βλέπεις και να βάζεις φωτογραφίες αλλά το γύρισα.
βαλε φωτογραφια και θα δεις και τα ραδικια αναποδα.
(φτιαχτο απο το user panel σου, στην σειρα εμφανισης θεματων - βαριεμαι να το γυρισω)
Έφαγαν φλασια για πες ρε πρόεδρε το moorings που λες είναι αυτο στον Λαιμό μετα τον αστέρα που το χαν κάψει πριν 2-3 χρόνια;
Ο Μοντιέ, δεν ξερει το moorings... o μοντιε...
μονο εσυ, το έκανα χθες.
σου είχα βγαλει και το να βλέπεις και να βάζεις φωτογραφίες αλλά το γύρισα.
βαλε φωτογραφια και θα δεις και τα ραδικια αναποδα.
(φτιαχτο απο το user panel σου, στην σειρα εμφανισης θεματων - βαριεμαι να το γυρισω)
Εισαι τυχερος που ακομη διαβαζεις κανονικα. Ξερεις τι μπελας ειναι να γυριζεις αναποδα την οθονη?
Ο Μοντιέ, δεν ξερει το moorings... o μοντιε...
ρε κωνα τελικα που ειναι με μπερδεψε περισσοτερο ο προεδρας μου πεταξε μετα το SAIL δεν εχω καταλαβει τιποτα.ενα sail in ηξερα στον πειραια
Χαχαχαχαχα και λέω δεν διαμαρτύρεται κανεις;;; Αχαχαχχαχα έχω λιωσει, είμαι στο μάθημα μετα τη μπάλα θα ανεβασω φωτογραφίες απ τα χρονια της δραχμης και του ανοθευτου έρωτα !
ρε κωνα τελικα που ειναι με μπερδεψε περισσοτερο ο προεδρας μου πεταξε μετα το SAIL δεν εχω καταλαβει τιποτα.ενα sail in ηξερα στον πειραια
Ρε χαντε μην το ψάχνεις το έκαψε ο πρόεδρος ένα βράδυ που είχε τις μαύρες του αφου έκανε ζημιά
ρε κωνα τελικα που ειναι με μπερδεψε περισσοτερο ο προεδρας μου πεταξε μετα το SAIL δεν εχω καταλαβει τιποτα.ενα sail in ηξερα στον πειραια
αα το ξερεις και αυτο... μπαρακι απεναντι απο τη θαλασσα πανω στο δρομο στον πειραια δεν θυμαμαι πως λεγεται η περιοχη.
το sail in του προεδρα ηταν στη μαρινα του φλοισβου 'η αν δεν λεγεται ετσι διπλα απο τον φλοισβο.
Δεν ειχε τιποτα το σπουδαιο κοτερα εβλεπες και ιστιοπλοικα αλλα μαζευε καλοοοο κοσμο, μεχρι που επεσαν και εκει οι καγκουρες!!!
υγ. ο κατς εκει πρωτοξεκινησε τις ναυτικες του αναζητησεις... χαχαχαχα
γιαννο αν λες αυτο το μαγαζι που ηταν 100 μετρα απο το κιτσεν μπαρ δεν συμβαδιζει με την εποχη που λεει ο προεδρας
γιαννο αν λες αυτο το μαγαζι που ηταν 100 μετρα απο το κιτσεν μπαρ δεν συμβαδιζει με την εποχη που λεει ο προεδρας
γιατι εκει πηγαινα και εγω και ποιο πριν απο το 1990, το 1987-88( για το sail in μιλαω)
τελος παντων εχω τρολαρει το θρεντ ας τα σβησει το βραδυ sorry sxamat.Γιαννη το σαιλ ιν ξερω οτι συμβαδιζει με την εποχη το αλλο που ειπες στο φλοισβο οχι ας πει ο παπαρας για ποιο λεει
τελος παντων εχω τρολαρει το θρεντ ας τα σβησει το βραδυ sorry sxamat.Γιαννη το σαιλ ιν ξερω οτι συμβαδιζει με την εποχη το αλλο που ειπες στο φλοισβο οχι ας πει ο παπαρας για ποιο λεει
to sail in ηταν στο φλοισβο...
ροιδο τα καναμε!! χαχαχαχα
το αλλο και εγω δεν το ξερω παρα μονο στη βουλιαγμενη ενα που ειναι!!
ρε γιαννη τα χεις κανει αχταρμα λεμε το sail in ηταν μπαρακι στην καστελλα ποιον φλοισβο λες αχαχαχαχα (ο προεδρας διαβαζει και μουτζωνει μην σου πω φτυνει στο κομπιουτερ το χεσαμε το θρεντ)
ρε γιαννη τα χεις κανει αχταρμα λεμε το sail in ηταν μπαρακι στην καστελλα ποιον φλοισβο λες αχαχαχαχα (ο προεδρας διαβαζει και μουτζωνει μην σου πω φτυνει στο κομπιουτερ το χεσαμε το θρεντ)
αλλο ηταν εκεινο στον πειραια βρε!! εκεινο ηταν χειμερινο κλειστο.
ΥΓ. γιατι το χεσαμε? γεωγραφικου προσδιορισμου ποστ κανουμε ωστε να εμπεδωσει ο αναγνωστης καλυτερα χαχαχαα
m-power_01
12-06-12, 16:57
Γατάκια μου, το μουρηνγκ είναι στην βουλιαγμένη.
Γατάκια μου, το μουρηνγκ είναι στην βουλιαγμένη.
ΧΕΛΟΟΟΟΟΥ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ διαβασε καμοια σελιδα πισω :tease:
m-power_01
12-06-12, 17:07
ΧΕΛΟΟΟΟΟΥ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ διαβασε καμοια σελιδα πισω :tease:
Αχαχαχαχα... Σταμάταγες εκεί εσύ; Ή το έκοβες όλο ευθεία για την "θέα" ;
Να βάλω φωτογραφικό υλικό η είμαι υπο περιορισμούς ; Βασικά μόνο εγω βλέπω αντίθετα τη σειρά των σελίδων; Send from my iclone using taka taka talk
Να το φτιάξω εγώ το προφίλ του Σπύρου ?:w00t::w00t:
Βασίλη 007 πάρε back up το φορουμ ! :thumbsup:
:electrician2::electrician2:
:bye::bye::bye:
Μωρη γκαμηλε της ιεριχους Χαντε, δεν εχει σχεση ο πειραιας
Γμηθηκες να βεις τις διευθυνσεις.
Σε λιγο θα μας ρωτησεις και που εμενε ο Πεθας για να καταλαβεις καλυτερα το στορυ.
Σαν να λεμε οτι αλλαξε ο Μιμης ηλεκτρονικη στο Αλφα και να ζητας διευκρινηση αν ηταν Μαγκνετι Μαρελι η Λουκας.
Λοιπον επειδη δεν βλεπω χαϊρι με την αφεντια σας, στο επομενο επεισοδιο θα πεσει πετσος.
Κανονιστε να ρωτατε ποσα εκατοστα ητανε και ποσα μιλιγκραμ εσταξε.
