Επιστροφή στο Forum : Μετανάστευση
ο λουφας μπορει και να ναι μουφας κανεις δεν ξερει παρα μονο αυτος αν αυτα που γραφει ειναι αληθινα,το οτι τα εγραψε στο πατριοτακι η οπου αλλου τον καθιστα αναξιοπιστο απο αυτο και μονο το γεγονος?που επρεπε να τα γραψει στον capital? Ισα ισα δικη μου εκτιμηση ειναι αν ηθελε να αναδειξει το συγγραφικο του ταλεντο η την καλπαζουσα φαντασια του δεν θα διαλεγε ενα τετοιο φορουμ με μηδαμινη επισκεψιμοτητα
Laggispower
01-05-13, 14:24
εγω παντως εχω κανει τα χαρτια για το Αμερικα και πρεπει να κανονισω με τν προξενο συναντηση.. πιστευω πως να πας εξω ειδικα εαν εισαι και νεος μπορει με καποιες συγκυριες να σ ανοιξει τα φτερα κατι π εδω θα ηθελε περισσοτερα χρονια.. και μετα κατεβαινεις με αλλα μυαλα στην Ελλαδα.. ειχα παει 1μηνα Καναδά και οικοδομη να κανεις ο αρχαριος εργατης παιρνει 1000$ την εβδομαδα και μετα ανεβαινει το ποσο.. (δν τ λεω τυχαια ο θειος είναι και ιδιοκτητης..) αλλα η δουλεια ειναι δουλεια..
Chill out Hads brah. Jus focking around as usual.
εγω παντως εχω κανει τα χαρτια για το Αμερικα και πρεπει να κανονισω με τν προξενο συναντηση.. πιστευω πως να πας εξω ειδικα εαν εισαι και νεος μπορει με καποιες συγκυριες να σ ανοιξει τα φτερα κατι π εδω θα ηθελε περισσοτερα χρονια.. και μετα κατεβαινεις με αλλα μυαλα στην Ελλαδα.. ειχα παει 1μηνα Καναδά και οικοδομη να κανεις ο αρχαριος εργατης παιρνει 1000$ την εβδομαδα και μετα ανεβαινει το ποσο.. (δν τ λεω τυχαια ο θειος είναι και ιδιοκτητης..) αλλα η δουλεια ειναι δουλεια..
O θείος είναι κατασκευστής στο Καναδά ?
oldcarskickass
01-05-13, 15:05
ο λουφας μπορει και να ναι μουφας κανεις δεν ξερει παρα μονο αυτος αν αυτα που γραφει ειναι αληθινα,το οτι τα εγραψε στο πατριοτακι η οπου αλλου τον καθιστα αναξιοπιστο απο αυτο και μονο το γεγονος?που επρεπε να τα γραψει στον capital? Ισα ισα δικη μου εκτιμηση ειναι αν ηθελε να αναδειξει το συγγραφικο του ταλεντο η την καλπαζουσα φαντασια του δεν θα διαλεγε ενα τετοιο φορουμ με μηδαμινη επισκεψιμοτητα
Προσωπικά δεν κόλλησα στον χώρο της ανάρτησης όσο στο περιεχόμενο των ποστ του. Πουθενά δεν ξεφεύγει από την περιγραφούμενη πεπατημένη, την οποία έχουμε δει αρκετές φορές στα - ευρέως αμφισβητίσιμα για την αντικειμενικότητά του - ΜΜΕ.
*λέγοντας περιεχόμενο των ποστ, εννοώ του loufas
Laggispower
01-05-13, 16:18
O θείος είναι κατασκευστής στο Καναδά ?
Ναι εχει αδεια να φτιάχνει τα παντα εργοστασια νοσοκομεια σπιτια.. πηρε και ενα dodge ram SRT με τα 400 και άλογα μιλαμε για καραβι!! :thumbsup:
εγω παντως εχω κανει τα χαρτια για το Αμερικα και πρεπει να κανονισω με τν προξενο συναντηση.. πιστευω πως να πας εξω ειδικα εαν εισαι και νεος μπορει με καποιες συγκυριες να σ ανοιξει τα φτερα κατι π εδω θα ηθελε περισσοτερα χρονια.. και μετα κατεβαινεις με αλλα μυαλα στην Ελλαδα.. ειχα παει 1μηνα Καναδά και οικοδομη να κανεις ο αρχαριος εργατης παιρνει 1000$ την εβδομαδα και μετα ανεβαινει το ποσο.. (δν τ λεω τυχαια ο θειος είναι και ιδιοκτητης..) αλλα η δουλεια ειναι δουλεια..
δεν θελω να σε απογοητευσω, αλλα αλλες οι συνθηκες και οι νομοι στον Καναδα και αλλες εδω.
Εδω για να παρεις $ 200 την ημερα σαν εργατης πρεπει να εχεις αδεια εργασιας, και να δουλευεις σε κρατικη δουλεια.
Δεν παιρνεις απο την Πρεσβεια χαρτια να ερθεις εδω σαν εργατης. Αδεια εργασιας μπορεις να παρεις για ορισμενες ειδικοτητες. Δουλευω στο κατασκευαστικο τομεα μπορω να σου πω τι γινεται. Παρανομος ισως βρεις δουλεια αλλα οχι με 200 την ημερα.....
Laggispower
01-05-13, 20:24
δεν θελω να σε απογοητευσω, αλλα αλλες οι συνθηκες και οι νομοι στον Καναδα και αλλες εδω.
Εδω για να παρεις $ 200 την ημερα σαν εργατης πρεπει να εχεις αδεια εργασιας, και να δουλευεις σε κρατικη δουλεια.
Δεν παιρνεις απο την Πρεσβεια χαρτια να ερθεις εδω σαν εργατης. Αδεια εργασιας μπορεις να παρεις για ορισμενες ειδικοτητες. Δουλευω στο κατασκευαστικο τομεα μπορω να σου πω τι γινεται. Παρανομος ισως βρεις δουλεια αλλα οχι με 200 την ημερα.....
μαλλον δεν το εθεσα σωστα Ελενη. ο εργατης ειναι νομιμος με ολα τα χαρτια και δεν ειναι μεταναστης ειναι καναδος με τα χαρτια του και οτι χρειαζεται απο την αστυνομια για τα κτηρια όπως ηθελε να μ εξηγησει ο θειος μου μια μερα π ειχαμε παει για κατι δουλειες.. και προς θεου δεν αμφισβητώ τα λεγόμενα σου ισα ισα μπορει εγω να εχω συγκρατησει λαθος πληροφορίες.. :original:
μαλλον δεν το εθεσα σωστα Ελενη. ο εργατης ειναι νομιμος με ολα τα χαρτια και δεν ειναι μεταναστης ειναι καναδος με τα χαρτια του και οτι χρειαζεται απο την αστυνομια για τα κτηρια όπως ηθελε να μ εξηγησει ο θειος μου μια μερα π ειχαμε παει για κατι δουλειες.. και προς θεου δεν αμφισβητώ τα λεγόμενα σου ισα ισα μπορει εγω να εχω συγκρατησει λαθος πληροφορίες.. :original:
ευχομαι να μπορεσεις να κανεις αυτο που θελεις. Δεν δινουν ευκολα χαρτια, ειδικα αυτη την περιοδο. οι μισθοι στον Καναδα ειναι μικροτεροι απο εδω. Μπορεις να ρωτησεις και καποιο αλλο μελος που ειναι εκει. Εδω δεν υπαρχει οριο μισθου, αναλογα τη δουλεια και την υπηρεσια που δουλευεις. Μην ξεχνας οτι και εδω υπαρχουν πολλοι παρανομοι στις μη κρατικες δουλειες, και αμοιβωνται λιγοτερο. Εχω δυο Καναδους μηχανικους εδω στο γραφειο με αδεια εργασιας. Μιλαμε για $90,000 το χρονο . Η κατασταση δεν ειναι ροδινη ... αλλα καλυτερη απο Ελλαδα.Ο κατασκευαστικος/εργολαβικος κλαδος εχει αρκετη δουλεια στη ΝΥ και NJ.
Ελένη θα ρθω αμερικα έχεις καμια άκρη για λαντζα;
Πάρτην απόφαση εσύ κ κάτι θα κάνουμε.
Από την άλλη μεριά όμως. Για να ρχεται να μας βλέπει και ο άλλος ο αράπης.
ε οχι λαντζα για σενα!!!!! για τον δικο σου κλαδο.... ειναι ευκολο.....εχουμε ακρη!!!!!
δεν θελω να σε απογοητευσω, αλλα αλλες οι συνθηκες και οι νομοι στον Καναδα και αλλες εδω.
Εδω για να παρεις $ 200 την ημερα σαν εργατης πρεπει να εχεις αδεια εργασιας, και να δουλευεις σε κρατικη δουλεια.
Δεν παιρνεις απο την Πρεσβεια χαρτια να ερθεις εδω σαν εργατης. Αδεια εργασιας μπορεις να παρεις για ορισμενες ειδικοτητες. Δουλευω στο κατασκευαστικο τομεα μπορω να σου πω τι γινεται. Παρανομος ισως βρεις δουλεια αλλα οχι με 200 την ημερα.....
Καναδα που ειναι τα 1000$ ???? την βδομαδα ???? απο 10-12$ την ωρα και 15$ οικοδομη για να παρεις πανω απο 12$ πρεπει να δουλεβεις στο κρατος η να εχεις κανα γνωστο να σε μπασει σε καμια μεγαλη εταιτια οπου εκει μετα απο καιρο περνεις παραπανω.
Τύπε, λάντζα σε κανα λιμάνι, ή λάντζα σε καμία ντάηνα;
Ο Χαντές είναι σπάνιο πουλί sweetie. Κάθεται σε δικό του κλαδί μόνος του.
Sent from my iPhone using Tapatalk
Τύπε ειναι αυτο που λένε έχω βγει στο κλαρι;
Αρη μου αν δεν σε πειραζει να εχεις "παρε δωσε" με Rabbi and Hasidic .... τοτε μπορεις να βρεις οτι θελεις στον κλαδο σου....
Σιγα μην σε στειλουμε σε λαντζα... η λατζα....:original:
Ελενη εχω κανα αλλο εναλλακτικο σχεδιο?καμια ελληνιδα της διασπορας ας ειναι και μεγαλοκοποελα να χει τιποτα ρεστοραντιανα, να χει ρε παιδι μου τον τροπο της πως το λενε να παω να κανω τον αγαπητικο εσυ θα με "εκτελωνισεις" σαν διανοουμενο θα σκασω στο αεροδρομιο με ρεμπουμπλικα και Sartre στα χερια νομιζω θα την ψησουμε
πιο πιθανο βλεπω να σκασεις ως μεροπη και να σε περιμενει κανενας μουστακαλης...
χαχαχαχαχαχχαχαχαχα
Ελενη εχω κανα αλλο εναλλακτικο σχεδιο?καμια ελληνιδα της διασπορας ας ειναι και μεγαλοκοποελα να χει τιποτα ρεστοραντιανα, να χει ρε παιδι μου τον τροπο της πως το λενε να παω να κανω τον αγαπητικο εσυ θα με "εκτελωνισεις" σαν διανοουμενο θα σκασω στο αεροδρομιο με ρεμπουμπλικα και Sartre στα χερια νομιζω θα την ψησουμε
ρε κούκλε, κρατα καλύτερα κανένα Τσιφόρο, ο Σαρτρ παίζει να ειναι και απαγορευμένος στην Αμερική και να σε τιμπήσει το εμιγκρεισον στο αεροδρόμιο ! :th_Laie_67-1:
https://imageshack.us/a/img594/522/10443174.jpg
:original::original:
Ελενη εχω κανα αλλο εναλλακτικο σχεδιο?καμια ελληνιδα της διασπορας ας ειναι και μεγαλοκοποελα να χει τιποτα ρεστοραντιανα, να χει ρε παιδι μου τον τροπο της πως το λενε να παω να κανω τον αγαπητικο εσυ θα με "εκτελωνισεις" σαν διανοουμενο θα σκασω στο αεροδρομιο με ρεμπουμπλικα και Sartre στα χερια νομιζω θα την ψησουμε
https://i465.photobucket.com/albums/rr20/mobistar3/Untitled-3copy_zps62735059.jpg (https://s465.photobucket.com/user/mobistar3/media/Untitled-3copy_zps62735059.jpg.html)
τυπε αμα την πατησω ετσι με βλεπω να μενω σαν τον τομ χανκς στο αεροδρομιο 2-3 χρονια
η γρια ειναι το καλο σεναριο, το κακο ειναι να σε περιμενει ο σπαρος...
χαχαχαχαχαχαχ
τυπε τι εννοας να με περιμενει ορθιο η ξαπλα? αχαχαχαχαχα
https://imageshack.us/a/img594/522/10443174.jpg
:original::original:
τωρα μπαινω Πανο?
τωρα μπαινω Πανο?
με τα τσαρουχια ! :hystericalbs1:
ο χαντές κόβει κίνηση στο lounge της 1ης θέσης για ΝΥ..
ο πρόεδρας ετοιμάζεται για Μιλάνο...
Το αγχος του πατερα μου για τον αδερφο μου που ταξιδευει σε Κουβεητ, μπαχρεην και Ιραν για επαγγελματικους λογους (Τεχερανη ειναι εδω και μια εβδομαδα...), και ειδικα στο Ιραν η επικοινωνια ειναι προβληματικη...
Μαλλον το αγχος του γονιου για το παιδι ειναι παντοτινο.:original:
Γινομαστε λοιπον μεταναστες, για ενα καλυτερο αυριο....
Αν θες Βαγγέλη ενημέρωσε και το θρεντ 'Μετανάστευση'.
Αν θες Βαγγέλη ενημέρωσε και το θρεντ 'Μετανάστευση'.
Δεν μεταναστευασαμε ακριβως, αλλα αν πανε καλα τα πραγματα, θα λειπουμε απο μισο χρονο ο καθενας μας (εγω και ο αδερφος μου), σε χωρες της Μεσης Ανατολης, και της Αφρικης.
Απο την αλλη αν λειπουμε το μισο χρονο δε βρισκω λογο η οικογενεια να συνεχισει να μενει στην Ελλαδα, με το συστημα υγειας, παιδειας κλπ που υπαρχει και τη γενικη κατασταση εδω.
