Aπιστευτος τυπος,Απιστευτα Φαλτσα
Απιστευτα κολπα στο μπιλιαρδο!
https://www.youtube.com/watch?v=4-nc9SD3FGM
Printable View
Aπιστευτος τυπος,Απιστευτα Φαλτσα
Απιστευτα κολπα στο μπιλιαρδο!
https://www.youtube.com/watch?v=4-nc9SD3FGM
:shok:
Καλα πολλεεεεεεες ωρες στο μπιλιαρδο,αλλα και ταλεντο θα πρεπει να εχει καποιος για να τα καταφερνει ετσι!!!!:thumbsup:
Τωρα εχει ο γιος μου ενα ντεμο με μπιλιαρδο στο PS3, το hustle kings και εχω κολλησει λιγο.....:whistle:παντως ωρες πολλες στην εφηβεια ειχα και εγω σε μπιλιαρδαδικα και φλιππερακια....:original:
Ειναι δυνατον να μπορεις να βαλεις τετοια φαλτσα???Πως το κανει???Oχι οτι θα το μπορεσω κ εγω κατευθειαν,αμα μαθω το πως:th_Laie_67-1:Τι αλλο να πω...
εχουμε και μεις εδω εναν τρελο στεκά που μπορει να σας πει πολλαααα, αλλα δυστυχως αυτη τη περιοδο δεν ειναι παρον
εμενα ενοοεις?:th_Laie_67-1:Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Aceman1925
περα απ την πλακα τωρα,φαινεται οτι εχει σπαταλησει πολλες ωρες στο να προπονειται για να βγαλει αυτα τα τρικακια.μην σας ξεγελαει παντως,οσο κι αν σας φαινεται περιεργο οι περισσοτεροι απο αυτους δεν ξερουν να παιζουν μπιλιαρδο.
συμφωνώ...το να λιώνεις την στέκα στα πικέ και στα τζαμπ δεν λέει τπτ...Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο manos
ο καλός ο παίχτης φαίνεται στο εννιάμπαλο που πρέπει να στήνεις με την
σειρά την επόμενη μπαλιά, και ο τεχνικός παίχτης φαίνεται στην τρίσποντη.
αν δείτε καλούς παίχτες μπιλιάρδου, θα πάθετε πλάκα με το πόσο απλό και
καθαρό κάνουν παιχνίδι...ο αδερφός μου έπαιζε πολά χρόνια και έχει πάρει
σε κάποια τουρνουά μέρος...ακολουθούσα και εγώ, αλλά μια ζωή γίδι...ο
λόγος που πείγαινα εγώ, ήταν οι μουν@ρες που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς
σε κάποια στέκια...:th_Laie_67-1:
ετσι ακριβως...στο μαγαζι μου εχω αρκετους παιχτες Α' κατηγοριας οι οποιοι τα περισσοτερα απο αυτα τα τρικακια δεν τα εχουν σιγουρα.αν τους δειτε ομως να παιζουν θα παθετε πλακα.τα κανουν ολα να δειχνουν τοσο ευκολα που στην πραγματικοτητα δεν ειναι!περιττο να πω πως στο εννιαμπαλο οποιος εχει το σπασιμο παιρνει και το παιχνιδι κατα 99%!!!εγω ακομα δεν εχω φτασει σε τετοιο επιπεδο και ουτε προκειται βεβαια.το παλευουμε ομως :thumbsup:Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Thomelef
O Αρης Δαμουλάκης τρίτος στον κόσμο
εχουμε κ ενα πρωταθλητη....
>>https://www.chaniamagazine.gr/?p=8152
Cafe Aramis..
απο την μικρη πειρα που εχω και εγω σαν εφηβος ο παραπανω κυριος του βιντεο θα στειλει χαλαρα στον παγκο οποιον παιξει μαζι του ,,εγω ειμαι λατρης της φυσικης ομως και εννοω γαλικο μπιλιαρδο ,,οι πολλες τρυπες και μπαλες μου θυμιζουν αλλα σπορ
Ο καλύτερος εδώ και αρκετά χρόνια είναι Τούρκος.
Χωρίς να σνομπάρω τις τρύπες, όλη η τέχνη είναι στις τρίσποντες.
