Αναπάντεχος Ελληνικός Θρίαμβος!

[Eleni]

https://www.bmwfans.gr/forum/attachment.php?attachmentid=13408&stc=1&d=1336698885
Οι οινοπαραγωγοί κατάφεραν να εντυπωσιάσουν την ομάδα δύστροπων ειδικών της New York Times, υπό τον Eric Asimov, που αφιέρωσε μεγάλο κομμάτι-παρουσίαση στα "Ελληνικά Κόκκινα κρασιά"!

Υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα που δουλεύει φιλότιμα, και η σκληρή της δουλειά αναγνωρίζεται παγκόσμα και πανηγυρικά, μακρυά από τα πολιτικά τερτίπια και την ατέρμονα μουρμούρα, τους κομπασμούς, τις λεκτικές φιοριτούρες, και τις εσαεί ένστασεις 'επί της διαδικασίας,' που έχουμε βαρεθεί και μπουχτίσει όλοι εμείς που θητεύσαμε στην 'αριστερά' --κινδυνεύουν να μας κάνουν παραδεκτό ακόμα και τον Σαμαρά(!)

Η πιο έγκυρη παγκόσμια εφημερίδα, οι New York Times, αφιέρωσε κομμάτι σημαντικό στα κόκκινα ελληνικά κρασιά. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τη σημασία που έχει μια τέτοια παρουσίαση για την ελληνική οινοποιία, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί, και να καταφέρει να συνεχίσει. Με ακάλυπτες επιταγές βουνό από φαλιρισμένες κάβες και εστιατόρια, ενώ τα έξοδα να τρέχουν, δεν είναι καθόλου εύκολο να παράγεις σωστά κρασί. Κι όμως, οι Ελληνες οινοπαραγωγοί τα κατάφεραν για μιά ακόμα φορά. Ο Κυρ-Γιάννης, ο Αργυρός από τη Σαντορίνη, ο Γεροβασιλείου, το κτήμα Αβέρωφ, ο Θυμιόπουλος από τη Νάουσα, η Γαία Οινοποιητική, ο Τσάνταλης και άλλοι, εντυπωσίασαν μια ομάδα δύστροπων ειδικών, υπό τον Eric Asimov. Και πήραν έπαινο μιά και μακρυά από την πληκτική παγκοσμιοποίηση "υπόσχονται (γευστική) περιπέτεια," όπως επισημαίνει ο Asimov. "Οποιος διαλέξει την (γευστική) περιπέτεια θα νιώσει πέρα από την ευχαρίστηση της ανακάλυψης, την επιβεβαίωση πως ακόμα και κουρασμένοι ουρανίσκοι μπορούν να ανακαλύψουν κάτι καινούργιο," επισημαίνει ο διακερκριμένος οινο-κριτικός.

Μια σηματική παρατήρηση του Asimov είναι πως οι Ελληνες παραγωγοί θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μια ομοιόμορφη λατινοποίηση (transliteration) των ελληνικών ποικιλιών. Eίναι xinomavro ή xynomavro, και mandelaria ή mantilaria, αναρωτιέται ο δημοσιογράφος, και παρατηρεί ότι συχνά ακόμα και στην ίδια ετικέτα βρίσκει κανείς την ποικιλία να γράφεται με διαφορετική ορθογραφία...

Εστειλα συγχαρητήρια στη Σοφία Πέρπερα, που δουλεύει ακόύραστα για την προώθηση των κρασιων μας στις ΗΠΑ, και μου απάντησε:
"Παρότι γνωρίζαμε εδώ και αρκετές εβδομάδες ότι οι New York Times θα έγραφαν αυτό το άρθρο, δεν είμαστε σίγουροι για το ποιά κρασιά θα επέλεγαν, μια και δεν δέχονται δείγματα αλλά τα αγοράζουν οι ίδιοι από τις κάβες. Αυτό φυσικά μας αγχώνει γιατί ίσως κάποιες φορές να μην βρουν φρέσκιες σοδειές. Το ελληνικό κρασί όμως έχει αρχίσει να έχει όλο και καλύτερη παρουσία ακόμα και στις κάβες, και έτσι κατάφεραν να συγκεντρώσουν πολυ καλά κρασιά, και μάλιστα κόκκινα, που είναι λιγότερο αναγνωρισμένα από τα λευκά μας."

Όπως είναι φανερό, μετά από την παρατήρηση της Σοφίας, η δοκιμασία της έγκυρης εφημερίδα αποκτά ακόμα μεγαλύτερο κύρος –σε αντίθεση με κάτι αντίστοιχες εγχώριες—άρα και τα αποτελέσματά της είναι ακόμα πιο σημαντικά!

ΘΕΡΜΑ συγχαρητήρια, και καλό κουράγιο στους Ελληνες οινοπαραγωγούς!