Αλλιως ειχα φανταστει την οικογενεια, τους φιλους μου κλπ. Δεν γκρινιαζω, απλα... αλλαζουν ολα. Ισα ισα ειμαι απο τους τυχερους, αλλα βλεπω τα παντα να ανατρεπονται...
Μαθαινω λοιπον συνεχως οτι τιποτα δεν κραταει για παντα...
Αν ειναι για αλλο τοπικ... απλα ας μεταφερθει...
oldcarskickass
03-05-13, 20:27
Βασικά θα ήταν χρήσιμο είτε να ανοίξεις κάποιο νήμα είτε να περιγράψεις την εμπειρία της μεταφοράς - από ότι καταλαβαίνω - της επιχειρηματικής σου δραστηριότητας εκεί.
Θα ήταν χρήσιμο πιστεύω σε πολλούς.
Καλή αρχή και ακόμα καλύτερη συνέχεια.
Μπράβο Βαγγέλη και εύχομαι όλα να σας πάνε δεξιά.
Αφρική κ Μέση Ανατολή όμως; Δηλαδή το σύστημα υγείας / παιδείας είναι καλύτερα εκεί;; Εδώ έλεγες ότι υπάρχει θέμα επικοινωνίας...
Προς αποφυγη παρεξηγησης... εκει γινονται καποιες επισκεψεις για πωληση καποιων προιοντων. Δε θα ειναι εκει η βαση της επιχειρησης. Εδω ειναι... προς στιγμην.
Απλα αν τελικα το εκει μεγαλωσει και το εδω μικρυνει τοσο οσο δειχνει, τοτε η βαση της επιχειρησης μπορει να ειναι οπουδηποτε στην ευρωπη, και τα ταξιδια εκει να γινονται με επιστροφη οχι τη Θεσσαλονικη, αλλα τη Βιεννη, τη Γενεβη, το Μιλανο, το Αννοβερο κλπ κλπ... Αυτο εννουσα.
Αν το αντικειμενο τις δουλειας μου ειναι σε διαφορες χωρες, τοτε ισως και η οικογενεια να μετακινηθει καπου καλυτερα, και η βαση και η δικη μου να μην ειναι στην Ελλαδα.
Προβλημα επικοινωνιας υπαρχει.... αγωνας γινεται, συνεχης για ενα καλυτερο αυριο. Αν μεινω εδω ειμαι καταδικασμενος... στη μιζερια.
Ισως εξω βρω κατι ακομα, ισως καπου αλλου προσφερω στην οικογενεια μια πιο ξενοιαστη ζωη....
Ευχαριστω πολυ Κωστα.
Μακαρι να βρουμε ολοι κατι, που θα μας προσφερει καποια σταθεροτητα.
.....
Σήμερα κλείνω ένα χρόνο στο Dubai.
Από τότε πολλά έχουν αλλάξει στην ζωή μου, η χρονιά αυτή ήταν δύσκολη, αβέβαιη, γεμάτη προκλήσεις. Υπήρξαν στιγμές που το δύσκολο δεν ήταν να φύγω, αλλά να μείνω.
Πριν ένα χρόνο τα πράγματα για εμένα ήταν σε αδιέξοδο στην Ελλάδα, έπρεπε να φύγω... Επέλεξα έναν στόχο, έφτιαξα ένα σχέδιο και ξεκίνησα. Διάλεξα το Dubai απλά ανοίγοντας τον παγκόσμιο χάρτη. Ήρθα με one way ticket. Δεν έδωσα κανένα περιθώριο αποτυχίας στον εαυτό μου, έκοψα τις γέφυρες, ήμουν απόλυτα αποφασισμένος.
Ο στόχος μου ήταν να έρθω να φτιάξω μια δική μου δουλειά στο real estate, όχι να ψάχνω να μου δώσουν οι άλλοι δουλειά, εξάλου πάντα έκανα δικές μου δουλειές στην Ελλάδα, ήταν απόλυτο φυσιολογικό, μόνο που ήταν σε μια άλλη χώρα που έπρεπε πρώτα να την μάθω. Στην πορεία έκανα όλα τα πιθανά και απίθανα λάθη που μπορεί να κάνει κάποιος που ξεκινάει σε μια νέα χώρα.
Σήμερα έχω την δική μου επενδυτική εταιρία ακινήτων με έναν συνέταιρο που θα ζήλευαν πολλοί και νιώθω ότι έχω κάνει σωστές επιλογές. Άλλαξα την πορεία μου λόγω της αποφασιστικότητάς μου αλλά και ενός παράγοντα που δεν τον είχα υπολογίσει. Τους ανθρώπους! Είναι απίστευτο πόσοι άνθρωποι με στηρίξανε και με βοηθήσανε, θέλω αυτούς να ευχαριστήσω οι οποίοι απλά με βοηθήσανε. Σας ευχαριστώ, πολύ, είμαι ευγνώμων και θα θυμάμαι πάντα την καλοσύνη σας. Σε ευχαριστώ Vasilios ***, Christos N. ****, Takis ****, George ****, Louizos ***, και άλλους που δεν είστε στο Facebook.
Ευχαριστώ πολύ τους γονείς μου που με στηρίζουν με την αγάπη τους και κυρίως τα παιδιά μου, που τους λείπω και είμαι μακρυά τους, τους υπόσχομαι ότι αξίζει αυτό που κάνουμε όλοι μαζί και η ζωή θα είναι καλύτερη!
Ας εχει και τα ματια του ανοιχτα παντως μηπως και αυριο μεθαυριο χρειαστει να την κανει και απο εκει, μιας και επιλεγει να ασχοληθει με τον αερα λεφτα...
Πριν από ενα χρόνο συνάδελφος παραιτηθηκε και μετανάστευσε στην Σαουδικη Αραβία γιατί ειχε μια πολύ κλή πρόταση από εταιρεία Πληροφορικης. Πριν από κανενα μηνα ηρθε Αθηνα και πέρασε να μασ επισκεφθεί στην δουλεια. Σε ερωτησή μας πως ειναι τα πράγματα κάτω , μας είπε για την απίστευτη ζέστη αλλά και κάτι που με εκανε να ανατριχιάσω....
Επιασαν κάποιον για ενα εγκλημα που είχε κάνει , τον αποκεφάλισαν , και αφησαν το αποκεφαλισμένο πτώμα σταυρωμένο στην κεντρικη πλατεία επί τρεις μέρες..."Κάθε πρωι που πήγαινα για δουλεια το εβλεπα" , μας είπε ,"και φρικαρα"..
Πριν από ενα χρόνο συνάδελφος παραιτηθηκε και μετανάστευσε στην Σαουδικη Αραβία γιατί ειχε μια πολύ κλή πρόταση από εταιρεία Πληροφορικης. Πριν από κανενα μηνα ηρθε Αθηνα και πέρασε να μασ επισκεφθεί στην δουλεια. Σε ερωτησή μας πως ειναι τα πράγματα κάτω , μας είπε για την απίστευτη ζέστη αλλά και κάτι που με εκανε να ανατριχιάσω....
Επιασαν κάποιον για ενα εγκλημα που είχε κάνει , τον αποκεφάλισαν , και αφησαν το αποκεφαλισμένο πτώμα σταυρωμένο στην κεντρικη πλατεία επί τρεις μέρες..."Κάθε πρωι που πήγαινα για δουλεια το εβλεπα" , μας είπε ,"και φρικαρα"..
Σκληρο αλλα αν ειχε διαπραξει φονο/βιασμο/παιδεραστια μια χαρα το βρισκω. Δεν τους αξιζει κατι αλλο. Θα επρεπε να γινει και στη πλατεια Συνταγματος καποια στιγμη μηπως αλλαξουν τα μυαλα μερικων που κακως τους ταιζουμε στις φυλακες (οσοι μπηκαν γιατι μερικοι ειναι ακομα ελευθεροι).
Γενικά πολύς κόσμος της πληροφορικής φεύγει από "το Ελλάντα".
Ενας φίλος μου βρήκε μια πολύ καλή θέση στη Νορβηγία κι αυτός πριν περίπου ένα χρόνο και μου λέει συνέχεια να πάω κι εγώ.
Trueno, αν δεν γίνομαι αδιάκριτος τι αντικείμενο ακριβώς είχε ο συνάδελφός σου;
Γενικά πολύς κόσμος της πληροφορικής φεύγει από "το Ελλάντα".
Ενας φίλος μου βρήκε μια πολύ καλή θέση στη Νορβηγία κι αυτός πριν περίπου ένα χρόνο και μου λέει συνέχεια να πάω κι εγώ.
Trueno, αν δεν γίνομαι αδιάκριτος τι αντικείμενο ακριβώς είχε ο συνάδελφός σου;
Εχεις πμ
https://dub112.mail.live.com/Handlers/ImageProxy.mvc?bicild=&canary=OGHpPl7zinr5tT0MCX9VXojKmznQxuuFnxR3rkw7VQg %3d0&url=http%3a%2f%2fwww.real.gr%2ffilescalendar%2f201 3%2fMay%2felea163.jpg
Μπράβο στα παιδιά !!
Δήμητρα και Αλέξανδρος: America, America!
Του Μαρίνου Σακελλαρίου
Τις προάλλες είπα σε κάποιον ότι έχει μετακομίσει η κολλητή μου στο Σαν Φρανσίσκο και μου απάντησε «Σαντηχαλκιδικηδενέχει». Και ναι, χιούμορ είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι για να μου λείπει λιγότερο και να γεμίζει το κενό της υπομονής μέχρι να καταφέρω να βγάλω τα ναύλα μου και να επισκεφτώ εκείνη την ακτή του Ειρηνικού ωκεανού.
Το πρώτο κύμα γνωστών μου μεταναστών βγήκε στον πηγαιμό για τη βόρεια Ευρώπη πριν κάνα δυο χρόνια και σχεδόν όλοι έχουν γυρίσει πίσω στην ψωροκώσταινα. Άλλοι έχοντας εμπλουτίσει με καινούρια χαρτιά τη συλλογή των πτυχίων τους και με έξτρα κορνίζες στα παιδικά τους δωμάτια, άλλοι έχοντας εξασκήσει το σερβιτοριλίκι με Lower / Proficiency -κάπου έπρεπε να γίνει απόσβεση μετά από τόσα χρόνια εκμάθησης αγγλικών-, άλλοι πήγαν κι ήρθαν για την παρέα και ελάχιστοι τελειώσανε την πρώτη πίστα και βγάλανε υποτυπώδεις ρίζες στην ξενιτιά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους τελευταίους, που μου ξαλαφρώνουν το e-shopping αφήνοντάς με να στέλνω πακέτα σπίτια τους κι έτσι γλιτώνω τα ακριβά μεταφορικά για Ελλάδα καμιά φορά.
Το προκείμενο της ιστορίας είναι οι προσωπικοί μου «Brangelina», ο Αλέξανδρος και η Δήμητρα. Η κολλητή μου, καιρό πριν, βρήκε τον μισό Έλληνα - μισό Αμερικανό Αλέξανδρο, τόνε τύλιξε, τόνε παντρεύτηκε και, αντί να ζήσουνε εδώ καλά κι εγώ καλύτερα, πετάρισαν πάνω από τη Γηραιά Ήπειρο, τον Ατλαντικό και την αμερικανική ενδοχώρα και προσγειώθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο.
Το βίωσα από πολύ κοντά και δεν εύχομαι ούτε στον εχθρό μου να περάσει το κακό που πέρασε η Δήμητρα για να αποκτήσει την πολυπόθητη βίζα/πράσινη κάρτα/πράσινο φως για το «εκεί». Ήτανε σαν να έβλεπα το «Hunger games», μόνο που στο τέλος έμεινε αυτή κι ο πρέσβης, που όσα και να τάζουν τα σοκολατάκια, ΔΕΝ την κακόμαθε.
Έχοντας αμφότεροι λάβει όρχεις σε διάφορα χρώματα και μεγέθη, είχανε ψιλοεγκαταλείψει το αντικείμενο των σπουδών τους και τα αντίστοιχα πτυχία και χόμπι τους, που περιστρέφονται γύρω από τη γραφιστική, το σχέδιο και άλλα τέτοια χαρωπά όσον αφορά την ελληνική σταδιοδρομία.
Προφανώς, οι Viral Graphics (το σχεδιαστικό ντουέτο του Αλέξανδρου και του συνεργάτη του, και τσάκο και το διαδικτυακό τους στέκι viralgraphics.bigcartel.com/) για σκοτεινούς λόγους δεν μπόρεσε να πείσει τους Έλληνες είτε σαν κοινό είτε σαν πελάτες, αλλά, όλως τυχαίως, η παγκόσμια metal και hardcore -και όλα τα συναφή- σκηνή κάνει κρα για να δει artwork για δίσκους και συναυλίες από τα χεράκια τους, και κάποια από τα έντυπα που έχουνε σποραδικά κυκλοφορήσει με δουλειά τους ανήκουν ήδη στη σφαίρα του συλλεκτικού. Αντίστοιχα, η Δήμητρα μπορεί να είναι το πιο ταλαντούχο κορίτσι που ξέρω, αλλά ούτε καμιά γκαλερί ξεπούλησε ούτε βιοπορίστηκε ποτέ από τις ζωγραφιές της. Δεδομένα, και στους δύο λείψανε οι γνωριμίες και τα ρουσφετιλίκια, αλλιώς δεν θα είχανε ξενιτευτεί, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;
Άντε και μεταναστεύσανε, ποιο είναι το επόμενο βήμα; Η ζωή θα ήταν πιο εύκολη αν, όπως στην αφετηρία της Monopoly, τσάκωνες τα 2 χιλιάρικα από την τράπεζα, έτσι επειδή πάτησες το πόδι σου στο πρώτο τετραγωνάκι. Αμ δε… Σπίτι με πληθυντικό αριθμό συγκατοίκων, τσουχτερό ενοίκιο και δουλειές που απλώς βοηθάνε να βγει ο μήνας αξιοπρεπώς, να σου μείνει και μια Κυριακή να πας να δεις το Αλκατράζ, βρε αδερφέ!