δικε μου με μετρο τους πετσους ε μην εχουμε τιποτα ανεπιθυμιτες εγκυμοσυνες...
https://www.culturamix.com/wp-content/uploads/2011/11/transexual-3.jpg
Να το φτιάξω εγώ το προφίλ του Σπύρου ?:w00t::w00t:
Βασίλη 007 πάρε back up το φορουμ ! :thumbsup:
:electrician2::electrician2:
:bye::bye::bye:
Done!:th_Laie_67-1::th_Laie_67-1::th_Laie_67-1::th_Laie_67-1::thumbsup::thumbsup::th_Laie_67-1::th_Laie_67-1:
m-power_01
12-06-12, 18:50
Σταμάτη ; Γιατί όλο οι άλλοι μαμάνε;;; Εσύ τι έκανες ;;;
Εγω μαμαω τους περιεργους.
μια προσφατη με τον φιλο του προεδρου Μαρκελλο
https://i1050.photobucket.com/albums/s420/nekro8aftis/6961fd09.jpg
και μια απ τις εποχες της Δραχμης, των ανοθευτων ερωτων, και την εποχη του ΠΕΤΣΟΥ...
https://i1050.photobucket.com/albums/s420/nekro8aftis/fat-and-nerd.jpg
Κωνσταντίνος
13-06-12, 22:12
Τι έγινε ωρέ ; Έπεσε ο https://www.petsos.gr/images/timeline_header_image_02.jpg στην https://encrypted-tbn3.google.com/images?q=tbn:ANd9GcROkDt-eosaFybEz4x9LqUJzy3WulwnijqO2HeOLrE2E9YAJxGXzg ;;;
ειχα μια δυσκολη μερα, αυριο θα το συνεχισω
Καλα που το πες θα βάλω στολή εργασίας και γάντια μυριζομαι πολυ γρασσο αύριο
Aρη εγω εδωσα μια πραγματικη εικονα της ιστοριας απ την 2η φωτογραφια, ο μαστροΣτεφανος θα μας τα ελεγε διαφορετικα, ο κυρΣταματης αυριο θα μας πει οτι του π..ξε την κορη...
εγω περιμενω πως και πως να διαβασω οτι τ π..ξαν τις κορες, γιατι θα καταλαβω οτι μαστροΣτεφανος τους εκανε γερο μεροκαματο, μεχρι και οτι τους πουλησε ηλεκτρικα απο γιουγκο για μαζερατι...
ειχα μια δυσκολη μερα, αυριο θα το συνεχισω
:up::up: Όταν έχεις χρόνο δώσεεε!!
Moorings, γκόμενες και λίπος.
Τo moorings ήταν στέκι μας από παλιά.
Μας ιντριγκάριζε το όνομα.
Επειδή ο μισός κόσμος εκει μέσα πούλαγε μούρη, το είχαμε συνυφάνει με το μούρηngs και ρίχναμε απίθανο γέλιο κάθε φορά που έμπαινε στην κουβέντα μας.
Ηταν δεν ήταν Αύγουστος λοιπόν, η Αθήνα ψιλο-άδεια και είπαμε βραδάκι να κατεβούμε για διασκέδαση στην παραλία και μετά ότι προκύψει.
Το ραντεβού δεν ήταν φιξ, όλοι είχαμε κάτι να κάνουμε και έτσι το παίξαμε –γύρω στις 10 και όποιος πάει πρώτος.
Ξύπνησα βαρύς από ένα ζεστό απόγευμα, έριξα ένα ντουζάκι και ένα ξύρισμα και έβαλα την απόλυτη nineτήλα λινό παντελόνι, καφέ παπούτσι και πουκάμισο γάζα αφημένο απέξω.
Πορτοφόλι κλειδιά τσιγάρα, αυτό το ρημάδι το Rothmans international να μη χωράει σε καμία τσέπη με τίποτα και βουρ για παραλία.
Λέγαμε τότε ότι στην παραλιακή νυχτώνει το πρωί, επειδή τότε είχε τη λιγότερη κίνηση και τράβηξα μια φρίκη μέχρι να φτάσω από το σταμάτα ξεκίνα στα φανάρια.
Νομίζω χωρίς να είμαι και σίγουρος, ότι κάτι ακουγα στο Τζερόνυμο Γκρούβι, που τον είχα πρώτο σταθμό στις μνήμες.
Στο τραπέζι ήταν ήδη ο Μάρκελος, και έπινε ένα μαλακοκάβλικο ποτό με ομπρελίτσες.
Εκατσα δίπλα, πετώντας τα συμπράγαλα στο τραπέζι, τον κοίταξα βλοσυρά και γύρισα το στόμα συνωμοτικά με το χέρι μπροστά:
- Είσαι αδερφή μαλάκα, παραδέξου το.
Ο Μάρκελος με κοίταξε και αυτός λοξά και κοιτώντας κάτω με το κεφάλι σκυμμένο ψιθύρισε
- Ασε μαλάκα, νόμιζα παραγγέλνω ντάκιρι και είπα μαργκαρίτα.
- Χύστο και πάρε άλλο, ρεζίλι θα μας κάνεις ηλίθιε, είπα πάλι με το χέρι μπροστά από το στόμα και ταυτόχρονα έκανα νόημα στον πεθαμένο για να πλησιάσει.
( Πεθαμένος ήταν το παρατσούκλι του γκαρσονιού, όχι γιατί ήταν πολύ κοντά στην ηλικία που συνήθως κάνεις την κουβέντα σου με τον χάρο, αλλά γιατί μέχρι να κουνήσει το ένα πόδι, βρώμαγε το άλλο).
Όταν δέησε να έρθει στο τραπέζι ο Πέθας, του έδωσα στο χέρι το ποτό τσίρκο – πάρτο αυτό σε παρακαλώ και φέρε ένα ντάκιρι και ένα τζιν λεμόνι.
Ωπα περίμενε, μη φύγεις και σε ψάχνω – από το βάθος είχα δεί τον Νίκο.
Νοήμα με το χέρι – τι πίνεις? Απάντηση με παντομίμα από το βάθος, δυό δάχτυλα κάθετα να περπατάνε.
Και ένα Τζώνυ πάγο, έκλεισα την παραγγελία.
Ο Πέθας έκανε να φύγει φροντίζοντας να αποφύγει πολύ τεχνικά τα νοήματα των υπολοίπων τραπεζιών, πιστός στην αρχή του, μια παραγγελία τη φορά για να μη μπερδευόμαστε.
Ο Νίκος έκατσε αναπαυτικά και άφησε επάνω στο τραπέζι κλειδιά, τσιγάρα και ένα κινητό γκουμούτσα, παρόμοιο με ένα τούβλο που στην άκρη του έβαλες ένα σκουπόξυλο.
Ο Μάρκελος ενθουσιάστηκε.
Ω μαλάκα Μοτορόλα. Για λέγε, τα σκάσαμε;
Εμεινα με το τσιγάρο μετέωρο όταν άκουσα την τιμή και το κόστος χρήσης.
Διακόσιες χιλιάδες δραχμές η συσκευή και εκατόν είκοσι δραχμές το λεπτό ή κάτι τέτοιο.
- Τι λες ρε μαλάκα, είσαι σοβαρός? Ρώτησα. Να το κάνει τι? Να σε βρίσκει η μάνα σου να σε ρωτάει τι να μαγειρέψει?
- Όχι ρε ******, είναι εργαλείο, να, πες κάτι παθαίνεις στο δρόμο, παίρνεις τηλέφωνο και σώζεις την κατάσταση. Σήμερα πιχι θα μπορούσατε να με πάρετε να μου πείτε ότι φτάσατε να κατέβω και εγώ.