Πηγή: Protagon

[Samaro]

Δεν μου φαίνεται παράδοξο, το γεγονός, οτι η ομάδα των ειδικών οινολόγων βράβευσε τα ελληνικά κρασιά.

Η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης και του μεσογειακού κλίματος είναι ικανή και παράγει τα καλύτερα γεωργικά προιόντα.(Λάδι,Ελιές, Κρασί, Κηπουρικά κλπ)

Το μεγάλο διαχρονικό πρόβλημα είναι, οτι οι έλληνες παραγωγοί δεν γνωρίζουν τον τρόπο (τέχνη) προβολής /προώθησης των προιόντων τους.
Γι'αυτό και τυχαίνουν της εκμετάλευσης των γειτόνων τους Ιταλών, Ισπανών κλπ.

Το πρόβλημα δεν σταμάτάει φυσικά στα γεωργικά προιόντα. Συνεχίζεται και σε άλλα προιόντα παραγωγής μας.

Για τα κτηνοτροφικά πχ μας πήρε δεκαετίες μέχρι να καθιερώσουμε τη "φέτα" σαν μοναδικό ελληνικό τυρί και στην συνέχεια δεν εκμεταλευόμαστε τη δυνατότητα εξαγωγών.

Ας ελπίσουμε οτι στο μέλλον και με την εμπλοκή νέων ανθρώπων κάτι θα αλλάξει, κύρίως όμως, στη νοωτροπία των καταναλωτών που συνεχίζουν να προτιμούν τα εισαγώμενα.

thumb

[katsaraios]

"οι καλες οι ρωγες βγαζουν καλο κρασι"
(οινοφλυγας βαρελας)

[Kostas_1]

Στα σημεια που πρεπει να αλλαξουν ειναι επίσης οι τιμες, ειναι μαλλον ακριβα τα ελληνικα κρασια σε σχεση με ισαξια ξενα

[oldcarskickass]

Στα σημεια που πρεπει να αλλαξουν ειναι επίσης οι τιμες, ειναι μαλλον ακριβα τα ελληνικα κρασια σε σχεση με ισαξια ξενα

Αυτή την ελληνική νοοτροπία του γιατί το ντόπιο να είναι ΠΙΟ ακριβό από το ξένο ποτέ δεν την κατάλαβα και μάλιστα γιαυτό το λόγο έχω τσακωθεί και με τον γειτονικό κρεοπώλη. ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή είναι ντόπιο πρέπει να είναι πιο φτηνό.

Άντε επιτέλους να γουστάρουμε λίγο γιατί πήξαμε στο μερλό και το σοβιγκ-νιον.

[Ptboul]

https://www.athinorama.gr/umami/wine/aspect/?id=3809

[gnx]

Στα σημεια που πρεπει να αλλαξουν ειναι επίσης οι τιμες, ειναι μαλλον ακριβα τα ελληνικα κρασια σε σχεση με ισαξια ξενα

Έτσι ακριβώς είναι Κώστα, αλλά για να πέσει η τιμή πρέπει να μεγαλώσει η παραγωγή πολύ ώστε η μονάδα κόστους να προσεγγίσει την αντίστοιχη άλλων χωρών.

Οι Έλληνες παραγωγοί προσπαθούν χρόνια να μπουν δυναμικα στην Αμερική και σε άλλες αναπτυσσόμενες αγορές αλλά οι μεγάλοι διανομείς είναι συνηθως Ιταλοί οπότε οι πόρτες δεν ανοίγουν εύκολα.

Παρόμοιο πρόβλημα αλλά πολύ πιό έντονο και στο λάδι...

[oldcarskickass]

Ένα πρόσφατο άρθρο, gnx, που είχα διαβάσει αναφορικά με τις ντομάτες δεν εντόπιζε το πρόβλημα στο μέγεθος της παραγωγής ΑΛΛΑ στον τρόπο παραγωγής, και συμπερασματικά έλεγε ότι δεν είναι θέμα τόσο της παραγόμενης ποσότητας αλλά του κόστους παραγωγής ανά μονάδα.

[Ptboul]

ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή είναι ντόπιο πρέπει να είναι πιο φτηνό.


Αυτό σηκώνει μεγάλη κουβέντα και..


για να πέσει η τιμή πρέπει να μεγαλώσει η παραγωγή πολύ ώστε η μονάδα κόστους να προσεγγίσει την αντίστοιχη άλλων χωρών.

Παρόμοιο πρόβλημα αλλά πολύ πιό έντονο και στο λάδι...

η παραγωγική δυνατότητα στην Ελλάδα είναι τεράστια αλλά τα αμπέλια μένουν αδιάθετα καθώς το κόστος εμφιάλωσης κ λοιπά κόστη που βαρύνουν τον οίνο κάνουν την παραγωγή ασύμφορη.

Τα έχουμε συζητήσει 1000άδες φορές. Είναι έτσι η δομή σε όλους τους κλάδους στην Ελλάδα που τελικά μένουμε με τα χέρια δεμένα.