Όντας παίχτης και εγώ εδώ και 20 περίπου χρόνια (και χωρίς να είμαι ιδιαίτερα καλός) σας διαβεβαιώ οτι είναι το πιο δύσκολο και τεχνικό σε σχέση με όλα τα άλλα. Δυστυχώς τώρα πια είναι ζήτημα αν παίζω 2-3 φορές το χρόνο :thumbsdown:
Να και το σχετικό βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=D1PLeZaPn28
αυτο το τελευταιο με τις εθελοντριες πολυ μου αρεσε. :p
το ατομο ειναι ασυληπτο Φυσικη,Χημεια, σε ολα αριστα ασε που στην τελυταια στεκια χαθηκε χαθηκε ο νομος την βαρυτητας ,,αυτα ειναι γαλλικο και τελοςΠαράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο 330Ci
Από νεαρός, παθιασμένος με το γαλλικό, τότε και να έψαχνες δεν υπήρχε αμερικάνικο, το οποίο δεν το πάω και καθόλου.
Με μέσο όρο 15 καραμπολών ανά στεκιά, είχα φτάσει σε ένα επίπεδο, που να παίζω τζάμπα, δηλαδή κερδίζοντας στις 10 τις 7 φορές, δεν πλήρωνα την ώρα.
Παιχνίδι φαντασίας, τεχνικής, δεξιοτήτων, ψυχολογίας, αλλά και τρισάθλια μπιλιάρδα, ακαλιμπράριστα, σκονισμένα, με ανύπαρκτες σπόντες, λυωμένες η και σχισμένες τσόχες που κυλώντας η στρβή κάκιστης ποιότητας μπίλια, έκανε ένα θόρυβο λες και κυλούσε σε γυμνό μάρμαρο, μη αναφέρω για θέρμανση.
Πως να βελτιωθείς με τέτοια υποδομή? Κι όμως, τότε στην Β.Ελλάδα ήταν ο πρωταθλητής Μπουλιώτης, ό "Μαύρος", ο "Μάγειρας" και 2-3 ακόμη.
Κάποτε είχα γράψει κάτι σχετικό και εδώ : https://giant13.blogspot.com/2007/02/blog-post.html
Υ.Γ. Στο 1ο ποστ ρε παιδιά για να κάνει τέτοια πράγματα ο άνθρωπος, λέτε να μη κατέχει το άθλημα?
Αντιγραφω ενα ρεπορταζ-συνεντευξη που εκανε ενας γνωστος μου σε τοπικη εφημεριδα (Χανια)
Aθλημα για εκατοντάδες Eλληνες και χόμπι για αρκετές χιλιάδες αποτελεί τα τελευταία χρόνια το μπιλιάρδο, καθώς από “παρεξηγημένη”... ενασχόληση, συνδεδεμένη με κακόφημα στέκια -τις προηγούμενες δεκαετίες έχει αποκτήσει, σταδιακά, τη θέση που του αξίζει, χαρίζοντας, μάλιστα, διεθνείς επιτυχίες στη χώρα μας σε αγωνιστικό επίπεδο
Είναι, δε, εξαιρετικά δύσκολο παιχνίδι, καθότι ψυχοτεχνικό, ενώ συμβάλλει σημαντικά στην άσκηση του μυαλού αλλά και του σώματος, γεγονός που γνωρίζουν καλά κυρίως οι επαγγελματίες, αλλά και οι ερασιτέχνες παίκτες.
Eνας από αυτούς, επαγγελματίας παίκτης επί σειρά ετών,ο οποίος έχει συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στην αναβάθμιση του μπιλιάρδου στα Χανιά και όχι μόνο είναι ο Aρης Δαμουλάκης.Είναι ο άνθρωπος που στα μέσα της δεκαετίας του 1980«ανέσυρε» το μπιλιάρδο από τα -θεωρούμενα ως κακό-
φημα σφαιριστήρια και τα υπόγεια και το «έβαλε» στα«σαλόνια», ανεβάζοντας κατακόρυφα το επίπεδο όσον αφορά τις συνθήκες του παιχνιδιού, με καλύτερα τραπέζια,καλύτερες στέκες, καλύτερο εν γένει «περιβάλλον».Είναι ο άνθρωπος, ο οποίος έμαθε σε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, φίλους του μπιλιάρδου ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι απαιτεί μία ιδιαίτερη συμπεριφορά και αντιμετώπιση, κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι ο σεβασμός, ενώ ταυτόχρονα μοιράστηκε με αρκετούς από αυτούς τα μυστικά του μπιλιάρδου, κυρίως του «αμερικάνικου».Είναι ο άνθρωπος που επί τριάντα περίπου χρόνια δίνει
τον δικό του αγώνα για την αναβάθμιση του μπιλιάρδου,ως αθλήματος πλέον.