- Πολύ χρήσιμη η μαλακία σου, είπα και το έπιασα στα χέρια μου.
Ηταν πραγματικά θηρίο. Τεράστιο όμως.
- Πως δουλεύει ρε? Ρώτησα
- Να ρε, πατάς 01 και το τηλέφωνο που θες να πάρει και μετά το πράσινο.
- Τι 01 ρε καραγκιόζη, υπεραστικό θα πάρω?
- Έτσι είναι ρε.
Εκατσα και το χάζευα, ρώτησα πάλι για τη χρέωση ανα λεπτό, ξανακαράφλιασα και τότε μου ήρθε η ιδέα.
- Να πάρω ρε μαλάκα ένα για να δω πως δουλεύει?
- Ε πάρε, είπε ο Νίκος – αλλά το πάρε το είπε πολύ μουδιασμένα
Τώρα θα δείς κουφάλα, σκέφτηκα.
Αρχισα να πατάω ένα νούμερο στην τύχη και μετά αντί να πατήσω το πράσινο, πάτησα το κόκκινο.
Εβαλα το τηλέφωνο στο αυτί μου και εκανα πως περιμένω το σήμα.
Κάποια δευτερόλεπτα μετά άρχισα να μιλάω μόνος μου στον αέρα
Ελα μωρό τι κάνεις… και εγώ καλά είμαι,,, α δεν θέλω κάτι ένας φίλος έχει κινητό και σε πήρα να δώ πως ακούγεται… ναι Μοτορόλα…. Καλό είναι…. Δεν ξέρω αν θα πάρω….
(τον Νίκο είχαν αρχίσει να τον ζώνουν φίδια όσο πλησίαζα το δίλεπτο, και ήθελε να το παίξει άπλας και άνετος, αλλά και τον ένοιαζε μην φάει κανα λογαριασμό πεντοχίλιαρο)
Όταν κατάλαβα ότι πραγματικά έχει αρχίσει να αισθάνεται άσχημα, το απογείωσα εντελώς.
Ελα ρε μωράκι τι θα γίνει θα σε δούμε φέτος στην Ελλάδα?..... Ε ναι μωρέ μου έχεις λείψει…. Ελα δεν είναι τίποτα δύσκολο…. Τρείς ώρες αεροπλάνο είναι….
Ο Νίκος είχε φρίξει. Τα μάτια του είχαν γουρλώσει.
Μου έπιασε το χέρι
- Ρε μαλάκα ΠΟΥ ΜΙΛΑΣ?
- Στη Γαλλία πήρα ρε, τη Γιώτα, τη θες να της μιλήσεις? Γιώτα, σου δίνω το Νίκο, τον θυμάσαι? Εκείνο το παιδί με τα στραβά δόντια?
Και του πασάρω το τηλέφωνο.
Ο ******* ήταν τόσο χεσμένος με όλο το σκηνικό που έβαλε το τηλέφωνο το αυτί του κατευθείαν.
- Ναι? – ΝΑΙ? Δεν μιλάει, είπε και κοίταξε το τηλέφωνο.
Που να μιλήσει ρε μαλάκα του είπα, δεν έχω πάρει πουθενά ηλίθιε.
Ο Μάρκελος αμόλαγε κλανιές από τα γέλια.
Ο Νίκος είχε αλαφρώσει εκατό κιλά.
- Αι στο διάολο μαλάκα, αι στο διάολο βλάκα ξεκίνησε, αλλά πάνω στην ώρα ήρθε ο Πέθας με τα ποτά.
- Πληρώνεις μαλάκα είπα του Νίκου, αυτά και μια μαλακία που πήρε ο άλλος πριν έρθουμε. ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΩ ΚΟΥΒΕΝΤΑ, είσαι large εσύ, έχεις και κινητό.
Κρύφτο μαλάκα μας έχεις κάνει ρεζίλι.
Κάτσαμε λίγο αμίλητοι και πίναμε χαζεύοντας γύρω-γύρω, μέχρι που έσκασε ένας ταλαίπωρος Μίμης από την πόρτα.
- Πως είναι έτσι ρε μαλάκα αυτός σήμερα? Τι έπαθε
- Φστ, εδώ (με κούνημα χεριού στον αέρα)
Μας είδε και πλησίασε.
- Τι έγινε ρε μαλάκα, ποιος πέθανε?
- Χέσε φίλε, έμεινα πάλι στη Συγγρού, μισή ώρα να πάρει το γαμημένο
- Ηλεκτρικά είναι ρε μαλάκα, στο έχω πεί χίλιες φορές, με το ρημάδι το Ιταλικό που έχεις μπλέξει
- Αλφα Ρομέο ήθελες (σιγοντάρησε και ο άλλος γερμανός της παρέας)
- Μπουρδέλα (τρίτωσε ο Μάρκελος που δεν είχε δικό του αυτοκίνητο και βολευότανε με ένα Νισάν του πατέρα του)
(τώρα θα πεί ότι τα γιαπωνέζικα δεν χαλάνε ποτέ – σκέφτηκα από μέσα μου)
- Τα γιαπωνέζικα ρε μαλάκα δε χαλάνε ποτέ, είπε
- Είστε μαλάκες όλοι, έκραξε ο Μίμης. Το αμάξι ξέρω τι έχει, λεφτά δεν έχω να το φτιάξω σας λέω.
- Ε βέβαια, φτηνά το παίρνεις στην αρχή ακριβά το πληρώνεις μια ζωή είπαμε όλοι μαζί οι υπόλοιποι.
Τότε έπεσε η ιδέα του Μάρκελου
- Ρε Μίμη, σου έχω πεί, φέρτο στον κυρ Σωτήρη στη γειτονιά, αυτός και φτηνός είναι και καλός μάστορας. Θα του μιλήσω εγώ και στα λεφτά θα τα βρείτε. Μια πλακέτα από τη Σπύρου Πάτση, θα τη βρούμε όπως και νάχει. Τι άλλο να θέλει.
Η κουβέντα έκλεισε με ραντεβού στον κυρ Σωτήρη την επόμενη το απόγευμα μετά τη δουλειά. Ολη η παρέα για ψωλάρισμα στο συνεργείο.
Μονο μη φέρεις την κινητή τηλεφωνία μαζί σου είπε ο Μάρκελος στον Νίκο, γιατί θα μας πιάσει τον κώλο ο μάστορας.
Ηπιαμε τα ποτά μας και συνεχίσαμε τη νύχτα μας αδιάφορα ώσπου νυστάξαμε και η μπακουροπαρέα πήρε δρόμο για τα σπίτια της.
Είχα βάλει σκοπό μόλις φτάσω να πάρω τον άλλο το μαλάκα στο κινητό να του πώ καλυνήχτα μωρό μου, αλλά ήμουν τόσο κομμάτια που έπεσα ξερός με τα μούτρα στο μαξιλάρι.
Την επόμενη μέρα, βαριές τέσσερις ελαφριές πέντε, φτάσαμε στον Μάρκελο και παρκάραμε όπου νάναι, σέρνοντας τα πόδια μας από τη ζέστη μέχρι το συνεργείο του κυρ Σωτήρη.
