Συγγραφέας:
Καπούτσης Χρήστος
Άρδην τ. 57
Συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την ελληνοτουρκική κρίση στα Ίμια (30-31 Ιανουαρίου 1996), που έφερε τις δύο γειτονικές χώρες στα πρόθυρα της πολεμικής αναμέτρησης. Τη νύχτα εκείνη, η Τουρκία, με τη χρήση στρατιωτικής βίας, κατέλαβε ελληνικό έδαφος. Αποβίβασε Tούρκους στρατιώτες στη βραχονησίδα Ίμια.
Για την κρίση στα Ίμια, έχουν καταγραφεί οι απόψεις των Eλλήνων πρωταγωνιστών, δηλαδή των εν δυνάμει ενόχων της εθνικής ταπείνωσης. Ωστόσο, επίσημη έρευνα, είτε από την ελληνική Βουλή, είτε από τις δικαστικές αρχές της χώρας μας, δεν έχει γίνει. Δεν έχουν αποδοθεί ακόμη οι ευθύνες για τη νύχτα της ντροπής. Κάποιοι φοβούνται τις αποκαλύψεις και εμποδίζουν τις έρευνες.
Το αποτέλεσμα όμως είναι συγκεκριμένο. Η Ελλάδα, με την παρέμβαση των Aμερικανών, υποχρεώθηκε, ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου 1996, να υποστείλει τη σημαία της και να αποσύρει τη στρατιωτική της φρουρά από τη μία των βραχονησίδων Ίμια. Ήταν η προϋπόθεση για να αποχωρήσουν οι Tούρκοι στρατιώτες από την άλλη βραχονησίδα των Ιμίων. Έκτοτε, η Τουρκία διατυπώνει την περίφημη θεωρία της περί «γκρίζων ζωνών» με την οποία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε δεκάδες νησίδες, βραχονησίδες και νησιά του Αιγαίου.
Σήμερα, δεν μπορούν οι Έλληνες πολίτες να προσεγγίσουν τις βραχονησίδες του συμπλέγματος των Ιμίων, όπως είχαν τη δυνατότητα πριν από τον Ιανουάριο του 1996.
Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: Η αποκλιμάκωση της κρίσης των Ιμίων έγινε με απώλεια εθνικού εδάφους; Εκτιμώ ότι η απάντηση είναι δυστυχώς καταφατική!
Τα τραγικά γεγονότα της θυελλώδους, κυριολεκτικά και μεταφορικά, νύχτας των Ιμίων (30-31 Ιανουαρίου 1996) επανήλθαν, ως εφιάλτης, στην επικαιρότητα με αφορμή το νεοεκδοθέν βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη και βασικού πρωταγωνιστή των γεγονότων. Τα όσα αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός στο βιβλίο του τα είχε υποστηρίξει τότε ο προπαγανδιστικός μηχανισμός, μέσω των χρυσοπληρωμένων δημοσιογράφων, των διανοούμενων της «αυλής» Σημίτη και των πολιτικών, που τότε αποτελούσαν τα εξαπτέρυγα του εκσυγχρονισμού. Με την συμπερίληψή τους όμως, στο βιβλίο του κ. Σημίτη, οι αιτιάσεις αυτές αναβαθμίζονται πλέον σε ιστορικά ντοκουμέντα και απαιτούν ενδελεχέστερης μελέτης, προς απόδοση ιστορικών, πολιτικών και όχι μόνο ευθυνών, αφού η υπόθεση των Ιμίων δεν έχει ακόμη κριθεί οριστικά, σε ιστορικό, εθνικό, πολιτικό και ενδεχομένως ποινικό επίπεδο. Οι ερινύες φαίνεται να βασανίζουν τον κ. Σημίτη, γιΆ αυτό επιχειρεί, με μικροψυχία και πρωτοφανή για πρωθυπουργό ευθυνοφοβία, να μετακυλίσει τις ευθύνες του στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Έτσι γίνεται ο πρώτος πρωθυπουργός στην ελληνική ιστορία που κατηγορεί το στράτευμα για ανικανότητα και ανετοιμότητα για πόλεμο!
Αναμφίβολα, δύο είναι οι βασικές πτυχές των γεγονότων των Ιμίων: η στρατιωτική και η πολιτική.