Είναι ο νικητής δεκάδων τουρνουά, που έχουν γίνει την τελευταία εικοσιπενταετία στην Κρήτη και στην υπόλοιπη Ελλάδα, με αντιπάλους μεγάλους παίκτες και από τα Χανιά.Είναι ο άνθρωπος που έχει κερδίσει, σε διεθνείς διοργανώνεις, κορυφαίους παίκτες του μπιλιάρδου απΆ όλο τον
πλανήτη (πρωταθλητές Ευρώπης και κόσμου) και μάλιστα,σε κάποιες περιπτώσεις, με τρόπο εμφατικό, επιβλητικό.Είναι ο χάλκινος πρωταθλητής Ευρώπης για το 2007. Και, εσχάτως, είναι μέλος της τετραμελούς εθνικής ομάδας των ανδρών, που κατέκτησε, μετά από μία καταπληκτική
πορεία, το χάλκινο μετάλλιο στο πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα ομαδικού, που πραγματοποιήθηκε το 2010 στο Αννόβερο της Γερμανίας.
Τον Χανιώτη Aρη Δαμουλάκη τον γνώρισα λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το μεγάλο για τα δεδομένα της τότε, αλλά και της σημερινής εποχής κατάστημα με μπιλιάρδα που είχε ανοίξει λίγα χρόνια νωρίτερα (1984)
γνώριζε... μεγάλες στιγμές, καθώς για πρώτη φορά υπήρχε στα Χανιά ένας πολυτελής χώρος, στον οποίο κάθε ενδιαφερόμενος μπορούσε να παίξει μπιλιάρδο, να πιει τον καφέ και το ποτό του, να διαβάσει την εφημερίδα
του, αλλά ακόμη και να δει αθλητικούς αγώνες. Με μία μόνο άτυπη, αλλά ουσιαστική- προϋπόθεση: να σέβεται,αγωνιστικά, αλλά και «κοινωνικά», τους υπόλοιπους θαμώνες. Δηλαδή, να αντιμετωπίζει το μπιλιάρδο (από τη στέκα
και το τραπέζι με τις μπάλες έως το ίδιο αυτό καθεαυτό το παιχνίδι, άρα και τους υπόλοιπους παίκτες) με σεβασμό.Θυμάμαι ότι το σημαντικότερο... αξιοθέατο εντός του καταστήματος ήταν ο ίδιος ο Aρης Δαμουλάκης, εν ώρα αγωνιστικής δράσης. Τον έβλεπες να παίζει αμερικάνικο μπιλιάρδο, κυρίως, και... χάζευες. Oχι μόνο αυτόν, αλλά και άλλους σημαντικούς Χανιώτες παίκτες, από τους οποίους ξεχώριζα με τα άπειρα μάτια μου τον Γιώργο Φλε-
μετάκη. Τι στέκες! (Eτσι τους λέγαμε, χαμηλόφωνα, κάποιοι πιτσιρικάδες χτυπώντας τα δάκτυλα όποτε βλέπαμε με γουρλωμένα μάτια απίστευτα χτυπήματα). Τι στεκιές!«Τα πρώτα χρόνια που έπαιξα μπιλιάρδο το λάτρεψα
πραγματικά», θυμάται ο κ. Δαμουλάκης, με αφορμή την τελευταία μεγάλη αγωνιστική επιτυχία της εθνικής ομάδας των ανδρών στο παγκόσμιο πρω-
τάθλημα του 2010 στο Αννόβερο.«Ξεκίνησα το 1977 σε ηλικία 17 ετών. Μεγάλος για τα σημερινά δεδομένα. Σήμερα, τα παιδιά ξε-
κινάνε να παίζουν από 8 ετών»,σημειώνει.
