Ήταν 11 Οκτωβρίου 2008 η ημέρα που αγόρασα το κόμπακτ. Το θυμάμαι σαν χθες που μπήκα μέσα και λέω αυτό είναι δικό μου. Την ίδια κιόλας ώρα άρχισαν ατέλειωτες βόλτες με φίλους προς όλες τις κατευθύνσεις της βόρειας Ελλάδας. Ήμουν τρισευτυχισμένος και κάθε χιλιόμετρο που έγραφε με έκανε ακόμα πιο χαρούμενο. Έιχε 81.356 χιλιόμετρα. Κατασκευή Ιουνίου του 2003 και πρώτη άδεια Απρίλη του 2004. Σήμερα μετρά 232.240 χιλιόμετρα. Δηλαδη 150.000+ χιλιόμετρα μέσα σε τέσσερα χρόνια. Δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα απλό 316ti με τριάκτινο τιμόνι και 16άρες ζάντες. Στο χρονικό διάστημα αυτό έβαλα πολλά πράγματα, τα οποία κάποιοι φίλοι από τη Θεσσαλονίκη τα ξέρουν καλά. Δεν μετάνιωσα για τίποτα, ούτε για τα χιλιόμετρα που έκανα ούτε για τα έξτρα που έβαλα. Το αγαπάω γιατί μετά από τόσα χιλιόμετρα δεν τρίζει τίποτα, δουλεύουν όλα τέλεια και δεν κολώνω να γυρίσω το κλειδί και να πάω όπου με βγάλει ο δρόμος με βροχές, λάσπη, χιόνι. Από βλάβες μετρά μέχρι στιγμής δύο καμμένους πολλαπλασιαστές, έναν στις 148.000 και έναν στις 206.000 χιλιόμετρα (Κουβαλάω πάντα δύο μαζί μου στο χώρο αποσκευών). Εξακολουθώ ακόμη και σήμερα να θέλω να το οδηγάω συνέχεια ακόμα και μετά από ταξίδια 500+ χιλιόμετρων. Ναι θα μου πείτε εσείς με τα τέρατα, καλά το 316? Ναι, το 316 γιατί σημασία δεν έχει μόνο η δύναμη που έχει το αυτοκίνητο, αλλά η αίσθηση που σου αποφέρει όταν το οδηγείς.
Σκόρπιες μνήμες... Ταξίδια από τον Έβρο μέχρι την Καλαμάτα...Από την Άγκυρα μέχρι το Αμβούργο... Και όλα αυτά με ένα 316...
upload picture