Το αγόρι -που είχε ξαναζήσει στο Αμέρικα- βρήκε πιο γρήγορα δουλειά σε ένα δισκοπωλείο, μετά το σχόλασμα της οποίας ξεματιάζεται να σχεδιάζει και να ετοιμάζει δουλειές για τα απανταχού συγκροτήματα. Το κορίτσι, αφού έπρεπε να περάσει το σοκ της κρυάδας στον ξένο τόπο και το στάδιο της προσαρμογής στα καινούργια δεδομένα (τόσες καινούργιες λιχουδιές να δοκιμάσει κανείς!!!), έπεσε στα νύχια κορεάτισσας αφεντικίνας σε μια μπουτίκ και, ω του θαύματος, ξύπνησε μέσα της και η έμπνευση.
Κάτι που ξεκίνησε στην ουσία σαν σχεδιαστικό ημερολόγιο, με χιουμοριστικές παραπομπές στη ρουτίνα τους ή με παραποιημένα θέματα της ποπ κουλτούρας, άρχισε να αποκτά χαρακτήρα. Όσο λάμβανα, σε σχεδόν καθημερινή βάση, το καινούριο σκίτσο από τον βίο και την πολιτεία της κολλητής μου στο Σαν Φρανσίσκο, τόσο πιο πολύ βεβαιωνόμουν ότι αυτό το πράγμα πρέπει να το δουν κι άλλοι. Αν μη τι άλλο, μου φαινόταν άδικο να μην το μοιράζομαι με τους άλλους ανθρώπους που έχουν ακόμα πεινασμένο μάτι για αισθητική, για έξυπνο χιούμορ και για έντονο χρώμα!
Έτσι γεννήθηκε η «kitteh» (society6.com/OlenkaMorozova). Η γατούλα της Δήμητρας που ενσαρκώνει διαφορετικές προσωπικότητες, σε διαφορετικές διαστάσεις, σε κάθε καινούριο σχέδιο. Cartoon για ενήλικες με τις γενναίες δόσεις αρρωστημένης φαντασίας, με τα προβλήματα και την ολόδική της γκλαμουριά -πρόκειται για γάτα φτιαγμένη από «γάτα» άλλωστε.
Καλλιτεχνικώς και χαρτζιλικοειδώς, η ανάσα ήρθε όταν το society6.com πήρε τα σχέδια της και τα ενσωμάτωσε σε καμβάδες, αφίσες, μπλούζες, ζακέτες, τσάντες, μαξιλάρια, θήκες για iphone και κάρτες αλληλογραφίας. Και κάπου εδώ ο πόλεμος με την πιστωτική ξεκινά! Όχι για την ηλίθια τυπικούρα «να στηρίξω τη φίλη μου στην προσπάθειά της», αλλά επειδή η ευχή μου πραγματοποιήθηκε και η kitteh απέκτησε και εκτός σελίδας υπόσταση.
Υποθέτω πως αν η ιστορία των παιδιών ήτανε μύθος του Αισώπου, το ηθικό δίδαγμα θα ήταν να απαλλαγούμε από τον φόβο της αποτυχίας. Εγώ τους θαυμάζω επειδή απενοχοποίησαν διάφορες κοινωνικές εμμονές, βλέπε τα «πρέπει να έχω κάνει αυτό μέχρι τα 30», «ας μείνω στο comfort zone μου γιατί ποτέ δεν ξέρεις», «θα παρατήσω τα όνειρά μου, αφού την πρώτη φορά που αποπειράθηκα κάτι πήρα το μπούλο», και τέτοια...
Ένα βήμα τη φορά και δεν χάνουμε το δάσος για ένα γαμημένο δέντρο. Είτε το δέντρο λέγεται διεφθαρμένο μέχρι τη 13η διάσταση κράτος είτε γονείς με άλλα όνειρα είτε ψευδαισθήσεις κοινωνικού κύρους είτε προσωρινό βόλεμα. Κανείς δεν είπε ότι θα είναι εύκολο, κανείς δεν έταξε μάννα εξ ουρανού, και στην τελική, μερικοί άνθρωποι είναι κυνηγοί και γουστάρουν τις προκλήσεις στη ζωή τους. Για τους υπόλοιπους, υπάρχει και το δημόσιο, non;
https://www.bmwfans.gr/forum/images/imported/2013/06/0f99c5cea93acabf9098f06d14dece7f839fd45c-2.jpg https://www.bmwfans.gr/forum/images/imported/2013/06/mapcanadamanitoba-1.jpg
Η επαρχία Μανιτόμπα του Καναδά αναζητεί χιλιάδες ειδικευμένους εργαζόμενους από την Ελλάδα και τη Νότια Ευρώπη που επιθυμούν να μεταναστεύσουν.
Η Μανιτόμπα στρέφεται προς την αγορά εργασίας της Ελλάδας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και Ισπανίας στρατολογώντας εποχιακούς αλλά και μόνιμους εργάτες.
Αυτή η τακτική είναι μέρος του επαρχιακού προγράμματος και η συγκεκριμένη μονάδα προσλήψεων θα έρθει σε επαφή με τις κοινότητες των Ελλήνων, Ιταλών, Ισπανών και Πορτογάλων, αναφέρει η κυβερνητική ανακοίνωση.
Η Μανιτόμπα ζητάει άτομα ηλικίας 21-45 ετών ειδικευμένα στη βιομηχανία, τις επιχειρήσεις, τις υπηρεσίες, το εμπόριο και άλλες ειδικότητες και πρόκειται να στρατολογήσει 250.000 εργαζόμενους μέχρι το 2020.
Στην Ελλάδα η αποστολή στρατολόγησης νέων εργατών/ μεταναστών θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από 8-12 Ιουνίου, όπου η ομάδα εργασιακής στρατολόγησης της Μανιτόμπα, θα πραγματοποιήσει συνεντεύξεις με ενδιαφερόμενους για άδεια εργασίας στον Καναδά.
https://www.immigratemanitoba.com/how-to-immigrate/
https://www.immigratemanitoba.com/choose-manitoba/southern-europe-recruitment/
https://www.immigratemanitoba.com/choose-manitoba/
https://www.embassyworld.com/maps/Maps_Of_Canada/images/canada_1500.jpg
MANITOBA CANADA MIGRATION UPDATE:
Friends of Canada received this through the HIIC: APPLICATION DEADLINE EXTENDED UNTIL THE JOB FAIR (JUNE 8)
JOB FAIR JUNE 8 – 12, 2013 ATHENS, GREECE
Job opportunities in Manitoba, Canada
Representatives of the Manitoba governmentΆs immigration program are visiting Greece in
June 8 – 12, 2013 to interview Greek nationals, qualified skilled workers interested in temporary and long-term employment, for pre-arranged jobs in industry, business, service, trades and other skilled occupations in Manitoba, Canada.
.
Ευκαιρίες απασχόλησης στη Μανιτόμπα, Καναδάς.
Ειδικοί εκπρόσωποι του ματαναστευτικού προγράμματος της επαρχιακής κυβέρνησης της Μανιτόμπα του Καναδά θα επισκεφθούν την Ελλάδα στις αρχές Ιουνίου με σκοπό να αναζητήσουν ειδικευμένους εργάτες που ενδιαφέρονται για βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη απασχόληση στην Επαρχία Μανιτόμπα του Καναδά. Οι κάτοχοι ελληνικού διαβατηρίου που ενδιαφέρονται παρακαλούνται να επισκεφθούν την ιστοσελίδα της Επαρχιακής Κυβέρνησης της Μανιτόμπα για να πληροφορηθούν σχετικά με το Manitoba Provincial Nominee Program ( Πρόγραμμα Προτεινόμενων για την Επαρχία της Μανιτομπα): Για άμεση ενημέρωση, επικοινωνήστε με τον αντιπρόσωπο HIIC που αναφέρονται παρακάτω.
How to Apply for a Scheduled Interview
To participate in the Job Fair June 8-12, 2013 in Athens, apply for a scheduled interview. To be considered for an interview for the Job Fair in Athens, for temporary employment or permanent immigration, you will need to provide the following as soon as possible:
1. An application form (request by email - see below)
2. Resume
3. A copy of your Greek Passport
4. A copy of your English certificate/proficiency
For an application and assistance with the documents above, email the HIIC representative as soon as possible :
Manitoba Hellenic Initiative Committee, HIIC;
victoriaschindle@gmail.com ; (204) 513 1533 cell/text
Winnipeg, Manitoba, Canada www.hiic.ca
English requirement
There is some flexibility with provision of IELTS test score for now at these pre-screening stages. If a candidate has completed post-secondary education in an English speaking country and can provide documents evidencing the fact, and does not have a registration for the IELTS test or IELTS score, it is likely to be sufficient to get a scheduled interview with a MPNP representative. The language proficiency will be somewhat assessed during the interview and a candidate might be required to provide IELTS score at the later date.
Manitoba Greek Community:
https://www.stdemetrioschurch.com/Community.html
International Experience Canada:
https://www.canadainternational.gc.ca/greece-grece/experience_canada_experience/index.aspx?view=d
Temporary Worker Program:
https://www.cic.gc.ca/english/work/apply-who.asp
Πηγες..! (https://www.facebook.com/athens.thessaloniki)
Good Luck! thumb
Πολύ ενδιαφέρον. Να το δουν όλα τα νέα παιδιά !!!!
Καναδά γουστάρω, άλλη νοοτροπία, πολιτισμός, τοπία, Κεμπέκ ίσως και να πήγαινα.
Eίναι και σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας
https://www.bmwfans.gr/forum/images/imported/2013/06/EthnosI-1.jpg
Πολύ ενδιαφέρον. Να το δουν όλα τα νέα παιδιά !!!!
Φα 'να πστ ρε. Και ποιος θα μείνει εδώ να πληρώνει συντάξεις?
Αυξάνεται ο αριθμός των αλλοδαπών στη βαλκανική χώρα
Σε ελκυστικό προορισμό για εύρεση εργασίας από αλλοδαπούς εξελίσσεται η Αλβανία, καθώς σε μεγάλες πόλεις της χώρας, ο αριθμός των αλλοδαπών που αναζητούν εργασία σημείωσε αύξηση 8%, έναντι του 2012, τονίζεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικών Υποθέσεων και Ίσων Ευκαιριών της βαλκανικής χώρας, που δημοσιεύει το πρακτορείο ειδήσεων «ΑΤΑ».
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, 2.500 αλλοδαποί επέλεξαν την Αλβανία ως προορισμό για εύρεση εργασίας, με το 75% του προαναφερόμενου αριθμού να έχουν ήδη λάβει την απαραίτητη άδεια εργασίας.
Από τα στοιχεία του τμήματος μετανάστευσης του υπουργείου Εργασίας, προκύπτει ότι, «ο αυξανόμενος αριθμός των αλλοδαπών που αναζητούν δουλειά στην Αλβανία είναι αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης που έπληξε χώρες στην περιοχή και των νέων απλουστευμένων διαδικασιών για την απόκτηση άδειας εργασίας».
Οι περισσότεροι αλλοδαποί που αναζητούν δουλειά στην Αλβανία προέρχονται - σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας - από χώρες όπως η Τουρκία, η Ελλάδα, η Ιταλία, ο Καναδάς, η Κίνα και η ΠΓΔΜ, τονίζεται στο τηλεγράφημα του πρακτορείου ειδήσεων «ΑΤΑ».
:facepalm: :facepalm: :facepalm:
...........................
Ασχολήθηκα όλη τη ζωή μου σοβαρά με την εκπαίδευση σε όλο της το εύρος – κακό του κεφαλιού μου.
..........................
Πιστεύω πως στη ζωή μου έκανα πολλά πράγματα – ίσως γιΆ αυτό έκανα και πολλά μεγάλα λάθη.
Μάλλον, όμως, το μεγαλύτερό μου λάθος ήταν πως πάνω απΆ όλα ήθελα πάντα να βάζω τη λογική – κι αυτό ήταν μεγάλο έγκλημα, αφού όπως έλεγαν όλοι γύρω μου δεν έχει δικαίωμα ένας που βάζει τη λογική πάνω απΆ όλα να έχει συναισθήματα – πρέπει να είναι από μάρμαρο, σίδερο ή ξύλο, όπως θα έλεγε και ο γνωστός ******* σκηνοθέτης. Ενώ όλοι οι άλλοι μπορούν να δικαιολογούνται για ό,τι κάνουν, στηριζόμενοι στα συναισθήματά τους.
.................................
Ό,τι έβγαζα το πρόσφερα στους γύρω μου, χωρίς αντάλλαγμα – και χωρίς να ακούσω ποτέ ένα ευχαριστώ. Δεν εκμεταλλεύτηκα το πάρτι και δεν έκανα καμιά απολύτως περιουσία. Αλλά δεν παράστησα ποτέ τον «αγανακτισμένο» – το αντίθετο.
........................
Δεν ήξερα τα Βασιλικά Διατάγματα της 4/12/1940 και της 14/3/1947 (κακώς, αφού δεν δικαιολογείται άγνοια νόμου). Θα μου πείτε: δεν ήξερες – δεν ρώταγες; Σύμφωνοι, αλλά όταν ρώτησα ήταν πολύ αργά (αφού δεν ήταν η σύνταξη στόχος της ζωής μου, όπως των περισσότερων). Έτσι δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω ασφαλιστικές εισφορές 32 χρόνων για σύνταξη. Και ελπίζω να βγάλω μια σύνταξη του ΟΓΑ για ανασφάλιστους υπερήλικες (των 330 ευρώ), να έχω τουλάχιστον ιατροφαρμακευτική περίθαλψη!...
........................
και εξηγεί...
Και επειδή κάποιοι φίλοι με ρωτούν τι λάθος έκανα και έχασα 32 χρόνια ασφαλιστικών εισφορών να το εξηγήσω:
Στις 12/11/96 έκανα στη ΔΟΥ Ρόδου (αφού εργαζόμουν στη Ρόδο) Δήλωση Παύσης Εργασιών ως Πολιτικός Μηχανικός και ακύρωσα όλα τα αντίστοιχα Βιβλία και Στοιχεία του Κ.Β.Σ. Υπέθεσα πως με τον τρόπο αυτό σταμάτησα οριστικά τη δραστηριότητά μου ως Πολιτικός Μηχανικός.
Προσπαθώντας, όμως, να πάρω σύνταξη από το ΙΚΑ, στο οποίο έχω ένσημα από τον Δεκέμβριο του 1995 και ύστερα, ασχολούμενος ως μισθωτός σε άλλα επαγγέλματα, διαπίστωσα πως για να πάρω σύνταξη (και ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη) από το ΙΚΑ (αφού τα ένσημα που έχω στο ΙΚΑ δεν επαρκούν ούτε για τη μικρότερη –βασική– σύνταξη του ΙΚΑ), θα πρέπει να χρησιμοποιήσω τη διαδοχική ασφάλιση.