Επιστροφή στα χρόνια της αθώοτητας.«Η μεγάλη μου αγάπη για το παιχνίδι με οδήγησε, κάποια στιγμή,να σκεφθώ να ασχοληθώ και επαγγελματικά. Έφτιαξα έναν χώρο, αρχικά μικρό, πήγε πάρα πολύ καλά, αλλά λόγω διαφωνίας με
τον συνέταιρό μου έφυγα από εκεί και μετά από ένα χρόνο, το 1984, ξεκίνησα το μεγάλο μου κατάστημα, που διατηρώ μέχρι σήμερα. Σε αυτό το κατάστημα έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό, γιατί πραγματικά αγάπησα και αγαπώ πάρα πολύ αυτό το παιχνίδι, το οποίο θέλω να προβάλωστον κόσμο με τον σωστό τρόπο. Δηλαδή: παλιότερα το μπιλιάρδο, όπως γνωρίζουμε όλοι, ήταν μάλλον σε άσχημα χέρια, σε χέρια μη επαγγελματιών, με αποτέλεσμα να κατρακυλήσει και να φτάσει σε σημεία πολύ άσχημα και ο κόσμος να το
γνωρίζει το παιχνίδι μέσα από καταστήματα, τα οποία δεν ήταν αυτά που έπρεπε να είναι ποιοτικά. Όλα πηγάζουν από τη μεγάλη μου αγάπη για το μπιλιάρδο. Ξεκίνησα, λοιπόν,αυτό το μαγαζί, έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό, έφτιαξα έναν χώρο,ο οποίος ήταν καταπληκτικός για την
εποχή εκείνη -και αυτό ήταν κοινά αποδεκτό και έκτισα το όνειρό μου.
Αρχισα να κάνω πολύ μεγάλα τουρνουά, αρχικά σε επίπεδο Χανίων,στη συνέχεια παγκρήτια, "κατέβαζα"παίκτες απΆ όλη την Ελλάδα κι έκανα
πανελλήνιες διοργανώσεις, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.Χρησιμοποιούσα πολύ καλές συνθήκες στα τραπέζια μου,πρωτόγνωρες για τα Χανιά τότε, τσόχες επαγγελματικών πρωταθλημάτων, στέκες το ίδιο, φιλοξενούσαμε μεγάλους παίκτες από παντού. Υπήρχε μια μεγάλη δραστηριότητα και το μπιλιάρδο "έφυγε", λόγω χώρου και λόγω δραστηριοτήτων, εντελώς από την πραγματικότητα που υπήρχε μέχρι τότε και πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο», σημειώνει ο κ. Δαμουλάκης..
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Αναφερόμενος στο μπιλιάρδο, ως άθλημα, ως παιχνίδι, ο κ.Δαμουλάκης επισημαίνει ότι «είναι ψυχοτεχνικό. Δηλαδή απαιτεί καλή τεχνική και καλή ψυχολογία. Για να έχεις πολύ καλή ψυχολογία πρέπει να έχεις καθαρό κεφάλι, καθαρό μυαλό. Δεν είναι δυνατόν ένας παίκτης με προβλήματα να αποδώσει πολύ καλό μπιλιάρδο. Πρέπει, ταυτόχρονα, να έχεις πολύ καλή φυσική κατάσταση και καλή ισορροπία πάνω στο τραπέζι. Οσον αφορά τις στέκες, σαφώς και ο κάθε παίκτης πρέπει να έχει μία στέκα που να ταιριάζει στο χέρι του γάντι,διότι πρέπει να τη μάθει καλά και να είναι σίγουρος ότι σε κά-
θε χτύπημα η στέκα θα τον βοηθήσει και δεν θα του δημιουργήσει πρόβλημα».
Η πίστη και τα μετάλλια..
