Κρακοβία με Ε92 (+ Βελιγράδι, Άουσβιτς, Ζακοπάνε, Αλατωρυχεία Βιελίτσκα)

[bimmer-corfu]

Καιρό είχα να γράψω και επειδή βρήκα λίγο χρόνο θα μοιραστώ άλλη μια διαδρομή με Ε92. Πριν ξεκινήσω να αναφέρω ότι σε αντίθεση με παλαιότερα όλο και πιο πολλές ασφαλιστικές καλύπτουν τώρα και κλοπή/φωτιά στο εξωτερικό και μάλιστα με μικρό κόστος. Όταν πάτε να πάρετε πράσινη κάρτα ρωτήστε την ασφαλιστική σας.

[bimmer-corfu]

[bimmer-corfu]

Η αναχώρηση έγινε τέλος Δεκεμβρίου 2015 και η επιστροφή αρχές Ιανουαρίου 2016.
Το σκεπτικό ήταν να πάω Κρακοβία από Κέρκυρα μέσω Ηγουμενίτσας και όχι με καράβι για Ιταλία, δηλαδή 1.700 Χιλιόμετρα σερί αλλά επειδή η υπόλοιπη παρέα δεν είχε δει το Βελιγράδι αποφασίσαμε να κάνουμε μια διανυκτέρευση εκεί και να συνεχίσουμε το άλλο πρωί για Κρακοβία.

Στο Βελιγράδι μείναμε σε διαμερίσματα στο κέντρο αλλά όταν λέω κέντρο εννοώ όσο πιο κέντρο μπορεί να πάει κανείς με αμάξι. Τα διαμερίσματα ήταν πολύ φθηνά και μόνο 2 λεπτά με τα πόδια από το διάσημο πεζόδρομο της Knez Mihailova ο οποίος σε οδηγεί στο κάστρο. Από την αντίθετη κατεύθυνση μπορεί κανείς να δει τη μεγαλύτερη Ορθόδοξη εκκλησία στο κόσμο του Αγίου Σάββα, το προεδρικό μέγαρο, το ιστορικό ξενοδοχείο Μόσχα κτλ
Στο μέσο περίπου του πεζόδρομου είναι η περιοχή Skadarska με πάρα πολλές ταβέρνες.
Φωτογραφίες δεν έχω καλές διότι είχε πολύ ομίχλη.

[bimmer-corfu]

Την επόμενη το πρωί ξεκινήσαμε για Κρακοβία με πρώτη στάση στα σύνορα Σερβίας Ουγγαρίας που πάντα έχει κίνηση και μεγάλη καθυστέρηση, να ξέρετε ότι εκεί πολύ συχνά θα σας ψάξουν διεξοδικά το αμάξι, δηλαδή θα πρέπει να βγάλετε έξω τα πράγματα και να μπει σκύλος μέσα να μυρίσει.
Εκεί πρέπει να αγοράσετε βινιέτα αλλά το καλό είναι ότι τα μαγαζιά στα σύνορα πουλάνε βινιέτα για όλες τις χώρες που θα χρειαστείτε και όχι μόνο για Ουγγαρία.
Σε όλη τη διαδρομή απο Βελιγράδι για Κρακοβία είχε απίστευτη ομίχλη αλλά ο δρόμος στεγνός.

Πριν φθάσουμε Βουδαπέστη ο φίλος μου που ακολουθούσε με ένα Ford Focus (και τα 2 αμάξια είχαμε χιονολάστιχα, εγώ μάλιστα σε 16άρες ζάντες που τις έχω μόνο για χειμερινά ταξίδια) έκανε λάθος και αντί να παρακάμψει μπήκε μέσα στη Βουδαπέστη. Έπρεπε να συνεχίσω και να τον περιμένω σε ένα χωριό στη Σλοβακία, ήταν ευκαιρία να κάνω και λίγη δουλειά στο λαπ τοπ αφού περίμενα πάνω από μια ώρα.
Ο δρόμος από Βουδαπέστη και πάνω είναι επαρχιακός, ξεχάστε τους αυτοκινητόδρομους, αλλά η άσφαλτος και η σήμανση είναι άψογα σε όλες τις χώρες. Λίγα κομμάτια αυτοκινητόδρομου ξαναβρίσκεις στη Πολωνία.