Υπόγα τρελή, κατώι βρώμικο με γράσο, λάκο στη μέση και ράμπα στην άκρη, γραφείο τσίγκινο με τσιγάρα άσσο, κυρ Σωτήρης να παλεύει στον πάγκο με ένα ακρόμπαρο, βοηθός να ψωλάρει με ένα γυαλόχαρτο σε ένα πιστόνι.
Με ένα θόρυβο λες και βήχει φυματικός γορίλας, κατέβηκε στη ράμπα και η Αλφα του Μίμη.
Σβήσε μαλάκα θα μας πνίξεις.
Ο Μάρκελος τον άρπαξε κατευθείαν.
- Σου είπε κανείς ρε να το φέρεις μέσα? Αν δεν πάρει μπρος πως θα φύγεις?
- Σε μηχανικό είμαστε ρε, αμα δεν πάρει μπρος θα του το αφήσω.
Κάτσαμε εκεί σε μια γωνιά μεχρι ο γκουρού Σωτήρης να τελειώσει ότι σκατά έκανε με το ακρόμπαρο.
Σκανάρισα το χώρο και είπα ψιθυριστά, - Ημερολόγιο με βυζιά δεν έχει εδώ μέσα.
- Σκάσε ρε μαλάκα, έχει δυό κόρες ο άνθρωπος
- Καλές?
- Η μία κολαση, η άλλη ιπποπόταμος
- Η κόλαση πόσο μεγάλη
- 17 σκάρτα
- Εδώ γειτονιά?
- Από πάνω ακριβώς, αν βγεις για τσιγάρο μπορεί να την πάρεις μάτι στο μπαλκόνι.
Βγήκα τρέχοντας.
Αναψα τσιγάρο και στάθηκα σε μια κολώνα.
Στο μπαλκόνι βγήκε ο ιπποπόταμος.
Για γκόμενα παζλ καλή ήταν.
Μέχρι τη μέση ήταν ένα πράγμα σαν ντολμας, χοντρά πόδια, ένας κώλος περιφερειακός Λυκαββητού και μια κοιλιά στα όρια της πτώσης για δίπλες.
Από εκεί και πάνω όμως είχε καλά μπαλκόνια και ωραία φάτσα αλλά σε καμμία περίπτωση για δεύτερη επιθεώρηση.
Χαίρι για την κόλαση δεν έβλεπα οπότε και κατέβηκα στην υπόγα, όπου ο μάστορας εξηγούσε ότι ήθελε ηλεκτρονική και μπουζοκαλώδια και επίσης είχε βρεί και μια τρύπα στο ψυγείο, αλλά αυτό είναι απλό, μια κόλληση και τελειώσαμε.
-Να το αφήσω? Είπε με ελπίδα ο Μίμης
- Δεν έχω που να το βάλω, έλα αύριο που θα έχω τα πράματα, δυό ώρες θέλουμε και είμαστε κομπλέ.
(πάρτα μαλάκα, έκανα νόημα του Μίμη).
- ξέρετε δεν νομίζω να με βγάλει μέχρι το σπίτι, λέω να το αφήσω έξω παρκαρισμένο και να σας αφήσω τα κλειδιά. Να έρθω το απόγευμα να το πάρω?
- Καλά εντάξει είπε ο μάστορας
Και στο καπάκι μπήκε στο μαγαζί η κόλαση.
Κόντεψα να πάθω συγκοπή έτσι όπως έγινε.
Από τη ράμπα ξεκίνησαν να κατεβαίνουν δυό πεδιλάκια, μετά δυό γάμπες ηλιοκαμένες, ύστερα ένα πλισεδάκι μπλε με ρίγες, μετά δυο απίστευτα στήθη και τέλος η φάτσα του ιπποπόταμου αλλά με μακρύ μαλλί και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο χαμόγελο.
Στο μαγαζί έπεσε σιωπή.
- Μπαμπά, λέει η μαμά το φαϊ είναι έτοιμο πότε να σερβίρει;
- Σε δέκα λεπτά πουλάκι μου, έρχομαι.
Το κωλαράκι ανέβηκε τη ράμπα και ταυτόχρονα στο υπόγειο άναψαν πέντε τσιγάρα.
Τέσσερις εμείς και ένας ο βοηθός.
Χαιρετήσαμε, ο Μίμης έβαλε μπρος το Αλφα και το έβγαλε έξω.
Πακέτο και εμείς του βρήκαμε μια θέση και φύγαμε για τη γωνία για να σχολιάσουμε την κόλαση….
Συνεχίζεται….
Φύγαμε από το συνεργείο και επειδή ακόμα ήταν νωρίς, είπαμε να πάμε να χτυπήσουμε ένα καφεδάκι και μετά βλέπουμε πως θα πάει η μέρα μας.
Ξεκινήσαμε για τα αυτοκίνητα αλλά στο δρόμο βρήκαμε ελεϊνό καφενείο με μπαρμπάδες να φοράνε ζακέτες μέσα στο κατακαλόκαιρο, ψυγείο βιτρίνα με κάτι προφιτερόλ στα τελευταία τους και στον τοίχο πίσω από τον πάγκο φωτογραφία του Παπανδρέου να χαιρετάει τον κόσμο σε μια συγκέντρωση.
Σε κάτι τέτοια καφενεία κάνουν καλό ελληνικό, είπε τη μαλακία του ο Μάρκελος.
Γυρίσαμε και τον κοιτάξαμε όλοι. Αν είχε εφευρεθεί το facepalm εκείνη την εποχή, θα κάναμε ένα ultra οι τρεις παρέα.
Μην είστε μαλάκες ρε, συνέχισε, αμα πιείς καλό ελληνικό από σωστή γριά καφετζού, είναι ισοδύναμο με νέκταρ.
Μην σκαλώνετε με λεπτομέρειες, άντε να πιούμε ένα καφεδάκι.
Με βαριά καρδιά συμφωνήσαμε και αράξαμε σε ένα στρογγυλό τραπεζάκι στο πεζοδρόμιο, με ξύλινες καρέκλες γύρω του.
Δυο γερόντια δίπλα μας, βοσκάγανε ήλιο και στο βάθος άλλα δύο παίζανε χαρτιά χτυπώντας τα φύλλα στο τραπέζι.
Αναψα τσιγάρο και φόρεσα τα μαύρα γυαλιά μου.
Εκείνη την εποχή είχα κάτι ρεη μπαν - μπλουζ μπράδερς και τα φόραγα ακόμα και στον ύπνο μου γιατί μου είχε πει μια γκόμενα ότι μου κάνουν τύπο.
Στο καπάκι, έσκασε από το βάθος η γριά καφετζού νίντζα, ντυμένη στα μαύρα με ποδιά άμστελ άσπρη εμπρος και στάθηκε μπροστά μας αμίλητη.
Ο Μάρκελος πήρε μια έκφραση σαν να ετοιμαζόταν να παραγγείλει σαμπάνια γαλλική του 45 και άνοιξε το στόμα του να ζητήσει καφέδες.
Ένα φραπέ γλυκό με γάλα σας παρακαλώ, πετάχτηκε ο Μίμης.
Ο Μάρκελος έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
Δύο σας παρακαλώ κάντε τους, είπε και ο Νίκος.