ΟΑρης Δαμουλάκης πίστευε εδώ και πολλάχρόνια ότι οι Ελληνες παίκτες του «αμερικάνικου» μπιλιάρδου δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, σε ταλέντο και ικα-
νότητες, από άλλους παίκτες του εξωτερικού. Ο ίδιος το απέδειξε το 2007, όταν κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πρά-
γας. «Μέχρι τότε, οι συμπαίκτες μου και γενικά ο κόσμος του μπιλιάρδου πίστευαν ότι η Ελλάδα είναι μια ταχύτητα πίσω από τις υπόλοιπες χώρες. Εγώ δεν το πίστευα ποτέ αυτό. Εγώ πίστευα ότι οι Ελληνες αθλητές μπορούν να σταθούν πολύ ψηλά και το απέδειξα φέρνοντας το πρώτο μετάλλιο. Αυτό ήταν η απαρχή για μια καλή αγωνιστική συνέχεια που είχαμε. Πέρυσι, ο Νίκος Οικονομόπουλος, μέλος και αυτός της εθνικής ομάδας του παγκοσμίου, πήρε ασημένιο ευρωπαϊκό μετάλλιο στο οκτάμπαλο. Φέτος, ο 19χρονος
Αλέξανδρος Καζάκης πήρε χάλκινο ευρωπαϊκό μετάλλιο στο εννιάμπαλο. Δηλαδή, οι παίκτες μας είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο».Ο κ. Δαμουλάκης σημειώνει ότι«όταν πήγαμε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Αννόβερο, όπου συμμετείχαν 53 χώρες απΆόλον τον κόσμο, πίστευα πραγματικά ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλό και για καλή μας όπως αποδείχθηκε τύχη ξεκινήσαμε με έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο: την Ισπανία,την ομάδα του παγκόσμιου
πρωταθλητή Νταβίντ Αλ Κάιντε.Ο Νταβίντ είναι ένας τεράστιος παίκτης, ο οποίος κατέκτησε την πρώτη θέση στο παγκόσμιο επαγγελματικό πρωτάθλημα δεκάμπαλου που έγινε φέτος στις ΗΠΑ, ήρθε δεύτερος στο επίσημο δεκάμπαλου φέτος, έχει πάρει Eurotour, έχει κάνει τεράστιες επιτυχίες, είναι ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές στον κόσμο. Επεσα αντίπαλος με αυτόν τον παίκτη και κατάφερα να τον κερδίσω 7-2, με αποτέλεσμα όλοι να πάρουμε θάρρος, αφού είδαμε ότι μπορούμε να σταθούμε απέναντι στους μεγάλους παίκτες».Ακολούθησε ήττα για την ελληνική εθνική ομάδα από την αντί-
στοιχη της Γερμανίας, που, ωστόσο, δεν «κόστισε» και νίκη επί της Αγγλίας2 (Αγγλία και Γερμανία εκπροσωπούνταν από 2 ομάδες στη διοργάνωση), «με
αποτέλεσμα να περάσουμε στην τελική φάση. Ετσι προχωρήσαμε»...Μία ακόμη μεγάλη νίκη, μεγαλύτερη από αυτήν απέναντι στους Ισπανούς, έγινε στη φά-
ση των «16», όταν οι Ελληνες απέκλεισαν το φαβορί του τουρνουά, την ομάδα των ΗΠΑ, μέλη της οποίας ήταν δύο από τους κορυφαίους παίκτες στον κό-
σμο: ο Τζόνι Αρτσερ και ο Κόρι Ντιούελ. Ακολούθησε νέα νίκη,στη φάση των «8», επί των Ελβετών και πρόκριση στα ημιτελικά,όπου η ελληνική ομάδα απο-
κλείστηκε από την ομάδα της Αγγλίας με σκορ 4-2. Αξιοσημείωτο: τις δύο νίκες πέτυχε ο Αρης Δαμουλάκης, στο ατομικό(7-4, αν και βρέθηκε να χάνει
με 4-1) και στο ομαδικό (με συμπαίκτη τον Αλέξανδρο Καζάκη), έχοντας απέναντί του και στα δύο παιχνίδια τον παγκό-
σμιο πρωταθλητή Ντάριλ Πιτς!Σημειώνεται ότι μέλη της «χάλκινης» ομάδας, εκτός από τον Άρη Δαμουλάκη, ήταν ακόμη ο Νίκος Οικονομόπουλος από την
Αθήνα, ο Βαγγέλης Βέττας από τις Σέρρες και ο Αλέξανδρος Καζάκης από την Αθήνα, που αντικατέστησε τον Γιάννη Βασσάλο, ο οποίος την τελευταία στιγ-
μή ματαίωσε τη συμμετοχή του για προσωπικούς λόγους.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
«Χαρήκαμε, ζήσαμε την ένταση των στιγμών και τα επινίκια και επιστρέψαμε στην Ελλάδα, όπου ήρθαμε αντιμέτωποι με την ελληνική πραγματικότητα», λέει χαμογελώντας ο κ. Δαμουλάκης,σημειώνοντας ότι η επιτυχία της
ελληνικής εθνικής ομάδας«δεν έγινε γνωστή, γιατί δυστυχώς η Ελληνική Ομοσπονδία Μπιλιάρδου δεν εξέδωσε δελτία Τύπου, δεν έκανε κάποιες
κινήσεις, όπως γίνεται σε άλλες περιπτώσεις».Σύμφωνα με τον ίδιο, «το ταλέ-
ντο υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά δεν υπάρχει καθόλου οργάνωση. Διοικητικά, δηλαδή, το μπιλιάρδο είναι εντελώς χαμένο.Και αυτά που έχουμε καταφέ-
ρει έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει οργάνωση»...