Το γεγονός ότι οι Τούρκοι κατόρθωσαν να αποβιβάσουν στρατιωτική ομάδα στη μία των βραχονησίδων Ίμια συνιστά σοβαρή αποτυχία της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας. Πρόκειται για σφάλμα τακτικής του τότε Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Ναύαρχου Χρ. Λυμπέρη. Και ακόμη, το γεγονός ότι η ελληνική στρατιωτική ηγεσία έμαθε την κατάληψη της βραχονησίδας από την τηλεόραση συνιστά παταγώδη αποτυχία των δυνάμεων επιτήρησης της περιοχής.
Σε στρατηγικό επίπεδο όμως, οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας εκείνο το βράδυ και ετοιμοπόλεμες ήταν και υψηλό ηθικό διέθεταν και, κυρίως, ήταν σε θέση να απαντήσουν στη βαρύτατη τουρκική πρόκληση. Ωστόσο, η πρώτη στρατιωτική επιτυχία των Τούρκων, αναμφίβολα μικρής στρατιωτικής σημασίας, τρομοκράτησε τον Έλληνα πρωθυπουργό, που εγκατέλειψε κάθε ιδέα αντίδρασης και εναπόθεσε τις τύχες της χώρας μας στους Αμερικανούς τους οποίους και εκλιπαρούσε να βρουν οπωσδήποτε και με οποιοδήποτε κόστος πολιτική λύση! Άλλωστε, την επομένη, στη Βουλή, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης είπε: «Θέλω να ευχαριστήσω την Κυβέρνηση των ΗΠΑ για την βοήθειά τους»!!
Σχετικά με τις αντιρρήσεις του Α/ΓΕΕΘΑ στην εντολή του κ. Σημίτη, να αποχωρήσει το ελληνικό άγημα από την μία των βραχονησίδων Ίμια μαζί με την σημαία, είναι χαρακτηριστική η παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών Θ. Πάγκαλου: «Βρε Αρχηγέ, δε λέμε ότι τη σημαία τη φύσηξε ο αέρας, τη χτύπησε το κύμα, να τελειώνουμε;»!!
Νομίζω ότι είναι αποκαλυπτικός ο παρακάτω διάλογος.
- «Ποιος έδωσε εντολή ναύαρχε Λυμπέρη να αποχωρήσουν από τα Ίμια οι Έλληνες στρατιώτες υποστέλλοντας την ελληνική σημαία;»
- Χ. Λυμπέρης: «Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης έδωσε εντολή για αποχώρηση. Ήταν το αποτέλεσμα της συμφωνίας που έκανε εκείνο το βράδυ με τους Αμερικανούς. Η στρατιωτική ηγεσία είχε άγνοια. Εγώ, όταν το άκουσα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό να μου το ανακοινώνει, έπεσα από τα σύννεφα. Κείνο το βράδυ στα Ίμια είχαμε τακτικό πλεονέκτημα. Η αεροπορική κάλυψη ήταν αποτελεσματική και υπήρχε υπεροχή σε αριθμό πλοίων και σε κατευθυνόμενα βλήματα. Και το ηθικό του στρατιωτικού προσωπικού ήταν πολύ υψηλό». (Συνέντευξη του πρώην Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχου Χρήστου Λυμπέρη στον δημοσιογράφο Χρ. Καπούτση στον Ρ/Σ «ΑΘΗΝΑ 9,84», στις 31 Ιανουαρίου του 2003, στην εκπομπή «στον παλμό των γεωπολιτικών εξελίξεων». Δύο μήνες αργότερα και μετά την έντονη καταδίκη, μέσα από την εκπομπή, της αμερικανικής στρατιωτικής εισβολής στο Ιράκ, η εκπομπή διακόπηκε!!).
Η πιο σημαντική όμως πτυχή των γεγονότων των Ιμίων είναι η πολιτική. Η χώρα διαθέτει πρωθυπουργικοκεντρικό δημοκρατικό πολίτευμα. Ο πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση, σύμφωνα με το Σύνταγμα, έχουν την πλήρη και αποκλειστική ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Τη νύχτα των Ιμίων είχαμε πολιτική και όχι στρατιωτική κυβέρνηση. Ο κ. Σημίτης ήταν ο πρωθυπουργός και ο ναύαρχος Λυμπέρης δεν στασίσε, ούτε επιχείρησε να ανατρέψει την Κυβέρνηση. Επομένως ό,τι έγινε ή δεν έγινε τη νύχτα των Ιμίων είναι έργο της Κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, που προφανώς χρεώνονται και το όποιο αποτέλεσμα. Επειδή όμως το αποτέλεσμα είναι πράγματι οδυνηρό για τη χώρα μας, ο κ. Σημίτης επέλεξε, προκειμένου να διασωθεί από την απόδοση ευθυνών και φυσικά για να προστατεύσει και την υστεροφημία του, να κατηγορήσει τον τότε Α/ΓΕΕΘΑ και να μεταθέσει τις ευθύνες του στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας.