[bimmer-corfu]

Άφιξη το βράδυ στη Κρακοβία όπου μείναμε έξω από τη πόλη και το συνιστώ γιατί βρίσκεις σούπερ ξενοδοχεία σε λογικές τιμές ενώ από την άλλη μπορείς να πας στο κέντρο της παλιάς πόλης με το αμάξι και να το βάλεις πολύ φθηνά σε υπόγεια γκαράζ.

Την επόμενη μέρα κατεβήκαμε στη παλαιά πόλη της Κρακοβίας ενώ επίσης επισκεφτήκαμε και την Εβραική συνοικία της πόλης.
Δε θα γράψω για τη πόλη αφού μπορεί κανείς να τα βρει όλα εύκολα στο ιντερνετ, μόνο θα πω ότι είναι η πιο καλοδιατηρημένη μεσαιωνική πόλη που έχω επισκεφθεί, ένα πραγματικό στολίδι.

[bimmer-corfu]

Τη επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για ημερήσια εκδρομή στα Αουσβιτς 1 και 2,ενώ μετά θα πηγαίναμε στα Αλατωρυχεία της Βιελίτσκα.
Πρέπει να κλείσετε σε όλα τα παραπάνω εισιτήρια online για να γλυτώσετε ουρές αφού το κρύο είναι αφόρητο.
Εμείς παρόλο ότι είχαμε κλείσει εισιτήρια περιμέναμε 45 λεπτά ουρά στο Αουσβιτς στους
-18 και με αέρα, πραγματικά σε έκανε το όλο σκηνικό να αναρωτηθείς πως ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική, να ξέρετε ότι από το Αουσβουτς 1 στο 2 (Μπιργκενάου) είναι αρκετή απόσταση και πρέπει να πας με το αμάξι ή λεωφορείο εκτός και θες να κάνεις τη διαδρομή περπατώντας στο κρύο.
Ξεναγό δεν είναι αναγκη να πάρεις αφού έχει τόσο κόσμο που τους πάνε όλους σα τα γίδια, προτιμήσαμε να πάμε με την ησυχία μας και με ένα οδηγό στο χέρι που μπορείς να αγοράσεις από την είσοδο και είναι και στα Ελληνικά.

Επόμενη στάση κάνα μισάωρο με το αμάξι στα αλατωρυχεία της Βιελίτσκα, αυτό είναι TO MUST και δε πρέπει να το χάσετε με τίποτα.
Στα "σπλάχνα" του κρύβει εκτός από το ορυχείο αλατιού μια γκαλερί τέχνης, ένα καθεδρικό ναό και μια υπόγεια λίμνη! Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιόμετρα 300 μέτρα κάτω από τη γη!
Οι γενιές των ανθρακωρύχων που έζησαν στη μικρή πόλη Wieliczka και εργάστηκαν υπόγεια στο αλατωρυχείο για αιώνες δημιούργησαν κάτι θαυμαστό. Άφησαν πίσω τους μια συναρπαστική καταγραφή του χρόνου που πέρασε στα έγκατα της γης με τη μορφή μυθικών αγαλμάτων, ιστορικών αλλά και θρησκευτικών στοιχείων. Δημιούργησαν ακόμη και τις δικές τους εκκλησίες για να προσεύχονται!
Το εντυπωσιακό είναι πως και οι πολυέλαιοι είναι κατασκευασμένοι από αλάτι! Σήμερα πάνω από ένα εκατομμύριο τουρίστες επισκέπτονται το ορυχείο για να δουν, μεταξύ άλλων, πως γινόταν η εξόρυξη του αλατιού κατά το παρελθόν.
Για λόγους ασφαλείας όμως περίπου το 1% του ορυχείου, σχεδόν τέσσερα χιλιόμετρα σε μήκος, είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες.

[BILL007]

Thank you Πέτρο για τις όμορφες εικόνες!!! Ταξίδι μέσα απο την οθόνη του υπολογίστή!

[NassosMan]

Ωραίο ταξίδι και ωραία αφήγηση.

Στάλθηκε από το SM-N9005 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[dark knight]

Ωραια περιγραφη και πλουσιο φωτογραφικο υλικο.ειναι σαν να ταξιδευουμε και εμεις μες απο τις περιγραφες.

[I_MNL]

Εξαιρετική περιγραφή και φωτό. Ευχαριστούμε πολύ!