Ο Μάρκελος χτύπησε ρυθμικά τα δάχτυλά του στο τραπέζι μας κοίταξε και γύρισε στην καφετζού ντίντζα, εμένα θα μου φτιάξετε έναν ελληνικό μέτριο παρακαλώ είπε και μετά γύρισε να κοιτάξει εμένα με το ένα φρύδι σηκωμένο.
Χωρίς σηκωμένο φρύδι, αλλά με προσμονή γύρισε να με κοιτάξει και η καφετζού.
Εκείνη τη στιγμή με χτύπησε ένα από τα πιο θανάσιμα διλλήματα της εβδομάδας. (είχα συχνά τέτοια διλήμματα εκείνη την εποχή, βασικά γιατί δεν είχα άλλα προβλήματα να με απασχολούν).
Η ώρα ήταν πέντε προς έξι.
Απόγευμα.
Αν έπινα καφέ, θα έχανα τη σιέστα. Αν έχανα τη σιέστα, το βράδυ θα ήμουν κουρασμένος.
Ραντεβού όμως δεν είχα για το βράδυ, ούτε τίποτα άλλο κανονισμένο, οπότε θα μπορούσα και να καθίσω μέσα και να κοιμηθώ νωρίς.
Όμως είχα πει να τηλεφωνηθώ και με την Ελενα, οπότε μπορεί να έβγαινε κάτι ενδιάμεσα και να χρειαστώ τελικά τη σιέστα.
Αν όμως τελικά η Ελενα δεν έβγαινε, θα έμενα κρεμασμένος μέσα και χωρίς να νυστάζω.
Σήκωσα τα μάτια μου και είδα Μάρκελο, Νίκο και Μίμη μαζί με τη γριά να με κοιτάζουν με απορία.
-Τι θα κάνουμε το βράδυ παιδιά, παίζει τίποτα ή δεν έχετε κέφι?
- Δεν έχεις παραγγείλει
- Ναι, οκ, το ξέρω. Τι θα κάνουμε το βράδυ? Moorings?
- Ναι, μάλλον, ή κάτι τέτοιο.
- Οκ. Φέρτε μου και εμένα λοιπόν έναν ελληνικό μέτριο.
Η γριά έφυγε για το μαγαζί και οι τρείς φίλοι μου με ρώτησαν με απορία αν κάτι συμβαίνει, γιατί είμαι σκεπτικός και πως πάνε τα πράγματα γενικά.
Τους απάντησα αφηρημένα ότι όλα καλά, ΟΚ και δεν τρέχει τίποτα, χωρίς να δώσω μεγάλη σημασία, γιατί με ταλαιπωρούσε ένα ακόμα θανάσιμο δίλλημα ακόμα πιο τρομερό και εξηγούμαι αμέσως.
Εκείνη την εποχή επειδή είχαμε γενικά ακατάστατα προγράμματα, ύπνος ξύπνιο, ξύδια και τα λοιπά και δεν είχα ακόμα καταφέρει να μοντάρω το χέσιμο σε μια σταθερή ώρα.
Αν καθόμουν σπίτι με καφέ το πρωί, οκ, το κατάφερνα.
Αν έφευγα βιαστικά όμως έχανα εντελώς τις ώρες μου.
Πλάκα θάχει τώρα με τον ελληνικό να με πιάσει κανα χέσιμο και να μην προλαβαίνω σκέφτηκα.
Τέσπα, οι καφέδες ήρθαν, τα τσιγάρα άναψαν, η συζήτηση περιστράφηκε στην βλάβη του αυτοκινήτου, την κόλαση, την φάλαινα, ξανά τη βλάβη, το κινητό τούβλο και στο τέλος όλοι καταλήξαμε ότι εγινε μαλακία με τους ελληνικούς και καλύτερα να είχαμε πάρει και εμείς φραπέ και πως πάλι ο Μάρκελος μας πήρε στο λαιμό του.
Πληρώνεις μαλάκα του, είπα, ο καφές ήταν χάλια, αρνούμαι να δεχτώ ότι θα ξοδέψω χρήματα για αυτό το μπουγαδόπλυμα.
Ο Νίκος γύρισε και με κοίταξε.
Μαλάκα το έχεις κάνει σύστημα, το ξέρεις?
Χτες μου τα φόρτωσες εμένα για το κινητό, σήμερα του άλλου του μαλάκα από εδώ, έχεις πάρει χαμπάρι ότι δεν έχεις πληρώσει τίποτα εδώ και πέντε μέρες?
Εγώ φταίω που είσαστε μαλάκες ρε? Απάντησα. Πρέπει να τιμωρείστε για να θεραπευτείτε από τη βλακεία που σας βαράει.
- Καλά, είπαν όλοι μαζί, άσε τα σάπια και τελείωνε. ΣΗΜΕΡΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ.
Είστε μαλάκες, είπα εγώ.
ΟΚ θα πληρώσω. Δεσμεύομαι, είναι το συμβόλαιό μου μαζί σας για σήμερα.
(Γενικά εκείνη την εποχή μιλάγαμε λίγο αρλούμπικα. Ξεσηκώναμε φράσεις από τους πολιτικούς και τις χρησιμοποιούσαμε για γέλιο).
Ηπιαμε τα καφεδάκια μας, πληρώσαμε και σηκωθήκαμε να φύγουμε.
Χωρίσαμε, δίνοντας ένα ραντεβού στο γνωστό μέρος και ο καθένας πήγε στο αμάξι του.
Οι άλλοι έφυγαν και εγώ έμεινα προβληματισμένος, γιατί δεν έβρισκα τα κλειδιά μου.
Γύρισα στο καφενείο, τίποτα επάνω στο τραπέζι.
Ρώτησα την γριά φου μαν τσου, επίσης τίποτα.
Εψαξα το δρόμο. Τίποτα.
Κοίταξα μέσα στο αμάξι. Τίποτα.
Τότε μου ήρθε η φλασιά. Τα είχα αφήσει στο συνεργείο. Θυμήθηκα την κίνηση. Τα άφησα επάνω στον πάγκο όταν άναψα τσιγάρο.
Φτού.
Γύρισα στην υπόγα.
Η πόρτα κλειστή με λουκέτο.
Εμεινα προβληματισμένος.
Ενοιωσα το στομάχι μου να γουργουρίζει.
Επρεπε να πάρω γρήγορες αποφάσεις.
Ο καφές είχε αρχίσει να δουλεύει.
Περιθώρια ντροπής, δεν υπήρχαν, οπότε κύκλωσα το συνεργείο μέχρι που βρήκα την πόρτα του σπιτιού.
Κουδούνι. Απλό. Χωρίς θυροτηλέφωνο. Το κέρατό μου.
Ντριν
Αναμονή.
Ξανά ντριν.
Αναμονή.
Πόρτα που ανοίγει.
Η φώκια με μπλουζάκι μακώ και ένα σορτσάκι που δεν θέλω να ξέρω πως το χώρεσε στα μοσχαρίσια μπούτια της.
Φτού.
Τι θέλετε?
Είχα έρθει στο συνεργείο νωρίτερα με κάτι παιδιά που αφήσαμε ένα αμάξι. Εχουν μείνει μέσα τα κλειδιά μου. Μπορώ να τα πάρω? Πρέπει να γυρίσω σπίτι.
Η πόρτα έκλεισε στα μούτρα μου.
Αναψα τσιγάρο.