σορρυ για το μεγεθος.!
Τα πιο διαδεδομένα παιχνίδια“αμερικάνικου” μπιλιάρδου..
Οκτάμπαλο (8ball)
Στο αγώνισμα του οκτάμπαλου χρησιμοποιούνται15 μπάλες και η λευκή. Στήνονται υπό μορφή τριγώνου με τη μπάλα Νο8 στη μέση του τριγώνου και οι υπόλοιπες μπάλες τοποθετούνται εναλλάξ (μονόχρωμη - δίχρωμη). Οι αθλητές επιλέγουν 1 ομάδα
μπαλών (μονόχρωμες ή δίχρωμες) και ξεκινάνε να τις βάζουν στις τρύπες. Μόλις κάποιος αθλητής βάλει όλες τις μπάλες της δικής του ομάδας πρέπει να βάλει τη Νο8 για να κερδίσει το παιχνίδι. Σημειώνεται ότι όλες οι μπάλες δηλώνονται από τους παίκτες σε ποια τρύπα θα μπουν//
Εννιάμπαλο (9ball)
Στο αγώνισμα αυτό χρησιμοποιούνται οι μπάλες από το Νο1 έως το Νο9 και η λευκή. Τοποθετούνται υπό μορφή ρόμβου με τη Νο1 πρώτη και τη Νο9 στη μέση. Οι αθλητές πρέπει να βάλουν όλες τις μπάλες στις τρύπες με αριθμητική σειρά και τελευταία τη Νο9 για να κερδίσουν. Στο αγώνισμα αυτό η ιδιαιτερότητα είναι ότι όταν κάποιος αθλητής χάσει την μπάλα στόχο, ο επόμενος ξεκινάει από αυτήν. Για παράδειγμα, εάν ένας αθλητής βάλει τις μπάλες Νο1, Νο2, Νο3, Νο4, Νο5 και χάσει τη Νο6, ο επόμενος αθλητής ξεκινάει και βάζει τις Νο6, Νο7, Νο8 και τέλος τη Νο9. Αυτό σημαίνει ότι εάν ένας αθλητής βάλει και τις οκτώ μπάλες, αλλά χάσει τη Νο9 και ο άλλος βάλει μόνο τη Νο9, τότε κερδίζει αυτός που έβαλε τη Νο9. Η Νο9 μπορεί να μπει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με
συνδυασμό και ο αθλητής που θα τη βάλει έτσι, κερδίζει το παιχνίδι, αρκεί στον
συνδυασμό των κρούσεων ο αθλητής να χτυπήσει πρώτα την μπάλα - στόχο...//
Δεκάμπαλο (10ball)
Το δεκάμπαλο μοιάζει με το εννιάμπαλο, διαφέρει όμως σε ορισμένους κανόνες, με αποτέλεσμα να θεωρείται πιο δύσκολο και λιγότερο...τυχερό παιχνίδι. Ξεκινώντας από τη μικρότερη σε αρίθμηση μπάλα πρέπει να φτάσεις ως τη Νο10. Εδώ εντοπίζεται μία από τις βασικές διαφορές με το εννιάμπαλο, καθώς στο δεκάμπαλο ο παίκτης θα πρέπει να δηλώσει την τρύπα (pocket) στην οποία έχει σκοπό να βάλει την μπάλα κάθε φορά. Στο εννιάμπαλο, ακόμη και αν η μπάλα που παίζει ο παίκτης μπει σε διαφορετική τρύπα απΆ αυτή που στόχευε συνεχίζει να παίζει κανονικά, ενώ στο δεκάμπαλο, αν συμβεί αυτό, ο παίκτης χάνει τη σειρά του. Επίσης, στο δεκάμπαλο αν μπει στο σπάσιμο η μπάλα με τη Νο10 βγαίνει και ξανατοποθετείται στη θέση της, σε αντίθεση με το εννιάμπαλο, που ο παίκτης κερδίζει αυτομάτως το συγκεκριμένο παιχνίδι αν βάλει στο σπάσιμο τη μπάλα με το Νο9...//