Τότε, όμως, πληροφορήθηκα πως για να θεωρηθεί πως έκανα παύση εργασιών ως Πολιτικός Μηχανικός δεν αρκούσαν οι ενέργειές μου στην Εφορία, αλλά έπρεπε να κάνω μια υπεύθυνη δήλωση και στη Νομαρχία (όπως πρόβλεπαν τα αναφερόμενα Βασιλικά Διατάγματα).
Όταν το έμαθα αυτό το 2011 πήγα και έκανα αυτή την υπεύθυνη δήλωση στη Νομαρχία Αττικής και τότε μου είπαν στο ΤΣΜΕΔΕ πως για να αναγνωριστούν τα 21 χρόνια που πλήρωνα εκεί θα πρέπει να πληρώσω άλλα 15 χρόνια εισφορές, πράγμα το οποίο δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω...
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΤΕ Α-Μ-Ε-Σ-Α ! ! ! ! !
#they_want_to_fck_you_up_the_a$$
Και μην στέλνετε λεφτά ούτε στους δικούς σας??? :shok::shok::shok::shok::shok:
https://www.bmwfans.gr/forum/images/imported/2013/06/ProtoThemaI-1.jpg
oldcarskickass
10-06-13, 10:04
.....
και εξηγεί...
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΤΕ Α-Μ-Ε-Σ-Α ! ! ! ! !
#they_want_to_fck_you_up_the_a$$
Δε νομίζω να παίζει τέτοιο πράγμα ρε συ. Αλήθεια τώρα. Δε γίνονται αυτά.
Δε νομίζω να παίζει τέτοιο πράγμα ρε συ. Αλήθεια τώρα. Δε γίνονται αυτά.
Τον ξέρω πολλά χρόνια τον άνθρωπο. Είναι έτσι ακριβώς. Αν θες περισσότερες πληροφορίες με pm.
Dioskouroi
10-06-13, 14:14
αν και δεν θεωρω ιδιαιτερη την δικη μ περιπτωση θα την αναφερω,
Εγω το '09 πριν γινει το μεγαλο ντου της κρισης, αποφασησα να παρατησω ψιλο-σιγουρη δουλεια με απολαβες κατι περισοτερο απο 1000 που για τα 19 μου χρονια ηταν αρκετα καλα λεφτα.. (μενοντας σε δικο μ σπιτι, κ εχοντας το bmw και ενα σμαρτακι, κ τα αναφερω γτ ειχα, συγκριτικα με τα αλλα ατομα της ηλικιας μου, χτισει μια "καλη ζωη" ) για να φυγω για σπουδες για UK γτ ηθελα να διεβρινω τις γνωσεις μου... πολυ βιαστικαν να πουνε οτι δρω απερισκεπτα και πως δεν τα γκρεμιζεις ολα ετσι.. για ενα "ονειρο" σε τετοιες εποχες.. πουλησα το σμαρτακι για να βγαλω τα πρωτα μ εξοδα στην αγγλια και νοικιασα κ το σπιτι για να την βγαζω καπως καθε μηνα... Αποδειχτηκε η σοφοτερη κινηση που εχω κανει ποτε μ, η εταιρια που δουλευα (γνωστος αυτοκινιτιστικος εκδοτικος οικος) εβαλε λουκετο με πολλους εργαζομενους απληρωτους εναμησι χρονο μετα... οποτε τιποτα δεν ηταν σταθερο.. κ αυτα που εχασα θα τα εχανα κ αν εμενα ελλαδα.
2012 Παιρνω πτυχιο και κατεβαινω Ελλαδα να δοκιμασω να ξαναχτισω κατι κατω.. κανω 2-3 δουλειες το καλοκαιρι αλλα επικρατει γενικα πολυ μιζερια πολυ αβεβαιοτητα και αποφασιζω να ξαναφυγω... παλι Αγγλια μιας και για Ευρωπη ειναι ο ευκολος προορισμος, και υπαρχουν κ 2-3 γνωστοι που θα βοηθησουν αν χρειαστει... Αλλα δυστυχως πλεον και εδω τα πραγματα ειναι ζορισμενα.. Ολος ο νοτος ειναι στο λονδινο και ψαχνει για κτ καλυτερο.. υπαρχει γραμμη στις εταιρειες να περιορισουν σιγα σιγα την προσλυψη Ευρωπαιων... και το ξερο κεφαλι μου ψαχνει μονο για δουλειες ειδικοτητας.. "πιατα πλενω και Ελλαδα" ελεγα. ενα μηνα την βγαζω σε καναπεδες και πατωματα φιλων, σε περιεργες καταστασεις, τα λεφτα τελειωνουν, δοκιμαζω τα αποθεματα μου.. εχω κρατησει μονο 150 στην ακρη να κλεισω ενα φθηνο εισητηριο να γυρισω πισω, ωσπου τελικα λαμβανω ενα mail να ταξιδεψω 300 χιλιομετρα να παω στο Bradford για Interview σε μια απο τις 20 εταιρειες που ειχα στειλει αιτησεις... και ηταν και η εταιρεια που ηθελα πιο πολυ απ'ολες.. αβιαστα χαλαω τα τελευταια μ λεφτα νοικιαζοντας ενα αμαξι για να ταξιδεψω στο Bradford οπου μετα απο 2 interview κλεινει η δουλεια... πλεον δουλευω εδω 7 μηνες, τα πραγματα δεν ειναι ειδανικα... ποτε δεν ειναι.. αλλα ειναι πολυ καλυτερα απο το πλενω πιατα, το να ειμαι ανεργος, ή το να κανω την ειδικευση μου σε ενα αντικειμενο που δεν μαρεσει.. τουλαχιστον εδω την κανω με αντικειμενο τα αυτοκινητα...
Στο θεμα μας Ναι θα εφευγα αυριο για Αμερικη αν ειναι να κανω εκει οτι κανω τωρα εδω... θα εφευγα εστω και για το αβεβαιο.. αυτο ειναι στο τελος το πιο ομορφο.. μεγαλα ονειρα, μεγαλα ταξιδια, μεγαλα λαθη.. μεγαλη γνωση, ολα αναλογικα ειναι...
βεβαια εγω ειμαι μονος υπεθυνος για τον εαυτο μου δεν κουβαλαω καμια ψυχη απο πισω μου... οποτε τυχων αποτυχια βλαπτει αμεσα μονο εμενα. Απο την αλλη εγω δεν θεωρω τον εαυτο μου "οικονομικο" μεταναστη, εγω εφυγα απο κει, οπως θα φυγω και απο δω, γτ απλα κυνηγαω κατι, δεν ειμαι σιγουρος ακομα για το τι... αλλα το κυνηγαω.. If you never try you'll never know που λενε και εδω...
Σορυ για το μακριναρι
υ.γ.1 Εδω και 5 μηνες ειμαι Καναδος υπηκοος (λογω γεννησης γονεα εκει) το παντα προχειρο και επιπολεο project plan της ζωης μ λεει οτι το '16 θα βρισκομαι στην αλλη μερια του Ατλαντικου (κ φτου κ απο την αρχη)
υ.γ.2 Φτασε οπου δεν μπορεις....
Προχωρα Μανο και μη φοβασαι τπτ. Οι εργατικοι παντα θα βρουν την ακρη (στο ειχα ξαναπει νομιζω :))
Dioskouroi
10-06-13, 17:13
Προχωρα Μανο και μη φοβασαι τπτ. Οι εργατικοι παντα θα βρουν την ακρη (στο ειχα ξαναπει νομιζω :))
Yup κωστα μου... Till I collapse.. που λεει κ το ασμα... το μονο που με "ενοχλει" ειναι οτι πλεον δεν εχω ροδες πουθενα... μεχρι να σταθεροποιηθουν τα πραγματα και να μπορω να παρω εδω αυτο που θελω και να ξανα βγαλω στην κυκλοφορια το bmw κατω...
δλδ τωρα σκεφτομαι οτι θα ερθω 10 μερες τον Ιουλιο κ αντι να κανω rollin το 36 θα εχω το Lanos της μανας μ στην καλυτερη... ε με παιρνει λιγο απο κατω.. :p
(προβληματα που χει ο κοσμος...:whistle: )
Προχώρα για Καναδά !!! thumb
Better to try and fail than not try at all.
Yup κωστα μου... Till I collapse.. που λεει κ το ασμα... το μονο που με "ενοχλει" ειναι οτι πλεον δεν εχω ροδες πουθενα... μεχρι να σταθεροποιηθουν τα πραγματα και να μπορω να παρω εδω αυτο που θελω και να ξανα βγαλω στην κυκλοφορια το bmw κατω...
δλδ τωρα σκεφτομαι οτι θα ερθω 10 μερες τον Ιουλιο κ αντι να κανω rollin το 36 θα εχω το Lanos της μανας μ στην καλυτερη... ε με παιρνει λιγο απο κατω.. :p
(προβληματα που χει ο κοσμος...:whistle: )
Μανο αν ξερεις απο βεσπα θα σε βολεψω εγω... :thumbsup:
Διορθωθηκε η βλακεια που λεγαμε πριν:
Πως έκλεισαν "γκάφα" με άδικη φορολόγηση κατοίκων εξωτερικού (https://www.capital.gr/tax/news_tax.asp?id=1813533)
Νομοθετική «τρύπα» στον τρόπο φορολόγησης του εισοδήματος των κατοίκων εξωτερικού έκλεισε το υπουργείο Οικονομικών στο τελευταίο φορολογικό νομοσχέδιο.
Πριν τη νομοθετική παρέμβαση ορισμένοι Έλληνες που για ένα χρονικό διάστημα μερικών ετών βρέθηκαν στο εξωτερικό αντιμετώπισαν την αρνητική έκπληξη να κληθούν να φορολογηθούν στην Ελλάδα και για τα εισοδήματα που απέκτησαν κατά την απουσία τους από τη χώρα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Για παράδειγμα ένας φορολογούμενος που έζησε στις ΗΠΑ για τρία χρόνια και δεν δήλωσε στη ΔΟΥ κατοίκων εξωτερικού το γεγονός ότι πλέον κατοικεί μόνιμα σε άλλη χώρα, εφόσον επαναπάτρισε εισόδημα θα έπρεπε να πληρώσει φόρο για αυτό το εισόδημα (που απέκτησε στο εξωτερικό) και στην Ελλάδα. Αυτό γίνεται διότι θεωρείται τυπικά, εφόσον δεν είχε υποβάλει τη σχετική δήλωση, φορολογικός κάτοικος Ελλάδας που σημαίνει ότι φορολογείται για το παγκόσμιο εισόδημά του στην Ελλάδα.
Έτσι, Έλληνες κάτοικοι εξωτερικού που επανήλθαν στην Ελλάδα κλήθηκαν να πληρώσουν φόρο έως και 45% για το εισόδημα που έφεραν στη χώρα αλλά το οποίο είχε αποκτηθεί στο εξωτερικό.
Το θέμα λύθηκε όμως μετά από αντιδράσεις ορισμένων Ελλήνων του εξωτερικού με νομοθετική παρέμβαση που έγινε σε πρόσφατο φορολογικό νομοσχέδιο. Η νομοθετική ρύθμιση προβλέπει ότι εφόσον οι φορολογούμενοι μπορούν να αποδείξουν με στοιχεία ότι την επίμαχη περίοδο που αποκτήθηκε το εισόδημα στο εξωτερικό αυτοί πράγματι κατοικούσαν εκτός ελληνικών συνόρων τότε απαλλάσσονται από τον φόρο στην Ελλάδα. Σαν στοιχεία που μπορούν να αποδείξουν τη μόνιμη κατοικία στο εξωτερικό είναι η υποβολή φορολογικής δήλωσης στην ξένη χώρα, οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ κ.ά.
Το θέμα αφορούσε πολύ περιορισμένο αριθμό φορολογούμενων οι οποίοι με εμβάσματα προς το εσωτερικό έφεραν χρήματα τα οποία και δήλωσαν στην φορολογική τους δήλωση.
Dioskouroi
10-06-13, 17:37
Μανο αν ξερεις απο βεσπα θα σε βολεψω εγω... :thumbsup:
χαχαχα δεν θες!!! ωραια τα διτροχα τα θαυμαζω να τα βλεπω τα σεβομαι αλλα τα φοβαμαι! ειδικα αναμεσα σε ανθρωπους με την ελληνικη οδικη παιδεια... don't touch φαση! thanks anyway!!!
Προχώρα για Καναδά !!! thumb
Better to try and fail than not try at all.
Καλα ναι σιγουρα.. το πλανo λεει οτι κατεβαινω ελλαδα το 15 να κανω το στρατιωτικο μου (να ξεμπλεκω δεν θελω να το αφηνω) και μετα το 9 μηνο.... καναδικο διαβατηριο στην τσεπη και φυγαμε... δεν εχω καταληξει ακομα.. Toronto ή Vancouver... (ON ή BC)
Τοροντο πηγαινε, βανκουβερ εχω συγγενεις, οταν ερχομαι στον καναδα να περναω και απο σενα.
Dioskouroi
10-06-13, 17:43
Τοροντο πηγαινε, βανκουβερ εχω συγγενεις, οταν ερχομαι στον καναδα να περναω και απο σενα.
ε ναι... μια ηπειρος δρομος!
Μ αρέσει που σ αυτό το τόπο πρώτα ανακοινώνουν μια μαλ@κία να κάνουν...σφυγομέτρηση, λες και και τους πούμε 'μπράβο, σωστό κ δίκαιο μέτρο', μετά τη παίρνουν πίσω και επανέρχονται με μία μικρότερων διαστάσεων μαλ@κία. :thumbsup:
Ναι, αυτά γίνονται μόνο στο Ελλάντα. :hystericalbs1:
Φύγε να σωθείς αγόρι μου. Τα αυτοκίνητα θα χεις πολλά χρόνια μπροστά σου να τα απολαύσεις.