Οι πολιτικές επιλογές του πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων δείχνουν και το επίπεδο σοβαρότητας της νεοσύστατης (δεν είχε πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή) Κυβέρνησής του. Ο Κ. Σημίτης είχε επιλέξει την αποκλιμάκωση της κρίσης έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Ακόμη και αν αυτή η αποκλιμάκωση συνοδευόταν με απώλεια εθνικού εδάφους!
Το επιχείρημα του κ. Σημίτη, ότι προτίμησε το ΚΥΣΕΑ να συνεδριάσει στο Μέγαρο Μαξίμου και όχι στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ, για τα δώσει το μήνυμα στους αντιπάλους ότι προτιμά την πολιτική από την στρατιωτική λύση, είναι αποκαλυπτικό της ψυχολογικής κατάστασης του πρωθυπουργού τη νύχτα της κρίσης. Και ακόμη, η πλήρης συμμόρφωση του περίτρομου Κ. Σημίτη στην εντολή του προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον να αποσύρει πάραυτα το προσωπικό και την ελληνική σημαία από τα Ίμια, χωρίς εγγυήσεις για τη διατήρηση της ελληνικής κυριαρχίας στη βραχονησίδα, φανερώνουν τον πανικό και την πολιτική ανυπαρξία του Κ. Σημίτη. Η κατάρρευση του πρωθυπουργού προκλήθηκε από τον φόβο που του προκάλεσε το ενδεχόμενο και μόνο δυναμικής αντίδρασης των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στην βαρύτατη τουρκική προσβολή. Να καταλάβουν δηλαδή οι Τούρκοι στρατιώτες ελληνικό έδαφος.
Ενδεικτικό της κωμικοτραγικής συνεδρίασης του «ΚΥΣΕΑ» υπό τον κ. Σημίτη στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι κείνο το βράδυ έγινε επιστράτευση τοπικών εφεδρειών στον Έβρο και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, εν αγνοία του πρωθυπουργού και των υπουργών που μετείχαν στο ΚΥΣΕΑ!!
Η υπηρεσιακή πρωθυπουργός της Τουρκίας κ. Τσιλέρ, και κυρίως το κεμαλικό πολιτικό-στρατιωτικό κατεστημένο, εκτιμώντας σωστά τον τρόπο αντίδρασης του κ. Σημίτη, αποφάσισαν και κατέλαβαν ελληνικό έδαφος (βραχονησίδα Ίμια) και στη συνέχεια εφηύραν τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Και το τραγικό είναι ότι ο κ. Σημίτης, στο βιβλίο του, αποκαλύπτει ότι στις διερευνητικές επαφές των εμπειρογνωμόνων των υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας περιλαμβάνονται και οι «γκρίζες ζώνες»! Δηλαδή, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, η Ελλάδα διαπραγματευόταν και την εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων; Είναι δυνατόν;
Δυστυχώς δεν έχουν τέλος τα όσα περίεργα, αλλά και ταπεινωτικά για το κύρος της Ελλάδας, συνέβησαν κατά την αξημέρωτη, ως και σήμερα, νύχτα των Ιμίων.