Ακατανόητα και αδικαιολόγητα πράγματα. Προσωπικά δεν έχω βγάλει άκρη.

Δεν παράγεις σου λένε παρήγαγε να γίνεις άνθρωπος.

Παράγεις σου λένε δε συμφέρει! Ε, αει γ@μσου._

Οκ, ας μη πιάσουμε τον σκληρό βιομηχανικό πυρήνα της Ευρώπης, τα άλλα πιγκς γιατί παράγουν;

Tι φτάιει? Η γραφειοκρατία; Οι συνδικαλιστές; Οι συντεχνίες; Τα λαδώματα; Τα συμφέροντα; Οι μεσάζοντες;

[gnx]

Πάνο τα αμπέλια είναι τεράστια όντως. Ο μούστος είναι ένα από τα λίγα πράγματα στο οποίο έχουμε αυτάρκεια σαν έθνος. Δε σημαίνει όμως ότι αφ'ενός μεν καλλιεργούνται σωστά και το πιό σημαντικό ότι οινοποιούνται σωστά. Ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κράσου είναι η αχάια κλαους το ισοδύναμο των 5.5 εκ μπουκαλιών (νομίζω) σε παγοκολώνες.

Αυτο είναι κράσος, όχι κρασί με προοπτική.

Το πρόβλημα είναι ότι για να υπάρξει κίνητρο να καλλιεργούν σωστά, να αλλάξουν ποικιλίες κλπ πρέπει οι εκτάσεις αυτές να ενταχθούν κάτω από εμπορικά σήματα στα οποία υπάρχει προστιθέμενη αξία και pricing power. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει steady ζήτηση απο αγορές παγκοσμίως.

[Monsta]

Εδώ είμαστε price sensitive market. Έτσι ο Boutaris εμφιαλώνει στη Βουλγαρία και πουλάει εδώ κάτω από 3e / μπουκάλι.

[Nino]

Δεν μου φαίνεται παράδοξο, το γεγονός, οτι η ομάδα των ειδικών οινολόγων βράβευσε τα ελληνικά κρασιά.

Η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης και του μεσογειακού κλίματος είναι ικανή και παράγει τα καλύτερα γεωργικά προιόντα.(Λάδι,Ελιές, Κρασί, Κηπουρικά κλπ)Το μεγάλο διαχρονικό πρόβλημα είναι, οτι οι έλληνες παραγωγοί δεν γνωρίζουν τον τρόπο (τέχνη) προβολής /προώθησης των προιόντων τους.
Γι'αυτό και τυχαίνουν της εκμετάλευσης των γειτόνων τους Ιταλών, Ισπανών κλπ.

Το πρόβλημα δεν σταμάτάει φυσικά στα γεωργικά προιόντα. Συνεχίζεται και σε άλλα προιόντα παραγωγής μας.

Για τα κτηνοτροφικά πχ μας πήρε δεκαετίες μέχρι να καθιερώσουμε τη "φέτα" σαν μοναδικό ελληνικό τυρί και στην συνέχεια δεν εκμεταλευόμαστε τη δυνατότητα εξαγωγών.

Ας ελπίσουμε οτι στο μέλλον και με την εμπλοκή νέων ανθρώπων κάτι θα αλλάξει, κύρίως όμως, στη νοωτροπία των καταναλωτών που συνεχίζουν να προτιμούν τα εισαγώμενα.

thumb

Ε καλα τωρα Αντωνη!! Ευτυχως που αλλαξαν τροπο σκεψης και καλλιεργουν σοβαρες ποικιλιες την τελευταια δεκαετια -δεκαπενταετια γιατι ακομα θα ειμασταν στο ξινομαυρο και στο μοσχατο μονο.

[S8N]

Κάτι είναι κι αυτό. Θα πίνουμε για να ξεχάσουμε. Χικ!

[Eleni]

Έτσι ακριβώς είναι Κώστα, αλλά για να πέσει η τιμή πρέπει να μεγαλώσει η παραγωγή πολύ ώστε η μονάδα κόστους να προσεγγίσει την αντίστοιχη άλλων χωρών.

Οι Έλληνες παραγωγοί προσπαθούν χρόνια να μπουν δυναμικα στην Αμερική και σε άλλες αναπτυσσόμενες αγορές αλλά οι μεγάλοι διανομείς είναι συνηθως Ιταλοί οπότε οι πόρτες δεν ανοίγουν εύκολα.

Παρόμοιο πρόβλημα αλλά πολύ πιό έντονο και στο λάδι...
δυστυχως δεν υπαρχει καλο advertising and marketing των Ελληνικων προιοντων.
Εδω η ζητηση υπαρχει.

Οι Ιταλλοι αγοραζουν Ελληνικο λαδι και το πουλανε εδω σαν Ιταλικο