Διορθωθηκε η βλακεια που λεγαμε πριν:
Πως έκλεισαν "γκάφα" με άδικη φορολόγηση κατοίκων εξωτερικού (https://www.capital.gr/tax/news_tax.asp?id=1813533)
Εδω δεν τους εμπιστευεται κανεις..... και παρα πολλοι που εχουν λογαριασμους στην Ελλαδα , αρχιζουν και τους αποσυρουν.
Μάνο διάβασε, σ ενδιαφέρει !!!!!
Θα "εισάγουμε" και Έλληνες επιστήμονες
Με τη «στάχτη στα μάτια» της δήθεν κινητικότητας των κρατικών υπαλλήλων αδυνατούμε πια να δούμε την εξελισσόμενη «κινητικότητα» των πάνω από 30.000 Ελλήνων επιστημόνων, εκπαιδευτικών και εξειδικευμένων τεχνητών βιομηχανίας και οικοδομής προς τον Καναδά, την Αυστραλία, την Αμερική, τη Γερμανία, και την Αγγλία με αμοιβές από 1.500-2.500 ευρώ τον μήνα.
Ο Καναδάς μόνο που έχει προγραμματίσει να υποδεχθεί από την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία πάνω από 200.000 εξειδικευμένους εργάτες και υπαλλήλους, μέχρι το 2020, για να ενισχύσει τις δύσκολα αναπτυσσόμενες περιοχές του (διπλάσιες σε έκταση από την Ελλάδα) έχει σε εξέλιξη πέντε προγράμματα που χαρακτηρίζονται ελκυστικότατα για τις ελληνικές οικογένειες.
Άμεσα ανταγωνιστική και η Αυστραλία για 100.000 άτομα σε πρώτη φάση με ιδιαίτερη βαρύτητα σε νέους επιστήμονες και εκπαιδευτικούς.
Αυτοί είναι οι συντηρητικότεροι υπολογισμοί ξένων διπλωματών που συντάσσουν εκθέσεις για την «κινητικότητα» των Ελλήνων προς αναζήτηση εργασίας σε άλλες πατρίδες.
Όποιος ψάξει τα νούμερα που παρουσιάζω ίσως με διαψεύσει μόνο γιατί μπορεί να εμφανίζω μετριότερη εικόνα από την πραγματικότητα.
Εύχομαι να μην είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα από αυτά που έχω εγώ υπόψη μου και μου δίνουν το ερέθισμα για το σημερινό σημείωμα.
Σκοπός μου ασφαλώς δεν είναι μόνο η κάποια αποτύπωση της θλιβερής εικόνας της ελληνικής μετανάστευσης που έχει έντονα χαρακτηριστικά από το 2010 και γίνονται εντονότερα.
Η αναφορά μου στην κατάντια μας στις άθλιες προοπτικές μας είναι η ανησυχία μου για την Ελλάδα που «φτιάχνουμε» για να παραδώσουμε στη γενιά των σημερινών μαθητών της μέσης εκπαίδευσης.
Τι θα βρουν, άραγε, αυτά τα παιδιά μετά τις σπουδές τους και στα Ανώτατα Ιδρύματα;
Την Ελλάδα των ανέργων που θα αποκλείονται από την δουλειά μέχρι το 2020;
Και ας μην σπεύσουν να ανατρέψουν τις προβλέψεις μου οι τεχνοκράτες της κυβέρνησης και των κομμάτων χωρίς να μου απαντήσουν στο βασικό ερώτημα:
«Πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να γίνουν προσλήψεις στις επενδύσεις που θα ξεκινήσουν (αν ποτέ ξεκινήσουν) ακόμη και το 2014 με τον ρυθμό που δρομολογούνται σήμερα;»
Η οικονομική και ειδικότερα η βιομηχανική αλλά και η τουριστική ιστορία της Ελλάδας έχει αποδείξει ότι στην καλύτερη περίπτωση για να ολοκληρωθεί μια εργατοβόρος ελληνική επένδυση χρειάζονται τέσσερα χρόνια.
Επειδή το 2014 θα βαδίσει στα χνάρια του 2013, άρα του τίποτε, ας αρχίσουμε από το τώρα να σκεφτόμαστε το 2015 και μετά... Πράγμα το οποίο στην καλύτερη περίπτωση σημαίνει απορρόφηση ανέργων από το 2020.
Μέχρι τότε όμως ο ιδιωτικός τομέας θα βγάλει ακόμη στην ανεργία 300-500.000 άτομα χωρίς να λογαριάζουμε τους 100.000 μαγαζάτορες και μικροβιοτέχνες ή τεχνικούς κάθε μορφής με οικογενειακές επιχειρήσεις που θα βάλουν λουκέτα.
Χωρίς να προσθέτουμε μηχανικούς, χημικούς και άλλους επιστήμονες που έχουν σχέσεις εργασίας με επιχειρήσεις μέσα από την παροχή υπηρεσιών.
Τι θα αλλάξει λοιπόν το 2020 μέχρι και το 2025;
Θα ανοίξουν τα «πουγκιά» τους οι Τράπεζες και θα μοιράσουν επιχειρηματικά και στεγαστικά δάνεια;
Θα μείνουν στο σπάταλο κράτος λεφτά για να ενεργοποιήσει τις ανύπαρκτες σήμερα δημόσιες επενδύσεις;
Τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να γίνει.
Συνεπώς αυτό λοιπόν που θα προσφέρουμε στην σημερινή γενιά της μέσης εκπαίδευσης θα είναι μια Ελλάδα διαλυμένου ιδιωτικού τομέα με πιθανές προσφορές-εργασίας (σε κρατικά πρωτόκολλα και Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών) για επιστήμονες της χημείας, της φυσικής, της πληροφορικής, της οικονομίας, της αρχιτεκτονικής, της εκπαίδευσης και της βιομηχανικής ή μεταλλευτικής παραγωγής.
Αυτή θα είναι η μοίρα τους.
Οι νέοι επιστήμονες λοιπόν του 2020 μαζί με τους εξειδικευμένους εργάτες, τεχνίτες και έμπειρους υπαλλήλους είναι βέβαιο ότι θα αναζητήσουν και ασφαλώς θα προτιμήσουν τις προσκλήσεις της πρώτης γενιάς της μεγάλης μετανάστευσης του 2010-2015.
Έτσι έχει η αληθινή πραγματικότητα που διαγράφεται και δεν προβλέπω να ανατραπεί για τα επόμενα δέκα χρόνια για δύο λόγους.
Πρώτον γιατί οι οικονομικές και οι πολιτικές εξελίξεις στον τόπο μας δεν πρόκειται να εξασφαλίσουν τίποτε περισσότερο από την παραμονή μας στο ευρώ και την ευρωζώνη στην καλύτερη περίπτωση.
Εάν βέβαια δεν έχουμε πολιτικό ατύχημα.
Και δεύτερον γιατί τα μεροκάματα, οι μισθοί και οι συνθήκες εργασίας θα πλησιάσουν περισσσότερο την Βουλγαρία και την Τουρκία και όχι τις χώρες πρόσκλησης των μεταναστών.
Με εβδομαδιάτικα λοιπόν 600 ευρώ στον Καναδά και 400 ευρώ στην Γερμανία ποιος θα καθίσει στην Ελλάδα των 100 ευρώ την εβδομάδα και με άγνωστη διάρκεια απασχόλησης;
Επειδή δε (όπως έχω σημειώσει και άλλη φορά από την στήλη) ο Έλληνας λόγω της ευρηματικότητάς του, της ευελιξίας του και της ταχύτητας σκέψης και της παραγωγικότητάς του αποδίδει μόνο σε δομημένες κοινωνίες και όχι σε κοινωνίες μπάχαλο όπως η ελληνική να είμαστε βέβαιοι ότι και θα προκόψει και θα αποτελέσει «εισαγόμενο προϊόν» στην Ελλάδα αν κάποτε ξεπεράσει την σημερινή μιζέρια της.
https://www.capital.gr/News.asp?id=1814050
ΠΡΟΧΩΡΑ & ΜΗ ΚΟΙΤΑΣ ΠΙΣΩ. thumb
Ελλαδάρα να ουμε.
«Mini jobs»... maxi καθεστώς α λα ελληνικά
Ο νέος εργασιακός θεσμός δεν υπάρχει επίσημα,
όμως από καιρό υφίσταται στην αγορά
Της Μαριλης Μαργωμενου
«Μας έκαναν ένα απόγευμα ενημέρωση και την επομένη θα κάναμε πρακτική», λέει ο Στάθης Γιαννέλης. Η αγγελία που τον «πήγε» σΆ εκείνη τη δουλειά ζητούσε «ευχέρεια στην επικοινωνία» και υποσχόταν «συνέπεια στις πληρωμές» και «μηνιαία bonus». Αλλά το επόμενο πρωί, ο Στάθης διαπίστωσε πως η «πρακτική» ήταν κανονική εργασία. «Μου έδωσαν ένα πάκο διαφημιστικά και με άφησαν στη Βασιλίσσης Σοφίας. Μου εξήγησαν πως πρέπει να μπαίνω στις πολυκατοικίες και να αφήνω φυλλάδια στα διαμερίσματα, γιατί άμα τα αφήνω στα αυτοκίνητα “δεν μαζεύονται πελάτες”».
Ο Στάθης ξεκίνησε. «Χτύπησα στην πρώτη πολυκατοικία, μΆ έβρισαν απΆ το θυροτηλέφωνο. Μετά άρχισα να λέω ότι είμαι ο νοικάρης του πρώτου και ξέχασα τα κλειδιά μου. Αλλά ήταν σαν να παίζω σε περίεργη ταινία. Μια γυναίκα είπε πως θα φέρει την αστυνομία και έφυγα τρέχοντας, μετά ένας θυρωρός με έβαλε και μάζεψα όλα τα χαρτιά που είχα αφήσει σε τέσσερις ορόφους». Το απόγευμα, ο Στάθης γύρισε στην εταιρεία κατάκοπος, μόνο και μόνο για νΆ απολυθεί. «Μου είπαν πως το μεσημέρι πέρασαν και δεν με βρήκαν στο πόστο μου. Τους απάντησα πως θα ήμουν μέσα σε κάποια πολυκατοικία. Μετά κατάλαβα πως αυτό είναι το σύστημα: σε παίρνουν μια μέρα, μοιράζεις τζάμπα, σε διώχνουν».
Είναι η εκδοχή των «mini jobs» α λα ελληνικά. Μπορεί ο εργασιακός θεσμός που συζητήθηκε πολύ αυτή την εβδομάδα να μην υπάρχει στη χώρα μας επίσημα, αλλά εκεί έξω υπάρχουν άπειροι νέοι άνθρωποι που καιρό τώρα δουλεύουν σε «mini jobs». Στη δική τους περίπτωση, το «mini» αναφέρεται στον μισθό και στις προοπτικές ανέλιξης. Tο ωράριο, η ταλαιπωρία, τα έξοδα εργασίας είναι πάντα maxi. Το ίδιο και τα θελήματα, όπως έμαθε από τη δική της εμπειρία η Ελένη Καρακατσάνη. Στα 22 της σπουδάζει στη Νομική, και ως φοιτήτρια πέρυσι το καλοκαίρι βρέθηκε να δουλεύει σε ένα δικηγορικό γραφείο. «Ηταν συμβολικός ο μισθός», λέει, «ούτε 200 ευρώ τον μήνα. Αλλά σκέφτηκα πως είναι πολύτιμη η εμπειρία». Για την Ελένη, αυτή ήταν η πρώτη της δουλειά κι έτσι δεν αντέδρασε όταν ο δικηγόρος την έβαλε στην κουζίνα, δίπλα στην καφετιέρα, να του πληκτρολογεί «ντάνες» με χειρόγραφα που εκείνος δεν ήξερε να γράψει στον υπολογιστή. Η Ελένη, που κανονικά θα δούλευε τρεις ώρες κάθε απόγευμα, σύντομα έγινε ο άνθρωπος που άνοιγε το γραφείο το πρωί και το έκλεινε το βράδυ. «Ημουν το παιδί για όλες τις δουλειές», λέει. «Αμα ο δικηγόρος έφερνε τον γιο του μαζί, έπρεπε να τρέξω στο καφέ απέναντι να πάρω ζεστή σοκολάτα. Οταν τελείωνε το γάλα ή η ζάχαρη, έτρεχα στο σούπερ μάρκετ».
Η Ελένη δεν παραπονέθηκε ποτέ – ώσπου ήρθε ο Αύγουστος. «Καύσωνας έξω», λέει, «και άδεια η Αθήνα. Με το που ήρθε το αφεντικό στο γραφείο, μου ζήτησε να πάω στην Ομόνοια να δω αν είναι ανοιχτό ένα φωτοτυπάδικο που του είχε δώσει κάτι έγγραφα για εκτύπωση, γιατί δεν απαντούσε στο τηλέφωνο. Τα γραφεία μας ήταν στου Γκύζη. Του ζήτησα λεφτά για ταξί και μου είπε “εγώ στην ηλικία σου έκανα Φάληρο - Παγκράτι με τα πόδια πρωί - βράδυ”. Μόνο που εκείνη τη μέρα έξω είχε 38 βαθμούς. Επαθα ηλίαση. Με απέλυσε την επομένη τηλεφωνικώς, επειδή δεν πήγα στο γραφείο».
Βλέπετε, το πιο εύκολο πράγμα για τον εργοδότη είναι να βρει κάποιον άλλο στη θέση του απολυμένου νεαρού. Κι έτσι εκείνος το σκέφτεται δύο φορές πριν πει «όχι», όσο παράλογη κι αν είναι η απαίτηση του αφεντικού. «Ημουν σΆ ένα βιντεοκλάμπ υπάλληλος», λέει ο Μάνος Αντύπας, που στα 22 του δέχθηκε να δουλεύει τα απογεύματα με 350 ευρώ. «Ο ιδιοκτήτης διάβασε στο βιογραφικό μου πως σπουδάζω πληροφορική και μου ζήτησε «να ρίξω μια ματιά στο κομπιούτερ του». Ο Μάνος εμφανίστηκε στο σπίτι του στις 7 το απόγευμα και «τελικά μου πήρε πέντε ώρες δουλειά μέχρι να βρω τι φταίει. Τόσες ώρες δεν μου έδωσε ούτε ένα ποτήρι νερό να πιω. Οταν του είπα πως πρέπει να αλλάξει τροφοδοτικό, μου απάντησε “ε, καλά, άμα θέλει λεφτά για να φτιαχτεί, παράτα το”. Εφυγα μεσάνυχτα απΆ το σπίτι του στην Πεύκη. Εννοείται πως δεν μου έδωσε λεφτά ούτε για το ταξί».