Στρέιτ (Straight)
Στο αγώνισμα αυτό χρησιμοποιούνται όλες οι μπάλες και ο αθλητής μπορεί να βάζει όποια
μπάλα θέλει σε δηλωμένη όμως τρύπα μέχρι να μπουν οι δεκατέσσερις από τις δεκαπέντε μπάλες.(Κάθε μπάλα μετράει για έναν πόντο). Οι δεκατέσσερις μπάλες που μπήκανε στις τρύπες βγαίνουν και ξαναστήνονται με κενή την ένα (1) θέση διότι η δέκατη πέμπτη παραμένει στη θέση της. Ο αθλητής στο δεύτερο ξεκίνημα πρέπει πρώτα να βάλει τη μπάλα που είχε μείνει έξω, και ταυτόχρονα να σπάσει το τρίγωνο με τις υπόλοιπες δεκα-
τέσσερις. Αυτό συνεχίζεται μέχρι να φτάσει στον επιθυμητό αριθμό πόντων που
προβλέπεται από τους κανονισμούς, ανάλογα με την κατηγορία των αθλητών..//
Σνούκερ (Snooker)
Το Σνούκερ (Snooker) είναι ένα είδος μπιλιάρδου, στο οποίο όποιος επιτυγχάνει περισσότερους πόντους σε μια παρτίδα (frame) είναι ο νικητής της παρτίδας. Ο παίκτης που πετυχαίνει πρώτος το προσυμφωνημένο όριο νικηφόρων framesείναι o νικητής. Κάθε παίκτης μαζεύει πόντους βάζοντας εναλλάξ μια κόκκινη μπαλα και μετά μια χρωματιστή. Οι χρωματιστές μπάλες ξαναβγαίνουν στο τραπέζι μέχρι να τελειώσουν όλες οι κόκκινες από
το τράπεζι και τελειώνει το frame βάζοντας τις χρωματιστές που έχουνε μείνει στο
τραπέζι, ξεκινώντας από την κίτρινη και μετά, κατά σειρά, την πράσινη, την καφέ,
την μπλε, τη ροζ και στο τέλος τη μαύρη μπαλα. Οι πόντοι έχουν ως εξής: κόκκινη
μπάλα: 1 πόντος, κίτρινη μπάλα: 2 πόντοι, πράσινη μπάλα: 3 πόντοι, καφέ μπάλα: 4
πόντοι, μπλε μπάλα: 5 πόντοι, ροζ μπάλα: 6 πόντοι, μαύρη μπάλα: 7 πόντοι..//
Έχει σκίσει τσόχες ο τύπος μέχρι να τα μάθει στην εντέλεια ...άσε που έχει φάει τη μισή ζωή του παρέα με μια στέκα... μου άρεσε κι εμένα κάποτε, αλλά ξεκόλλησα εύκολα... όταν νοίκιασα γκαρσονιέρα.... :hystericalbs1::hystericalbs1: :thumbsup:
Καλα εκανες Νικο ,στην γκαρσονιερα τουλαχιστον δεν κινδυνευες να σκισεις......τσοχες!!!:th_Laie_67-1::th_Laie_67-1:Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο NickE60