Το στομάχι μου διαμαρτυρήθηκε με ένα βρυχηθμό οκτακύλινδρης Dodge με εκκεντροφόρους πρώτο στάδιο.
Η πόρτα ξανάνοιξε.
Η φώκια με άλλο μπλουζάκι, και μακρυά φούστα.
Χαμόγελο αυτή, ψεύτικο χαμόγελο εγώ.
Προχώρησε μπροστά. Ακολούθησα.
Ο κώλος της ήταν κάτι τεράστιο. Μιλάμε μπετωμένα τουλάχιστον είκοσι κιλά εκει πίσω.
Φτάσαμε πόρτα. Εβγαλε το λουκέτο.
Μπήκαμε, είδα τα κλειδιά στον πάγκο
Πήρα τα κλειδιά.
Το στομάχι μου είχε αρχίσει να με διπλώνει.
Στο μυαλό μου ένα ρολόι ξεκίνησε αντίστροφη μέτρηση. Τικ τικ τικ τικ τικ τικ σαν ωρολογιάκή βόμβα έτοιμη να σπείρει τον τρόμο και τον πανικό.
Περίμενα να κλειδώσει, ευχαρίστησα και έκανα να φύγω.
Σε έχω δεί στην Κέντια? Ακουσα μια φωνή πίσω μου.
Γύρισα και κοίταξα την χοντρή.
- Ορίστε?
- Σε έχω δει στην Κέντια? Την Καφετέρια?
- Ξέρω γώ, μπορεί τι να σου πω. Πάω μερικές φορές.
- Πάμε πολύ συχνά στην Κέντια. Και εγώ και η Μαίρη.
- Μαίρη?
- Η αδερφή μου
- (η κόλαση…….. γουστάρω)
- Εσυ?
- Τι εγώ?
- Την αδερφή σου τη λένε Μαίρη, εσένα?
- Γιώτα.
- Σταμάτης. Απλωσα το χέρι.
- Εσφιξε το χέρι, λίγο πιο θερμά από ότι θάπρεπε με υποψία χαδιού στο άφημα.
- Πότε θα ξαναπάτε να κανονίσουμε να πιούμε έναν καφέ παρέα (να φέρεις και την Μαίρη να δούμε μπας και γίνει τίποτα)
- Σήμερα λέγαμε να πάμε.
- Α για δες, αυτό και αν είναι σύμπτωση. Τι ώρα το βλέπετε?
- Ε, κατά τις 9
- Ωραία, θα είμαι εκεί. Μην κάνετε και δεν έρθετε, θα σας περιμένω.
- Σίγουρα βρε (αυτό το βρέ το είπε τσαχπίνικα) αφού σου λέω θα έρθουμε σίγουρα.
- Ωραία, τα λέμε λοιπόν το βράδυ.
- Στις εννιά.
- Στις εννιά λοιπόν.
Εφυγα σχεδόν τρέχοντας.
Μπήκα στο αμάξι και έφτασα σπίτι σε χρόνο DT.
Τικ τικ τικ τικ τικ η βόμβα μέτραγε δευτερόλεπτα.
Χώθηκα στην τουαλέτα και ηρέμησα.
Βγήκα μετά από μισή ώρα έχοντας κάνει μπάνιο, ξυρισμένος και φρεσκαρισμένος.
Κάθησα στο δωμάτιό μου και άνοιξα ένα βιβλίο.
Δεν μπόρεσα να συγκεντρωθώ και πολύ.
Σκεφτόμουν και έκανα σενάρι για την Μαίρη.
Θα της πώ αυτώ, θα μου πεί εκείνο, θα της πώ έτσι, θα γελάσει, θα της πω αυτό και τα λοιπά.
Λαγοκοιμήθηκα κιόλας μέχρι που σηκώθηκα και ετοιμάστηκα.
Κολώνια φουλ για να κρατήσει ώρα, ένα ακόμα βούτσισμα τα δόντια για σιγουριά, τσίχλες από το συρτάρι, τσιγάρα και φύγαμε.
Εφτασα στην Κέντια στις 9 παρά 10.
Διάλεξα στρατηγικό τραπέζι, πλάτη μαγαζί, φάτσα πόρτα δεξιά γλάστρα, αριστερά καρέκλα.
Ειχα σχεδιάσει, να κάνω χειραψία πρώτα στη Γιώτα (που και καλά γνωριστήκαμε) και να την τραβήξω έτσι όπως θα της κράταγα το χέρι να καθίσει απέναντι και να βάλω την Μαίρη δίπλα μου.
Παρήγγειλα έναν φραπέ και χάζεψα λίγο τον κόσμο γύρω μου.
Είχα πέσει απάνω στην αλλαγή της μέρας.
Οι απογευματινοί θαμώνες έφευγαν είτε για το σπίτι είτε για αλλού και πλάκωναν οι βραδινοί τύποι.
Παρόλο που είχε κόσμο, τα τραπέζια ήταν ακόμα εύκολα.
Δέκα λεπτά μετά, η Γιώτα έσκασε μύτη.
Βάψιμο ξεκωλέ, ντεκολτέ που αν το έβλεπε η γριά νίντζα στο καφενείο θα βάραγε χαρακίρι με το κουτάλι της σούπας, μια φουστανέλα από κάτω να κρύβει και καλά τον κώλο.
Σκανάρισα πιο πίσω, σκανάρισα ακόμα πιο πίσω, τέντωσα τα μάτια μου σε σημείο να πεταχτούν έξω μπας και δω και την αδερφή της, αλλά τίποτα.
Με πλησίασε όπως ένα λιοντάρι προσεγγίζει μια πληγωμένη μπεκάτσα.
Ηθελα να κρυφτώ, ήθελα να εξαϋλωθώ.
Ηρθε πολύ κοντά μου, μου έσφιξε το χέρι, πήγα να της κάνω το κόλπο του τραβήγματος να την βάλω απέναντι, αλλά στηρίχτηκε στον όγκο της και με παρέσυρε στη θέση μου.
Βολεύτηκε δίπλα μου και όπως κάθησε, έκανε και ένα δεξιά – αριστερά να στουμπώσε ο κώλος στην πολυθρόνα.
- τι λέει όλα καλά
- ναι εντάξει
- η μαίρη? (ευχόμενος τάμα στον Αγιο μπας και έχει μείνει πίσω επειδή πάρκαρε ας πούμε)
- Η μαίρη τελικά είχε κανονίσει κάτι άλλο, θα πήγαινα και εγώ αλλά επειδή είχαμε ραντεβού είπα να έρθω να μη σε στήσω και με παρεξηγήσεις.
- (το κέρατό μου) α, κοίτα να δείς και εγώ ήρθα για λίγο τελικά γιατί δεν είμαι και πολύ καλά, ξέρεις κούραση και τέτοια. (ολο μου το πετσί φώναζε πως πρέπει να φύγω, τα όργανά μου ήθελαν να την κάνουν από το σώμα μου, το στόμα μου πρέπει να είχε στραβώσει) – Ακου τι θα κάνουμε λοιπόν, πίνουμε έναν καφέ και μετά σε πάω μία μέχρι την αδερφή σου. Αλήθεια οδηγάς, έχεις μήπως αυτοκίνητο δικό σου?
- Όχι μωρέ. (ναζιάρικα) καμμία μας δεν έχει, δεν μας εμπιστεύεται ο μπαμπάς.