«Λυπηθείτε με, αγοράστε κάτι, θα με διώξουν»
Τον Γιώργο τον «στρατολόγησε» ο Γιάννης, ο καλύτερός του φίλος απΆ το σχολείο. «Την πρώτη μέρα που πήγε για δουλειά, μου λέει, “φίλε, απίστευτο. Κάθεσαι και βγάζεις λεφτά. Χίλια τριακόσια ευρώ τον μήνα!”. Την επομένη πήγα μαζί του». Ο Γιώργος θυμάται πως το κτίριο στον Αγιο Δημήτριο είχε κάμερες στην είσοδο και τον πήγαν στον δεύτερο όροφο. «Μου είπαν πως θα παίρνω μισθό και μπόνους από τις πωλήσεις. Και με πήγαν στη σάλα με τα τηλέφωνα». Ο Γιώργος λέει πως «απΆ τις φωνές βούιζε ο τόπος. Ολοι μιλούσαν στο ακουστικό. Μου έδωσαν μία λίστα με νούμερα και ξεκίνησα». Πουλούσε «αφυγραντήρες για παιδικό δωμάτιο» προς 30 ευρώ». «Σε ένα λεπτό έπαιρνα περίπου τέσσερα τηλέφωνα», λέει. «Συνήθως μου το έκλειναν στα 15 δευτερόλεπτα. Αλλά έπρεπε να πιάσω τους στόχους. Εξι ώρες στο τηλέφωνο». Εκεί, ο Γιώργος άκουσε απίθανα πράγματα. «Η διπλανή μου, που ήρθε την ίδια μέρα με μένα, έκλαιγε στους πελάτες. “Θα με διώξουν”, έλεγε. “Λυπηθείτε με, αγοράστε, θα με διώξουν”. Ενας άλλος στόχευε τα γερόντια. Εκανε πως είναι φίλος του γιου τους για να πουλήσει ό,τι μπορεί». Μέσα σε μία εβδομάδα, ο Γιώργος πούλησε έναν αφυγραντήρα στη μάνα του, δύο στις αδελφές του και έναν σε ένα φίλο του που είναι και ο μόνος που έχει πράγματι παιδί. «Και μετά τελείωσε η εβδομάδα και με φώναξαν στα γραφεία. Νόμιζα πως θα με πληρώσουν, αλλά με απέλυσαν», λέει. «Μου έδωσαν 90 ευρώ, γιατί “δεν έπιασες τους στόχους”. Και τέλος. Πήγα να πάρω τα στυλό απΆ τον πάγκο μου και καθόταν ήδη ένας άλλος νεαρός στη θέση μου».
Πηγή: Kathimerini
Μεταναστεύστε asap !!!!!
Skyline_IS
07-07-13, 22:58
Εχει πολλες τετοιες ιστοριες,οπως δοκιμαστικο 1 εβδομαδα κανονικα με φουλ ωραριο,η λεξη πληρωμη είναι αγνωστη και αλλα πολλα ευρηματικα κολπα..
Να τα βλεπουν αυτα τα πιτσιρικια που διαμαρτυρονται που θα κλεισει η ερτ..
oldcarskickass
08-07-13, 11:28
Πέρασα και εγώ τέτοια φάση το χειμώνα σε τηλ κέντρο.
Δεν κατάφερα να κάνω τηλ πωλήσεις μετά από 10 μέρες δρόμο και ούτε πληρωμή ούτε τίποτα.
Και μαζί με εμένα όλο το γκρούπ των περίπου 7 ατόμων που είχαμε παρουσιαστεί την ίδια μέρα.
Γράψτε ποιοι είναι ρε παιδιά να πάμε να βγάλουμε το άχτι μας.
Greece's Unemployed Young: A Great Depression Steals the Nation's Future
Outside an unmarked green metal door in the hallway of a suburban Athens high school, Tina Stratigaki waits for a job interview. ItΆs a Tuesday in mid-July. Stratigaki, 29, applied for the job as a social worker weeks ago and had taken an hour-long test the Friday before. Based on the list of applicants posted on the wall outside the exam, she estimates there were some 2,000 candidates for 21 open positions. This is the last interview sheΆs likely to get before Greece shuts down for the summer holidays. Her unemployment benefits—about ¤360 ($475) a month from her previous job working with disadvantaged women and children—have just run out. “IΆm a little bit stressed,” she says.
Jobs of any kind are scarce in todayΆs Greece. Nearly six years of deep recession have swept away a quarter of the countryΆs gross domestic product, the kind of devastation usually seen only in times of war. In a country of 11 million people, the economy lost more than a million jobs as businesses shut their doors or shed staff. Unemployment has reached 27 percent—higher than the U.S. jobless rate during the Great Depression—and is expected to rise to 28 percent next year. Among the young, the figure is twice as high. Meanwhile, cuts to GreeceΆs bloated public sector are dumping ever more people onto the job market. In July, 25,000 public workers, including teachers, janitors, ministry employees, and municipal police, found out they would face large-scale reshuffling and possible dismissal. An additional 15,000 public workers are slated to lose their jobs by the end of 2014.
GreeceΆs jobs crisis is a window into a wider emergency that threatens the future of Europe. Across the continent, a prolonged slump has disproportionately affected the young, with nearly one in four under the age of 25 out of work, according to the European Commission. (In the U.S., youth unemployment is 16.2 percent.) That understates the severity of the situation in Italy and Portugal, where youth unemployment rates have soared above 35 percent; SpainΆs is 53.2 percent, the second-highest after Greece, at 55.3 percent. European Union leaders have announced an initiative aimed at guaranteeing that all young people receive a job, apprenticeship, or more education within four months of joining the ranks of the unemployed. Governments have pledged ¤8 billion over two years to combat unemployment in EuropeΆs worst-hit countries, and the European Investment Bank is offering ¤18 billion in loans to encourage hiring by small and midsize businesses.
Such pledges of help come too late for Greeks like Stratigaki, who are already spending what should be the most productive years of their lives poring over notice boards and alternating long periods of unemployment with all-too-brief periods of work. Absent a rapid and dramatic economic turnaround, an entire generation in Southern Europe faces years, possibly decades, of dependency and disillusionment—with consequences that canΆt be measured in economic terms alone. “Our generation has depression,” says Stratigaki. “We are at the best age. We have the power to do everything. And we canΆt do anything.”
Personal happiness can often be measured in the difference between what was expected and what reality delivers. Stratigaki and her peers came of age as Greece seemed set to cement its place in the ranks of the worldΆs richest countries. The 2004 Summer Olympics were presented to the country and to the world as a coming out party for a nation that had long been seen as one of Western EuropeΆs stragglers. It didnΆt last. The global financial crisis revealed deep corruption in the Greek economy and an unwillingness on the part of its fellow European states to continue to prop it up. Greece quickly turned from success story to pariah. Just when Greeks of StratigakiΆs cohort were looking to launch careers and start families, the floor fell away.
In Athens the crisis isnΆt conspicuous. Family networks have kept the majority of the afflicted from landing on the streets. Empty storefronts are common, but so are cafes doing a brisk—if reduced—trade. Time has yet to work its fingers into the cracks and weaknesses of the cityΆs infrastructure. That said, itΆs unusual to walk more than a few blocks in central Athens without encountering a knot of riot police, lounging on a street corner with their plastic shields and body armor. During the week of StratigakiΆs job interview, the trash collectors were on strike, leaving garbage piled around the bins. The local police, facing possible job cuts, were demonstrating, crisscrossing the city center in convoys of cars and motorcycles, sirens blaring.
StratigakiΆs struggle to find stable employment has lasted more than half a decade. In high school she was the top student in her class. She studied social work at the Democritus University of Thrace in Northern Greece, finishing her studies in 2007. While there, she held down three jobs, waitressing, bartending, and tutoring to supplement what her parents were able to give her.
StratigakiΆs first job after university was as a bank debt collector in Athens, calling people who owed money on loans or credit cards and haranguing them. She spent eight hours a day being cursed at and insulted; some of her co-workers turned to pills to fight depression. “It was the worst job I have ever done,” she says. Even so, Stratigaki excelled, bringing in payments with a calm and soothing sales pitch. In March 2009 she was finally offered a job in her field, and she leapt at the chance.
Stratigaki was hired by the municipal government of an Athens suburb to help people find jobs and arrange appointments with counselors and psychologists for individuals and couples. The position was perfect except for one thing: She wasnΆt getting paid. When she asked, her bosses would tell her that the funds for her position, which were to come from both the local government and the EU, were tied up in red tape.
Desperate for the work experience, she stuck it out. SheΆd moved back in with her parents and worked nights tutoring students in ancient Greek and philosophy. After 13 months on the job she arrived at the office one day to find a letter telling her she was being fired. She hadnΆt received payment for a single hour of work. “The crisis had begun,” she says. This time she was unemployed for more than a year.
In June 2011 she was hired to answer phones at a travel agency, using her French and English to handle calls from abroad. She worked there for six months before finding another job in social work—this time in a government center, working with women and children who were homeless, unemployed, or victims of trafficking. That job, like many in Greece these days, was given to her on a one-year contract. When it expired at the beginning of 2013, it wasnΆt renewed.
Since then, Stratigaki has been out of work. SheΆs living on help from her parents, on her unemployment insurance, and on a partial payment of the money she says the municipality owes her, which she obtained after hiring a lawyer. Her mother has been unemployed since 2011, when she lost her government job. Her father is a clerk at a shipping company. Her brother, 25, studied nursing but works as a handyman, fixing air conditioners and installing car alarms and radios, pulling in about ¤200 a month.
Shortly after her government contract expired, Stratigaki tried to go back to her job at the travel agency, but there were no positions available. “I feel horrible,” she says. “I sit with my computer, searching, searching, searching.”
Studies of joblessness in the U.S. and Japan have shown that extended periods of unemployment in the early years of a workerΆs career can depress earnings for decades. Nikos Kotsalos, 33, has been unemployed since November 2011, when he lost his back-office job at the national postal service. Until then he had never been without a job for more than a few months. In September he expects to finish an undergraduate degree in physics from the National University of Athens—a credential thatΆs barely sufficient to get an entry-level job. (To cite one example, the government recently announced it will be laying off all university security guards, except those with a masterΆs degree or a Ph.D.) “Sometimes we are angry. Sometimes we are sad,” says Kotsalos. “IΆm 33. ItΆs not normal that I live with my parents. My father, when he was 33, he already had two children.”
For young Greek adults, the sense that their lives have been put on hold is palpable. Rare is the conversation that ends on a happy note. “ItΆs not only a financial crisis,” says Marianina Patsa, a 34-year-old Athens resident. “It also has a severe psychological impact. People feel like theyΆre losers.” Patsa, a successful freelance journalist before the crisis, watched her work slip away in the months following the crash. She now works in a media startup her sister co-founded called Doc TV, earning about ¤350 a month. “All the rest of the bills go to my dad,” says Patsa. “If my dad wasnΆt around, I wouldnΆt be around.”
Many are already gone. A study by the Aristotle University of Thessaloniki last spring found that 120,000 professionals with advanced degrees had left the country since 2010. When young Greeks talk about another country, they might mention its weather, its culture, or its language. Almost certainly, theyΆll note its rate of unemployment. In February, Elena Vourvou, 29, lost her job in the marketing department of a major pharmaceutical company. In June her boyfriend, Nikos Bogdos, 34, was let go from his position in the supply department of a marine electronics company. The two are moving to London, where theyΆve been accepted in masterΆs programs. “We deserve a better future,” says Vourvou. Adds Bogdos: “My country is going to be where there is work. Wherever there is employment, thatΆs where IΆm going to live.”
Greek society and the education system have done a dismal job preparing citizens to compete in a globalized, technology-driven economy. Up until the crisis, it was the dream of every parent to have their child become a doctor or a lawyer. Now the country has an excess of both. Meanwhile, with the public sector sweeping up many recent graduates, there was little incentive for universities to offer the technical skills companies now demand. The Greek government, prompted and assisted by the EU, has started to roll out measures intended to reduce youth unemployment, including training programs, grants for small businesses, and subsidies for companies that hire young people. But those policies are unlikely to do much as long as the economy continues to sink. “I admit there are structural problems in Greece,” says Theodoros Ampatzoglou, governor of the Greek Manpower Employment Organization, the government agency in charge of tackling unemployment. “But the basic problem isnΆt matching labor supply and labor demand. The problem is that thereΆs very little demand.”
There are signs that the economy is beginning, if not to turn around, at least to plummet at a less alarming rate. After years of bleeding budgets followed by the shock therapy of austerity, the government says it expects to take in more revenue than it spends this year, not counting payments on its loans. “The progress is significant, but it has been achieved with blood,” says Aggelos Tsakanikas, research director at the Athens-based Foundation for Economic & Industrial Research (IOBE). The Greek central bank forecasts the economy to start growing again in 2014.
Some Greek analysts say 2012 marked the peak of the crisis, a year in which a Greek exit from the euro appeared plausible and roughly 30 percent of the countryΆs top companies slashed salaries or cut working hours, according to a survey by the ICAP Group, a Greek business services firm. In 2012 the average take-home pay for a company director dropped from ¤105,000 to ¤63,000, managersΆ earnings plummeted from ¤55,000 to ¤29,000, and manual laborersΆ from ¤16,000 to ¤7,000.
According to Alexandros Fourlis, managing director of Kariera.gr, a jobs site owned by Careerbuilder.com, firings still outpace hirings. But the gap is starting to close. In October 2012, after four years of decline, the number of job listings began to increase. At the height of the crisis, in January 2012, there were on average more than 330 applicants for every job posting on his site, compared with a little more than 80 in 2009. For popular jobs not requiring specific skills, such as a bank teller, the number could reach as high as 11,000. Today the average number of résumés a job listing receives is back down to about 160. “The picture is still negative,” says Fourlis. “But itΆs vastly improving.”
For her interview, Stratigaki has put on a white blouse and black pants. Gold-rimmed sunglasses hold back her red hair. Open sandals reveal pink toenails. On her left wrist she wears a chain with a tiny glass evil eye, a charm to ward off bad luck. The summer heat has penetrated the interior of the high school. Three young women sit near her outside the green metal door.