Ωστόσο, υπάρχουν και τέσσερα κρίσιμα ερωτήματα που θα πρέπει κάποτε επιτέλους να απαντηθούν αρμοδίως:
1. Γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα της 31ης Ιανουαρίου, η τουρκική φρεγάτα «Γιαβούζ» προσεγγίζει την αφύλαχτη Δυτική Ίμια σε απόσταση 100 μ. από την ακτή. Απονηώεται από την τουρκική φρεγάτα ελικόπτερο και κατευθύνεται προς την ελληνική βραχονησίδα. Η πληροφορία μεταφέρεται αμέσως στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων. Επειδή ο Α/ΓΕΕΘΑ με εντολή του πρωθυπουργού βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου(!), ο αντικαταστάτης του, Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ αντιστράτηγος Σταμπουλής, δίνει αμέσως εντολή κατάρριψης του τουρκικού ελικοπτέρου. Η εντολή είναι προς τους Κυβερνήτες της Φρεγάτας «ΝΑΥΑΡΙΝΟ» και «ΕΛΛΗ». Η εντολή δεν εκτελείται!!! Γιατί; Μήπως οι πλοίαρχοι επικοινώνησαν με το Μέγαρο Μαξίμου και οι πολιτικοί τους είπαν να αγνοήσουν τις εντολές της ηγεσίας τους; Δεν θα πρέπει οι κύριοι αυτοί να δώσουν εξηγήσεις;
2. Μονάδα Πυροβολικού στην Κάλυμνο είχε τάξει τα πυροβόλα της σε θέση μάχης από το μεσημέρι της 30ης Ιανουαρίου. Η βραχονησίδα Δυτική Ίμια ήταν μέσα στο βεληνεκές των πυροβόλων. Μετά την κατάληψη της βραχονησίδας από Τούρκους κομάντος, η στρατιωτική ηγεσία προτείνει, αν όχι τον βομβαρδισμό, τουλάχιστον τη ρίψη προειδοποιητικών βολών, που θα προειδοποιούν τους Τούρκους στρατιώτες και θα τους υποδεικνύουν ότι θα πρέπει να αποχωρήσουν από το ελληνικό έδαφος που έχουν καταλάβει παρανόμως. Η πρόταση απορρίπτεται ασυζητητί από την πολιτική ηγεσία. Γιατί;
3. Τρία στελέχη του πολεμικού μας Ναυτικού, ο Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Έκτορας Γιαλοψός, ήταν τα μέλη του πληρώματος του ελικοπτέρου που πήρε εντολή να πετάξει πάνω από τα Ίμια και να εντοπίσει τους Τούρκους στρατιώτες. Οι τρεις άνδρες εκτέλεσαν την αποστολή τους, αλλά το ελικόπτερο, για άγνωστη μέχρι και σήμερα αιτία, συνετρίβη στα παγωμένα νερά του Αιγαίου. Οι ηρωικοί ναυτικοί μας έδωσαν τη ζωή τους στην υπεράσπιση της πατρίδας. Σήμερα, πολλοί από την τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία θέλουν να ξεχάσουν τη θυσία τους. Γιατί άραγε; Και κυρίως, θα μάθουμε ποτέ την πραγματική αιτία της πτώσης του ελικοπτέρου;
4. Αληθεύει ή όχι, ότι ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ρ. Χόλμπρουκ, 45 λεπτά πριν την απόβαση των Τούρκων στα Ίμια, γνωστοποίησε σε διπλωμάτη της ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον την επικείμενη αποβατική ενέργεια των Τούρκων; Ωστόσο, το σήμα που εστάλη από την Ουάσιγκτον δεν έφτασε ΠΟΤΕ στον Α/ΓΕΕΘΑ, ή στον υπουργό Εξωτερικών ή τον πρωθυπουργό. Γιατί;
Κατόπιν αυτών, σήμερα παρά ποτέ άλλοτε, είναι εθνικά, ιστορικά και ηθικά αναγκαίο να λάμψει η αλήθεια για τη σκοτεινή νύχτα των Ιμίων. Πρέπει η Βουλή των Ελλήνων να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Επιβάλλεται η σύσταση εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής, προκειμένου να διερευνήσει εξονυχιστικά τα γεγονότα των Ιμίων, ώστε να αποδοθούν πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες, αν προκύψουν, σε όλους τους πρωταγωνιστές. Διότι η Ελλάδα εκείνο το βράδυ διασύρθηκε, μίκρυνε, πόνεσε, μάτωσε και κάποιοι ευθύνονται γιΆ αυτό, πολιτικοί ή στρατιωτικοί. Πρέπει η αλήθεια να φθάσει στον ελληνικό λαό, από την Βουλή, το στυλοβάτη του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος και όχι από τους εμπλεκόμενους, και δυνάμει ενόχους.
Ιμια 1996 (17 χρονια μετα)
Απάντηση με παράθεση