- (φτού) καλά μωρέ, ας πιούμε κάτι και βλέπουμε.
- Ναι βλέπουμε…. (ναζάκι)
Παρήγγειλε έναν φραπέ, έβγαλε από την τσάντα ένα πακέτο μάλμπορο, έναν αναπτήρα μακρόστενο και άναψε το πρώτο.
Αδιάφορη κουβέντα, που δουλεύεις και τέτοια, πως είναι τα πράγματα εκεί, και δε μου λες πόσο χρονω (έτσι ακριβως χρονώ) είσαι, έκανα και εγώ τις σχετικές ερωτήσεις, ήταν λέει σε ένα ζαχαροπλαστείο αλλά δυστυχώς ο πατέρας της δεν είναι ζαχαροπλάστης αλλά μηχανικός (γελάκι) και η μάνα της καθόταν σπίτι, κουβέντα για την μαίρη όμως, σαν να μην υπήρχε.
Μάλμπορο στο μάλμπορο έσφαξε μισό πακέτο και ο καφές ήταν ακόμα στη μέση.
Ολο και έσπρωχνε την καρέκλα προς τα εμένα, όλο και ούρλιαζα εγώ εσωτερικά, όλο και με ακούμπαγε με χαριτωμενιά, όλο και ένοιωθα εγώ τα δάχτυλα στα πόδια μου να γυρίζουν προς τα κάτω.
Στο μυαλό μου έκανα γρήγορους υπολογισμούς, να την ξεπετάξω σε κανα μισάωρο ακόμα, να την παώ που στο διάολο ήθελε, να φύγω σφεντόνα για κάτω μπας και πετύχω τους άλλους και δεν καταστραφεί η βραδυά εντελώς.
Κάποια στιγμή, αφού είχα ακούσει τη μισή ζωή της – πάντα με χαριτωμενιά και ακούμπισμα- είπα να ξεκινήσουμε για πίσω.
Πλήρωσα και σηκωθήκαμε.
Φρόντισα να κρατάω μια απόσταση μην τυχόν και μας πάρουν και για ζευγάρι μέχρι που φτάσαμε στο αμάξι.
Της άνοιξα την πόρτα και έκατσε.
Μαζί της έκατσαν και οι αναρτήσεις.
Μπήκα μέσα έβαλα μπρος.
- που πάμε λοιπόν
- σπίτι μωρέ, είναι λίγο αργά δεν έχω διάθεση να πάω αλλού τώρα
- Οκέη, λέγε δρόμο για να μην χαθούμε.
- Εντάξει.
Κατέβασε το παράθυρο και άναψε ένα ακόμα μάλμπορο.
Λες και ήθελε να τα τελειώσει πριν φτάσει δώδεκα.
Με αυτά και με άλλα, με πήγε από εδώ με πήγε από εκεί ψιλομπερδεύτηκε τύπου, από εδώ τώρα, αχ λάθος, δεν πειράζει θα πάμε από άλλο δρόμο, ώσπου βγήκαμε σε ένα μέρος με κάτι χωράφια εντελώς αδιέξοδο και τιγκα στο σκοτάδι.
- Μάλλον χαθήκαμε της είπα.
- Όχι απαραίτητα είπε αυτή.
Με μια κίνηση που δεν την περίμενα με τίποτα, γύρισε προς το μέρος μου και με το αριστερό χέρι τράβηξε χειρόφρενο ενώ με το δεξί γύρισε το κλειδί στο διακόπτη.
Εσκυψε ακόμα πιο κοντά μου και έβαλε το στόμα της στο αυτί μου.
Ενοιωσα μια βαθιά ανάσα να μου χαϊδεύει το χνούδι ενώ μια γλώσσα χτύπαγε ανάμεσα στα χείλη της.
Για να πώ την αλήθεια ψιλοανατρίχιασα, αλλά δεν πρόλαβα να σκεφτώ παραπάνω γιατί με το χέρι της μου είχε πιάσει τη ρώγα από το στήθος και είχε ξεκινήσει να κατεβαίνει προς τα κάτω.
Ένα ακόμα θανάσιμο δίλημμα άρχισε να γεννιέται στο μυαλό μου, αλλά δεν μπορούσε να πάρει μορφή γιατί όλο μου το αίμα ήταν εκείνη τη στιγμή σε άλλο μέρος.
Αρχικά, δεν μπορώ να πω ότι ζούσα τις καλύτερες στιγμές μου, αλλά ηταν τόσο μεγάλη η μαεστρία με την οποία με χειριζόταν και τόσο μελετημένες οι ανάσες και τα βογγητά της που οι αναστολές μου πήγαν να κάνουν παρέα με το δίλλημα κάπου στο βάθος του μυαλού μου σε ένα πολύ σκοτεινό σημείο.
Αφού έφτασε ανάμεσα στα πόδια μου, αφού έγινε η πρώτη έκρηξη, φρόντισε να ετοιμαστώ και για δεύτερο γύρο και με αυτά και με άλλα, από φιλική συμμετοχή, έγινα πρωταγωνιστής στο έργο.
Εριξα καθίσματα, έκανα ακροβατικά, έκανα ζογκλερικά με έπιασα να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου, ετοιμος για όσκαρ.
Ηταν τα κόλπα της συμμετοχής της που με ανέβαζαν διαρκώς.
Με αυτά και με άλλα, περάσαμε τρείς ώρες στο αμάξι και κάναμε δώσαμε ακόμα μια παράσταση κάτω από το σπίτι της.
Εφυγα με την υπόσχεση ότι θα τα πούμε την επόμενη το απόγευμα, έτσι και αλλιώς αφού θα πήγαινα στο συνεργείο με τους άλλους και μου είπε ότι το τηλέφωνο στο μαγαζί και το σπίτι είναι το ίδιο.
Ανέβηκε στο σπίτι με τον κώλο σε πανυγηρική ταλάντωση και εγώ έμεινα στο αμάξι.
Αναψα ένα τσιγάρο και έμεινα να κοιτάζω την πόρτα.
Τώρα ρε μαλάκα τι κατάφερες?
Πως θα εξαφανιστείς?
Και το κυριότερο, πως θα κάνεις κονέ με την άλλη?
Εφυγα για το σπίτι προβληματισμένος.
Το επόμενο πρωί με πήρε ενας έξαλλος Νίκος για να με βρίσει που είχα κανονίσει να πάμε παραλία και δεν φάνηκα.
Επίσης είπε ότι ήταν πρόφαση για να μην πληρώσω τα ποτά και πως είμαι τσιγγούνης και απατεώνας.
Κάλεσα σύσκεψη με όλους τους παράγοντες της ιστορίας στο καφενείο δίπλα στο συνεργείο, στις 3 το μεσημέρι, λίγο πριν παραλάβει ο άλλος την καταραμένη άλφα ρομέο, τους εξηγησα το τι και πως.
Είδα τη χαρά στα πρόσωπά τους.
Ο Μάρκελος με χτύπησε στην πλάτη.
Ευγε, θα θυσιαστείς εσύ και ένας από εμάς θα κάνει κονέ με την Μαίρη.
Κάντο για εμάς ρε μαλάκα. Θα σου πληρώνουμε τα ποτά σου για ένα χρόνο.