Another applicant in white slacks and a white linen shirt paces back and forth, from the hallway into the stairwell. He says his name is George but declines to give his last name. HeΆs 29 years old, holds a masterΆs degree in economics, and has been unemployed for a year and a half, not counting the five months he worked as a street cleaner.
“ItΆs more difficult for the highly qualified,” he says. “The market thinks we will cost too much.” HeΆs applying for a position as a secretary, a job that requires a high school degree. For a couple of minutes, he and Stratigaki discuss whether his education will be an asset or a liability, and then their names are called.
The position Stratigaki is applying for, a social worker in an office distributing discounted groceries and medicine to the cityΆs rising numbers of disadvantaged, would be a coup. For one thing, itΆs a two-year contract. The salary of ¤700 a month would be low by the standards of a few years ago but is considered generous in the current economy.
Stratigaki estimates she spends two hours a day looking for jobs, an effort thatΆs netted her nine interviews in six months. One was for a position as a secretary at an economics newspaper in AthensΆs richer southern suburbs. It quickly went off the rails when the interviewer began mocking the working-class neighborhood where Stratigaki grew up.
In addition to three jobs sites, including Kariera.gr, Stratigaki regularly checks the home page of her universityΆs career office. She set e-mail alerts for positions in her field but has received only two notices. Another alert, for secretarial work, generates mostly spam from companies looking to staff call centers with young people working on commission. Increasingly, many postings are for unpaid internships. Two or three times a week she makes the rounds of the websites of nearby municipalities, checking in the evening, when sheΆs learned that they usually refresh. Sometimes, to break the monotony, she meets for coffee at the home of close friends to go through the listings together. “ItΆs expensive for us, as unemployed people, to go to a cafe,” she says.
With the rest of her time, she helps take care of her parentsΆ house and that of her boyfriend, Stelios Siderakis, 32, who moved back from London in 2010 to be closer to Stratigaki and to his father, who died of cancer last year. She recently began studying photography, shooting mostly landscapes but brainstorming with her classmates about earning some money shooting weddings and baptisms. The one thing she and her boyfriend donΆt want to do is leave Athens, unless itΆs to move to the island of Chios, where Siderakis has family. “I donΆt know why,” says Stratigaki. “Maybe IΆm afraid. Or maybe itΆs the fact that IΆve always found something sooner or later.” Siderakis, a chef, has had relatively little trouble finding work, though his paycheck has shrunk with every new job. “IΆd feel like I was betraying my country” by leaving, he says. “I have friends who have left, but they didnΆt have any other options. The jobs they were doing were gone. I know that I can make it somehow or another.”
When Stratigaki, George, and two other women emerge from their interviews, all four say theyΆre happy with how things went. They compare notes on the way down the stairs. Greece shuts down in August, even in this time of crisis, so Stratigaki didnΆt expect to hear back about the interview until September, but the interviewers tell her they plan to make their decision by the end of July. “Now itΆs time to wait,” she says. “This is the hardest part.”
In the meantime, the job hunt goes on. Two days after the interview, Stratigaki drops by her old travel agency to book a couple of ferry tickets to Chios. She takes the opportunity to ask once more about getting rehired. The answer, again, is no.
Πηγή: Business Week
Σήμερα επικοινώνησα με ένα φίλο μου που έφυγε με τη κοπέλα του για Σουηδία πριν 4 μήνες. Ο Θοδωρής 33 ετών, με μεταπτυχιακό & διδακτορικό στη Πληροφορική, όπως φαίνεται, θα τα πάει λαμπρά στη νέα του πατρίδα.
............
Εμείς είμαστε Σουηδία από τέλη Μαρτίου και εγώ βρήκα δουλειά πριν λίγες ημέρες σε εταιρεία λογισμικού.
Είναι ωραίο να μην αισθάνεσαι άνεργος...
..............
............
Τα διαβάζω και τα βλέπω τα νέα της χώρας και με στενοχωρούν ιδιαίτερα, αν και μακρυά. Εγώ δεν βλέπω καλά ξεμπερδέματα. Ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση που η οικονομική πολιτική της χώρας και της Ευρώπης αλλάζει αύριο το πρωί (λέμε τώρα), θα χρειαστούν αμέτρητα χρόνια για να επιδιορθωθεί η ζημιά. Φαντάσου τα χειρότερα σενάρια...
Δεν παίζω με facebook, αλλά έχω skype account και τον χρησιμοποιώ συνέχεια. Εκεί είμαι ο ***** και αν και εσύ θα χρησιμοποιείς skype, στείλε μου userid να τα λέμε...
Εντυπώσεις από Σουηδία, η μάλλον από Gothenburg, την πόλη που μένουμε:
- Το κέντρο του Gothenburg μου αρέσει πολύ. Καμία σχέση με μεγαλούπολη, αλλά με αρκετά πράγματα για να μην το βλέπεις σαν κωμόπολη.
- Ωραία κουζίνα. Πολύ φθηνές τιμές στα εστιατόρια για lunch break τις καθημερινές -> τυχεροί όσοι δουλεύουν στο κέντρο, πολλές επιλογές για άριστο, φθηνό φαγητό.
- Κόστος ζωής (στο Gothenburg) λίγο παραπάνω σε σχέση με την Αθήνα (προ κρίσης). Εμείς εδώ πληρώνουμε γύρω στα 550 ευρώ για διαμέρισμα 60τμ με την τιμή να περιλαμβάνει 2 θέσεις parking, κοινόχρηστα, νερό, θέρμανση 24/7. Μηνιαία κάρτα απεριορίστων διαδρομών στα ΜΜΜ στα 60 ευρώ. Βενζίνη στο 1.60-1.70. Η φορολογία στους μισθούς είναι πολύ μικρότερη από την Ελλάδα του 2013, αλλά παραδόξως μικρότερη και από την Ελλάδα του 2009.
- Οι ταινίες στα σινεμά δεν είναι μεταγλωτισμένες!
- Ο καιρός από τον Απρίλιο και μετά είναι καλύτερος από όσον τον περίμενα. Συχνές λιακάδες (αν και volatile), όχι πολύ κρύο. Βέβαια Νοέμβριο-Μάρτιο θα είναι αλλιώς - έχω αρχίσει να κοιτάω τιμές για winter tires με spikes για το Golf! Μάλλον θα του βάλω 205/55R16 γιατί θα πατάνε καλύτερα στα χιόνια και θα είναι πιο φτηνά τα λάστιχα!
- "Εκτελωνισμός" των αυτοκινήτων μας ξεκούραστος και απλός με κόστος 200 ευρώ το ένα. Ασφάλειες (μικτές) αυτοκινήτων στα ίδια λεφτά, αλλά επιπλέον καλύπτουν και βλάβες στα μηχανικά μέρη μέχρι τα 8 χρόνια.
- Πολλά μωρά (και με τις 2 έννοιες!). Εδώ ο κόσμος γεννάει, όχι αστεία.
- Ησυχία, τάξη και ασφάλεια.
Χαιρετισμούς και μην χαθούμε! Στείλε skype να μιλάμε!
Όποιος έχει τα προσόντα, να κάνει το μεγάλο βήμα χωρίς δεύτερη σκέψη.
ανατριχιαστικές ιστορίες εκμετάλλευσης εργαζομένων....
χαίρομαι που κάποιοι βρίσκουν το δρόμο τους στο εξωτερικό.
Ανατριχιάζω όμως όταν συνειδητοποιώ ότι το μέλλον μας (ή των παιδιών μας) είναι ΜΟΝΟ εκεί....
Οχι απλά μεταναστεύστε. Αλλάξτε υπηκοότητα
Το ελληνικό προξενείο στην Αρμενία
Πριν έξι χρόνια περίπου με λαχτάρα θυμάμαι περίμενα στην Ελλάδα μια νεαρά κυρία από την Αρμενία που στην συνέχεια έγινε γυναίκα μου. Μου εκμυστηρεύτηκε τότε πως για να με ανταμώσει πλήρωσε σε ταξιδιωτικό γραφείο στο Γιερεβάν -έτσι ονομάζεται η πρωτεύουσα της Αρμενίας- 1000 δολάρια για να της δώσουν την πολυπόθητη visa. Έμεινα έκπληκτος, αλλά ως εκεί. Τότε βλέπετε, διόλου σχέση δεν είχα με παρόμοια θλιβερά γεγονότα και ούτε μπορούσα να φανταστώ πόσο θα απασχολούσαν στην συνέχεια την σκέψη μου και την ζωή μου.
Δυο χρόνια μετά και αφού είχαμε στο μεταξύ παντρευτεί εδώ στην Αρμενία με πολιτικό γάμο, χρειάστηκε να περάσουμε το κατώφλι του ελληνικού Προξενείου. Η γυναίκα μου ήθελε να πάρει visa ώστε να κάνουμε Χριστούγεννα στην Λαμία, στον τόπο της καταγωγής μου. Δεν καταφέραμε ωστόσο να εισχωρήσουμε στο γραφείο του Προξένου. Στην είσοδο μας περίμεναν περίεργοι άνθρωποι. Ήταν πολλοί και συμπεριφέρονταν με αγένεια. Ένας από αυτούς, ο Άρης, περιτριγυρισμένος από πλήθος Αρμενίων που δούλευαν τότε στο Προξενείο, κοίταξε υποτιμητικά το πιστοποιητικό του γάμου μας που είχε εκδοθεί από την τοπική αρχή και έκρινε ότι ήταν άνευ σημασίας. Ούτε βέβαια είχε σημασία για τον Άρη, που συμπεριφερόταν σαν αρχισυμμορίτης, ότι μιλούσε με έναν Έλληνα πολίτη. Και ότι η γυναίκα μου είχε δεκάδες άδειες εξόδου στο διαβατήριο της, προς την Ιταλία, την Γαλλία, την Αγγλία και αλλού. Αυτά δεν ενδιέφεραν τον αρχισυμμορίτη, τον Άρη, που κανένας δεν γνώριζε να μου πει την ιδιότητα του στο Προξενείο. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου. Τίποτα! Χαμπάρι δεν έπαιρνε ο Άρης. Φύγαμε με μεγάλη ταραχή που μας συνόδευε για μήνες. Ήταν πρώτη φορά που αισθάνθηκα ντροπή που είμαι Έλληνας. Και φυσικά ποτέ δεν σκέφτηκα να πιάσω τους "γνωστούς". Η ιδέα και μόνο μου προκαλεί ταχυκαρδία.
Η γυναίκα μου, καθηγήτρια ιταλικών στο εδώ πανεπιστήμιο, δεν το έβαλε κάτω. Απευθύνθηκε στο ιταλικό Προξενείο. Εκεί την υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Κανένα πιστοποιητικό γάμου δεν της ζήτησαν. Της έδωσαν σε δυο μέρες την visa. Μόλις το έμαθα, αισθάνθηκα ακόμη μεγαλύτερη ντροπή. Έτσι με ιταλική visa θα ταξιδεύαμε Ελλάδα -για να γιορτάσουμε με τους οικείους μας το νέο έτος και για να ανοίξω στον δήμο μου νέα οικογενειακή μερίδα- αφού η συμμορία του ελληνικού Προξενείου έκρινε ότι την ελληνική δεν την δικαιούμαστε. Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε στο ίδιο αεροπλάνο της τότε Ολυμπιακής, να βρίσκεται μέσα και ο ατρόμητος Άρης που όταν με είδε, χλόμιασε. Κατά την απογείωση, τον απογείωσα και εγώ κανονικά και αυτός από ατρόμητος μεταμορφώθηκε σε δειλό ανθρωπάκι. Διέσχισε πετώντας τον διάδρομο. Έτρεμε και ο ίσκιος του. Χώθηκε βαθιά στο κάθισμα του που τον κατάπιε. Τι θλιβερό υποκείμενο! Από τότε κανείς δεν τον ξαναείδε. Είχε ξεσπάσει η κρίση για τα καλά στην Ελλάδα όταν οι συμμορίες, που καραδοκούσαν στην είσοδο του Προξενείου και ωθούσαν τον κοσμάκη σε τουριστικά γραφεία "εξειδικευμένα" στο να μεταμορφώνουν ταχυδακτυλουργικά τη μίζα σε visa, εξαφανίστηκαν. Χρήματα πια ο ελληνικός λαός δεν είχε για να συντηρήσει "Άρηδες" και κομματικές συμμορίες που συνωστίζονταν άλλοτε μέσα στα Προξενεία και στις Πρεσβείες. Παρόλα αυτά, η θλιβερή εικόνα του Προξενείου στο Γιερεβάν δεν άλλαξε και πολύ και ας αλλάζει κάθε τρεις και λίγο το προσωπικό. Βοά ο τόπος. Όλοι εδώ μιλάνε με καθόλου κολακευτικά λόγια.
Δεκατρείς Ιουνίου του 2013 δυστυχώς επιστρέψαμε και πάλι εκεί. Έχουμε αποφασίσει εδώ και καιρό να βαπτίσουμε τον γιο μας -που έχει διπλή υπηκοότητα- στην Ελλάδα. Τον μήνα Ιούλιο. Περάσαμε και πάλι το κατώφλι του Προξενείου, ο γράφων, η σύζυγός του, ο γιος τους και η Αρμένισσα γιαγιά του. Δεν σας κρύβω ότι πήγα με κρύα καρδιά και γεμάτος προκαταλήψεις. Αυτή την φορά τουλάχιστον δεν υπήρχαν συμμορίες στην πόρτα να μας περιμένουν. Έτσι μπήκαμε στην αίθουσα αναμονής όπου κυριαρχούσε μεγάλη φασαρία. Δεκάδες Αρμένιοι με τα κινητά στα χέρια μιλούσαν ακατάπαυτα. Σε άλλα ευρωπαϊκά Προξενεία εννοείται ότι η χρήση τους απαγορεύεται. Κανένας δεν ήξερε να μας πει ποιος είναι ο τελευταίος. Αριθμητική σειρά δεν υπήρχε για να μπει μια στοιχειώδης τάξη. ΜΆ έπιασε ο τάραχος διότι με αυτά που έβλεπαν τα μάτια μου, ήμουν σίγουρος τι μας περιμένει. Και δυστυχώς δεν διαψεύσθηκα.