Και στο κάτω κάτω, δεν κακοπέρασες κιόλας.
Το σκεφτόμουν ακόμα, όταν πήγαμε στο συνεργείο να πάρουμε το αμάξι.
Ο μηχανικός –πατέρας Γιώτας, Μαίρης ήταν εκεί και μας περίμενε σε αναμμένα κάρβουνα.
Ετοιμο παιδιά, συγνώμη που σας διώχνω έτσι, αλλά έχουμε ετοιμασίες, αύριο αραβωνιάζουμε την κόρη μας, τη Μαιρούλα μας.
Να τη χαίρεστε….
Γούρλωσα τα μάτια…
Οι υπόλοιποι με κοίταξαν με συμπάθεια.
Στα γρήγορα πλήρωσαν και μπήκαν στα αυτοκίνητά τους και έφυγαν κάνοντάς μου νοήματα – τη γάμησες φίλε- -κωλοδάχτυλο- και –μαλάκα τον ήπιες-
Εφυγα και εγώ για το αμάξι μου.
Στη γωνία με περίμενε η Γιώτα και με κοίταγε με νάζι στηριγμένη σε μια κολώνα.
Ένα ακόμα θανάσιμο δίλημμα γεννήθηκε στο κεφάλι μου και έκανε έναν, το παραδέχομαι, έναν ολόκληρο μήνα να βρεί τη λύση του.
Καλός μήνας ήταν, αλλά δεν πολύ-κυκλοφορούσα στα στέκια μου.
Ανακάλυψα όμως όλες τις αλάνες της Αθήνας.
Και μερικά ημιδιαμονής που δεν φανταζόμουν ότι υπήρχαν καν.
Στο moorings πάντως, δεν ξαναπλήρωσα ποτό, τιμής ένεκεν.
Δεν ξαναδα την Γιώτα από τότε. Ούτε καν έχω περάσει από εκεί.
Ο Μάρκελος είναι σήμερα οικογενειάρχης με τρία παιδιά και έχει –αμαν μια μανία- Αλφα 159 και Μίτο.
O Mίμης είναι μπάκουρος, ζει στην Κρήτη και έχει μπαρ στην Χερσόνησο.
Οδηγάει Τζίμνυ κάμπριο.
Ο Νίκος σκοτώθηκε με ένα καταραμένο καβασάκι στην Πάρο, δυό χρόνια μετά.
Η ιστορία αυτή είναι αφιερωμένη στον Νίκο που θα κεράσει τα ποτά όταν συναντηθούμε, γιατί είναι ******* και έφυγε απροειδοποίητα.
εδω κολλαει η ατακα του αρη του σατανα σε αλλο θρεντ "εχουμε γαμησει και ποιο χοντρες τυπε"!
Εκεί που κόντευα να αρπάξω την διπλανή μου από το ξάναμμα, το τέλος μου έκατσε κόμπος https://www.e-steki.gr/images/smilies/condescending.gif
ps: Νομίζω οτι ο Μίμης πρέπει να είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
O Μίμης είναι ένας βαθιά φιλοσοφημένος άνθωπος που έκανε ολα του τα λάθη νωρίς.
Ο Μάρκελος πως κατέληξε με τα αλφα ρομέο ειναι που αναρωτιώμαστε όλοι και πιστεύουμε οτι έχει να κάνει με αυτή την ιστορία.
Πρόεδρε αναμένουμε την επόμενη ...
dark knight
22-11-12, 13:44
περιμενουμε!αγχολυτικο για την κριση!
Πρόεδρε αναμένουμε την επόμενη ...
Τύπε το χει πάρει πατριωτικά η επόμενη θα ναι 140 κιλά κάτσε να δεις
Σβησθεισα λυχνια ( και πλαφονιερα) πάσα γυμνή ομοία!!!
Κωνσταντίνος
22-11-12, 17:01
Συμπέρασμα : Η κόλαση και ο παράδεισος είναι ακριβώς το ίδιο. Εξαρτάται απο την οπτική.
Να΄σαι καλά πρόεδρε.
Σβησθεισα λυχνια ( και πλαφονιερα) πάσα γυμνή ομοία!!!
Εγω άλλο ξέρω, άσχημη γυναίκα δεν υπάρχει, το μόνο που υπαρχει ειναι........ άντρες που δεν πίνουν ..........
τωρα για να καταλαβω τα θανκς του τα δεινουμε στο στυλ ελα μωρε ο ανθρωπας κουραστηκε τοση ωρα να γραφει το κατεβατο δωστου ενα για το καλο, η επειδη πηδηξε την χοντρη? :think:
τωρα για να καταλαβω τα θανκς του τα δεινουμε στο στυλ ελα μωρε ο ανθρωπας κουραστηκε τοση ωρα να γραφει το κατεβατο δωστου ενα για το καλο, η επειδη πηδηξε την χοντρη? :think:
Επειδή πήδ@ξε την χοντρή!!!!
:th_Laie_67-1::th_Laie_67-1: :th_Laie_67-1:
Σε παίρνω σε 5 λεπτά τηλέφωνο....
τωρα για να καταλαβω τα θανκς του τα δεινουμε στο στυλ ελα μωρε ο ανθρωπας κουραστηκε τοση ωρα να γραφει το κατεβατο δωστου ενα για το καλο, η επειδη πηδηξε την χοντρη? :think:
που επέζησα να το διηγηθω///// :hystericalbs1:
Επειδή πήδ@ξε την χοντρή!!!!
:th_Laie_67-1::th_Laie_67-1: :th_Laie_67-1:
Σε παίρνω σε 5 λεπτά τηλέφωνο.... θελω το τηλεφωνο της χοντρης :shok:
προεδρα ριξε κι αλλες ιστοριες να βγαλουμε τον χειμωνα ευχαριστα thumb
θείο...σταμάτη τσάκωνα μήπως σε λένε???
ρε τον τύπο ρε. την ξεπέτσιασε την σκατόμπαλα ο αθεόφοβος. αυτήν όπως την περιέγραψες, με την λύσσα που έπεσε πάνω σου, σου άλλαξε δέρμα στο φίδι ρε μαν...
Ενα μήνα μπάζωνα Θωμά, ενα μηνα σκάρτο.
Στο τελος δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου.
ο Εραστης του λιπους να ουμ....
Προεδρε μην τους ακους... οποιος εχει κραξει απο πανω στανταρ στην ζωη του εχει παει με χειροτερα...μην το βαζεις κατω...
εγω αναμενω τις πολυσυλλεκτικες σου ιστοριες στο thread σου, και αναμενω και τις ατιθασες ερωτικες ιστοριες του καζανοβα, του ερωτιαρη του κυριου Γραναζη....
του ανθρωπου που στα 15 του, εψαχνε ωριλα να αλλαξει μπαταρια στο σεικο του...
GiannisRob
23-11-12, 02:20
Ενα μήνα μπάζωνα Θωμά, ενα μηνα σκάρτο.
Στο τελος δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου.
"Άμα δε μπαζώσεις δε χτίζεις"
"You gotta take one for the team, mate"
Και κάτι άλλες τέτοιες μaλaκίες... Πρόεδρε για άλλη μια φορά έγραψες κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πάντα τέτοια (γραψίματα, όχι χοντρές).
:original:thumb:D
Powered by vBulletin® Version 4.2.3 Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.