Περιμέναμε κοντά δυο ώρες. Μπήκαμε στο περίπου. Μέσα καθόταν σκυθρωπός ένας μικροσκοπικός υπάλληλος που εκτελούσε χρέη Προξένου με την βοηθό του. Ίσα που έριξε το αστυνομικό του βλέμμα πάνω μας χωρίς να πει κουβέντα. "Παρακαλώ πολύ, περάστε, καθίστε κύριοι!" λέγαμε στο χωριό μου. Αντί αυτού, ψυχρολουσία και αγένεια μας καταπλάκωσαν με ορμή και ακαριαία. Τελείως αδικαιολόγητο θεωρώ δε το εχθρικό κλίμα που δημιουργήθηκε ανάμεσά μας. Άνθρωποι που πληρώνονται αδρά για να μας διευκολύνουν, δεν διαθέτουν έναν στοιχειώδη κώδικα ευγένειας όταν έχουν μπρος τους ένα μικρό παιδί με την γιαγιά του. Πολύ τους πέφτει να σου πουν "παρακαλώ καθίστε". Όχι, ο κύριος αυτός μιλιά δεν είχε. Κοίταζε τα αμέτρητα δικαιολογητικά που είχαμε προσκομίσει με ύφος επιθεωρητή Κλουζώ μέχρι που βρήκε ληγμένο το πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης και με μια κίνηση θριαμβευτική το σημείωσε με κόκκινο. Η απαράδεχτη συμπεριφορά του υπαλλήλου μού ανέβασε το αίμα στον κρόταφο. Με άκουσε όλο το Προξενείο από τις φωνές που έβαλα. Ο υπάλληλος τα έχασε τόσο που νόμισα ότι τον λυπήθηκε για μια στιγμή η ψυχή μου. Ήταν προφανές ότι δεν κατανοούσε καθόλου τον ρόλο του, ούτε ήξερε να κάνει διάκριση μεταξύ πολίτη και αλλοδαπού. Λόγω φόρτου εργασίας; Λόγω περιορισμένων δυνατοτήτων; Λόγω προχωρημένων αντιλήψεων; Δεν ξέρω τι να υποθέσω.
Πάντως ένας υπάλληλος του Ελληνικού Κράτους και μάλιστα του Προξενείου που θέλει να πληρώνεται σε ευρώ, δεν νοείται να μην γνωρίζει σε ποιον μιλάει. Να μην έχει τρόπους. Και ιδίως μέσω διαδικτύου, πολίτης και αλλοδαπός, να μη μπορούν να κλίσουν μια συγκεκριμένη ημερομηνία και ώρα για να τον συναντήσουν ώστε να παρακάμπτεται όλη αυτή η εκνευριστική αναμονή. Αλλά ποιο διαδίκτυο; Πού ακούστηκε στην Ευρώπη όλη, Προξενείο και Πρεσβεία χωρίς πραγματικό site και υπάλληλοι με αποδοχές ευρωπαϊκές αντίστοιχες του Γάλλου, του Γερμανού, του Ιταλού! Και όμως αυτή είναι η κατάσταση πριν και μετά την κρίση: υπέρογκες απολαβές για τους υπεράριθμους υπαλλήλους του Προξενείου, που στο μεταξύ αραίωσαν, γεγονός που αύξησε τον φόρτο της εργασία τους, αλλά δεν μείωσε στο παραμικρό την αλαζονική τους συμπεριφορά στο πρόσωπο του Έλληνα πολίτη· και υπέρογκες απολαβές για τους υπαλλήλους της Πρεσβείας που περνούσαν, όταν λεφτά υπήρχαν, εντελώς απαρατήρητοι από τα εδώ πολιτικά δρώμενα όπως οι κομπλεξικοί επαρχιώτες. Πολλοί εξ αυτών διέμεναν στο Marιot, το ακριβότερο hotel της Αρμενίας, και έπειτα γίνονταν άφαντοι. Και συνεχίζουν, ακόμη και σήμερα που η χώρα έχει βουλιάξει, να κρύβονται μες στο καβούκι τους ενώ τον Ιταλό Πρέσβη ας πούμε και τον Γάλλο τον ξέρουν και οι πέτρες.
Και ακόμη. Διάσημοι μουσικοί από την Ιταλία που χρηματοδοτούνται από πάμπλουτους Αρμενίους καταφθάνουν εδώ κάθε τόσο για να αναδείξουν την "bella Italia". Ενώ κάθε χρόνο, 2 Ιουνίου, ημέρα εθνικής ανεξαρτησίας της Ιταλίας, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας και οι υπουργοί του, πλήθος επιχειρηματιών και καθηγητές ιταλικών απΆ όλη την χώρα μαζί με Ιταλούς πολίτες που διαμένουν εδώ, ανταμώνουν στην ιταλική Πρεσβεία για να γιορτάσουν. Οι καλεσμένοι απολαμβάνουν την ιταλική κουζίνα à la fourchette που συνοδεύεται με κλασσικό quartetto. Ντρέπομαι δε να σας περιγράψω τι αισθάνθηκα όταν βρέθηκα, για πρώτη και τελευταία φορά και από τύχη, στην δικιά μας εθνική εορτή. Επόμενο είναι η αγορά να έχει κατακλιστεί από ιταλικά προϊόντα, ενώ εμείς έως πρότινος ούτε ελληνικό ελαιόλαδο δεν μπορούσαμε να βρούμε. Και τίθεται το ερώτημα: Αν δεν έχουμε προϊόντα να εξάγουμε και τίποτα ελληνικό να αναδείξουμε, για ποιο λόγο λειτουργούν αυτές αρχές; Ως Έλληνας πολίτης που κατοικώ εδώ, απαιτώ να ενημερωθώ άμεσα και δημοσίως από το αρμόδιο κυβερνητικό όργανο. Ποιες είναι οι δραστηριότητες και ποιο είναι το έργο που επιτελούν αυτές οι αρχές για το καλό της χώρας ώστε να δικαιολογείται η εδώ παρουσία τους; Αληθεύει ότι διαθέτουμε ακόμη πανέμορφο - εγκαταλειμμένο- κτήριο στο κέντρο της πόλης που είχαμε αποκτήσει επί θητείας του κ. Πάγκαλου, ενώ το χρεοκοπημένο Κράτος πληρώνει ενοίκιο για την βίλα της Πρεσβείας;
Η εντύπωση μου είναι ότι η εδώ παρουσία της "χώρας των Ιώνων", έτσι αποκαλούνε την Ελλάδα οι Αρμένιοι, ήταν και είναι για κλάματα. Πολλοί εξ αυτών δεν γνωρίζουν ότι είμαστε μια χώρα ευρωπαϊκή! Την φαντάζονται σαν ένα μεγάλο εξωτικό νησί με θαυμαστή Ιστορία, όπου οι κάτοικοι της φοράνε μεξικανικά καπέλα, πίνουν, χορεύουν και γλεντάνε. Και όταν αντικρίζουν αυτή την εικόνα στο Προξενείο, που μόνο στις χώρες του Καυκάσου ίσως θα την συναντήσεις, δεν τους αλλάζεις ιδέα με τίποτα. Να σημειώσω επίσης ότι κανένας φοιτητής δεν θέλει στα Πανεπιστήμια Ξένων Γλωσσών να μάθει την ελληνική γλώσσα. Τους αναγκάζει, μου λένε, το Πανεπιστήμιο να την επιλέξουν! Λογικό δεν είναι; Δεν υπάρχει καμία προβολή του ελληνικού ονόματος. Ποιος πληρώνεται άραγε για νΆ αναδείξει το διασυρμένο πια ελληνικό όνομα και για να προβάλλει, σε μια χώρα φιλικά προσκείμενη προς εμάς, την μουσική, τα προϊόντα και τον πολιτισμό μας; Πρέσβης στο Γιερεβάν υπάρχει; Έγινε τελετή υποτίθεται στο Πανεπιστήμιο Μπρουσώβ για τα 150 χρόνια από την γέννηση του Καβάφη και ούτε οι φοιτητές που μαθαίνουν ελληνικά ήταν παρόντες! Όλα γίνονται με προχειρότητα. Όποτε τελούνται αξιόλογες εκδηλώσεις -που λέει ο λόγος- εθνικές εορτές ή ότι άλλο, δεν οφείλουν οι εδώ αντιπρόσωποι του Κράτους (μας να μας προσκαλούν; Αλλά πώς, αφού δεν ξέρουν πού κατοικούμε. Χωρίς επίσημο site ποιος θα μας ενημερώσει; Ο ταχυδρόμος ίσως; Τα ταχυδρομικά περιστέρια;
Κατά την διάρκεια της κρίσης χιλιάδες άνθρωποι του ιδίου φυράματος έχασαν τα προνόμια τους. Κλαίνε και οδύρονται οι υποκριτές πίσω από συνδικάτα και με ψευτοεπαναστάτες ονειρεύονται να πάρουν πίσω τα "κεκτημένα". Ευρωπαϊκούς μισθούς διεκδικούν, τρομάρα μας! Να το ομολογήσω: Αν χάσουν την δουλειά τους, δεν θα τους λυπηθώ καθόλου. Τους αξίζει. Πώς είναι δυνατόν την σήμερον ημέρα, με εκατομμύρια ανέργους, με νέους ανθρώπους που έχουν λαμπρές σπουδές και περιμένουν με αγωνία να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην χώρα, να μην μπορούμε να οργανώσουμε ένα Προξενείο; Ας προσληφθούν αξιοκρατικά οι ικανοί που θα είναι σε θέση να κάνουν το περιβάλλον αυτό άξιο λόγου και όσοι δεν διαθέτουν τις απαιτούμενες ικανότητες, ας μετακινηθούν σε θέσεις ελάσσονος σημασίας. Το Προξενείο, η Πρεσβεία, είναι το πρόσωπο της χώρας προς τα έξω. Η άψογη ή η τριτοκοσμική λειτουργία τους έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στην εδώ παρουσία μας. Και όπως ο πολίτης πληρώνει τους φόρους σε ευρώ στο χρεοκοπημένο Κράτος, με την σειρά του αυτό οφείλει τουλάχιστον να τον σέβεται και να τον αναδεικνύει όπου και να βρίσκεται. Ας επανδρωθούν αυτές οι αρχές με κρατικούς λειτουργούς που θα δείχνουν επιτέλους σεβασμό στο πρόσωπο του πολίτη και με αληθινούς κοσμοπολίτες για να προβάλουμε επάξια τον ελληνικό κόσμο στην οικουμένη.
Για να μην αδικήσω κανέναν, να τονίσω πως όσοι εργάζονται στην στρατιωτική υπηρεσία, που στεγάζεται στο ίδιο κτήριο με την Πρεσβεία, συμπεριφέρονταν πάντα με τρόπο φιλικό, ευγενικό και κόσμιο. Όσο για μας, δεν υπάρχει αμφιβολία. Η περιπέτεια μας θα συνεχιστεί. Η visa της γυναίκας μου, που έχει γιο και άνδρα Έλληνα, είναι μόνο για 15 ημέρες. Η αίτηση που κάναμε για Multivisa ενός χρόνου δεν έγινε δεκτή. Θα απευθυνθούμε για άλλη μια φορά στο ιταλικό Προξενείο. Σίγουρα εκεί θα έχουμε καλύτερη τύχη.
*Ο Γεώργιος Μ. Κοκκορές είναι συγγραφέας.
Πηγή: Protagon
Παρατηρούσα έναν διάλογο μεταξύ Έλληνα εν Ελλαδι και Έλληνα, μετανάστη του εξωτερικού (δυτική χώρα) που εργαζόταν ευχαριστημένος με την δουλειά που βρήκε. Ο πρώτος προσπαθούσε με κάθε τρόπο να υποδείξει τα αρνητικά της χώρας που πήγε ο δεύτερος ενώ ο δεύτερος ήταν σε αμυντική θέση προσπαθώντας να επιδείξει τις διαφορές των δύο χωρών και γιατί η αγορά εργασίας της χώρας του εξωτερικού ήταν σε ακμαίο επίπεδο. Ο πρώτος χαρακτήριζε συνέχεια την άλλη χώρα "δήθεν παράδεισο" και ο δεύτερος "με καλύτερες ευκαιρίες".
Φοβάμαι οτι στην Ελλάδα έχουμε κλειστεί τόσο πολύ στον εαυτό μας που παρόλο απο την μια χαιρόμαστε για όσους φύγαν και αρχίσαν μια καριέρα, δεν θέλουμε να αποδεχτούμε τις αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν ώστε η Ελλάδα να έχει επίσης τις ίδιες ευκαιρίες όσες έχουν οι δυτικές χώρες του εξωτερικού.
Δεν είναι παράδεισοι, απλά είναι σε καλύτερη κατάσταση απο εμάς. Και αυτό γιατι αυτές οι χώρες διευκολύνουν την ανάπτυξη, την ιδιωτική πρωτοβουλία, την επιχειρηματικότητα ενώ την ίδια ώρα έχουν ένα δίχτυ ασφαλείας για τους πολίτες. Εμείς δεν έχουμε ουτε το ένα, ούτε το άλλο. Τεράστιο, πανάκριβο, αντιπαραγωγικό δημόσιο, μηδενικό κοινωνικό κράτος, τιμωρία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και τιτανομέγιστη διαφθορά.
Θα συνεχίζουμε να ακούμε ιστορίες για επιτυχημένους Έλληνες μετανάστες μέχρι κάθε ταλέντο, επιστήμονας, επιχειρηματίας και καλός εργάτης έχει φύγει, τότε θα μείνουνε αυτοί που θα συνεχίζουν να πιστεύουν οτι αλλαγές δεν χρειάζονται...και σε αυτό βάζω όλους μέσα, αριστερούς, δεξιούς, κεντρώους, ακροδεξιούς, κτλ...
.....
.....
Διαφωνω, μπροστα στο βοθρο ολα ειναι παραδεισος.
Μεταναστεύστε. Που αλλού θα βρείτε καλύτερα ?
https://www.bmwfans.gr/forum/images/imported/2013/08/imagesqtbnANd9GcT0KCuMDugkTU1viPOJdWdvqi-1.jpg
Μπλόκο στους Έλληνες που ψάχνουν δουλειά στην Ε.Ε???
https://www.bmwfans.gr/forum/images/imported/2013/09/ProtoThemaI-2.jpg
Powered by vBulletin® Version 4.2.3 Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.